Hoe gaan jullie om met de mmm?

Ik vond het zwaar klote, heel je leven draait om de mmm, de onzekerheid of het ooit überhaupt lukt.. Ik hen twee dames in mijn eigen omgeving en dat samen met het forum maakte dat ik me meer begrepen voelde!

Nu zwanger en hoop dat het blijft zitten! Ga mee doen met moeders voor moeders, wil wat doen voor de dames die er nog in zitten!!!

 

Ik herken die gevoelens. Ik heb hier hetzelfde. Heb nog geen manier gevonden om er nog beter mee om te gaan. Dus geen tips helaas.Ik vind zelf dat ik het best goed handel, al heb ik soms een moment dat ik er doorheen zit.

 

Hier ook herkenbaar. Pas net in de MMM, maar nu toch al die angst 'wat als?'. Ik zou niet weten hoe ik daarmee om moet gaan..
Praat er wel veel over met vriendinnen.

 

Ik snap precies wat je bedoeld.

Het is een heel eenzaam proces, zoals ik het ervaar. Niemand begrijpt wat jij voelt en het is soms al zo moeilijk uit te leggen.
Ik ervaar ook dat mensen het enorm onderschatten en die opmerkingen die ze dan maken kunnen erg veel pijn doen.

Ik probeer vanaf het begin al nuchter te blijven over het proces. Maar dat is ook vrij moeilijk soms. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik tot aan de eerste ICSI (4x iui daarvoor) het goed vol te houden vond. Ik ben op een gegeven moment ook gaan bloggen en dat lucht enorm op.

Daarbij ben ik ook heel eerlijk geweest tegen mensen om me heen. De mensen waartegen ik niet kon praten omdat het ze totaal niet interesseerde heb ik afscheid van genomen. Die hoef ik straks namelijk niet aan een eventueel kraambed te hebben staan. Ook door te beginnen aan het proces zijn we vrienden kwijt geraakt. Maar zoals ik al zei: het is een eenzaam proces.

Emoties in huis hebben voor mijn gevoel ook niet altijd de ruimte. Er komt zoveel op je af en je ondergaat zoveel, dat er soms simpelweg even geen begrip is. Mijn partner vind het heel moeilijk inschatten wat nu meer en minder aandacht vraagt. Maar hij probeert zijn deel weer op een andere manier over te brengen, door middel van afleidingen organiseren. Hij doet zijn best.

Maar al met al... it sucks! Maar wij zijn vrouwen, sterke wezens. We redden dit echt wel. We kunnen dit aan. Daar zijn we voor gemaakt .

 

Dank je spidy!! Was bang dat het nooit zou lukken!! Dankzij het rot emc!

Dus dames hoop dat jullie geduld ook allemaal beloond wordt...

 

Wauw poppetje, gefeliciteerd! Ik zou dat kl/ote-EMC straks een geboortekaartje sturen met een mooie brief erbij. Als je naar hen had geluisterd.. Nouja, daar moeten we maar niet eens aan denken! Zie je nou wel dat het kan! Zij zaten er mooi naast.

 

Vragen om begrip buiten je naasten om, heeft geen zin. Mensen zijn er voor je of ze zijn er niet voor je. Het is aan jou wie jij straks wil verwachten aan een kraambed of wie er straks absoluut zal zijn als je de mmm door bent en je met lege handen staat. Ik heb die beslissing op voorhand genomen en heb een heel duidelijk bericht geplaatst op facebook bijvoorbeeld. Maar ik ben in ieder geval duidelijk geweest. Ik geef straks liever dat bespaarde geld op babykaartjes uit aan een pak babyvoeding dan aan huichelaars die toch geen zak om je geven.

Misschien ben ik enorm hard, maar ik bescherm mezelf liever voor teleurstellingen nu, dan dat de klap extra zwaar op te vangen is aan het einde omdat je geen flauw idee hebt bij wie je terecht kan om even uit te huilen.

Je zal pas iemand vinden die je ECHT begrijp wanneer dit iemand is die ook in het traject zit. Die jou emoties begrijpt, en snapt dat het af en toe ronduit k*t is. De rest die er zijn voor je, zullen nooit echt snappen wat je doormaakt, alleen erkennen dat je het moeilijk hebt.

 

Shadixxx dank je!! Die kaart gaat daarheen hoor, aan die rooie klote arts! En ook gewoon de tweede tp al, hebben nog een cryo in de vriezer... Ik zal nooit meer naar dat zh gaan.. Sukkels!

 

Ik wil je gewoon even veel succes wensen, Spidy!
Zelf heb ik ook ge-mmm-d. Heel me familie en vriendenkring wist ervan en we kregen soms harde reacties te verduren! (wat dacht je van: nou ivf, wel erg kunstmatig hoor!)
Gelukkig ging het erg snel bij ons (zwanger van cryo 1) maar ik kan me goed inbeelden dat het erg zwaar word als het maar niet wil lukken.
Ach je moet erdoor, meid! Kop op! Het duurt bij jou wat langer, maar goed wat kan je doen, het is niet anders. Bedenk dat de eenzaamheid die je nu voelt later ruim word goedgemaakt... Ik wens je veel sterkte om vol te houden en een snelle zwangerschap!

 

Ow wat herkenbaar wat jullie allemaal beschrijven. Dat eenzame bijvoorbeeld. Je krijgt vaak goedbedoelde adviezen enzo, maar er is niemand (behalve jullie MMM meiden) die begrijpen wat een onzekere periode het is.

Collega van mij begint moeite met mij te krijgen. Vind dat mijn behandeling "te zwaar weegt" voor het werk. Momenteel zit ik in cryocycli (vandaag tp 6 hiervan) en ik hoef alleen maar 1x per maand een echo en dan 1x een tp. Dat wordt blijkbaar als "veel" aangezien. Door haar opmerkingen voel ik me in het nauw gedreven en dat maakt het nog moeilijker.

Vorige week een goed gesprek gehad bij de psychologe van MCKW. Dat is wel fijn. Ze gaat mij helpen met zulke situaties.

Ook het "wat als" komt vaak langs. van de week met mijn familie uiteten geweest. Oma was jarig en de hele familie was erbij (zo'n 30 man ondertussen). Dan komen bij mij enge gedachtes langs: Stel nu dat je nooit kinderen zult krijgen. Dan zul je zó eenzaam blijven. Geen kinderen die langskomen enzo. Moet er niet aan denken.

Daar ben ik van de week al op de site voor adoptie geweest. Gewoon om eens te kijken. Weet dat dat nog helemaal niet aan de orde is, maar gewoon om eens te kijken.

Meisjes, hoop dat het allemaal goed komt. En dat we over een tijdje zullen zeggen: wat was het een moeilijke periode, maar het was het waard...

 

Ik denk dat weer allemaal wel een boek kunnen schrijven over domme en kwetsende opmerkingen!!!

Alleen mensen die er zelf in zitten of hebben gezeten begrijpen je echt.. Dat maakt dat je je eenzaam en onbegrepen voelt..

Die angst of het je ooit überhaupt gegund wordt herken ik, genoeg gehuild.. Zeker als er weer iemand oeps zwanger was of ik weer naar een babyshower moest! Leuk doen terwijl je hart huilt..

 

Ik herken dit zo goed.. Feit blijft inderdaad dat alleen mensen die er zelf in zitten/ in hebben gezeten dit kunnen begrijpen.
Mijn gevoel is ook wel een beetje dat inmiddels ook niemand het meer goed kan doen. Vragen ze er niet naar, vind ik ze ongeïnteresseerd, vragen ze er wel naar en geven ze aan aan me te denken, dan denk ik alleen maar: Alsof ik daar iets mee opschiet.

Er is overigens 28 september een fertifair van Freya. Kijk maar eens op fertifair.nl Ze geven een aantal workshops waar het gaat over je relatie tijdens vruchtbaarheidsbehandelingen en hoe je met je omgeving kan handelen. Ook is dat dé plek om lotgenoten te ontmoeten.
Mijn man en ik denken er sterk over om ernaar toe te gaan.

Heel veel sterkte in ieder geval. Maak gebruik van het forum. Ik gebruik het ook regelmatig als klankbord en er zijn altijd meiden die ervoor zorgen dat je weer even kan lachen en je er weer even doorheen gesleept wordt.

Liefs!

 

Ik las de titel en wist gelijk weer hoe het voelde...Eenzaam en onbegrepen!

Ik heb gelukkig inmiddels een mooi wondertje van 18 maanden rondlopen maar echt dat kon ik me zo vaak niet voorstellen toen ik in de mmm zat...Ik legde zo vaak mijn handen op mijn buik en het enigste wat ik kon voelen was...Leegte!

Ik had toen hier ook in mijn onderschrift "Hopend op mooie dingen,hopen mooie dingen zich op...." En zo voelde het ook!

Ik kan je alleen maar heel veel succes en kracht toewensen....

En schrijf hier lekker van je af! Mij heeft het veel geholpen kreeg zoveel steun en begrip...En nog....

 

Ik stiekem ook niet, hoor! Maar ik denk dat wij er toch heen gaan. Het valt ons momenteel gewoon te zwaar en onder andere lijden de relaties met vrienden eronder.
Heel erg, maar ik hoop snel iemand tegen te komen die weet hoe ik me voel, terwijl dat voor dit persoon juist ook verschrikkelijk zou zijn. Maar ik zou dan iemand kunnen hebben om mee te praten en die mij begrijpt.