ik mag me dan weer niet boos maken om opmerkingen van mensen die angst hebben in begin. Mensen moeten ook snappen dat je ook mensen tegen het hoofd kan stoten!!. Ik schrijf ook dat het goed is om daar over na dte denken maar dat je jezelf druk gaat maken over hangborsten en of je nog wl in je kleren past en je seksleven. Vind ik een beetje ver gaan. Ik mag ook mijn mening geven! dat kun je verwachten als er zo'n toic word geopend!!..En nee ik maak me niet druk om hangborsten en er niet goed uit zien. Ik heb op dit moment een grote wens. En misschien ben jij die gene waar het in de schootgeworpen word maar als je dat niet hebt dan weet je wat belangrijk is. Waarschijnlijk ben ik misschien die bittere moeder die zich daar niet druk om maakt zo wat!!!!
Als jij een uitgezakte dikke moeder wil worden wie's vent graag naar verzorgde moeders zònder hangtieten kijkt, dan moet je daar dan ook niet over zeuren. Ik snap niet dat het voor jou te ver gaat als meiden zich daar druk om kunnen maken?? Stoten we daarmee vrouwen voor hun hoofd? Als dat zo is dan heb je wel een heeeeeel zwaar leven hoor. Ik ga echt geen rekening houden met die moeders, kom nou! Jij hebt duidelijk nooit last gehad van zwangerschapshormonen.
Op een forum weet je dat er een hele hoop mensen mee lezen die je ook voor de kop kan stoten. En dat je ook reacties kan verwachten die misschien niet zo leuk zijn. niet iedereen kan met haar mee praten en dat hoeft ook niet. Iedereen mag hier van zich afschrijven maar ook reageren!!
Als je toch weet dat een onderwerp (te) gevoelig voor je is, waarom dan toch lezen? Ga er dan gewoon aan voorbij, zo respecteer je je eigen gevoel en emotie, maar ook die van de ander. Gevoel is het meest pure en oprechte van een mens. Laat dat er gewoon zijn van een ander, gun dat een ander. Ga een ander daar alsjeblieft niet op veroordelen en wees een beetje lief voor elkaar zeg. Het zou toch wat zijn als iedereen over alles hetzelfde dacht en voelde, dat kan- en bestaat toch gewoon niet? En dat hoeft toch ook niet? Zo zal ieder op zichzelf staande topic een ander wel voor het hoofd kunnen stoten, moeten we het forum dan maar dicht gooien? Weeg ook een beetje voor jezelf af wat je aan kunt en wat niet. Wat je voelt dat voel je nou eenmaal, daar kun je niets aan doen...dat is er! Ook ik heb net een miskraam achter de rug. Afschuwelijk! Maar ik kan me ook nog de eerste weken van mijn eerste zwangerschap herinneren...en wow, ook ik was mega onzeker. Op een andere manier dan de topic-openster..maar toch, ergens herken ik het wel en begrijp ik het ook. Die roze wolk kwam bij mij pas na de 20 weken echo. Misschien heeft de topic openster daar ook even haar tijd voor nodig. Neem die tijd maar lekker en sta jezelf je onzekerheid en twijfel toe. Misschien dat wanneer het er van jezelf gewoon mag zijn, er ook ruimte ontstaat voor meer positieve gedachten en kanten. Want echt, die zijn er ook hoor!
Lieve Noah1, Vrijblijvend tipje van mij: Laat los hoe je denkt dat je je zou moeten voelen. Je voelt wat je voelt en dat is ok. Gaat het echt depressievormen aannemen, trek dan absoluut aan de bel. Je hebt prenatale en postnatale depressies. Er gebeurt ook zoveel in je lijf. Maar hoe meer je jezelf dwingt iets te voelen, wat je niet voelt, des te slechter je je over jezelf gaat voelen. Het komt bij jou ook vast wel!!!! Ik vond het in het begin van mijn zwangerschap heel spannend allemaal, maar naarmate ik verder was, vond ik het gewoon eng en begroef ik mezelf in mijn werk Ook de roze wolk na de bevalling had ik niet. Ik moest mijn dochter echt leren kennen. Het was fantastisch, maar ook gewoon zwaar. Heel veel sterkte en maak je niet teveel zorgen. Ik ga ook nog steeds stappen en mijn man past dan op. Je leven is niet voorbij, het is gewoon positief anders.
Helemaal mee eens! Het is voor mij helemaal herkenbaar hoe je je voelt. Ik heb ook twee keer een miskraam gehad maar toch was ik niet blij zwanger. Bij mij wordt het veroorzaakt door een prenatale depressie door de hormonen en heb daar in mijn tweede zwangerschap ook therapie voor gehad. Ik maakte me ook druk over alle dingen die jij noemt. Helemaal niks voelt meer als klein maar alles wordt uitvergroot. Laat de reacties hier van mensen die boos zijn omdat je dit opschrijft maar gewoon voor wat ze zijn. Trek in ieder geval aan de bel. Tot op zekere hoogte zijn je gevoelens normaal maar ze moeten niet je dagelijks leven gaan overheersen. Er is echt genoeg hulp op dat vlak te krijgen. Omdat het mijn derde is kan ik er inmiddels mee omgaan en weet ik dat het na de zwangerschap beter gaat. Ik wil je toch feliciteren en ik wens je toch een fijne zwangerschap toe!
Lieve Noah, Het klinkt misschien gek maar je bent niet de enige die ineens overdonderd word.. Ik heb namelijk het zelfde.. Wij zijn 11 maanden bezig geweest om zwanger te worden (ik weet het daarmee mogen wij ook nog in onze handen klappen). Maar goed ook door alle negatieve testen durfde ik niet te testen toen het dus eenmaal raak bleek te zijn. Ik voelde me al niet goed en wist niet hoe ik hier mee om moest gaan.. Ik was kotsmisselijk, hormonen gierde door me lijf en ineens word je erdoor overvallen als het "ineens" wel zo is. Ik heb alles behalve een goede zwangerschap, 4 x opgenomen geweest, (hyperemisis), uitgedroogd, jankbuien (al is dat hormonaal) bijvoeding, bijna aan de sondevoeding noem maar op.. En het is heel erg moeilijk om dan alles nog positief in te zien.. maar meid, na 14 weken ongeveer krijgt alles zn plekje en leert je lichaam ermee om te gaan. Maar ook ik zie tussen alle drama een lichtpuntje en dat is dat we dit allemaal doorstaan voor zo'n klein hummeltje Ik heb wel wat hulp van maatschappelijk werk, als je je er goed bij voelt schakel die dan in. (en ik ben helemaal niet van het praten maar het helpt me wel!) Ook jij zal een super mama worden! Je moet alleen even aan de situatie wennen Xx
Gek genoeg herken ik het weleen beetje. En dat terwijl we zoveel moeite gedaan hebben voor de eerste zwangerschap. Toen ik na de ivf zwanger bleek, schrok ik me wezenloos en moest ik echt een paar dagen bedenken of ik blij was. Het was ineens zo echt! Roze wolk is leuk hoor, maar komt echt niet voor iedereen voorbij en als dat wel zo is meestal niet gedurende de heeeele zwangerschap. Dat geldt straks na de geboorte ook! Gewoon op je af laten komen.
@Else, je verwoordt het heel goed! TS, verwoordt haar angst. Ik vind het knap dat ze dat durft, want het lijkt me heel moeilijk als je hiermee zit. Ik herken het gevoel niet, maar ik kan er wel begrip voor opbrengen. Je wordt moeder en dat verandert alles. Als je morgen hoort dat je naar Australië zou moeten emigreren dan brengt dat ook angsten met zich mee. Dat lijkt me niet meer dan logisch. Daarnaast zit je lijf vol met hormonen. Dat is allemaal heel heftig. Ik vind het altijd moeilijk als mensen denken dat ze maar alles mogen roepen in een topic van een ander. Ze vraagt niet om veroordeling, maar om raad. Veroordelen is zo makkelijk. Je schiet er niks mee op, maar de ander is even haar nare gevoel kwijt. Het is al eerder gezegd. Als een topic je zo raakt, waarom lees je het dan? Verdriet van mensen is niet te vergelijken. Of het nu gaat om niet op een roze wolk kunnen zitten, een miskraam hebben gehad of veel moeite hebben om zwanger te worden. Lieve Noah, blijf vooral praten met mensen. Doe dit ook met je vk. Ze kan je misschien raad geven hoe je hiermee om moet gaan of geschikte instanties wijzen. Ze zullen dit vast niet voor het eerst meemaken. Dat je erkent dat dit probleem er is, is waarschijnlijk de eerste stap naar een oplossing. Ik hoop dat je grijze wolk snel een mooi roze kleurtje mag krijgen. Sterkte!
Ik vind ook zeker niet dat je zeurt of ondankbaar overkomt. Het is me nogal niet wat zo'n zwangerschap! Er komt ineens een heleboel op je af en dan komen daar nog eens fijn de hormonen bij kijken. Ik heb in het begin van deze zwangerschap me ook een week of twee een soort van depressief gevoeld, terwijl ik nooit iets heb begrepen van mensen met depressies. Inmiddels weet ik dat het iedereen kan overkomen.... Bij mij duurde het gelukkig maar twee weken en daarna ben ik langzaam steeds meer gaan genieten van het groeiende wondertje in m'n buik. Hoewel ik nog steeds soms 'angstig' kan worden van alles wat ons te wachten staat, zie ik er ook zo ontzettend naar uit! Ik hoop dat jouw gevoelens ook deze kant op zullen gaan en je straks kunt gaan genieten van jullie wondertje!! Dikke knuffel xxx
Ik denk dat het heel normaal is hoe jij je voelt. Natuurlijk ben je onwijs dankbaar voor je kindje en blij met de zwangerschap. Maar dat "roze wolk" verhaal bestaat ook uit pieken en dalen. Een zwangerschap gaat niet over rozen. Hoewel er natuurlijk wel veel prachtige momenten zijn, eerste echo, geslacht horen, baby voelen, samen zwanger zijn, nieuwe spulletjes kopen, familievertellen, kamertje inrichten. Zijn er ook een hoop niet glamour momenten; kwaaltjes, je lichaam verandert heel erg en last van hormonen. Dan ben ik best verbaast dat mensen zeggen dat het niet belangrijk is hoe je eruit ziet. Iedere vrouw heeft wel iets van ijdelheid en je wilt er toch leuk uitzien voor jezelf en anderen. Zelf baal ik wel een beetje van oncharmante zwangerschapskleding, mijn hormonen en dat niet alleen de buik dik wordt.. maar de rest er ook niet echt van opknapt .
Hoi iedereen, Bedankt voor alle reacties. Ik vind het heel lief! Ben blij dat ik niet de enige ben die met dit gevoel rondloop... Zoals ik eerder ook schreef maak ik van dichtbij mee dat het niet iedereen gegund is. Dit gaat bv over een hele goede vriendin van me. Zij gaan het ivf traject in, zijn nu inmiddels al meer als 2 jaar bezig. Ze wist dat ik gestopt was met de pil, en we fantaseerden er samen over hoe het was om samen zwanger te zijn etc, erg leuk. Ik had haar beloofd het ook snel te vertellen, mocht het zover zijn. Nu het zover zijn zie ik er als een berg tegenop! Volgende week ga ik naar haar toe, maar ik durf het niet eens te vertellen. Voel me schuldig, ook al is dat misschien niet nodig.. Ik gun het haar zo erg, maar ja dit kun je van tevoren niet weten/regelen. En daarbij met de gevoelens van de 'grijze wolk' die ik ervaar, vraag ik me af hoe enthousiast ik het uberhaupt kan vertellen.... Iemand ook ervaring mee? Grotedroom82, zoals ik in mijn 1e bericht ook schreef, realiseer ik me echt heel goed dat er mensen een moord zouden doen om in mijn situatie te zitten. Ik snap heus wel dat je er een boos gevoel over krijgt. Ik ga ook niet zeggen dat dit niet mag. Maar wat ik zelf schreef is ook mijn gevoel, gevoel is niet goed of fout. Dit is hoe ik het ervaar. En tuurlijk zijn het niet alleen de hangborsten of de kleding, maar ook in het geheel; kan ik wel moeder zijn, wil ik dit echt graag? Wij waren nu ook bijna een jaar bezig en nu het moment daar is twijfel ik daar enorm over. Hormonen? Zou goed kunnen. Ik wilde je toch nog even een reactie geven, dus vandaar. Ik verwacht geen begrip van je, maar hoop dat je mijn kant ook kunt begrijpen. Kun je dat niet, lijkt het me inderdaad verstandig om dit bericht over te slaan omdat het je zo boos maakt.. Nogmaals bedankt iedereen, jullie berichten doen me echt goed!! Liefs!
Denk ook een stukje angst en onzekerheid voor het onbekende...jullie gaan een nieuwe fase in, worden papa en mama, dat is een grote verandering! Ik heb mijn hele zwangerschap genoten van alles en keek er zo naar uit, tot een paar dagen voor mijn bevalling. ..de angst bekroop me, bang voor de bevalling, zal ik wel van mijn kindje houden, er goed voor kunnen zorgen, hoe gaat het dan tussen H. En mij. ..kon alleen nog maar huilen! Maar geloof me, als je kindje geboren is, wordt je overspoeld met liefde. Het is een geweldige ervaring en vind het heerlijk om moeder te zijn (en natuurlijk zijn er af en toe ook moeilijke momenten)!
Heel herkenbaar was bij mij ook het geval. Vooral angst en onzekerheid later ziek zijn. Was na week 15 ofzo weg bij mij. Het is niet dat je niet blij bent maar er komt gewoon veel op je af en de hormonen helpen daar niet bij. Ik ben heel de zwangerschap ziek geweest maar echt heel blij en positief geworden.
Hey meis.. same here.. . Wij kwamen er pas achter dat ik in verwachting was toen ik al 12 weken zwanger was.. .. mijn wens was ook enorm, ookal hadden we besloten om er nog niet volledig voor te gaan, was immers aan de pil. Toen mijn menstruatie weg bleef dacht ik yess zwanger, maar niks bleek minder waar.. . Had een cyste van 5 cm die mijn lijf liet denken zwanger te zijn. Die de testen als positief aan gaf.. .. tot het moment dat ik dus eindelijk hoorde geen cyste te hebben maar wel 12 weken zwanger was.. . Ik was best kwaad op. .. weet ik niet.. .. ikke zwanger door de pil en met cyste en volgens medici niet zwanger kon raken. ... heb ook heel lang niet kunnen genieten... totdat ik haar voelde schoppen met 22 weken. .. oh wat wonderlijk.. .. toen veranderde iets in mij.. . Nl werd moeder van een wonder van een dochte. Zo speciaal. Zij groeide in mij. Ik die haat het leven ging schenken.. ook ik dacht dat het nooit goed ging komen.. maar toen ze een week oud was kon ik je geen leven zonder haar meer voorstellen. En kijk nu... afgelopen woensdag is ze 6 geworden en verlang ik heel veel naar een brusje voor haar.. . Deze keer wel gepland... meid ik kam je alleen vertellen dat de hormonen hele rare dingen zijn , en je aan het idee went en het wonderlijk zal vinden. Ik hoop dat je toch kan gaan genieten. En ook ik heb geen hang borsten gekregen desondanks ik geen BV kon geven ivm geen stuwing.... en ook ik was 3 weken na de bevalling de kilo's kwijt van de zwangerschap. Ben in totaal 14 kg gegroeit en omze dochter woog 3650 gram en was 53 cm. ... dus wil niet zeggen dat je altijd kilo's overhoud na de bevalling.