Hey meiden, Waarschijnlijk zijn hier al vele topics over geweest, maar IK ZIE ZO OP TEGEN WEER WERKEN NA MIJN BEVALLINGSVERLOF! Ik heb serieus buikpijn bij de gedachte om mijn lieve kleine knulletje 9 uur lang niet te zien! Ons zoontje is doof en snel overprikkeld. Hij is zeer op mij gericht en is erg onrustig wanneer ik niet aanwezig ben. Ik ga mijn werk combineren met mijn man zijn job (werken allebei onregelmatig en ik maar 16 uur), maar nu moet ik waarschijnlijk mijn 1e werkweek toch een beroep op een ander doen voor 1 dag, IK ZIE DIT ECHT NIET ZITTEN! Ik ga mijn lief maar smeken of hij niet een dagje vrij kan krijgen, maar dit zal niet meevallen gezien het feit hij al veel vrij moet nemen ivm zkh bezoeken voor ons knulletje.. Ik kom bij sommigen van jullie misschien over als een overbezorgde moeder, maar het feit is wel dat mijn zoontje doof is en snel overprikkeld is, gehecht aan zijn eigen omgeving. En het feit is ook dat ik minm 16 uur per week zal moeten blijven werken (financieel gezien)..bleh...en ja ik ben wel een beetje een overbezorgde mama Ik had al gehoopt op de jackpot van de staatloterijshow, maar helaas deze is tot nu toe nog uitgebleven.. Dus meiden hebben jullie nog tips voor mij??Of wat bemoedegende woorden van jullie als medemoeders? En misschien zijn er wel meer die er net zo tegenop gezien hebben als ik (vast wel toch)? Groetjes Beccie
Enige tip is denk ik loslaten, het komt echt wel goed! Ik zag er trouwens niet tegenop, vond het heerlijk weer aan de slag te mogen (en nog steeds). Even wat anders als verzorgen van je kind (niet dat ik dat erg vind, maar je snapt me vast)
Ik ben pas 2,5 week weer aan het werk. Ik had het geluk dat ik nog veel opgespaarde uren had. Ik was er wel weer aan toemaak de situatie is niet te vergelijken. Ik kan je eigenlijk alleen sterkte wensen.
Ik denk dat er veel moeders zijn die er tegenop zagen, ikzelf ook. Maar het is zoo leuk om je kindje 's avonds weer te zien en te horen hoe zijn dag is verlopen. Ik hoop dat het meevalt voor je zoontje als hij een dagje bij iemand anders moet zijn. Maar het komt vast wel goed.
Weet niet wat voor werk je doet, maar misschien kun je het een paar uurtjes thuis doen? Of kijken voor thuiswerk? Ander werk zoeken is in tijden van crisis niet ideaal, maar als je het over een tijdje nog steeds zo zwaar vind om niet bij hem te zijn, dan is het misschien een optie. Ik vind je trouwens niet overbezorgd.
Het komt wel goed... je moet er even doorheen, maar het went snel weer hoor. Ik werk zelf 32 uur en was heel snel aan de nieuwe situatie gewend (en zoontje ook)
Wanneer moet je weer gaan werken? Heb je nog tijd om een keer te "oefenen"? Dus je kleintje wegbrengen naar iemand waar hij anders ook heen zou moeten, al is het maar voor een paar uurtjes en gewoon eens kikken hoe het gaat. Misschien valt het allemaal wel mee. En het went ook wel, zowel voor jou als voor je zoontje. Zoek wel een opvang die hem rust kan bieden. Dus geen drukke crèche, maar een gastouder of een familielid misschien?
Misschien kan je het omdraaien? Als hij zo aan jou gehecht is, zal het hem op lange termijn zeker deugd doen om net wat meer in contact te komen met anderen. Ik heb er zelf nooit moeite mee gehad, ik ga graag werken. En het is zo leuk om anderen te horen vertellen hoe leuk ze mijn dochter vinden en hoe schattig ze is. Ze leert ook heel veel nieuwe dingen bij andere verzorgers (andere liedjes en rijmpjes, ander eten, andere spelletjes...) en dat vind ik alleen maar positief. Veel succes!
Och meid, wat naar. Ik kan me heel goed indenken dat je pijn hebt in je buik van de gedachtes weer aan het werk te gaan. Het is ook zo vroeg. Ik denk dat 70% van de nieuwbakken moeders hetzelfde voelt hoor (ik had het tenminste wel, iedere week dat mijn dochter ouder werd kreeg ik meer buikpijn omdat mijn verlof ten einde kwam). Sterkte straks, hopelijk valt het je mee.
Hai, het is niet zo dat mijn zoontje niet in contact komt met anderen, ik neem hem juist overal mee heen. Maar doordat hij doof is en daardoor snel overprikkeld valt dit niet altijd mee, ben trouwens vergeten te zeggen dat ik juist het advies vanuit fysio/zkh heb om hem niet te veel over mee heen te zeulen en bij me te houden.De omgang met mijn zoontje is ook iets anders als bij een horend kindje. Ook is het zo dat waar mijn zoontje heen gaat die gene dadelijk gebarentaal moet kunnen. Ik denk dat het voornamelijk deze speciale behoeftes die hij nodig heeft mij dit wat "vervelende" gevoel geeft. Ik hoef pas over 3,5 weken weer aan aan het werk. Ik vind mijn werk ook echt leuk dus dat is het hem niet. Maar wat een merendeel hier al zegt, het is een typisch moederkwaaltje haha...
Ik herken het!!!! niet helemaal vergelijkbaar maar toch zoontje 11 weken te vroeg geboren, 11 weken ziekenhuis. veel meegemaakt. aanzienlijke kans op ontwikkelingsproblemen Werk ook noodzakelijk en ik wilde ook blijven werk en geen mogelijkheid om af te wisselen met man. Ik heb toen besloten om mijn zoontje naar een ander kdv te brengen op 5 minuten loopafstand van werk zodat ik mocht er iets zijn snel bij hem zou zijn. Zo werd het voor mij hanteerbaar. Wat ben ik blij met deze beslissing. De eerste weken veel moeite gehad met wegbrengen maar inderdaad wat is het leuk om te horen hoe het daar gaat. By the way, bij mijn zoontje in de groep zit ook een jongetje wat doof is en daar houden ze goed rekening mee
Reken maar van Yes dat de meiden van het kdv dit helemaal leuk vinden om te gaan leren hoor. Ik was groepsleidster kdv en mijn collega's en ik vonden het altijd erg leuk om extra handelingen te leren die nodig zijn voor special needs kinderen. Het geeft weer wat extra uitdagingen aan je werk. Ook vind ik het voor andere kinderen goed dat ze jong leren met een handicap om te gaan en het normaal gaan vinden dat iemand ook wel eens 'anders' kan zijn. Heb je trouwens al gedacht aan een medisch kdv? Hier zijn wat extra leidsters en is de groepsgrote kleiner dus is er meer aandacht voor ieder kind individueel. Ik heb vroeger een half jaar stage gelopen op een school voor slechthorende en dove kinderen en de basis gebaren heb je zo door ook al ben je er niet elke dag mee bezig. Ik hoop dat het wat van je onrust weg neemt. Nogmaals sterkte
Ik moet over anderhalve week weer werken en zie er heel erg tegenop. Morgen moet ik m'n zoontje bij het kdv brengen voor een paar wenuurtjes, ik heb daar al buikpijn voor. Dus hier heel herkenbaar!
zeker herkenbaar!! ik moet over 6 wk alweer het idee alleen al!gadsie ik moet nog 32 uur werken helemaal verschrikkelijk!
Ik zou als ik jou was ook even kijken wat verschillende kdv's bekijken. Misschien heb je je zoontje ingeschreven op het moment dat je nog niet wist dat hij doof zou zijn en verandert dit de keuze voor kdv. Verder is helaas ook een kwestie van verstand op nul, blik op oneindig en door de zure appel heen bijten. Het is zoals het is en het went vast wel...
Ik zeg ook loslaten!!! Ik had het het eerste jaar ook vreselijk moeilijk. Werk ook 32 uur. Nu ze groter word vind ik het makkelijker. Komt dus goed.
Ik ben gisteren weer begonnen met werken! Pfff wat zag ik er tegenop. Ik heb heel wat traantjes gelaten hoor. Het was even wennen op het werk maar wel weer leuk! Je moet echt even over een drempel heen. Succes!
Hei meiden, fijn te lezen dat ik niet de enige ben, alhoewel ik dat al wel gedacht had, maar een beetje bevestiging is altijd fijn En bedankt voor al jullie tips wbt kinderopvang/medisch kinderdagverblijf. Maar aangezien ik aan "aanhanger" (dit klinkt wel heel sekte-achtig haha..) ben van het 'natuurlijk ouderschap' past een kinderdagverblijf niet binnen mijn opvattigen.Begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel niemand, maar ik me hiermee gewoon niet vereenzelvigen. De tip over evnt mijn werkzaamheden aanpassen die houd ik in zeker in gedachten! Maar heb bedacht dat ik die dag dat mijn man er niet is, ik niet ga werken en die dienst ruil voor een zaterdagsdienst. Ik weet dat dit voor sommigen misschien wat raar overkomt, maar ik wil gewoon niet tegen mijn eigen gevoel ingaan. Ingem; en hoe is het gegaan vandaag??? Marjoo83; ik voel mijn tranen nu ook al prikken haha... nogmaals thanx ladies! x Beccie
O dat is heel normaal hoor. Ik herinner me het nog mijn eerste werkdag nadat ik mijn zoontje had weggebracht. Huilend reed ik naar mijn werk, ik bedacht me nog om helemaal te stoppen met werken (is financieel niet mogelijk). Toch op mijn werk aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door collega's en jongeren. Allemaal wilde ze foto's zien en horen hoe het ging. Ik was supertrots dus ik heb lekker vertelt hoe het was. De dag was zo om. En de keer erna gaat stukken makkelijker. De derde keer is misschien nog even moeilijk, maar dan is het weer normaal. Als je werkt moet je weer wennen aan een nieuw ritme, uit handen geven. En zeker als je met je kindje dmv gebarentaal communiceert zal je daar meer zorgen om hebben. Ik heb een gastouder die super is, wilde ook geen KDV. Misschien is dat iets voor je? Voor mij is het al even geleden. En ik ben zo blij dat ik ook werk naast mijn gezin. Ik vind het heerlijk om op andere gebieden uitgedaagd te worden, even geen mama te zijn, te leren en mezelf te ontwikkelen. Dat had ik niet willen missen. Want doordat ik werk, kan ik ook een leukere moeder zijn!
Hey beccie, Ik ben vandaag jankend naar mijn werk gereden. Met dikke rode ogen kwam ik aan op het werk. Iedereen was super lief gelukkig gjng de dag snel. Het kolven op een andere plek was ook ff wennen Maar wat ben ik blij dat hij nu lekker op mijn schoot ligt te slapen. Morgen mag ik weer. Ik werk 22, 5 uur. Het is idd ff door de zure appel heenbijten, maar we hebben geen andere keuze, Uiteindelijk zal het ook voor abel goedkomen.maar ik leef helemaal met je mee. Moet nu eigenlijk gaan puinruimen want morgen komt de poetsvrouw, maar kan het niet opbrengen tuur weg te leggen. Ik ga straks wel wat langer door.