Leuk zeg om over zulke gebruiken te lezen. Bij ons is dat de 7e dag vanaf de geboorte. Heb ik bij mijn dochtertje ook gedaan, die had echt een flinke bos haar bij de geboorte (ondanks dat ze al met 37 weken werd geboren). Iedereen vond het erg jammer, haha. Mijn zus is trouwens ook met een hindoe getrouwd, hij woont alleen (nog) niet in Nederland. Ik ben trouwens 20 kilo aangekomen *snik*. Ja ik weet dat er ergere dingen zijn hoor, vooral met de termijn waarin ik nu zit mag ik helemaal niet klagen, ik weet het... Maar vind het best een beetje frustrerend want ik probeer juist gezond te eten. Ik had namelijk al overgewicht, dus dat maakt het nog wat erger. De hele zwangerschap heb ik wel last van honger, lijkt alsof die gewoon niet gestild kan worden ofzo..? En dan probeer ik wel vaak iets gezonds te eten maar toch. Ik hoop echt dat het er na de bevalling enigszins makkelijk afgaat. Ben van plan om borstvoeding te gaan geven, dus weet ook niet hoe het dan zit met mijn hongergevoel haha. De enige manier om af te vallen is dan gewoon gezond eten, want echt diëten mag dan niet... Weet je wat ik echt gek vind he, als de baby beweegt en ik voel met mijn hand op m'n buik of mijn man doet dat dan voelen we dat gewoon aan de buitenkant alleen vrijwel iedere keer als mijn dochter gaat voelen dan stopt ze ermee! Haha. Alleen gisteren toen ze lang de hik had lukte het eens een keertje voor haar om haar zusje te kunnen voelen. Ze zei ook echt "eindelijk!" haha. Vraag me af of haar zusje net zo eigenwijs zal zijn als de grote zus, want dan staat me nog veel te wachten. Ik heb trouwens een McDonald cerclage, hoe hoog of laag weet ik niet. Staat vast wel ergens in m'n dossier.
In onze families is dat best veel voorgekomen. Mijn moeder heeft een zoontje verloren (gewoon a terme, werd doodgeboren). Mijn schoonmoeder zelfs 2 kindjes, een jongen en een meisje. Maar mijn man heeft ook een broer die met 7 jaar is overleden (hij heeft hem zelf niet gekend, mijn oudste schoonzus heeft nog wel wat herinneringen aan dit broertje). Dus schoonmoeder heeft in totaal 3 kindjes verloren. En een schoonzus ook nog eens een zoontje, toen die 1 maand was, mijn zwager een zoontje die 1 week oud was. Dus ik sta er wel bij stil dat ook zoiets wel kan gebeuren. En dat mannen er pas later over praten herken ik wel.
Ik vind dat ook altijd heel confronterend. Ik heb bij de zwangerschap van mijn zoon ook meegeschreven bij de 'bengel op komst' lijst van lieve engeltjes, heel fijne lijst omdat mensen je gevoelens herkennen, maar ook heel confronterend omdat iedereen verteld hoe ze hun baby verloren zijn. Mijn vriend heeft zijn veto uitgesproken, hij heeft echt liever niet dat ik daar deze zwangerschap weer kom. Ook mijn vriend kan het idee niet hebben dat het weer mis zou kunnen gaan. Mijn schoonzusje is met 3 dagen overleden, mijn vriend heeft haar nooit gekend, dus ik weet ook uit mijn nabije omgeving dat het helaas gebeurt. Maar ik denk dat we ons hier niet gek door moeten laten maken, die heerlijke naïviteit zijn we kwijt, maar die verhalen zijn nog steeds heel zeldzaam, het klopt gelukkig dat het veel vaker goed dan fout gaat. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het een heel fijn idee vond toen onze zoon na zijn geboorte door een kinderarts onderzocht moest worden, ipv een gynaecoloog. Dit vanwege een minieme vergroting van zijn nierbekken.
Geen idee of ik een McDonald-cerclage of een Shirodkar cerclage heb. Ik begreep van de gyn die hem plaatste dat hij er een soort variant (combinatie) van maakte? Hij zei toen dat hij op 2 cm zat, maar eerlijk gezegd snap ik er niet zoveel van.. Ik had gedacht dat ze hem zo hoog mogelijk zouden plaatsen en ik heb niet echt het gevoel dat dit gebeurt is. @Soeki Heel herkenbaar allemaal, ik voel onze kleine nu echt heel regelmatig! Vind het heerlijk om 'm rond m'n navel te voelen, maar als ik m laag of tegen mijn blaas voel, vind ik dat ook naar, omdat het gekoppeld is aan nare gevoelens met het verlies van Mels. Gelukkig voel ik m nu veel hoog En ook ik kan het mij nog niet voorstellen om ooit op een veilig termijn te komen. Uiteraard kan het daarna ook altijd nog mis gaan, maar de kans is dan wel veel kleiner. We kunnen ook onder een bus lopen of iets dergelijks, het leven is nou eenmaal heel onzeker.. Ik probeer daar niet te veel bij stil te staan, al veranderd dat waarschijnlijk als ik rond een veilig termijn zit. Zorgen zullen we ons blijven maken ben ik bang. Maar aan de andere kant ik heb onlangs 2 neefjes gekregen, 1 is met veel stress bij 33 weken geboren, hij doet het echt super goed! De ander is bij ruim 40 weken en een zorgeloze zwangerschap geboren en hij ligt meer in het ziekenhuis dan dat hij thuis is. Hij heeft reflux en huilt alleen maar.. Er zijn verschillende onderzoeken maar meer dan reflux kunnen ze niet vinden. Heel zielig voor het mannetje en zijn ouders gaan er ook aan onderdoor. Voor ons is het vandaag een moeilijke confronterende dag.. M'n vriend zoekt afleiding in het afkrabben van het behang in de babykamer en ik doe heel rustig aan. Gister ook al een heftige avond gehad, had ineens veel vocht verlies, was meteen bang voor vruchtwater, maar bleek gelukkig afscheiding te zijn. Werd ook huilerig wakker, maar heb mezelf gelukkig wel weer wat op weten te peppen. @Verox misschien kan je beter niet lezen wat er nu ook allemaal nog mis kan gaan. Vanaf 30 weken heeft een kindje 90% overlevingskans. Ik zou me daar maar aan proberen vast te houden! Ik had gister ook een discussie met m'n vriend, omdat ik me vaak alleen voel in mijn verdriet en angsten. Maar blijkt dat hij ze net zo goed heeft, maar ze niet uit om mij niet ongeruster te maken. Hij kan niet stil zitten, is steeds maar in de weer om maar niet na te hoeven denken. Zeker is iig dat we het allebei niet nog een keer aan kunnen om deze kleine te verliezen. Laten we hopen dat wij straks allemaal kunnen genieten van een gezonde baby!!
Hallo Dames, Ik lees sinds 2 dagen weer mee en ik heb in het verleden een paar berichten in o.a. het vlindertjes van 17 t/m 24 forum geschreven. Ik zal proberen mijn verhaal in het kort te vertellen, want ik ben vaak lang van stof . Ik was ons zoontje in het najaar van 2010 na een zwangerschap van ~13,5 weken verloren door vroegtijdig gebroken vliezen en kort daarna lag ik 2 wkn in het Zh vanwege ernstige (buikvlies) infectie. Omdat ze toentertijd geen oorzaak van konden vinden en dachten dat ik niet meer zwanger zou kunnen raken, werd ik doorgestuurd naar een academisch medisch centrum. In de zomer van 2011 raakte ik onverwacht op natuurlijk wijze zwanger en helemaal in tegenstrijd tot de verwachting van de artsen die dachten dat IVF de enige mogelijkheid zou zijn. Maar weer moest ik afscheid nemen van ons tweede kindje door uitpuilende vruchtzak. Ons dochtertje was eind oktober na een zwangerschap van 17+6 wkn geboren ondanks ik 3 dgn aan de weeënremmers had gelegen. De artsen zeiden vrijwel meteen dat de te vroege geboorte hoogstwaarschijnlijk aan een zwakke baarmoedermond te wijten was. Toentertijd werd ik o.a. door Berte verwezen naar deze forum en deel 1 hiervan. Ook kreeg ik steun van de andere dames van de vlinder forum wat heel erg fijn was. Door mijn wetenschappelijke achtergrond en mentaliteit besloot ik begin 2012 om met een van de beste specialisten van het Zh de nodige onderzoeken te verrichten om alles/zo veel mogelijk te achterhalen. Ook had ik besloten om mezelf de tijd te geven om aan mezelf te werken en het verlies te verwerken. Als gevolg hiervan besloot ik om de coaching gedeelte van mijn alternatief therapeut en coaching opleiding, die ik naast mijn werk in 2011 was begonnen, toch af te maken. Als doel had ik mezelf beter leren kennen/begrijpen en beter in staat te zijn om de mentale en emotionele factoren om te gaan. Voor de opleiding moest ik 4 mensen coachen en een thema/onderwerp kiezen om een coaching programma op te stellen; mijn eerste ingeving was meteen zwangerschapsverlies maar ik veranderde van gedachte, ik dacht dat het een te zwaar onderwerp zou zijn wat ook nog te dicht bij mezelf lag. Daarnaast had ik toen de attitude dat ik alleen aan mezelf wilde werken en niemand anders je weet het, zon ikke, ikke, ikke attitude Frappant genoeg waren 3 van de mensen die op mijn pad kwamen wie gecoacht wilde worden, mensen die een of meerdere zwangerschapsverlies hadden meegemaakt en alle 4 hadden deelde ook hetzelfde thema als ik nl. (zelf)vertrouwen. Gaande weg ging ik ze toch coachen en ik merkte dat ik naast de opleiding zelf, ook best veel aan had en indirect ook aan mezelf was aan het werken. Ik had echter tot op de allerlaatste moment gewacht om mijn eindopdracht toe te wijden aan zwangerschapsverlies en de presentatie ervan viel precies 1 jaar na het verlies van ons dochtertje wat ik achteraf als heel bijzonder had ervaren. Ik geef toe dat al was het heel emotioneel en beladen, vond ik het op de dag zelf een geschikt manier om mijn persoonlijke- en verwerkingstraject zo af te sluiten. In de tussentijd raakte een van de coachees zwanger en ik bleef de andere coachen. Alleen voelde ik me niet heel erg integer want ik kon de coachees heel goed aanmoedigen terwijl ik zelf een volgende zwangerschap niet aandurfde. Hier had ik ook met mijn eigen coach over die mij verder hielp om meer inzichten in mezelf te krijgen en meer begrip naar mezelf te kweken ik ben nl. heel erg streng/hard voor mezelf en ik had veel moeite met de feit dat ik andere heel goed kon begeleiden en coachen terwijl ik dat voor mezelf niet kon doen. Maar hij gaf me zon goede eye-opener die ik nooit zal vergeten; hij zei: Zelfs goede tandarts moet voor zijn eigen gebit naar een andere tandarts Januari dit jaar ontdekte ik bij een seminar over persoonlijke ontwikkeling en wensen dat mijn wens om een kindje te krijgen inmiddels groter was geworden dan mijn angsten en twijfels. Kort daarna had ik het gevoel dat ik de verwerkingsperiode symbolisch moest en wilde afsluiten door een brief naar het Zh te sturen om o.a. mijn vragen en gedachten m.b.t. de standaard procedures kenbaar te maken. Vooral omdat ik nog rondliep met de vraag van waarom ik gezien, mijn voorgeschiedenis en doorverwijzing van een fertiliteitsarts, toentertijd niet bij een gyn was geplaats en telkens te horen kreeg wat standaard behandelingsprocedure bij de verloskundigen is. Ik wist en had in mijn brief ook aangegeven dat hun antwoord ons dochtertje niet terug zou kunnen brengen, maar dat ik het nodig had om het verlies een plekje te kunnen geven. Verrassend genoeg raakte ik kort nadat ik de brief had gestuurd zwanger. Toen ik 7 weken zwanger was, ging ik meteen naar de specialist bij wie ik in 2012 de onderzoeken en plan-van-aanpak had gemaakt. Ik kreeg gelukkig na een beetje aandringen een preventieve cerclage met 13.5 weken i.p.v. 14-16 wkn en Ustrogan tabletten. De specialist was echter niet 100% overtuigd dat ik een zwakke bmm had en dat de reden was van de 2 zwangerschapsverliezen. Dit veranderde wel rond 16 wkn, want ze zag dat ik een beetje funneling had boven de cerclage (half shirodkar en half MC Donald) en ik moest meteen op de wekelijks Proluton injectie. Na het plaatsen van de cerclage, wat overigens goed ging, had ik mezelf 1 week ziek gemeld en daarna mocht ik gewoon gaan werken met de kanttekening dat ik meer dan ooit rustig aan moest doen, niks tillen en geen zwaar werk doen. Aangezien ik kantoorwerk en experimenten op het lab deed, had ik besloten om geen zware experimenten meer uit te voeren. Aangezien ik geen vakantie had durven nemen sinds ik wist dat ik zwanger was, had ik voorgenomen om v.a. eind april toen de cerclage werd geplaatst, mijn ADV en vakantiedagen in te zetten om 1 dag per week minder te gaan werken; zeker toen ik te horen kreeg dat mijn contract niet verlengd zou worden en per 1 augustus eindigde. Ik had v.a. het begin van de zwangerschap voorgenomen om mijn leidinggevende en directe collegas pas na 18 wkn te vertellen dat ik zwanger ben deels omdat mijn leidinggevende de vorige keer in begin niet echt goed in staat was om mijn wens om de zwangerschap geheim te houden tot na de 14 wkn. Alleen onze ouders en een selectie van de directe familie hadden we het verteld. Het was voor mij niet al te moeilijk om deze zwangerschap voor de buiten wereld geheim te houden want ik begon gelukkig v.a. 15 wkn echt een buikje te krijgen wat heel goed te verbergen was met wijde kleren en sjaals gezien het niet al te goed voorjaarsweer van dit jaar Ik had voor de rest vrijwel geen last van de zwangerschapskwaaltjes, alleen had ik zeker tot aan de 20 wkn echo het emotioneel heel zwaar en ik was niet in staat om van de zwangerschap te genieten omdat ik bang was dat het alsnog fout zou kunnen gaan. Ik durfde pas na de 20 wkn echo wat spulletjes te kopen en me verder bezig te houden met alles omtrent de zwangerschap. Ik dacht dat de angsten en twijfels na 28 wkn weg zouden gaan, maar zelfs nu dat ik voorbij de 32 wkn ben, is het voor mij nog steeds moeilijk. Het is voor mij nu nog onzekerder geworden hoe het verder gaat verlopen omdat ik 3 weken terug met 29 wkn vroegtijdige weeën had gekregen. Maar gelukkig konden ze de weeën remmen en ik heb 1 week in het Zh gelegen en heb 48 uur weeënremmers en de longrijpers gekregen. Verder 2 wkn terug een 3/4D echo gehad en 1 week terug had ik mijn baby shower die door mijn schoonmoeder (haar initiatief) samen met mijn moeder en broertjes werd georganiseerd was echt super leuk beide happenings. A.s. vrijdag weer controle bij de gyn en ben een beetje benieuwd en zelfs zenuwachtig wat de planning zal worden mbt het verwijderen van de cerclage en verdere verloop.
@ Sunnysiri: Ik heb ook zon combi-cerclage, bij mij was het dat de achterkant van mijn bmm een knikje of iets korter was en aan de voorkant is het zover mogelijk hoog geplaatst. @ Berte en Florida, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Ik vind het echt inspirerend om te lezen dat jullie voor een tweede wonder na een succesvolle zwangerschap met cerclage. Mijn man heeft heel vaak over een tweede of derde, behalve toen ik met vroegtijdige weeen in het Zh lag had hij zijn twijfels. Maar ik heb nog steeds zo iets, eerst afwachten hoe deze zwangerschap verloopt voordat ik aan een tweede ga denken @ Islah en Berte: Ik mocht van mijn vrijwel v.a. het begin niet op de forums gaan kijken/lezen en ik durfde het ook niet hoor. Al had ik alleen ff bij het plaatsen van de cerclage wel een beetje gelezen om een idee te hebben wat ik kon verwachten. En ik heb ook heel vaak angsten en twijfels dat het alsnog fout zou kunnen gaan, vooral dat wat je zegt het kan vlak voor de bevalling, kort daarna of zelf na een tijdje daarna ook. Mijn man is degenen die mij telkens wijst dat het leven over het algemeen heel onzeker is. @ de rest: gefeliciteerd met alle goede echos en controles en op naar een voorspoedige bevalling na een veilig termijn en een gezonde kleine in onze armen. Trouwens, waar moet ik aan denken bij het verwijderen van de cerclage? Ik heb van mijn gyn begrepen dat als het te ver begraven ligt dan moet het op de OK anders poliklinisch. En hoe groot is de kans dat je bevalt na het verwijderen van de cerclage? Is er iemand hier met ervaring met een premature baby na 32 wkn die eerder wel longrijpers heeft gehad? Hoe lang moest jullie baby in het Zh blijven? Bij mij in het Zh is het voor 32 wkn in de NICU, 32-34 High Car, 34-36/37 Medium Care; alles uiteraard afhankelijk van conditie van de baby. Ontslag criteria: stabiel gewicht van minimaal 2000 gram, zelfstandig kunnen drinken en eigen temp stabiel kunnen houden.
@78RLs1, gefeliciteerd met je zwangerschap! Super dat je al zo ver bent. Bij mij is destijds geprobeerd om de cerclage poliklinisch te verwijderen en toen dat niet lukte ben ik op de OK beland. Ik heb vervolgens nog 3 weken doorgelopen, maar bij mij stond er op dat moment geen spanning op de cerclage. Voor de rest zou ik die termijnen en high care/medium care loslaten. Dat zijn maar protocollen, maar zodra de kinderarts erbij komt kan die iets heel anders besluiten.
@78rls1: het verwijderen van de cerclage was bij ook niet zo'n succes. Ook gewoon op de poli. Na veel gevroet en zweetdruppels van mijn gyn is het uiteindelijk gelukt. Was erg pijnlijk. Maar ach als ik weet wat ik ervoor terug krijg. .. ik heb nog 1 week rond gelopen en ben met 38 weken bevallen. Ik had ook nooit gedacht dat we na onze laatste zwangerschap het nog eens aan zouden durven. Maar nu ik weet dat het ook goed kan gaan geeft me echt heel veel vertrouwen.
Bij mij was het knippen van de cerclage helemaal niet pijnlijk, wel een beetje vervelend met je benen in klemmen en zo'n rot-eendenbek natuurlijk haha. Hoe het deze keer gaat weet ik niet, omdat dat nog moet gebeuren maar ik hoop weer zo voorspoedig als de vorige keer. Toen de gyn de schaar pakte zei hij alleen wel "euhm, kijk nu maar even niet." Haha.
Oh dames toch ik kan wel janken. Had een meeeeeega bericht getypt met letterlijk voor ieder van jullie een tekst als reactie op jullie posts. Toen ik klaar was en wilde posten kreeg ik een foutmelding met 'your submission could not be processed' ofzoiets. Ben denk ik te lang bezig geweest waardoor de pagina verouderd was, snik snik... Naja, ik kan dat mega bericht nu echt niet meer over doen helaas. Maar had voor ieder van jullie iets geschreven, ik denk aan jullie dan weten jullie dat. Ieder zit zo in zn eigen situatie en heeft wel wat... Komt goed met iedereen dames!! Liefs, Weegschaaltje (die nog steeds baalt)
Oh, dat kan ik me voorstellen! Heb dat ook wel eens gehad. Als ik nu een lang bericht typ op ZP kopieer ik de tekst altijd voor de zekerheid, haha. Wel ontzettend lief van je zeg! <3 Morgen moet ik naar de gyn die mij heeft geopereerd. Vind het wel spannend want dan ga ik dus meer horen over wanneer de cerclage wordt verwijderd enzo.
Haha heel goed idee Islah, ik ga dat voortaan ook doen! Spannendddddd meissie, het is zo fijn om duidelijkheid te hebben. Zodra je een datum hebt kun je je daarop focussen en heb je iets om naartoe te leven en naartoe af te tellen. Hoe dan ook, het zit eraan te komen yihoeee! Succes morgen he!! Dikke kus
@ Berte: bedankt je reactie en ik zal proberen om je advies op te volgen. Alleen is dat voor me een beetje moeilijk, de gyn zei laatst dat ze de cerclage rond 34/35 weken wilt gaan verwijderen over ~1,5 week. Ze zei zelf dat ze 34 al een mooi termijn vindt, maar ik vind het persoonlijk een beetje vroeg. Maar ja, uiteindelijk heeft de kleine in de handen wanneer hij komt, dat kan voor of na het verwijderen van de cerclage. @ Florida13: fijn om te horen dat bij jou ook de bevalling zich niet meteen aandiende na het verwijderen van de cerclage. Ik vind het super voor je dat je huidige zwangerschap met meer vertrouwen ingaat. @ Islah: ik hoop ook dat het verwijderen van de cerclage even snel en met weinig tot geen ongemak verloop Hopelijk is dat het geval aangezien ik een redelijke hoge pijngrens heb. En mijn voorkeur gaat boven (iets) pijnlijk op de poli dan überhaupt op de OK @ Weegschaaltje84: Ik heb het in het verleden ook meegemaakt en sindsdien typ ik mijn bericht eerste in Word om zeker te zijn dat ik een kopie heb mocht ZP vast lopen vooral als het een lang bericht is Of je tekst kopiëren zoals Islah heeft aangegeven. Maar heel attent van je dat je ons allemaal een persoonlijke tekst wilde sturen. Hoop dat je niet al te lang heb zitten balen, denk eraan dat is niet al te goed voor jou en de kleine
Hey 78RLs1, welkom hier, al is het 'hoe minder vrouwen in onze situatie, hoe beter' natuurlijk... Maar wel gezellig dat we elkaar hebben om over onze zwangerschappen te babbelen! Weegschaaltje, jaaaa zo lastig he, als je veel getypt hebt, en alles is weg!! Ik heb vandaag een echo gehad, en alles was ok!!! Pfieuww! Er is nog veel plaats tussen de baby/vliezen en de cerclage, dus dat zag er ok uit. Hij heeft geen meting gedaan (omdat hij vindt dat ik er heel erg op gefocust ben denk ik, en hij zegt dat het op zich niet zoveel uitmaakt zolang de cerclage nog goed zit) maar hij kon op het zicht schatten dat het nog een 3-tal cm zal zijn (tussen de vliezen en de cerclage, want onder de cerclage zit ook nog een klein stukje he). Ik zag zelf precies een klein beetje funneling, maar ja, ik ken er weinig van, dus het kan ook schaduw geweest zijn. De harde buiken zijn weg en de gyn was dus niet bezorgd, dus dat geeft mij ook weer gemoedsrust. Nu gewoon genoeg rusten en hopen dat die harde buiken niet meer terugkomen. Als ze toch terugkomen kunnen ze mijn utrogestan-bollen nog verhogen qua dosis, en kan ik magnesium nemen (is er iemand hier die dat neemt?)... En in het slechtste geval zijn er nog weeënremmers, maar laat ons hopen dat het niet zover moet komen deze zwangerschap. De baby boy zag er weer heel schattig uit, zo met zijn beide handjes/armpjes aan een kant van zijn gezichtje (in de typische slaaphouding, weet je wel). En hij had zijn beentjes zowat gestrekt, hij lag wat dubbelgeplooid. Ah sunnysiri, ik wilde nog op jouw bericht reageren. Als ik jouw zinnen lees, dat is het net alsof ik die zelf zou kunnen geschreven hebben! Wat je zegt over je vriend, is zo herkenbaar. Wij zouden het ook echt niet nog een keer aankunnen om zo'n kindje te verliezen. We hebben het er zelfs eens over gehad, dat, als dit weer mis zou gaan, we niet weten of we het een derde keer zouden proberen, omdat we dat emotioneel niet zouden aankunnen denk ik. Waarschijnlijk, als het zover is, zouden we het wél doen hoor, maar nu lijk ik soms al te flippen van de stress... Aan de andere kant heb ik sinds een paar dagen weer meer vertrouwen, in de cerclage vooral. Dan bedenk ik me dat ik niet te hard moet vergelijken met vorige keer, omdat er nu een cerlage alles (hopelijk) dichthoudt. Ik heb trouwens ook de afgelopen dagen veel vochtverlies gehad!! Zo telkens een nat plekje in m'n onderbroek, maar niet slijmerig of zo. (sorry voor de details!!) Maar de gyn zegt dat dat normaal is, wat afscheiding. Ook vind ik het geruststellend dat ik nu weet hoe vruchtwater ruikt, dan heb ik een extra controlemiddel. Islah, spannend zeg, morgen weet je wanneer de cerclage eruit gaat!!
Ik heb juist een lage pijngrens maar toch deed dat verwijderen geen pijn. Als het makkelijk gaat hoeft het ook helemaal geen pijn te doen heb ik van de gyn begrepen.
Ik had de pech dat bij mij de cerclage was ingegroeid, maar dat is gelukkig uitzonderlijk. Maar dan doet het dus wel pijn.
Hoi hoi, Hier eventjes ego berichtje. Ben sinds gisteren opgenomen in zh met weeënremmers en kuur longrijping. Lig nu nog in lokaal zh, morgen controleren ze bmh, is hij nog verkort moet ik nr universitair zh. Is alles rustig na deze kuur mag ik hier verder plat liggen (makkelijker voor man en kind) Het was enorm naïef van me om te denken dat deze keer anders zou zijn, zeker met 2. Hoop nog 5 weken vol te houden ( dan mag ik hier bevallen) maar lijkt me nog zo eindoos... Hoop dat tijd snel gaat...
Ze kwamen net binnen vr monitor daar mee maar snel op verzenden geduwd dat ik ni zelfde voorhad als weegschaaltje Islam, zo fijn dat het dichterbij komt en dat het mag! Soeki, fijn dat controle zou goed was! Doet zoveel deugd!
Lieve Celle, Natuurlijk brengt een tweelingzwangerschap meer risico's met zich mee. Vooral in onze situatie. Jij noemt het naïef, maar ik vond het bewonderenswaardig zoals de vrouwen in onze omstandigheden de hoop, het vertrouwen en de moed vinden om positief vooruit te kijken. Ik hoop dat je ondanks je ziekenhuisopname niet pessimistisch gaat worden, want er zijn zoveel hoopvolle, wonderlijke verhalen om je aan vast te houden! Natuurlijk gemakkelijker gezegd als gedaan, en realistisch bekeken bevind je je gewoon in een ***situatie. Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
Zullen we onze lijst maar weer eens updaten? Hij was zo ver weggezakt in dit topic! Lijst Plaatsen cerclage + uitgerekend september Islah ... jaar, verwacht een meisje 15-03-2013= preventieve cerclage geplaatst. 28-09-2013= uitgerekend. Pegece 36 jaar, verwacht een ? verassing 12-05-2013= preventieve cerclage geplaatst. 29-09-2013= uitgerekend oktober November Verox 30 Jaar, verwacht een meisje 16-05-2013= preventieve cerclage geplaatst. 05-11-2013= uitgerekend. Celle 26 Jaar, verwacht een tweeling 08-05-2013= preventieve cerclage geplaatst. 12-11-2013= uitgerekend. December Afspraken gynaecoloog/VK Bevallen Aichaatje: 17-02-2013 bevallen van een zoon Z.eyad Milan: 05-05-2013 bevallen van een dochter Fabienne Kaytjuh: 08-06-2013 bevallen van een zoon Gencay Pinklove: 08-08-2013 bevallen van een dochter