Had even zin in een luchtig topic :-D Vertel dames, jullie genantste moment in een winkel, bus, trein,... Maakt niet uit... Ik trap af. Ik werk bij zeeman en had een paar maanden geleden kassa. Stond er een nog redelijk mollige dame aan mijn kassa met heel wat babykleertjes, zeg ik zo: het wordt zeker een meisje, waarop de dame in kwestie antwoord: idd, maar ze is er al uit hoor. Stond de maxi-cosi met het babymeisje erin gewoon naast haar op de grond. Jeeeeetje, ik schaamde me kapot. Ze zag dat en kon er gelukkig wel om lachen, heb me wel even uitgebreid geëxcuseerd. Nu jullie!
Toen ik een keer voor de tweede dag mijn werkbroek aan deed na de dag ervoor haastig onder de douche te zijn gestapt. Ik verloor halverwege de werkdag mijn vieze onderbroek, van de dag er voor dus, uit mijn broekspijp.
In een winkel?? Deze is echt heel erg Mijn toen 4 jarige autistische zoon vond de schoenen van de winkeljuffrouw mooi..... zo mooi dat hij haar voeten pakte en haar schoenen begon te kussen Ze werd zo ongeveer hysterisch...........:x
Dat vind ik lief gezegd van je Op dat moment wat het echt heel erg (hij is al bijna 17 dus het is echt al heel lang geleden) Ze begon te schreeuwen en te doen, Hij raakte er helemaal door van slag: ik heb hem opgepakt en ben zo die winkel uitgelopen, ben er ook nooit meer geweest, ik was er zo boos over, ik bedoel: het was gewoon een klein kind, geen valse hond of zo! Nou moet ik wel zeggen dat je het niet ziet aan hem (ja aan het gedrag, maar niet op het eerste gezicht) dus ik heb nogal wat dingen met hem meegemaakt op straat, maar deze kwam gelijk weer naar boven.
Deze heb ik al eens verteld maar goed. Zit met dochter in de wachtkamer van de huisarts, zitten nog een paar mensen. Dochter speelt wat en laat echt een giga scheet niet te zuinig... vervolgens roept ze doodserieus MAMA!!!! (ze was toen rond de vijf jaar).
ahh mischien komt het ook omdat mijn zoon ADHD heeft maar dicht op autisme zit en ik ook wel aparte dingen heb meegemaakt maar goed mijn meisje heeft dan nog niks ofja niet dat we weten (hoe zeg ik dit netjes ? ) maar die heeft een schoenen tik en die zie ik dat ook wel doen eigenlijk hihihi toch is die reactie totaal overdreven van die vrouw je kan toch ook luchtig reageren maar ja mischien heeft ze juist wel een voeten fobie maar ja dan moet ze maar geen mooie schoenen aan doen toch
Dat was vast haar moment van schaamte, om zo achterlijk te reageren!! Zeker niet die van jou in elk geval!!
Ik ken de ooms en tantes van mijn man niet zo goed, mijn smoeder is overleden en daardoor zien we ze 1 keer in de 2 jaar ofzo. Waren we op de begrafenis van de oma van mijn man, en zag ik een oom waar ik wel goed mee overweg kan. Dus ik roep blij, hoi Harry! Hij zei ehhh hoi. Ik dacht nog, zeker toch nog veel verdriet over oma (die was 101 dus wij waren niet heeel verdrietig). Denk ik later sjit, hoe kom ik nou bij harry, hij heet Jan...... Toen schaamde ik me echt dood... Nu zien we ze wat vaker en noemen we elkaar steeds anders door dit voorval, das dan wel weer leuk
Van de week had ik zo'n moment.. Mijn pakje van h&m komt binnen met oa. nieuwe broeken. Manlief was net weer op weg naar zijn werk. Pakketje open gemaakt en meteen broeken passen. Op dat moment; telefoon van manlief, de auto was ermee opgehouden. Dus ik snel schoenen aan, hem oppikken en naar het werk brengen zodat hij niet te laat zou komen. Toen naar de pomp gereden op een jerrycan te halen met benzine. Want waarschijnlijk toch de tank leeg ondanks de meter nog boven 1/4 stond. Zegt t meisje achter de kassa " mevrouw et hangt nog een kaartje aan uw broek" In alle haast was ik dus even vergeten dat ik broeken aan het passen was... *oeps* hahah
zo iets had ik met mijn nicht.... Ik zie haar nooit, ken haar ook niet. Komt ze naar mij toe geeft een hand en 3 zoenen en zegt gecondoleerd en hoe gaat het met je? IK: Ja dank je en het gaat goed, maar wie ben jij?
Schaamte moment van míjn ouders; Na 8 uur rijden in de plensregen met mijn zusje en mij (6 en 8) in een Frans dorpje aan komen en alleen en chique restaurant treffen (en oud hotel ernaast, zonder eten). Daar in onze verfomfaaide kleding aan tafel om wat te eten. Prachtige vloerbedekking, geborduurde tafellakens, beklede stoelen, lichtroze behang, sfeerverlichting. Écht heel mooi, schoon... Tot ik mijn vlees in de saus liet vallen en niet alleen de tafel onder zat, maar het hele behang aan mijn kant... Lieve moeders heeft er een hogere vaas van een andere tafel voor gezet, maar ze zullen het wel snel ontdekt hebben. Net of er een moord was gepleegd
stond met mijn jongere broertje(halfbloed) in de rij bij de supermarkt, hij was toen een jaar of 3. komt er een donkere man achter ons staan, roept hij ineens keihard PAPAAAAAAAAAA en daarbij druk wijzend naar die man. schaamde mij kapot haha. de man kon er gelukkig zelf ook keihard om lachen. tsja dat is de denkwijze van een kind, ik heb een kleurtje en hij ook, dus dan is dat mijn papa. (zijn eigen vader is hem gesmeerd tijdens de zwangerschap van mijn moeder)
Ik werkte toen in een fabriek waar voor 90% mannen werken. De grote ketting van de pallet transport was ermee opgehouden want er zat seal in gewikkeld (inpakplastic van de pallets). Dus ik moest me even bukken om dat plastic weg te halen en de ketting te controleren, hoor ik in eens *krrrrrrrr* en voel het tochten......ja hoor! Mijn broek was dus mooi gescheurd bij de naad.........daar sta je dan met je onderbroek zichtbaar tussen al die mannen