Ik vind het loeizwaar.... Maar dat heeft echt met de jongste te maken: veel onverklaarbare medische klachten, weinig slapen, heel onrustig en huilerig. En dat ruim een jaar. Kapot waren/ zijn we. Onze oudste was echt een heel makkelijk kind. Ik vond het moederschap ook bijna alleen maar leuk. Dus dit viel extra zwaar met de tweede. Maar als ze dit niet gehad had, weet ik zeker dat ik het erg leuk had gevonden. Een ontevreden, ongezond, ongelukkig kindje is altijd slopend. Of het nou de eerste, tweede of derde is. Nu na ruim een jaar is het echt leuk! Wel erg druk en veel gesjouw. Maar erg leuk zoals ze al met elkaar kunnen spelen..! Ze kan veel en ook ons zoontje ontwikkelt goed en leuk. Dus ik ben heel blij met mijn hummels! Hoe zwaar het ook was! Er zit hier trouwens 1,5 jaar tussen de kids.
Begin tijd was erg zwaar door een onrustige baby. Nu genieten met pittige momenten. Oudste zit in een lastige leeftijd, daar heb ik mn handen aan vol. Jongste is een heerlijk ding maar jengelt verschrikkelijk als ze moe is. Als de oudste dan ook even mee gaat doen en ik ben alleen... Maar goed dat zijn momenten. Ik zou het wel weer zo doen.
Jaa dat is echt zeker zo ja!! Moet gewoon lachen om je reactie! Onze meid is nu 8 weken Het gaat allemaal erg goed! Ga nu wel iets minder vaak weg, voorheen elke dag wel Effe boodschapje, action, bakker, speeltui Dat is met 2 toch net iets meer een opgave! Dus makkelijker om vaker een dagje thuis te blijven Wel slaapt ons zoontje (bijna 2,5 ) heeel slecht Dat maakt het op dit moment erg pittig en zwaar! Onze meid slaapt wel al hele nachten door! Dat scheelt echt
M en T schelen 25m. M is een heel lief en invoelend kind. Communicatief zeer vaardig. Toen al . T is heel makkelijk. Sliep op zich goed (wel heel vaak wakker snachts in het eerste jaar). Verder vrolijk en kon zichzelf heel goed zelf vermaken. Ik vond het dus erg meevallen. Ook omdat M veel lastiger was als baby vooral wat betreft slapen. S was een huilbaby die heel moeilijk sliep. Dat was wel heel zwaar. Dus hangt af van de kindjes en inderdaad ook aan je eigen stressbestendigheid.
En nu is het zalig. Als M of T er niet is dan missen ze elkaar enorm. Ze spelen zalig. En maken ook zalig ruzie S begint ook steeds meer mee te doen met het spel van M en T. Hij hobbelt er dan achterna en papegaait alles wat zij doen. M is dol op m. T ook maar ze zijn ook duidelijk elkaars concurrent om bepaald speelgoed. S maakt ook T zn treinbanen ed stuk... helpt ook niet zo. M is meer van het tekenen en heeft dus geen last van S
Hier een 2e die eigenlijk rond de 2e verjaardag van haar grote zus moest komen maar het werd een vroeggeboorte met veel zorgen. Nu is ze gecorrigeerd 4 weken en ik ben heel blij dat mijn vriend vakantie heeft. Ik vind het nog best lastig om de aandacht eerlijk te verdelen. Maandag moet hij weer werken en is ook de avond werken. Ik zit nu al te piekeren hoe ik het maandagavond ga doen. Oudste gaat tussen 18.30 en 19.30 naar bed en jongste krijgt om 19u een fles waar ze vaak wel 30 minuten over doet en moet daarna nog even rechtop gehouden worden. En overdag probeer ik mijn oudste zo goed mogelijk de aandacht te geven maar als ik de fles geef dan vraagt ze ontzettend veel aandacht. Verder heb ik een duowagen gekocht en ga ik bij mooi weer tussen de voedingstijden naar buiten het speeltuin rondje en boodschappen doen. Zorg dan dat ik 15 min voor de fles weer binnen ben. Helaas slaat mijn oudste steeds vaker de slaapjes over dus ook geen rust voor mij maar wel een nachtvoeding. ...... Ach ja de tijd vliegt dus het is maar van korte duur.
Hier echt heel erg makkelijk! Eerste jaar vd eerste ook alleen maar problemen, zorgen etc. Nu gaat t prima met haar! Tweede is een voorbeeldige baby, bv loopt goed, slaapt ook goed etc! Echt heel makkelijk dus Heel gezellig zo, t is ook zo'n vrolijke en blije baby! mag bijna weer aan het werk en dat kan ook prima. Ze schelen 2 jaar overigens. Maar iedereen zei idd pittig, maar ik vind t zo meevallen. Zelfs gekampeerd met de tent toen ze 2.5 maand was Hangt denk ik heel erg van je kindje(s), je bevalling en herstel en de steun die je krijgt af. Heel goede zwangerschap alvast,
Hoe zwaar om het ook vond in het begin met twee, ik ben zo trots als ik onze 3 (ja er is er inmiddels nog 1 bij maar die overgang vind ik zeer klein omdat je weg hoe het is om je aandacht te verdelen enz.) samen zie. Het is zo'n geweldige rijkdom! Onze jongste is echt een moedertje, ik vind het daarom erg jammer dat zij als laatst geboren is en het dus niet zo kan meemaken. Maar 3 is genoeg.
Onze oudste is een behoorlijk actief aandachtsvragertje, maar kan ook goed zelf spelen gelukkig. Tijdens mijn 2e zwangerschap had ik al heel snel last van mijn bekken waardoor ik weinig met hem erop uit kon, ik voelde me daar best schuldig over. Toen de jongste eenmaal geboren was, moest hij er niks van hebben en vertoonde territoriumgedrag waardoor we nog meer tijd kwijt waren aan corrigeren en zijn driftbuien te kalmeren. Nou das best vermoeiend. Langzaamaan gaat hij zijn broertje een beetje accepteren. Ik vind het ook erg lastig om de aandacht goed te verdelen. De voeding en verzorging van de jongste gaat nog op de automatische piloot van de oudste toen die baby was.
Onze tweede is nog maar 5 weken maar tot nu toe valt het alles mee! Veel relaxter dan de eerste keer omdat je weet wat je kan verwachten en weet hoor het werkt om een baby te hebben. Zoals Vanilla ook zei, ik ben veeeel drukker mn peuter dan met de baby. Mn zoontje vraagt nu meer aandacht nu de baby er is, en is veel aan het uitdagen. De baby is super gemakkelijk tot nu toe. Goed eten, goed slapen en alleen huilenals ze honger heeft of een schone luluier moet. Het wordt lastiger misschien als onze dochter ook ouder is en mobiel wordt. ..
Dat is echt zo. Caitlyn reageert hier altijd zo enorm op Thirza: dan kan ze zich nog zo slecht voelen, maar als Thirza in de buurt is, hopst ze op m'n arm en wil ze naar haar toe. Dat levert uiteraard vanuit Thirza ook wel momenten op dat die het even helemaal zat is, maar ook Thirza is helemaal gek op d'r zusje. En als je ze dan samen ziet spelen en een ongelovelijke lol ziet hebben met elkaar, helemaal de slappe lach hebben met z'n tweeen... dan maakt dat echt alle ellende die we hebben doorstaan hier, goed
Dat inderdaad. Als ik zie hoe sterk ze op elkaar reageren. De jongste begint te lachen zodra hij zijn grote broer ziet, de oudste doet constant trucjes om zijn broertje te laten lachen. Als de oudste ergens mee zit en hij wil het niet vertellen aan mij, vertelt hij het wel aan zijn broertje. Natuurlijk is hij ook jaloers en ze hebben inmiddels zelfs ruzie om speelgoed en prulletjes. Ik vind dat erbij horen en gewoon wel spannend. Als laatste, ik heb zelf een broer en een zus en ben daar juist nu zo blij mee. Als er leuke dingen met hun gebeuren maakt mij dat blij. Ook bij mijn man en zijn zussen vind ik dat zo leuk. Ook al heb je als kind best wel eens ruzie, met goede begeleiding van ouders is het een band voor het leven.
Leuk om alle ervaringen te lezen! Onze dochter werd grote zus net voor ze twee jaar werd. De oudste was een makkelijke baby dacht ik, de tweede is in mijn beleving nog makkelijker. Het scheelt natuurlijk dat je al veel handigheid hebt in het wassen, verschonen, voeden etc. De oudste sliep wel een stuk beter 's nachts dan de jongste in het begin maar ook dat gaat prima nu. Ik vind het qua drukte erg meevallen, ben zelf niet zo snel gestresst, dat scheelt misschien. Vond het de eerste keren wel spannend maar dat ging snel voorbij. Af en toe rond etenstijd en bedtijd even lastig, oudste ging niet zo goed slapen en de jongste had veel kast van krampjes. Als je dan alleen thuis bent blijf je heen en weer lopen. Maar dat gaat ook weer stukken beter. Ben benieuwd hoe het gaat als ik weer werk, 's ochtends op tijd twee kids afleveren bij het kdv en 's middags weer ophalen en zorgen dat iedereen op tijd eten of een flesje krijgt. En wat ik hier meer lees, zo leuk om te zien hoe die twee op elkaar reageren. Oudste wordt helemaal blij als ze haar broertje ziet lachen en hij kijkt steeds naar zn grote zus. Het is me in ieder geval tot nu toe zo meegevallen dat het geen reden is om niet voor een derde te gaan. Of dat echt gebeurt hangt van meerdere factoren af maar dat zien we over een tijdje wel.
Dat is hier ook zo! De oudste is vanaf dag 1 'grote broer'. Laatst zat de jongste bij iemand op schoot en begon spontaan heel hard te krijsen. Oudste was druk aan het spelen, staat op rent ernaar toe en wil zijn broertje zo oppakken en weghalen (gelukkig besefte hij dat het te zwaar is en bleef pappa roepen ) En andersom. Ik werd boos op de oudste omdat die iets deed wat absoluut niet mocht en begon de jongste te krijsen! (Hij is vrij rustig en huilt nauwelijks, dus dan kijk je wel op). Soms zijn ze zo schattig en soms zou ik willen dat ik behang in huis had
Nu vind ik het erg leuk maar ik vond het superzwaar. Hij was een huilbaby door reflux en darmproblemen en het was zwaar. Heb Fleur toen ook wel een beetje moeten verwaarlozen maar gelukkig was ze erg flexibel en snapte ze dat hij pijn had enz, maar pfff... bij ons werd het na 4 mnd wat beter maar ik durf eigenlijk pas na de 7 maanden te zeggen dat we rust begonnen te krijgen.
Dat speelt allemaal erg mee natuurlijk. Ik moet zeggen onze jongste is de makkelijkste baby ter wereld, maar hij leed aan stille ondervoeding en slaapt mede daarom (of ten minste onze reactie daarop vervolgens) moeilijk in. Dat heeft voor veel stress gezorgd. Ik merk wel dat ik het sneller los kan laten dan bij de eerste. Je hebt gewoon al vergelijkingsmateriaal. Bent minder snel beïnvloedbaar. In alle eerlijkheid, ik ben blij dat de eerste periode over is. Ik vond die fase bij mijn oudste al niet zo leuk, met de tweede vond ik het nog steeds matig. Wel kon ik makkelijker loslaten, maar mijn man heeft echt wel wat met me te stellen gehad. Maar ik ben zo blij met mijn mannekes. We twijfelen serieus over een derde terwijl ik dat nooit had verwacht.
2 weken voor de tweede verjaardag van mijn oudste zoontje is mijn jongste zoontje geboren. Ze schelen dus bijna 2 jaar. Aan het begin vond ik het echt zwaar, maar dat kwam omdat de jongste verborgen reflux had en daardoor erg onrustig was. Dat ging met medicijnen later veel beter. Afgelopen week heeft hij buisjes gekregen ivm oorontstekingen, waardoor het slapen gelukkig wat beter gaat. (verder heeft hij vanaf z'n geboorte heel veel gespookt 's nachts). Het weinige slapen vind ik wel zwaar moet ik zeggen, al went dat wel ! Verder vind ik het heerlijk met m'n twee jongens! Ze zijn zo lief ook sommige momenten met elkaar dat de oudste de jongste gaat knuffelen, of dat ze samen om en om gillen (leuk spelletje) haha, is echt genieten!! De tijd vliegt voorbij en ze worden zo snel groot ! Over ongeveer twee maanden worden ze alweer 1 en 3! Onvoorstelbaar hoe hard het gaat!! Ik vind het super met twee kindjes !