Je bent, zonder dat je het volgens mij door hebt, een speelbal van hem geworden. Je vraagt en zegt van alles (van vragen tot eisen en van blijven tot scheiden) maar je doet niets daadwerkelijk. Als jij er niet mee kan leven, stel dan een daad en pak je spullen. Ga een tijdjes ergens amders wonen en laat zien dat je daadkrachtig bent. Je laat met je sollen. Hoe moeilijk ook, denk aan jezelf en de kleine.
Je moet de beslissing niet bij hem neerleggen. Je mag niet weg en hij wil niet? Hij heeft niets te willen. Dit is jouw beslissing en daar heeft hij het maar mee te doen. Koffer pakken en gaan. Tenzij je het alleen maar zegt om zijn reactie af te wachten? Daar help je echter niemand mee, het is duidelijk dat je totaal niet serieus wordt genomen. Daad bij woord voegen..
Eerlijk vindt het maar een rare gast( beoordeeld op jouw verhalen natuurlijk). Hij wil dus eigenlijk niks.....behalve jouw, jullie kind en de telefoonnummers van die vage kennissen. Oh en dat jij er niet over zeurt Met andere woorden jij moet gewoon niet zeuren. Ene hij bepaald toch niet of jij en je dochter even ergens anders verblijven?! Fijn dat hij dat niet wil, kan hij ook heel snel en makkelijk voorkomen.......de tel nummers verwijderen
Sluit hij jullie op dan?? Als jij even met je dochtertje bij je ouders of zo terecht kunt (het hoeft geen hele maanden te duren) pak je in elk geval door en blijf je bij je standpunt! Hij merkt nu ook dat jij blijft kronkelen en doet wat hij wilt, waarom zou hij zich dan de moeite doen om zijn best te doen? Jij gaat toch nergens heen en dus kan ie door blijven gaan. Bij veel, dus niet alle, mannen is het zo dat als ze hun vrouw hebben dat ze dan geen moeite meer gaan doen totdat.....die vrouw zijn leven uit begint te wandelen. Een man weet niet wat ie mist, pas als ze er niet meer is
lijkt wel of hij denkt jij gaat toch niet ... dus trek mij er niks van aan wat jij wil, het gaat volgens mij voor hem allang niet meer om dat nummer maar meer een machtsstrijd(hij kan hem zo opslaan onder de naam henk bv en voor jou het nummer wissen) ik zou mn schoonmoeder bellen en vragen of man daar ff paar nachtjes mag logeren, of hij het nou leuk vind ofniet!
Jullie hebben gelijk! Ik doe niks, had verwacht dat ie haar wel verwijderd had. Maar ik wil dat hij even weggaat, want als ik met m'n kleine wegga moet ik van alles regelen. Een bedje enz. Heb m'n schoonmoeder al ingelicht. Zij vind dit contact ook niet nodig en denkt dat het zijn reactie is op alle ellende van de afgelopen tijd. Maar heel dit gedoe resulteert in dat ik slecht slaap, naar droom, verdrietig ben en nu dus moe ben. Ik wil rust.
Toch wel erg boeiend.... Oke hij heeft het nummer van een andere vrouw en verwijderd er niet. Echter is er nergens bewezen dat hij verder ook maar iets verkeerd heeft gedaan. Ja de grenzen van zijn vrouw niet geaccepteerd, maar is dat reden om te willen scheiden? Ik vind dit wel heel ver gaan. Ik zou als hij het niet zelf wilde verwijderen even zijn telefoon pakken en het nummer eigenhandig verwijderen. En dan eens kijken wat er de komende tijd gebeurt, ik zou niet meteen mijn vent het huis uit zetten of zelf weggaan. Mijn idee gat dit well heel ver. Tuurlijk gaat hij misschien wel vreemd, maar dat weten we niet. We weten zijn precieze motieven helemaal niet. We weten maar van 1 kant het verhaal. En dan adviseren dat mensen uit elkaar moeten gaan , er ultimatums gesteld moeten worden enz...? Ik snap dat niet....
Als ik het goed begrijp komen jullie uit een heftige situatie met een kindje in het ziekenhuis. Een periode waarin je man zich waarschijnlijk flink machteloos heeft gevoeld en ook het gevoel heeft gehad dat hij de controle kwijt was, dat dingen voor hem werden beslist en dat hij weinig invloed had op wat er gebeurde. Zo krampachtig vasthouden aan iets waar hij nu wél invloed op heeft, al is het maar zo'n telefoonnummer, kan hem misschien een veilig gevoel geven dat hij nu wél ergens controle over heeft en ergens zelf over kan beslissen. Dit klinkt misschien heel maf, maar ik denk dat er zoiets achtersteekt. Gewoon al die tijd maar hebben moeten accepteren wat er gebeurt zonder er invloed op te hebben leidt nu tot een tegengestelde reactie: iets niet accepteren en zijn invloed op een heel destructieve manier gebruiken. Het zou echt zonde zijn als jullie huwelijk hieraan kapot gaat.
Dat is ook zonde. Vandaar dat ik ook niets durf te doen. (Weggaan) ik hou zielsveel van hem. Maar hij weet dat ik hier moeite mee heb. Als hij het al zo moeilijk heeft en hij zelf geen bedoelingen met dit contact heeft kan zij daar zo makkelijk op in spelen. Want ja, ik ben steeds bezig met m'n dochter dus hij krijgt minder aandacht. En ja, ik ben soms ontzettend verdrietig en duik dan savonds als m'n meisje slaap het liefst ook het bed in. Maar dat komt door alles wat er is gebeurt. Misschien kan zij daar wel heel handig op in spelen door hem wel de aandacht te geven die hij wil. Het is ook niet alleen de situatie van m'n dochtertje in het ziekenhuis. Ik ben ook 9 maanden lang doodmoe geweest. M'n zwangerschap was heel pijnlijk waardoor ik constant bang was dat er iets mis zou gaan. Maar ik klaagde nooit, had het er voor over maar dat zal ook niet makkelijk zijn geweest. En 5 maanden na haar geboorte is ons neefje dood geboren. M'n zwager is pas in het ziekenhuis beland en van de week is nog een familielid overleden. Dit alles in 7 maanden tijd.
Ik heb het stuk over de moeilijke tijd gemist Ben het nu ik dat weet, met jou eens Bolkje. Ts misschien een vorm van therapie een idee. Voor beide om het een en ander te verwerken en elkaar te begrijpen.
Allereerst een hele dikke knuff. Ik snap je angst heel goed! Alleen ben ik wel bang dat juist doordat je hem zo pusht, dat hij dan juist steeds meer haar kant optrekt... Ik zou proberen om juist jullie relatie sterker te maken. Dat hij positieve gevoelens heeft over jou en jullie relatie. Dat hij graag thuis is, omdat hij het gevoel heeft dat hij gewenst is en geaccepteerd wordt. Mannen kunnen nog ontzettend veel van hun vrouw houden, maar gaan toch vaak vreemd omdat ze het gevoel hebben dat een andere vrouw hen dingen kan bieden die ze bij hun eigen vrouw niet meer krijgen. En dan heb ik het niet over lichamelijk contact, maar meer dat mannen het gevoel willen hebben dat ze geliefd zijn, gerespecteerd worden en nodig zijn... eigenlijk wil elke man 'de grote held die niks fout kan doen' in de ogen van zijn vrouw zijn.... (Ik zeg hiermee trouwens niet dat ik het goedpraat dat mannen vreemdgaan, even voor de duidelijkheid! Maar er steekt vaak wel meer achter dan alleen een lichamelijk verlangen)
Oiii dat is inderdaad dan wel heel heftig allemaal, en dan heeft bolkje een heel goed punt. (sorry, dat ik het niet eerder gelezen of gezien heb dan) Dan zou therapie inderdaad eens heel goed kunnen werken, de therapeut kan hem helpen met het verwerken van alles en diezelfde therapeut jou met al je gevoelens en onzekerheden.
Dankje Bolkje. Ik denk dat hij niet vreemd gaat maar toch met alles zit. Maar hij praat er niet over. Zo vaak zeg ik tegen hem; gaat alles wel goed? En altijd is het, ja hoor niets aan de hand! Zijn ouders zijn toen hij jong was ook gescheiden en ik denk nu dat ie juist de ruimte wil zodat onze relatie door alle ellende niet mis gaat. Hij verzekerd me keer op keer dat ze vroeger vrienden waren, hij nooit gevoelens voor haar heeft gehad of zal krijgen. Ik zal het moeten accepteren denk ik.
Sorry hoor, jij met het maar accepteren? Volgens mij is dat een beetje de omgekeerde wereld. J hebt het er moeilijk mee dat hij een nummer van een andere vrouw heeft waar hij mee smst, dus jij niet kent. Mijn man en ik hebben een andere start als jullie, ik laat hem hem vrij maar ook ik zou dat niet zo gek leuk vinden. Het is dus niet gek dat je er om welke reden dan ook moeite mee hebt. Ik vind dat HIJ dat niet accepteren. Sms jullie en moeilijke tijd hebben gehad moeten jullie daar samen iets aan doen maar niet hij geen gesprekspartner zoeken in een andere vrouw want de kans is groot dat dat mis gaat zeker als je zo'n verleden hebt. Uit ervaring weet ik dat als je iets mist bij je partner en het vindt bij een ander dat dat voor lastige situaties kan zorgen. Je hebt als een paar keer gedreigd weg te gaan en zelfs al te willen scheiden. Ik denk dat hij dit alles inmiddels niet meer serieus neemt.
Ik denk dat Bolkje gelijk heeft. Ik denk zelfs dat het beter is om er even over op te houden en te proberen het thuis weer gezellig te maken. Dus even lekker voor hem koken even samen tijd voor elkaar te maken. Ik denk wanneer hij zich dan juist weer prettig enzo voelt thuis dat hij dan ook makkelijker zal praten over de moeilijke tijd. Zo laat je hem het positieve zien van jullie relatie jullie leven en is de kans veel kleiner dat hij überhaupt nog zoiets zal doen. En waarschijnlijk zelf wel tot het besef komt dat hij niet dat telefoonnnummer moet gebruiken, omdat hij jou niet wil kwetsen... En dat hij die beslissing dus ook zelf neemt want het lijkt er op dat hij dat heel belangrijk vindt.
Ja, dan moet ik erover op houden en proberen gezellig te doen terwijl dit door m'n hoofd blijft spoken..