Weet het ff niet meer

ik zou je ouders maar laten kletsen, want ik vind het eerder raar als ze alleen met volwassenen/alleen jullie zou moge spelen. En huishoudelijke dingen horen er ook gewoon bij, zelf kunnen spelen moeten ze ook leren (juf heeft ook geen tijd om 20 kleuters de hele dag aandacht te geven, moeten ze ook wel zelfstandig werken).
En kinderen vinden het toch leuk om ergens te spelen, hier wel de ene keer hier en de andere keer bij vriendje/vriendinnetje thuis. Leuk toch?!

 

Hier speelt alyssa heel vaak bij/met andere kinderen.
Daymian speelt ook af en toe bij/met eens vriendje.
Ik vind er niks mis mee en dat je dochter in dr eigen kamer slaapt vind ik niet meer dan normaal.
Niks aatrekken van je ouders en je hoeft niet aan jezelf te twijfelen.
Jullie werken allebei fulltime en als jullie je daar goed bij voelen en het kunnen combineren is dat prima toch?

Liefs doris

 

Lekker laten kletsen: de manier waarop je ouders het gedaan hebben, wijkt van het gemiddelde af, dus zolang ze jou langs hun meetlat leggen, kan dat het ene oor in en het andere weer uit Dat is uiteraard gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar wel het enige wat je met hun opmerkingen moet doen, volgens mij.

En wat willen ze dan? Moet je een buurmeisje van de straat plukken om bij haar op haar kamer te laten slapen?
Spelen met leeftijdsgenootjes is normaal gedrag. Te bizar voor woorden dat je ouders er deze vertaling aan geven. Ze zijn iig duidelijk geen pedagogen

 

Jouw gezin, jouw aanpak.
Zolang je kind gelukkig is en haar goed in haar vel voelt, laten "zeuren".
Kindjes hier spelen ook bij buren en slapen bij vriendjes/neefjes en omgekeerd.

 

Ieder doet het op zijn eigen wijze toch?
Kritiek op dat alleen slapen kan ik als moeder van een gezin met een familiebed nog wel voorstellen, het lijkt me reuzesaai voor een kind om zo jong al alleen in een kamer te willen. Maar goed, als jullie dat zo willen, meeste mensen in Nederland schijnen het zo te doen.
Ik denk niet dat je dochter met vriendinnetje speelt omdat ze 'aandacht te kort komt', volgens mij willen alle kinderen wel met een ander kind spelen (nou ja, de meeste dan, ik heb thuis een kind dat er totaal niet om geeft).

Mijn ervaring is wel dat kinderen die twee fulltime werkende ouders hebben wat sneller de neiging hebben om te trekken naar een gezin waar een ouder thuis is. En omgekeerd. Gewoon omdat het anders dan thuis is, en kinderen vinden het vaak leuk om in een andere omgeving te zijn.

Maar goed, als je ouders zich zorgen maken, ik zou zeggen, ga er niet tegenin. Zeg dat het je aandacht heeft, en vraag of ze eigenlijk niet gewoon bedoelen dat ze hun kleinkind wat vaker te logeren willen hebben?

 

Overigens, wel heel jammer dat je ouders je niet hebben kunnen overdragen wat de voordelen van een familiebed zijn. En ook heel jammer dat jij dat intuitief niet opgepakt hebt!

Maar misschien is het wel eens zinnig om, niet aanvallend, maar liefdevol en geinteresseerd, je ouders te vragen hoe zij tot hun keuzes gekomen zijn in jullie opvoeding en waarom ze dat zo gedaan hebben? Dat lijkt me productiever dan allebei stellingen innemen van 'jullie doen het fout - nee jullie deden het fout'.

 

Ik begrijp dat het je pijn doet, maar waarom zou je je ouders willen overtuigen? Op oudere leeftijd gaat dat bijna niet meer .
De keuzes die de ouders maken in volle overtuiging dat ze het allerbeste doen voor hun kind, zijn niet altijd de keuzes die de kinderen als het allerbeste zien. Jouw ouders vinden zelf dat het samenslapen het allerbeste is, maar die gedachte deel jij als hun kind niet. En je bent niet de enige hoor, ik ken veel meer voorbeelden ( zoals mijn man en zijn broers)
Alle opvoed ideeen blijven een overtuiging en zijn bijna nooit harde waarheid.

Ik zou me daar dus absoluut niet druk om maken maar je kind gewoon lekker met leeftijdsgenoten laten spelen ( anders zou ik het persoonlijk erg ongezond vinden!!).
Zolang jij je kind met veel liefde opvoedt weet je dat je goed zit.

 

Ik kan me voorstellen dat je je aangevallen voelt maar het zijn ook andere tijden. Het is jullie gezin en dat moeten ze ook accepteren. Aan de andere kant denk ik wel dat zij lok waardevolle overwegingen mee kunnen geven.
Als kind van destijds twee fulltime werkende ouders mocht ik soms mee met een vriendinnetje. Haar moeder was altijd thuis en had de thee klaarstaan als het meisje uit school kwam. Het staat me nog goed bij, ik moest naar de BSO maar zij kwam thuis en kon over de dag vertellen. Later had ik de sleutel en kwam ik alleen thuis. Ik had het heel fijn gevonden als dat anders was geweest. Wij hebben de keuze gemaakt om D. Pas met anderhalf naar de opvang te doen (2x per week). Verder ben ik thuis en ik hoop ook dat dat lukt als hij straks naar school gaat. Ik wil er meer zijn voor mijn kind en daar heb ik veel voor over. Wij hebben geen auto, geen dikke spaarrekening, geen gigantisch huis,geen tig smartphones e.d. maar wel alle tijd van de wereld en komen prima rond.

 

Zo te lezen ben jij normaler dan normaal hoor. Je werkt full time maar kindje zit ook bij jou op school.Ze ziet jullie genoeg. Met vriendjes spelen is gewoon normaal.

Even over dat familie bed gebeuren. Dochter slaapt wel bij mij zoon ook jaren( maar vind het gezonder als ze ook in hun eigen bed slapen.) dus prima hoor hoe je het doet.

Je mag best van je afbijten. Van jullie deden het zo wij doen het zo.

 

Ik denk dat je een gemiddelde familie bent zo te horen. En ja dat je ouders het anders deden ... dat denken jou kinderen ook weer van jou.

Wat is een familie bed? Slaap je dan allemaal in een groot enorm bed?

 

Ieder doet het op zijn eigen manier toch? En als jouw kindje blij, gezond en vrolijk is, zul je het waarschijnlijk goed doen

Onze dochter ligt pas sinds kort in haar eigen slaapkamer, ze gaf aan dat graag te willen. Het commentaar dat ik heb gehad omdat ze nog bij ons sliep... man man, ik werd er gewoon verdrietig van maar volgde wél mijn eigen gevoel

Zet het van je af, en leg je ouders uit waarom je het doet zoals je het doet.

Er is niet 1 standaard manier van opvoeden e.d, en niet ieder kind is gelijk

 

Ja, of meerdere bedden naast elkaar.

 

Mijn ouders laten subtiel ook wel eens iets weten waar ze niet helemaal mee eens zijn. Op een gegeven moment was ik er klaar mee. Ik zat al niet super in mn vel door alles rondom de jongste en op een dag heb ik ze huilend uitgelegd dat wij doen wat wij willen en waar wij ons goed bij voelen. Dat ze niet altijd eens hoeven te zijn en beargumenterend mogen aangeven waarom. Maar niet altijd te pas en te onpas. Wij zijn niet dom en denken erg na over onze keuzes. Ik hoef hun mening niet altijd te weten.

Dus oud of niet, als ze je een rotgevoel geven, kun je ook gewoon aangeven dat je dat niet meer wilt. En je hoeft je zeker niet te verantwoorden naar hen toe. Succes!!