Vraagje aan iedereen, in hoeverre werken jullie nog? Vorige zwangerschap heb ik gedeeltelijk vanuit huis gewerkt, maar dat laat het werk deze keer waarschijnlijk niet toe. Ik voel er helemaal niets voor om iedere dag een paar uur in de auto te zitten naar het werk (klein uur enkele reis), ik krijg harde buiken als ik naar de wc moet en dan wil ik echt niet in een file vastzitten. Dat klinkt bekend, maar ik zou het niet met zekerheid durven te zeggen, ik denk het wel. Zover ik het begreep is het een spierverslapper, die dus ook de spieren van de baarmoeder verslapt. Ik heb last van een spastische dikke darm en daarom heb ik 2 zetpillen gekregen ('s avonds en de volgende dag 's ochtends).
Super. En je bent ook de magische grens van 34 weken gepasseerd , (vanaf die termijn is er geen verhoogde sterfte meer door vroeggeboorte).
Hoe heb je daarvan je bedrijfsarts kunnen overtuigen? Die van mij gaat informeren bij mijn ziekenhuis, prima natuurlijk, maar iedere gynaecoloog heeft daar een andere mening. Dus gaat het afhangen van wie de brief gaat beantwoorden. Nu heb ik in ene een nieuwe bedrijfsarts, de vorige had het hele proces met onze dochter* ook meegemaakt en was heel meelevend. Degene die ik nu heb is veel zakelijker. Verder vandaag het UWV gesproken, zij volgen de bedrijfsarts.
Lastig om een balans tussen werk en privé te vinden in deze situatie. Hoe lang je welke werkzaamheden kunt blijven doen is natuurlijk bij iedereen verschillend. Zelf ben ik werkloos en zat ik in de ww toen ik de cerclage kreeg, dus had de twijfelachtige "luxe" om rustig aan te doen. Het ziekenhuis kon me daardoor ook niet echt een advies geven in hoeverre ik mijn oude werkzaamheden kon oppakken. Erg onzeker werd ik daarvan. Rustig aan doen, geen zware lichamelijke inspanningen en stress vermijden was het advies. Maar dat is natuurlijk erg relatief. Ik ben gestopt met sporten en heb goed naar mijn lichaam geluisterd wat betreft huishoudelijke werkzaamheden. Dus echt heel voorzichtig rustig aan gedaan. Op sommige dagen was zelfs boodschappen doen me teveel. Vooral emotioneel had en heb ik het nog steeds regelmatig erg zwaar, en dat maakt nog steeds dat ik me regelmatig lichamelijk erg zwak voel. Ik wil natuurlijk ook geen enkel risico nemen. In overleg met het UWV ben ik rond week 23 volledig de Ziektewet ingegaan. Dat gaf me wat meer rust in mijn hoofd. Ik ben blij dat het UWV zoveel begrip voor mijn situatie op wist te brengen, want mede daardoor zijn de afgelopen weken een stuk rustiger geweest. Ik hoop dat je in overleg met gynaecoloog en bedrijfsarts een werkritme kunt vinden wat ook jou wat geruststelling geeft. Helemaal stoppen met werken is ook niet nodig als met cerclage alles voorspoedig verloopt. Maar die spastische darm is natuurlijk een bijkomend probleem. Ik kan me ook behoorlijk ziek voelen als ik nodig naar het toilet moet. Merk dat de druk op mijn buik daar ook van toeneemt en dat is best beangstigend. Ik zou in het ziekenhuis toch een gynaecoloog als contactpersoon proberen te zoeken. Daar zullen ze toch wel begrip voor hebben. Even een extra gesprek aangaan om je problemen en angsten te bespreken, en deze persoon ook als contactpersoon doorgeven aan de Arbo-arts. Eventueel kan je huisarts of de Verloskundigenpraktijk ook als tussenpersoon fungeren.
Ik heb bij mijn vorige zwangerschap welgeteld 1 telefoontje van het UWV gehad. Dit was pas na 6 maanden zwangerschap geloof ik. Ik heb dus geen enkele bedrijfsarts gezien. Heb toen mijn situatie uitgelegd en dat was voldoende. Weet ook niet of ze contact hebben opgenomen met het ziekenhuis. Toevallig heb ik eergister het 1e telefoontje gehad van het UWV. Situatie weer uitgelegd en gezegd dat het beleid hetzelfde was als in 2010. Nou, de dame heeft alles genoteerd en belt me over 2 maanden weer op. Heb met mijn gyn overlegd. Hij zegt niet per definitie dat hij mij verbied om te gaan werken. Maar hij zegt, je moet doen wat jou het beste lijkt. En omdat de vorige keer goed is gegaan door o.a veel rust te nemen, gaat het deze keer ook zo, en staat hij er volledig achter.
Fijn dat je zo'n begrip hebt gehad vanuit het UWV. Je advies voor een gesprek in het ziekenhuis is goed, maar ik werd ter plekke gevraagd om een naam op te geven aan de arbo-arts en vervolgens bleek dat mijn gynaecoloog kort daarop op vakantie ging. Ik krijg haar niet meer te spreken voor volgende week, als ik weer naar die bedrijfsarts moet. Mijn gynaecoloog gaat wel heel zorgvuldig met mij om, ze bepaald echt naar wie ik mag als zij er niet is, aan wie ze me toevertrouwd zeg maar. Maar goed, ze geniet nu dus van een welverdiende vakantie. Mijn vriend denkt dat ik me onnodig druk maak, dat het met het werk allemaal wel losloopt, maar het is zoals jij al schrijft, het geeft gewoon rust in je hoofd als je weet waar je met je werk aan toe bent. Ik ben gewoon een stress-kip tijdens een zwangerschap en dat maakt dat ik me (hopelijk) onnodig druk maak over dit soort zaken.
Ow ja... Vakantieperiode... Frustrerend is dat. Kan die arboarts niet gewoon wachten tot je eigen gynaecologe terug is? Waarschijnlijk krijgt hij dat advies toch wel. En blijft zijn brief gewoon in het ziekenhuis liggen tot ze terug is. Maar daar heb jij natuurlijk ook niets aan. Je vriend heeft waarschijnlijk gelijk. Maar dat kunnen we pas accepteren als we ons kindje veilig in onze armen kunnen sluiten. Ik moet nu ook een beetje lachen als ik terugkijk op de afgelopen maanden. Alles is voor mij ontzettend voorspoedig verlopen en ik zit al bijna op de 30 weken! Toch zijn er helaas genoeg voorbeelden waarbij dat plotseling heel anders kan zijn. Doe dus rustig aan en laat je niet gek maken. Heel veel succes!
@Berte ik heb tot en met het plaatsen van de cerclage (13 weken) gewoon gewerkt, daarna ben ik 2 weken in de ziektewet gegaan. Mijn werkgever heeft toen het UWV ingelicht met de melding dat een werknemer ziek is door zwangerschap problematiek. Het UWV betaald dan in feite mijn salaris aan de werkgever, zodat de werkgever er relatief weinig last van heeft. Na 2 weken heb ik een gesprek gehad met mijn leidinggevende en later met de arboarts en in overleg met hen afgesproken om 50% ofwel 16 uur per week thuis te werken. Het UWV belt mij elke 8 weken om te kijken hoe het gaat en of ik eventueel meer of minder kan werken. Dat werkt eigenlijk heel prettig! Ik merk alleen wel dat 16 uur per week thuis toch wel een beetje veel wordt, zeker nu voor mij de spannendste periode is aangebroken merk ik dat mijn hoofd er niet goed bij is. Ik ga kijken of ik er 12 uur per week van kan maken, geeft net wat meer adem.. Weet jou werkgever wel dat je verzekerd bent door het UWV? Hoe is het geregeld bij je vorige zwangerschap? Mijn gyn. heeft ook niet letterlijk gezegd dat ik niet meer mag werken, maar idd luister naar je lijf, geen lichamelijk zware inspanning en vermijd zoveel mogelijk stress.. Ik heb ook gehoord dat te lang autorijden niet bevorderlijk is? Waarom zou je dit keer niet thuis mogen werken? Ik begrijp dat je je hier druk om maakt, zou ik ook doen.. Hopelijk kunnen ze begrip op brengen voor je situatie! Door helemaal niet te werken duren de weken misschien helemaal lang? Succes ermee, hopelijk komen jullie tot een oplossing die voor beide partijen bevredigend zijn! @Soeki heb je het zkh nog gebeld? En wanneer heb jij nu je 20 weken echo? Of had je deze al eerder gehad? Ik heb overigens ook harde buiken als ik last heb van mijn darmen, blij te lezen dat ik niet de enige ben! @Verox heerlijk bijna 30 weken! Nieuwe mijlpaal @Pecege fijn dat het allemaal zo goed gaat! En wauw 5 september het bandje doorknippen, super spannend zeg!
Hoi meiden, @ werk: ik ben inmiddels al bijna een jaar ziekgemeld bij mijn werk. Gelukkig zijn ze erg meelevend en begripvol. In september vorig jaar is mijn zoontje toen plotseling geboren dus heb vanaf dat moment njet meer gewerkt. Het officiele bevallingsverlof hield op in januari maar toen lag zoontje nog in t ziekenhuis en er gebeurde nog van alles met hem. Het was dus echt nog geen optie om weer aan het werk te gaan. Sindsdien ziek geweest door alle nasleep en traumatische ervaringen waaronder ik geleden heb. Totdat ik dus onverwachts zwanger raakte. Het ziek zijn nav vroeggeboorte is dus langzaam overgegaan in ziekte nav huidige zwangerschap. Mijn hoofd-begeleidende gynaecoloog gaf al vrij snel aan dat het voor mij geen zin om het werk op te pakken omdat mij enkele weken later (na de 20 wk zo'n beetje) toch door hen geadviseerd zou worden dat ik moest stoppen met werken. Zo is t bij mij dus een beetje in elkaar overgelopen allemaal. Heb gesprekken met zowel bedrijfsarts als UWV. Beiden geven geen informatie aan elkaar en hebben ook nooit informatie opgevraagd in bijvoorbeeld het ziekenhuis. Ik vind dit eerlijk gezegd erg jammer want heb een heel flink medisch dossier met een flinke geschiedenis die voor zich spreekt. Dit zou t allemaal wat makkelijker maken. Nu bellen ze me apart steeds op en halen ze hun informatie echt puur bij mij. Hierdoor heb ik soms het gevoel dat ik iets te bewijzen heb of iets dergelijks. Voel me dus niet altijd prettig bij de gesprekken, alsof ik me moet verdedigen en echt met argumenten moet komen, terwijl het zo overduidelijk is allemaal. Maar ja, het is hun werk kan het me goed voorstellen. Vooral van het UWV, die zijn natuurlijk al lange tijd gedoemd om voor mijn salaris op te draaien... Morgen heb ik weer een controle echo. Ben echt super zenuwachtig en met name voor de cervix meting. Heb deze week helaas wat meer moeten doen. Kon door omstandigheden op wat minder hulp rekenen de afgelopen dagen van degene die me veel helpt met de dingen die ik niet meer kan doen en in de verzorging van mn zoontje. Heb dus iets minder rust kunnen nemen. Hoop niet dat dit onvloed heeft gehad op de cervix lengte! Ik laat het morgen weten hier... Liefs
Mijn cerclage is in week 8 geplaatst en sinsdien ben ik thuis. Heb contact gehad met mijn werkgever en ook de arboarts. Binnen 3 minuten uitgepraat te hebben zei te arboarts, ik weet voldoende en heel veel sterkte. Ik werk in het onderwijs dus zal mijn werkgever volgende week weer bellen hoe het met me gaat. Ik zal aangeven dat ik helemaal niet mag werken , omdat er een funneling is ontstaan tot aan de cerclage. Dat zei de gyn vorige week. Ik blijf tot na de bevalling thuis. En als het niet goed zal gaan dan maar verlengen.. Mijn kleine beweegt helemaal onderaan in mijn schede. Voelt niet fijn. Wie heeft er ook last van? Het lijkt alsof hij op de cerclage trappelt.
ik heb gewerkt tot 20 weken toen moest ik stoppen van de gyn, ik bezorgde post in de omgeving en door het vele op en af stappen had ik meer kans op harde buiken en dat wilde we voorkomen. bij mijn vorige zwangerschap werkte ik bij de marskramer en heb toen gewerkt tot 20 weken en dat was wel een gedoe met de Arboarts, na overleg met personeelszaken hoefde ik niet meer te werken en ook niet meer naar de Arboarts.
Trouwens dank jullie wel voor de lieve reacties omtrent mijn positieve 20 weken echo! @Wandena lukt het een beetje met bedrust houden? Ik ben eerlijk gezegd wel opgelucht dat de gyn. dit nu ook geadviseerd heeft hoor! Maar lijkt me wel pittig. Bij elke controle houd ik er rekening mee dat het geadviseerd kan worden, maar elke week dat het niet hoeft, is er eentje. Mijn kleine ligt ook vaak met z'n benen naar beneden, dan voel ik 'm op m'n volle blaas trappelen, maar niet echt in mijn schede, net daarboven.. Nu is ie volgens mij weer wat gedraaid, want ik heb er minder last van en voel hem nu ook weer hoger schoppen.. Gelukkig maar want vond het echt een rotgevoel!
Iedereen, bedankt voor jullie reacties . @Verox, grappig dat je ook zo terugkijkt op de afgelopen maanden, dat had ik ook toen mijn zoon geboren was, van 'oh, ik had me dus helemaal niet druk hoeven maken'. Ik verlang gewoon naar 2014, op 1 januari heb ik de magische 34 weken bereikt. Dan hoop ik met hetzelfde gevoel terug te kijken. @Sunnysiri, zoals jij het doet met je werk, heb ik het ook voorgesteld aan mijn bedrijfsarts. Mijn werkgever is op de hoogte van de vangnet regeling. Ik wil gewoon dat het geregeld is, tot die tijd maak ik me er waarschijnlijk druk om. @Weegschaaltje84, heel herkenbaar dat de premature geboorte overloopt in je volgende zwangerschap. Ik heb na mijn ziekteperiode door het overlijden van mijn dochter* exact 4 weken normaal gewerkt voordat ik de cerclage zwangerschap vangnet periode in ging voor mijn zoon. Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat je je steeds moet verdedigen, ik denk dat ik precies snap wat je bedoeld. Ik ben nu ook continue een argumentatie voor de bedrijdsarts in mijn hoofd aan het voorbereiden. Veel succes voor je controle morgen. Mijn gynaecoloog feliciteerde me destijds toen ik de 28 weken voorbij was, het is echt de mijlpaal waarmee je uit de zogenaamd zwarte periode komt. Ik denk dat jij degene van ons bent die het beste weet hoe zwart die periode kan zijn. @Wandena, fijn zo'n arboarts. Hoe gaat het met het liggen? Heb je al iets gevonden om de tijd een beetje mee te doden? @Pegece, dan heb jij zwaarder lichamelijk werk dan ik, ik heb een bureau baan. Ik moet nu al rekening houden met traplopen van de gynaecoloog, knap dat je dat nog volgehouden hebt tot 20 weken.
@ Sunnysiri: jaaaa we moeten hier wel een beetje lief voor elkaar zijn he Nee echt, zonder gein, ik denk echt vaak aan jullie meiden! Vooral als ik onthouden heb dat iemand een bepaalde controle heeft op een dag dan MOET ik gewoon even komen kijken hier in de hoop dat er goed nieuws is van die persoon! En een goede 20 wk echo is echt wel heel belangrijk, dus dan is iedereen natuurlijk erg blij voor je! @ Berte: dank voor je lieve bericht! Het inderdaad precies zoals je zegt: qua termijn zit ik nu gewoon een stuk veiliger dan toen met mijn zoontje. Al moet ik zeggen dat alles wat ik maar vergelijk met mijn zoontje al door mij ervaren word als ohhh maar dat valt toch mee. Gek he, want ook nu is het natuurlijk nog veel te vroeg... Maar ik denk dat je de 24 -28 wk termijn goed hebt beschreven: git- en gitzwart. En dan moet ik eigenlijk eerder zeggen 24-26, want na 26/27 weken is het alweer een verschil van dag en nacht met de 24weeks kindjes. Dingen als grote problemen met ogen en gehoor komen dan al veel minder voor gelukkig. Dingen waar mijn zoontje helaas wel wat beperkingen heeft opgelopen (1 oog en 1 oor zijn heel slecht). Ik realiseer me dus al te goed dat dit kindje op dit moment al een veel betere uitgangspositie heeft. Je wordt overigens wel steeds hebberiger hoor. Had t volgens mij al eens benoemd maar hoe verder je komt hoe meer je dolgraag die eindstreep ook echt wilt halen! Bij jou is het 1 dus eigenlijk ook een beetje in het ander overgelopen. Raar is dat he.... En dat je in je hoofd nu al argumenten aan het opsommen bent voor je gesprek met de bedrijfsarts is super herkenbaar voor mij! Eigenlijk slaat het natuurlijk nergens op want onze situatie is overduidelijk en niemand zou op dit moment aan werken denken die hetzelfde zou meemaken. Maar toch, je wilt zo graag begrip kweken he? En dat vooral niemand denkt dat je je 'aanstelt' maar dat ze heel exact weten dat het echt moeilijk en zwaar is wat je hebt meegemaakt en nu weer meemaakt. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik t liefst gewoon zou willen dat mijn hele dossier inzichtelijk was voor alle betrokken partijen. Gewoon puur zodat ze me wat meer 'met rust' zouden laten. Wordt nu echt iedere 4 weken gebeld, door zowel bedrijfsarts als uwv. In t begin zat er overigens wel veel meer tijd tussen. Ach ja, t moet maar he.... Liefs
Hoi meiden, ik heb er ook zoveel aan, aan dit forum! Als ik jullie berichten lees herken ik zoooveel, en dat geeft veel moed! Ik heb naar het ziekenhuis gebeld ivm die harde buiken, en ze zeggen dat ik mag langskomen wanneer ik ongerust ben. Maar nu zijn de harde buiken goed verminderd (ik heb de hele dag plat gelegen in bed) dus ik ga het nog wat afwachten. Ik mag de vaginale progesteron-bolletjes verdubbelen van dosis, als de harde buiken terug komen. Pfft ik heb het emotioneel erg zwaar, als ik wat nadenk over de situatie krijg ik enorme stress en staan de tranen me in de ogen. Dan denk ik dat ik nooooit op een veilige termijn ga geraken. Maar ik probeer rustig te blijven, voor de baby (want stress kan niet gezond zijn he). Groetjes van een bange Soeki
Ahhh Soeki meisje toch.. Ik vind het heel goed dat je gebeld hebt, ondanks dat je uiteindelijk niet bent langsgegaan in het ziekenhuis, de melding staat nu wel in het systeem en dat scheelt weer enorm voor als je een volgende keer weer zult bellen. En weet je Soeki, je mag ze gerust 100x bellen! Liever dat dan je onnodig ongerust blijven voelen. Fijn dat je i.i.g. een oplossing toegereikt hebt gekregen voor als de harde buiken terugkeren. Dat moet wel geruststellend zijn toch dat je een troef in handen hebt met het verdubbelen van de bollen? Het is i.i.g. erg goed dat de harde buiken al sterk verminderd zijn en het nu rustig voelt. Soms heb je eenmaal van die dagen dat ze meer aanwezig zijn. En dan is t ook logisch en menselijk hoor dat je er ongerust door wordt. Maar lieverd denk nu aub vooral niet dat dit zo gaat blijven en dat je nooit in een veilige termijn gaat geraken. Geloof me, je maakt jezelf daarmee onnodig gek. Ik ben je in dat opzicht ook voorgegaan en heb ook de fout gemaakt om te denken dat eenmaal harde buiken betekent dat dat alleen maar erger kan worden naarmate het vordert. Ik heb echt spijt van de keren dat ik me om die redenen zo zwaar gerfustreerd en bang heb gevoeld (hoe logisch ook). Ik kan je echt vertellen dat je er nu last van kan hebben en straks misschien helemaal niet meer! Ikzelf heb rond jouw termijn ook veel harde buiken gehad en ook steeds zo'n zeurende onderbuik. En enkele weken later, waarbij je zou zeggen dat het alleen zou toenemen, is t juist zo goed als nihil. Wees niet bang meis, het komt echt wel goed! Garanties heeft niemand maar probeer aub ook vertrouwen te hebben in jezelf, je lijf, de gynaecologen en wat zij zeggen... Hele dikke knuffel voor jou! Wanneer heb je de eerstvolgende controle/ cervix meting? Xxx
Hoi, Ik ben gestopt met werken na plaatsing cerclage op 13 weken. Had eigenlijk geen keuze. Mijn dokter zei dat als ze risico namen van cerclage te plaatsen, ik het risico niet mocht nemen om te werken. Versta niet goed dat niet elke dokter zo redeneert. We hebben hier allemaal jammer genoeg een horrorverhaal met veel verdriet meegemaakt, dat de dokter je toch geen risico zou mogen laten nemen... Ze kan me niet zeggen of ik moet plat plat liggen maar liefst wel en vooral luisteren nr lichaam... Niemand kan voorspellen wat er gaat gebeuren maar beter zekere voor onzekere nemen. Krijg 2 wekelijks echo en bmhmeting. vanaf 30 weken elke week. Ze was er wel bij als eerste zoontje overleden is, misschien daarom... Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht op met een tweeling op deze termijn te geraken. Is nog altijd heel vroeg maar toch al veel kans... Xxx
@ Soetkin: als het een troost kan zijn, ik heb altijd gedacht dat 2e zoontje een huilbaby zou worden omwille van alle stress tijdens zwangerschap en was echt een hele brave baby, dus laat je niet gek maken! Je zit aan 20 weken, lijkt nog een lange weg maar je komt er wel! Gewoon echt rusten nu tot die buik weer rustig is of inderdaad nr ziekenhuis gaan als je ongerust bent! Groetjes