invulling van een leven (nog) zonder kinderen?

hmmm ik lees even mee, ik denk er precies zo over!
Wegens teveel ellende is bij ons ook de kans groot dat het misschien nooit gaat lukken. We hebben besloten om onze 11 cryos op te maken en dan te stoppen. Wij twijfelen zelf tussen adoptie pleegzorg of niets.
Pleegzorg zou ik graag doen maar ik zou zoveel van een kindje houden dat ik het niet meer af kan staan, dus vermoedelijk geen optie. Of het moet een ''weeskindje'' zijn.
En adoptie heb ik hetzelfde als jij! De kosten pfooehhhh en de wachttijd. Plus dat wij nu al ongelooflijk veel geld kwijt zijn aan behandelingen in DD.
Maar een leven zonder kind, gaat dat lukken? Vind het ook zo lastig... ene moment denk ik, ja heerlijk! gaan en staan waar je wilt, nergens geen omkijken naar...
Maar het andere moment ga ik kapot van verdriet en is een leven zonder kind echt totaal niet denkbaar.
Dus ik snap je gevoel heel goed. En een leven anders indelen? Tja dat kan maar of dat echt het gemis weghaalt? Ik vrees persoonlijk van niet. Dus ik kan je helaas niet helpen. **offtopic: is een donor in jullie geval niet bespreekbaar?**

Veel sterkte met je beslissing en keuze *knuf*

 

Ik doe mee met het piekeren hierover en het inspiratie zoeken bij anderen hier.

Voor mij is het ook nog eens lastig dat ik door de crisis ook nog eens geen baan heb. Het leven voelt erg leeg zo.

 

hallo dames

ik weet ik hoor hier eigenlijk (gelukkig heel dankbaar) niet thuis.
maar ik heb ook een poosje de moed opgegeven en gedacht wat nu.
ik ben begonnen met gast ouder te zijn wat me erg goed bevalt.
met veel moeite hebben wij een zoon gekregen. maar onze gastkindjes komen nog steeds.
echt ze brengen een ritme en vulling in je leven ondanks dat het natuurlijk heel anders is dan een eigen kind.
ook heb ik me verdiept in pleegzorg en dat lijkt mij inderdaad ook erg moeilijk om weer afscheid te nemen als ze weg moeten.
maar ik heb begrepen dat het ook voor kan komen (blijkbaar kun je hiervoor kiezen) dat er zelf ook baby;s na je toe kunnen komen die dan blijven tot hun 18 en dan mogen kiezen. maar kom op die weten dan niet beter dan dat het de ouders zijn waarmee ze op zijn gegroeid.
misschien moeten jullie je daar in gaan verdiepen.
hoop dat jullie er wat aan hebben

veel succes en sterkte in de toekomst en kom op ej cryo's !! de moed nog niet opgeven hoor!!!!

 

Lastige kwestie.. Voor ik zwanger was, was ik ook zo ontzettend bang dat het nooit raak zou zijn.. Anderen zeggen dan simpel dat je iets anders moet doen maar ik heb genoeg gedacht maar kon niets vinden wat dit gemis had opgevuld!!!

Bbibi wat veel cryo's!! Hoop dat er minimaal één blijft plakken.. Bij mij was het direct cryo één dus kan heel goed hè!

Succes dames, hoop dat jullie droom waarheid mag worden!

 

Ik denk daar ook wel vaak overna inderdaad. Ik heb nog wel heel wat mogelijkheden, maar toch de angst 'wat als?'. Ik zou inderdaad niet weten hoe ik m'n leven dan moet invullen..
Soms denk ik; dan ga ik een tijd in 't buitenland wonen. Maar als ik er dan goed over nadenk, dat past niet bij mij. Pleegzorg lijkt me wel heel nuttig, maar dan is het wel toch echt anders dan een eigen kindje. Meer ook vanuit iets nuttigs en goeds willen doen.. Er komen dan heel wat gesprekken met pleegzorg, gesprekken met de biologische ouders etc bij.

 

Wat betreft pleegzorg:

Je kan ook kiezen voor weekend/vakantie kindjes. Dit zijn kinderen die in een lastige thuissituatie zitten en eens in de 14 dgn en de vakanties komen. Zoals bij een omgangsregeling. Dit zodat ze weer even normaal kind kunnen zijn.

Ook is er een project in Nederland die elk jaar kindjes uit afrika laat komen (jarenlang dezelfde kindjes) die bij een gastgezin de vakantie doorbrengen. Het is iets heel dankbaars en schijnt een goede invulling te zijn. Er zijn veel kinderloze stellen die dat doen.

Wij hebben ook overlegd of we pleegzorg gaan doen als een 2e er niet in zit. Dit omdat we de tijd en ruimte er voor hebben en ook ik de keerzijde van een gelukkig gezin heb gekend. Ik weet uit eigen hand hoe belangrijk zoiets is.

Ik begrijp dat het een lastig iets is mbt emoties en het niet los kunnen laten van een eventueel pleegkind. Maar hier is bij de pleegzorg goede begeleiding bij. Daarbij kan je kiezen voor long of shortstay. Er is dus veel ruimte voor eigen ontwikkeling en emoties.

Verder zou je kunnen kijken of omscholing en een hobby tot werk maken iets is. Ambitie creeeren is nooit verkeerd. En met de juiste succes verhoogt het de kans in de toekomst om adoptie te gaan doen misschien wel. Het is heel erg aftasten naar jezelf.
Wat dat betreft zou ik toch wat gaan peilen in discussiegroepen waarin stellen die ongewenst kinderloos blijven, nou precies doen in hun dagelijks leven.

Succes en ook heel veel sterkte. Het is toch een verwerkingsproces.

 

Enge gedachte he? Na alle moeite toch kinderloos blijven. Maar ook voor ons kan het iets heel reëels worden met nog maar 1 icsi-poging te gaan. Stel dat het niet lukt dan is het al een heel rouwproces.
Voorzichtig hebben we het er wel eens over. We zijn gelukkig en hebben een vol sociaal leven. Maar hoe gaan we die leegte opvullen. Op dit moment denken we niet aan pleegzorg of adoptie. Hetgeen wat we wel al bedacht hebben is het uitbreiden van een andere liefhebberij. we zijn enorme dierenvrienden. Misschien ooit een huisje met wat grond en dan een hele hoop dieren erbij. Heerlijk! Hopen nu alleen nog steeds dat we dit kunnen delen met ons kindje.

 

@nepthys jij en ik zijn exact even lang bezig geloof ik! En volgens mij liepen wij ook in het zelfse zkh toch ( noord brabant?) toevallig..
Erg he die onzekerheid? En die wordt alsmaar groter hoe langer je er mee bezig bent!

@poppetje ja ik had veel geluk! 19eitjes waarvan 15'goede en 14 bevrucht. Er zijn er 3 in de embryoscoop gegaan waarvan 1 topper overbleef ( a kwaliteit blasto) maar helaas ondanks ook goede bloedwaardes dmv infuzen accepteerd mijn lichaam geen embryos
Vandaar dat de kans heel groot is dat het niet gaan lukken bij ons. Dan kun je nog zoveel mooie cryos hebben dat zegt helaas helemaal niets! Maar jij dus iig zwanger met cryo 1 wauwww geweldig! Geniet ervan meid!!

@ babycomp ja wij twijfelen ook misschien langdurig pleegzorg dan heb je de grootste kans dat ze blijven. Maar helaas ook dan is niets zeker

@ butterfly goed dat jij er ook overna denkt! Moeilijke keuze he?

@zoetjes ik dacht in een ander topic te lezen dat jij miss weer zwanger was?? Of ben ik nu abuis met een ander forumgenruiker?

@zuuske toevallig man en ik zijn ook dierenvrienden! Zou het liefst een klein boerderijtje met wat diertjes willen. Heerlijk.
Maar of dat financieel realistisch is? Plus we hebben net een nieuw groot project gekocht ( huis wat van boven tot onder gerenoveerd wordt) dus zo snel zullen we niet gaan verhuizen! Maar ook bij ons zijn die ideen er hooelijk is het niet nodig en is 3x scheepsrecht bij je meid!

Voor iedereen een dikke knuffel meiden, dit zijn helaas geen leuke ( maar wel realistische) gedachtes!

 

Wij zitten inmiddels ook in de situatie, dat we weleens met zijn tweeën gaan blijven. Gelukkig hebben we een aantal vaste dingen, die ik sowieso wil blijven doen. Daar halen we veel voldoening uit. Het is voor mij altijd al duidelijke geweest, dat als onze 3 pogingen mislukken wij de mmm laten voor wat er is.

Mijn man is vrachtwagenchauffeur en dus heel veel van huis. Ik loop 2-3 per week hard in de week, heb sinds kort een wielrenfiets, we reizen heel veel, lekker met de rugzak over onze mooie wereld zwerven. We hebben allebei een seizoenskaart voor Feyenoord, waar we dus iedere week heengaan. Verder proberen we onze spaarzame vrije tijd te vullen met uit eten gaan, bioscoop en leuke dingen. Hoe moeilijk ook, het leven houd niet op voor ons als de kinderwens niet word vervuld, het leven is te fijn samen om daarin te blijven hangen.

Heel veel sterkte meid, als de wens zo groot is, is het verdriet onbeschrijfelijk groot..

 

@Bbibi,

Ik denk dat je je vergist. Ik had 4 positieve testen van de ICSI tp op 19 aug, maar helaas is dat ook alweer voorbij. Ik vloei hevig.

 

Ik lees ook mee. De kans dat wij nooit een kindje krijgen is groot. We zullen ook niet adopteren. Ik werk niet wegens chronische ziekte en doe nu vrijwilligerswerk maar ik heb altijd gedroomd van een gezin,al vanaf kleins af aan. En ik ben al vanaf 2008 aan het strijden om mama te worden Maar goed,wij hebben nog IVF tegoed dus ik mag niet opgeven.

 

Lieve meis wij kunnen mekaar van hier wel een beetje.
Je weet dan ook dat wij er al diep in zitten , en al jaren zonder dat lieve wondertje zijn.
Ik kan jouw niet echt zeggen wat je moet doen, moet je toch zelf in vullen.
Probeer je hobby s weer op te pakken als je die had.
Ga meer fietsen wandelen , weekendje weg met je twee , lekker uit eten 1 keer in de zo veel tijd .
Je hebt vast mijn topic al eens gelezen en kunnen zien hoe wij hem vullen nu.

Wij hebben ons er al lang bij neer gelegd [en lees mijn topic ] genieten volop van de kids van mijn zusje.

En zijn nu bezig samen af te vallen ik moet door mijn bloeddruk . heb andere kop zorgen nu . dus geen tijd om er aan te denken.

Heb ook wel mijn dagen hoor , maar kan ook erg genieten nu van andere dingen.

Lieverd denk om je zelf en geniet van wat je hebt , al wil je liever het anders hebben.
Wat je al hebt pakken ze niet af.
Elkaar hebben is al fijn en samen geniet van andere dingen gaat langzaam maar komt wel.

Zijn genoeg die om deze redenen uit elkaar gaan de druk niet aan kunnen.
Luisteren na elkaar en en elkaar af en toe laten huilen of boos laten zijn is goed.


Knuffie

 

@zoetjes dan heb ik me juist niet vergist dan ging het wel om jou
Ik had gezien/'gelezen dat je posi testen had! Maar helaas dus niet blijven zitten vervelend meis
Helaas vorige poging ook bij ons, 2 licht positesten en daarna alsnog hevig ongesteld! Ik weet hoe het voelt helaas..
*knuf*

@marnat ik zie jou heregeld voorbij komen. Wat hen jij een sterke vrouw! Zelf geen kindjes kunnen krijgen, en dan toch iedereen blijven steunen waar je kan! Dat verdiend echt een respect!! Zo lief altijd! Goed dat jullie je leven zo weten in te vullen echt super knap!! *knuf*

 

Bbibi@ Dankje voor de lieve woorden.
Waarom zou ik niet blijven steunen , doe het graag en wie weet halen meiden zo als jij nana en velen die hier mee worstelen .
Kracht bij mijn leven stijl nu vandaan.

Het is niet makkelijk gegaan maar het gaat.
Momenten van gemis blijft , ook wanneer we met nichtje en neefje bezig zijn.
verder reden we het erg goed.
Dit weekend veel te doen hier dus vermaken doen we ons wel .
Zo op de fiets genieten door de stad veel te beleven vandaag .

 

Geen kinderen is voor mij echt een horrorscenario. Ik wist als kind nooit zo goed wat ik later wilde, echter stond wel vast dat ik moeder wilde worden. Al heel vroeg had ik ook zo'n angst dat het niet zou lukken... En dat dreigt inderdaad toch die kant op te gaan.
Het hele adoptieproces heb ik als single doorlopen, echter toen ik toestemming kreeg was er geen land meer die single vrouwen wilden matchen. En nu alweer vier jaar bezig met mijn huidige man. Voor het adoptiegebeuren ook al drie jaar geprobeerd met vriend van destijds. Hij wilde echter niet de mmm in. Dat was min of meer ook de reden dat we uit elkaar gingen.

Ik ben niet een heel druk sociaal persoon met veel vrienden en hobby's. Ik zou willen dat ik het was maar ben toch meer een huiselijk typje. Altijd zo geweest. Ik ging ook nooit graag op stap. Ik heb dus ook nog geen enkel idee hoe ik mijn leven op een leuke en positieve manier vorm moet geven. De glans van het leven dat is er momenteel wel een beetje vanaf voor mij. Ik ben soms echt bang voor de toekomst.

 

Katja77@ Knuffie kan je alleen mee geven , mocht het zo zijn dat er geen wonder komt.
Geef je invulling de tijd , verwerk het eerst goed .
En geniet van je mannetje , hier ook gedaan al is dat lastig .

Ik zeg het makkelijk nu maar weet dat dat niet zo is.
Wij zijn daar al door heen de zwaarste momenten .

Praat en laat elkaar soms even dat is al heel wat om er samen door te komen.

 

@marnat goed te horen dat je er zo in staat! Logisch dat de moeilijke momenten blijven! Ik denk en vrees helaas dat die nooit over zulken gaan! Mijn tante is 65 en ongewenst kinderloos, zij heeft het er tot op de dag van vandaag nog wekelijks tot huilens toe moeite mee. Zo hartverscheurend!! Knap dat jullie toch nog zo positief naar de toekomst kijken en genieten van alles en elkaar! Echt respect! En bedankt voor je steun xx

@katja pfff ik wordt al verdietig bij het lezen van je berichtje! Wat heb jij een lange lijdensweg gehad zeg! Is er echt geen een land die wilt bemiddelen bij alleenstaande vrouwen? Slecht hoor! Dus alle moeite voor niets? En nu dus met je man weer de lrocedure aan het doorlopen? Jeerje wat moet jij een lange adem hebben zeg! Ik moet zeggen ik ben zelf eenheel druk persoon, grote familie, (te) veel vrienden en kenissen! Hihi dus in die zin een gezegend persoon. Maar aan de andere kant maakt het dat ook heel moeilijk! Bijna al mijn vrienden hebben al kinderen, waardoor je altijd met je neus op de feiten wordt gedrukt en alsmaar confrontaties hebt, ook niet fijn en niet makkelijk ... Ik denk echt dat als ik geen kindjes kan krijgen ik opzoek ga naar "nieuwe vrienden" ( dit klinkt wel raar nu ik het zo schrijf) naar mensen die ook geen kindjes hebben om ook eens andere dingen te bespreken als alsmaar over kinderen te moeten praten! Hihi

Knuffel meid, hopelijk is het jullie gauw gegund!

 

Bbibi@ Graag gedaan hoor , ik kan ook iemand al op leeftijd die geen kids heeft.
Door mij heeft ze er ook nog vaak last van.
Omdat ik het nu mee maak zeg maar , doet haar extra pijn.

Maar weet wel dat het erg fijn is er soms met haar over te hebben.

positief moet wel er is geen ander keus .

En Jannes sleept ons er ook erg goed door heen vrijdag gaan we weer na hen toe.

 

@marnat bedankt voor je lieve berichtje en advies. Je hebt het al vaker gehoord van anderen maar ik vind het knap hoe positief je blijft en hoe je mensen hier blijft supporten in hun traject. Je berichten zijn ook oprecht blij en enthousiast voor de vrouwen wanneer het eindelijk wel lukt. Ik bespeur bij mezelf toch vaak wat jaloezie bij het lezen van die berichten... Geen afgunst maar ik surf zelf gauw weer verder omdat het nu allemaal emoties bij me naar boven haalt die ik niet wil voelen... Ik heb het nog nooit zo hevig gevoeld dan nu dus zal het ook een groot gedeelte met de medicijnentroep en de onzekerheid te maken hebben. Ik hoop dat ik er in de toekomst op een zelfde manier mee om kan gaan dan jij.

@bBibi, mijn tante van 60 is ook ongewenst kinderloos. Ze is daar ook nog altijd erg verdrietig over. Het zijn fases. Eenmaal in haar veertig en vijftig kon ze het accepteren maar nu wordt iedereen om haar heen opa en oma en is het verdriet weer zoals toen iedereen om haar heen papa en mama werden en zij niet.

Tot eind 2007 konden singles in China een kindje adopteren. I.v.m. de olympische spele en het imago van China hebben ze de adopties aan alleenstaande opgeschort. Eind 2007 kreeg ik beginseltoestemming na vier jaar in het traject gezeten te hebben. Dat was vreselijk zuur.. Het had me ook al een hoop geld gekost. Gelukkig kwam ik snel daarna wel mijn huidige man tegen

Ik herken het idee om op zoek te gaan naar vriendinnen zonder kinderen... Om toch wat meer aansluiting te vinden.