Ik ben het helemaal met je eens. Je kan mij ook niet verwijten dat ik niet meewerk, en dat heb ik hier ook meerdere malen benadrukt. Helaas heb ik de brief niet meer (mijn vriend was zo intelligent om hem weg te gooien :x), maar het ging me vooral om de formulering. Bovendien was de brief nog onduidelijk ook (ging alleen maar om broodjes thuis, niet over broodjes bij de TSO, niet om traktaties: ik kan wel raden wat de bedoeling is, maar als je zo expliciet bent over het lezen van ingrediëntenlijsten voor zaken die we thuis nuttigen, maar niets zegt over wat er op school genuttigd wordt, dan begrijp ik het niet meer). Als communicatiedeskundige stuit mij dat tegen de borst. Ook omdat ik weet wat zo'n heftige, zware, maar ook onduidelijke, brief teweeg brengt, namelijk: een tegenreactie, of een non-reactie. Maar goed, misschien ben ik dan ook te kritisch op zo'n brief. Het roept namelijk meer vragen op dan het beantwoordt, en ik heb daar moeite mee.
Hier een moeder van een zoontje van 4,5 met een zware pinda en noten allergie waar hij inderdaad dood aan kan gaan. Hij kan nooit overblijven aangezien er meer ouders zijn die het vervelend vinden om geen broodje pindakaas of nutella mee te geven. Zijn 10 uurtje moet hij altijd apart zitten en hij mag nooit een traktatie aannemen! Ik zit elke dag als hij op school zwaar in de spanning of alles goed gaat met m'n telefoon in m'n hand voor het geval ze bellen dat er iets is! Mijn zoontje huilt regelmatig dat hij alleen moet zitten eten en Nooit met een ander kindje mee kan. Ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden door een eigen trommel met lekkers die hij krijgt als er uitgedeeld word. Andere denken vaak dat je je aanstelt en het wel meevalt!!!maar voor mijn kind is het gewoon levensbedreigend. Wat moet ik doen? Hem maar thuis houden!!! Inderdaad uit eten doen we niet met hem en buiten spelen blijven we er altijd met onze neus boven op zitten handen steeds schoonmaken zorgen dat hij z'n Handen niet in z'n mond doet. Vraag me echt af wat die moeders die het zoveel moeite vinden zouden doen als het hun kind was! Ben wel Blij te lezen dat er best veel ouders zijn die het begrijpen en eraan Mee zouden werken. En die opmerking dat ouders moeten leren hiermee Te gaan en niet zo hysterisch moeten doen dat begrijp Ik echt niet! M'n kind gaat dood als hij noten of pinda's binnenkrijgt!! Wat word hier niet begrepen! Ik word hysterisch van dat soort opmerkingen!!! Hoop voor die ouders dat hun kind nooit word opgehaald door de ambulance of dat je het alarmnummer moet bellen omdat er iets is met je kind! Wij hebben Het helaas al meerdere keren Mee gemaakt door een Allergische reactie!! Probeer dan maar kalm te blijven!!!
O ja en wou nog even zeggen dat het inderdaad meestal de ouders zijn die moeilijk doen want z'n klasgenootjes begrijpen het maar al te best dat ons zoontje heel ziek kan worden als hij pinda's of noten binnenkrijgt. En sommige willen ook echt fruit mee om 10 Uur zodat hij niet alleen hoeft te zitten.
ja raar is dat he dat jonge kinderen mensen gewoon accepteren hoe ze zijn. En dat volwassenen heel ander gedrag vertonen zodra iemand "niet normaal" is
Ik denk dan dat het probleem voornamelijk bij jezelf ligt. Omdat je communicatie deskundige bent Let je op andere dingen ipv de boodschap van de brief. Misschien wad de formulering niet juist maar dat doet niks af van de boodschap toch? Daarnaast lees ik zulke brieven altijd nog een keer als alles bezonken is omdat uit frustratie van niet alle informatie binnen is gekomen. Mochten er dingen onduidelijk zijn staat je het toch vrij dit aan de juf of ouders te vragen? Kom op.... Dat de brief inmiddels al is weggegooid... Tsja wat moet ik er over zeggen.....
Wat erg voor je kindje dat er geen rekening met hem wordt gehouden en hij daar door eigenlijk zo buiten de groep wordt gezet, vooral voor zijn gevoel, omdat sommige ouders zo egoistisch zijn dat ze er geen rekening mee willen houden. Ik hoop dat naarmate de kids ouders worden ze nog meer opspreken en hij dan wel met de groep mee kan doen omdat de kinderen wel rekening met hem houden. Succes
Dan had je de brief zeker moeten bewaren. Beetje dom om die weg te gooien lijkt me als je nog zoveel vragen hebt. Verder sluit ik me aan bij degene die zei dat je je vak even los moet laten. Het lijkt me verstandiger je beroepsdeformatie geen ruimte te geven in je dagelijkse leven als je consequentie is dat andermans kind in gevaar komt. Een pinda allergie is dodelijk ook met epipen Ga naar school of naar die moeder en laat je informeren. Hoeveel moeite is het de handen van je kind te wassen na pindakaas?
Het lijkt mij dat de dingen die thuis niet genuttigd 'mogen' worden, ook niet genuttigd mogen worden op de TSO of als traktatie? Maar niet iedereen is natuurlijk communiecatiedeskundige. Niet verkeerd bedoel trouwens, maar ik kan me voorstellen dat je het gewend bent op een bepaald niveau/bepaalde manier te communiceren en dat het wel eens verwarrend kan zijn als niet iedereen dat doet. Maar dat is inderdaad wel erg kritisch. Maar als het niet helemaal duidelijk is, kun je altijd de ouders eens aanspreken/bellen/mailen, toch? Alles liever dan dat dat kindje iets ernstigs overkomt vanwege een miscommunicatie.
Dus, omdat jij als 'communicatiedeskundige' de brief onduidelijk en heftig vindt, stuit het je tegen de borst en roept het onwil op? Juist als zo'n 'deskundige' moet de boodschap achter die brief toch duidelijk zijn? Kind, pinda allergie, dood. Zo moeilijk is het niet. En als je het niet helemaal begrijpt, dan pak je de telefoon en je belt de ouders op. Of je spreekt ze aan op het schoolplein. Als communicatiedeskundige moet dat ook geen probleem zijn. Ik vind het een hele nare houding. Echt zo van, omdat de brief niet duidelijk was doen wij er liever niet aan mee. Het gaat om het LEVEN van een KIND.
Tja, mijn neefje heeft ook een gigantische notenallergie. Zo erg dat hij ook niet in contact mag komen met chocolade. Ook niet eenvoudig als de familie samen is en alle andere kleinkinderen rondrennen met hun paaseieren ofzo. Maar wij zijn het nu zo gewoon. Toch een kleine moeite om de gezondheid van een kindje te beschermen?
Maar waarom ga je dan niet naar de ouders van dit kindje en leg je uit wat deze brief bij jou oproept en wat zij beter hadden kunnen doen? Zij hebben waarschijnlijk hun best gedaan en zullen maar 1 ding willen; voorkomen dat hun kind pinda's/noten binnen krijgt. Dat de brief op een, voor jou, niet correcte wijze is geschreven is iets anders. Leg uit hoe zij het beter kunnen doen, welke vragen je nog hebt, zodat zij een volgende keer een betere brief kunnen schrijven of zelfs nu nog een aanvulling kunnen maken. Persoonlijk zou ik het niet op mijn geweten willen hebben dat een kindje dat allergisch is voor pinda's/noten door mijn kind toch ziek of zelfs erger, dood gaat. En dan is de keuze makkelijk; of geen pindakaas sochtends of goed handjes (en evt tandjes) poetsen.
Nou inderdaad zeg, wat een muggenzifterij om te gaan lopen jengelen over die brief die je niet juist vind als communicatiedeskundige. Als je zo deskundig bent pak je de telefoon of loop je even naar school en communiceer je er nog even over..
Ik vind dit soort gevallen eerlijk gezegd heel moeilijk. Je wilt niet dat een ander kind ziek wordt of dood gaat natuurlijk. Maar thuis al bepaalde dingen niet kunnen of mogen, dat vind ik eerlijk gezegd wel HEEL ingrijpend! En je kunt te maken krijgen met conflicterende belangen. Iemand hier schrijft al dat haar autistische kind alleen maar eet als er pindakaas op zit. Dat zou dan in feite betekenen dat het levensbelang van het ene kind (geen pinda) het levensbelang van een ander kind in de weg zit (eet alleen maar pinda). Tja en op een gemiddelde school kun je nou eenmaal even vaak een allergisch kind als een autistisch kind treffen. Ik heb zelf ook een kind dat allergisch is voor o.a. pinda. Gelukkig geen geklooi met epipennen, hij krijgt alleen maar heftig eczeem en hij wordt misselijk. Eerlijk gezegd, ik geloof dat ik eerder voor thuisonderwijs zou kiezen, dan om 200 kinderen (want je bent er niet met de hele klas pindakaas te verbieden, dat moet dan voor de hele school gelden!) ernstig te beperken. Ik herinner me nog hoe kwaad ik als 16-jarige was toen de schoolkat, die er al 6 jaar was, weg moest omdat er in MAVO-3 een jongen was die allergisch was voor katten. Ik vond dat zo onrechtvaardig, dat 1 persoon, die maar 2 jaar op school zou blijven, een onschuldige schoolkat, die er al 6 jaar was, en die uiteindelijk bij een leraar thuis 13 jaar geworden is, kon wegjagen. Nou was er destijds natuurlijk minder bekend over allergie, en waren er ook nog niet zulke goede medicijnen. En nu snap ik ook wel dat de ouders van die jongen dat vroegen. Maar destijds, ik was woedend! Ik weet nog dat we met een aantal klasgenoten een kattenbehoudhandtekeningenactie wilden gaan houden...
Heidi niet dat ts thuis iets niet laten. Hars kindje moet zijn handen wassen na het eten als hij zoiets gegeten heeft, niks met een niks minder. Tsja, als je dat je kind 3 keer zegt met de reden erbij doet nadat de 4e met zelf.
Als je zo deskundig bent doe er dan iets mee in plaats van zo te lopen zeuren en bied je hulp aan aan de ouders van dat kindje om samen een betere brief op te stellen. Zodat het wel het beoogde doel bereikt (en ja, ik heb ook communicatiewetenschappen gestudeerd maar om dan op zo'n manier over zo'n brief te zeuren )
Die lijkt me ook erg logisch. Mijn zoontje van 3 jaar snapt dit zelfs. En hij vertelt dat ook tegen de kindjes en hij zal niet snel iets eten dat hij aangeboden krijgt zonder dat hij de vraag stelt: 'zitten daar geen nootjes in?' En dan zit hij nog in de donkere zone dat hij nog getest moet gaan worden en we dit allemaal preventief moeten doen.
Dus je bent comunicatiedeskundige, wat betekent dat je minimaal HBO opgeleid bent. Vind je het dan niet een beetje kinderachtig om over de stijl van de brief te vallen? Pak jezelf bij elkaar en ga af op wat er feitelijk gevraagd wordt en doe daar wat mee, en als de stijl van de brief echt zo stuitend was, moet je je misschien aanbieden als vrijwilliger om te helpen bij het opstellen van brieven.
Het is ook niet zo dat het kind geen pinda's mag eten, het gaat erom dat het daarna even de handen + gezicht wast en zijn tanden poetst. En ja bij een autistisch kind vraagt dit om een langere periode + stappenplan (al dan niet in picto vorm) om dit voor elkaar te krijgen. Maar het wil wel, met het risico dat het de rest van zijn leven na een boterham met pindakaas handen en gezicht wil wassen en zijn tanden wil poetsen. Daarbij is het toch raar dat er wel begrip op te brengen is voor het ene kind (met aandoening) terwijl er geen begrip opgebracht wordt voor het andere kind (met ook een aandoening.)
Ik snap het niet zo, er wordt gevraagd wanneer er thuis bijv. een boterham met pindakaas is gegeten het kind de handen te laten wassen en de tanden te poetsen. Ik mag toch hopen dat je je kind sowieso de tanden laat poetsen voor hij/zij naar school gaat. Dan voeg je er handen wassen aan toe en klaar ben je. Echt, ik snap de moeilijkheid van tandenpoesten en handen wassen niet zo.