DarkAngel, hoe is die besluitvorming bij jullie gegaan? Was je man meteen positief t.o.v. kid? Hoe ervaart hij het nu? En jij? Hebben jullie het verteld aan jullie omgeving en/of in de toekomst aan jullie dochter? Heeft hij bij jou mogen insemineren? Of is dit niet ter sprake gekomen?
We hadden het er al eerder over gehad, en mijn man heeft in t alle begin van de mmm gezegd, GEEN DONOR!... toen het in het ziekenhuis te sprake kwam dat dat eigenlijk nog onze enige optie was, zei mijn man meteen, oke dan gaan we dus voor een donor, ik was juist degene die nog aan t twijfelen was. Na wat praten, en behoorlijk wat denkwerk, zijn we voor een donor gegaan in Düsseldorf. Hij is nu helemaal dol op zijn dochter, echt op ten top vader. Ik denk er eigenlijk niet echt meer over na dat zij van een donor is en zie mijn man ook echt als haar vader. mijn directe omgeving wist dat we in de mmm zaten, en die hebben we dus gewoon op de hoogte gesteld. Maar door alle vragen die er continue kwamen, heb ik op internet een dagboek gemaakt (die had ik al) en daar konden ze alles lezen. Zo had ik wat meer rust. Als je mijn site wilt waar alle verhalen op staan dat mag hoor, hij staat tegenwoordig openbaar. In de toekomst gaan we het onze dochter gewoon vertellen. Er bestaan voorleesboekjes voor, en ik vind dat onze dochter t recht heeft om te weten waar ze vandaan komt. Als ze 14 jaar oud is mogen we een donorpaspoort aanvragen, en als ze 16 is contact opzoeken. Misschien wilt ze dit wel, misschien ook niet, beide opties zijn bespreekbaar. Mijn man mocht insemineren, maar dit wilde hij zelf niet. Ze hebben het geloof ik 1x gevraagd, maar als jou man dit graag wilt, gewoon vragen hoor, denk niet dat ze daar een probleem van maken. mag ik vragen in welk ziekenhuis je onder behandeling bent?
Wij hebben ook de keuze gemaakt om voor kid te gaan. Aankomende week gaan we de eerste behandeling starten. Mijn man stond al vrij snel open voor een donor. Ons gevoel zei dat er bij de tese niks uit zou komen. En dat werd gevestigd. Nu gaan we samen een nieuwe stap maken in ons leven voor een zoon of dochter
Hallo lieve meisjes, Ben er even door heen gegluurd...iluna ik duim en swimming spannend!!! @hier sinds gister op vakantie en het gaat geweldig!!! Ons tut is echt voorbeeldig geweest, van veel mensen hoorde we toen we uitstapte huh??? Zat er een baby in het vliegtuig trots!! De transferrit van 2u precies dezelfde reacties...heerlijk liefje is het. @hier ook 2 ondertanden en 1 tand naast haar voortand hihihi...ziet er niet uit maar goed hopelijk komen de voortandjes snel! Ook staat ze sinds 2 dagen zelf op als ze zich kan vasthouden en vanochtend stond ze ineens los in bed...schrokken ons rot...het is zoon bijdehandje!! Ik kom na de vakantie weer buurten nu eerst nog 8 dagen genieten van de Turkse zon... Dikke kussen en knuffeltjes!!! Xxx
DarkAngel, ik zal je even een pbtje sturen met wat te herkenbare dingen. Wat heerlijk dat je man zo dol op haar is en zich echt haar vader voelt! Dat moet voor jou toch je hart sneller doen laten kloppen, of niet? Lijkt me heerlijk! Wat betreft omgeving, slim van je. Zo is de confrontatie ook minder (hard?). Ik zou je/jullie blog wel willen lezen. Heb er zelf over nagedacht om alles op mijn laptop te typen als een soort verhaal. Dacht daar al aan na mijn mans ziekte. Zo kan ik ooit misschien mijn ouders laten lezen wat er nu echt in mij omgaat. Want vertellen lukt me gewoon (nog) niet. En als, dan ben ik echt afgevlakt en komt het toch niet over. Mensen kunnen zich gewoon sommige dingen ook echt niet voorstellen. Hoe reageerde jullie omgeving erop dat je man niet echt de biologische vader is? Ik kan me namelijk zelf niet voorstellen dat ik hem niet als de vader van een eventueel 'donorkindje' zou zien. Een vader ben je ook zonder dat je je zaadjes hebt afgegeven. Maar ik heb geen idee hoe onze omgeving daarop zou reageren. Swimming, wat goed om te lezen dat jullie nu samen klaar zijn voor een volgende stap. Je klinkt happy en dat geeft me wel hoop. Spannend zeg, aankomende week de eerste behandeling. Ik duim voor jullie! Bob, wat lief. Fijne vakantie!
Dankjewel. Ik heb wel wat vragen, maar aan de andere kant wil ik ook niet op de zaken vooruit lopen. Onze familie en vrienden weten niet eens dat we werk proberen te maken van onze kinderwens, laat staan dat we in de mmm zijn beland en dat de kans op een eigen kindje eigenlijk nog maar heel erg klein is... ik weet ook niet of/wanneer/hoe we dat gaan vertellen.
Wij worden nog in een commissie besproken 9 september. Die bestaat uit de gynocoloog, psycholoog en nog wat andere mensen. Hun bepalen of wij het aan kunnen inclusief onze donor. Maar de gyn wil aankomende week gewoon starten. @lotje zie pb
Oke. Dus er is ook nog een kans dat als je eenmaal zover bent er wordt gezegd dat je niet in aanmerking komt?! Ik zal maar niet zeggen wat ik daarvan denkt. Maar als ik het goed begrijp hoeven jullie daar niet bang voor te zijn gelukkig. Edit: dat gaat dan m.n. om het psychologische aspect?
Dit is bij ons nooit gedaan, wij zijn gestart in Düsseldorf, en vanuit daar, (na 7x IUI-D) zijn wij begonnen in nederland.
Dat zou idd kunnen maar de gynocoloog wilde starten en heeft ook al een mooie brief naar de huisarts geschreven die wij in kunnen zien op mijnzorgnet ( daar kun je trouwens alles inzien. Van bloeduitslagen tot brieven en echo foto's ) Die mensen kunnen idd dat voor ons besluiten dat we niet door mogen. Ik verwacht het niet maar ze moeten het helemaal onderzocht hebben zodat ze zeker weten dat beide partijen het aan kunnen. Het is niet niks wat je even besluit natuurlijk. Alleen als je dan gaat nadenken dat gezonde mensen zo maar een kind kunnen maken zonder screening en wij moeten helemaal gescreend worden. Ik vindt het wel verstandig. En heb het gevoel dat het wel goed komt @darkangel ik wist niet dat dat voor elk ziekenhuis anders is. Hoe ben je uiteindelijk na 7x iui-d zwanger geworden? En waarom de keuze om toch naar Nederland terug te gaan!
swimming: In Dusseldorf zijn we met de 3e IUI-D zwanger geraakt, dit werd een VMK. Daarna zijn we gewoon op dezelfde manier verder gegaan. Na de 7e IUI kreeg ik een cyste en werd IUI-D nummer 8 afgebroken. We zijn toen (was al aan de gang) in een goeie sleur geraakt in onze relatie, en hebben een flinke pauze genomen. We hadden besloten om niet meer naar Düsseldorf te gaan, maar in nederland een ziekenhuis te zoeken naar onze zin. Dit is toen Rijnstate in Arnhem geworden. Omdat wij nog ons donorzaad uit Düsseldorf hadden, hoefde wij niet op de wachtlijst. 2 pogingen waren mislukt, en ik kreeg een HSG. Mijn man en ik hadden afgesproken na de HSG nog 3 behandelingen te doen, en dan te stoppen met de mmm en kinderloos verder te gaan. Poging 2 na de HSG werd ik zwanger met clomid 50 mg. Wij zijn overgestapt van Düsseldorf naar Arnhem omdat het zo'n gesleur was steeds.. lang in de auto...geen tussentijdse echo's omdat het te ver rijden was daarvoor. Düsseldorf insemineert op de dag van de positieve ovulatie test, en ik wou dit graag anders zien. Arnhem insemineert de dag na de positieve ovulatie test en deze behandeling past beter bij mij.
@darkangel wat is hsg ook alweer? Ik snap dat dat lange reizen je op gaat breken. Gelukkig zijn wij binnen 10min bij het ziekenhuis en als het moet kan ik op de fiets of met de bus.
Een HSG is het doorspuiten van je baarmoeder en eileiders met contrast vloeistof. Oh dat scheelt als je zo dichtbij zit. Maar persoonlijk zou ik dan nog met de auto gaan haha, Ik heb alle keren (behalve de laatste) met de beentje omhoog op t dashboard gezeten naar huis. Even de zwaartekracht mee laten helpen. De laatste keer reed ik zelf, mijn man kon niet mee.. die keer ben ik zwanger geworden hahaha
@darkangel als we de insiminatie hebben gaan we natuurlijk met de auto maar de echo's enzo kunnen we eventueel de auto laten staan. Ben erg benieuwd naar aankomende week
Ik had net zo iets raars... wat ik ook wel mooi vind... Bij mijn dochtertje in bed liggen 3 knuffels. nijntje knuffeltje met doekje, een olifantje met doekje, en een stofpoppetje. Nu heb ik dus aan haar de keuze gelaten wat haar knuffel word. Ze heeft nu dus sinds eergister haar keuze gemaakt, ze laat t olifantje niet meer los, en is helemaal blij als ze hem in handen krijgt, in bed drukt ze t stevig tegen haar aan, en gaat slapen. Nu kom ik er net achter dat t olifantje ''Dani'' heet... zo zou Evi geheten hebben als ze een jongen was geweest.
Helaas welkom hier. Ik ben ook pas onlangs hier komen inbreken en ervaar het als heel prettig dat ik mijn ei even kwijt kan. Zeker als je het er met je omgeving nog niet over hebt gehad, dus ik herken je gevoel. Heb wel afgelopen week mijn ouders en een goede collega ingelicht. Vond dat wel moeilijk en kon het niet met droge ogen vertellen, zat met heel veel spanning in mijn lijf, ook al wil je zoals je zegt niet op de zaken vooruit lopen. Maar heeft wel een stukje rust gebracht. En het is ook wel prettig om er met iemand buiten je relatie over te kunnen praten. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke en verwarrende tijd. Na een tweede test die 0,0 heeft opgeleverd, gaan wij morgen terug naar de fertiliteitsarts om te kijken wat de mogelijkheden zijn, dus wellicht een (micro-)tese.