Het zou hier thuis niet eens opvallen een extra blauwe plek , heeft hij van zijn mama ik ben nu nog altijd bont en blauw, op de basisschool wilde de schoolarts ook echt niet geloven dat ik thuis niet mishandeld werd, de leerkracht moest er bij komen en die moest zo lachen en zei je moet eens een week hier mee lopen dan snap je wel hoe ze zo blauw komt . Maar ik zou gewoon even bij juf gaan vragen of er iets gebeurt is wat het verhaal van je zoontje verklaart, er zijn zoveel verklaringen die een stuk logischer zijn dan een standaard knijpende juf. Daarnaast zeg je dat je zoontje dol op haar is, als hij dagelijks door haar pijn wordt gedaan zou hij niet zo gek met haar zijn
Ik vind dat je weinig vertrouwen hebt in de juf van je zoontje. Wat doet jouw kind op die school en bij die juf als je haar niet vertrouwt? Ik hoop toch wel dat ouders mij meer vertrouwen dan hoe jij je nu uitlaat over de juf. Behoorlijk kwetsend! Ik zou maandagmiddag (na schooltijd) even navragen bij de juf waar die blauwe plekken vandaan komen. En verder: vertrouw de juf. Ze is echt geen juf geworden om kinderen te knijpen en te duwen.
Je kunt haar ook eens vragen of je zoontje in het algemeen goed luistert en meehelpt in de klas? Afhankelijk van haar antwoord kun je dan ofwel zeggen wat hij vertelde en vragen of het waar is, ofwel vragen - als hij niet zo braaf zou zijn - welke manieren ze dan gebruikt. En dan met het verhaal komen. Wel rot zeg, als je er zo geen vertrouwen in hebt!! Je kunt het ook met iemand anders bespreken, als je bang bent dat het gesprek niet fijn zou verlopen en je dan misschien frictie hebt. Maar dat is ook lastig, wat gebeurt er dan mee. Je kunt dan hoogstens denken dat als ze vaker zoiets zouden horen dat iemand wel actie onderneemt. En idd Saskia, ik ken dat verhaal van de trap nog wel
Ik heb een soortgelijk topic over blauwe plekken geopend, maar dan door andere leerlingen aangebracht. Ik heb er ook foto's van gemaakt voor het geval ze bewijswillen zien of zeggen dat het allemaal wel mee valt. Ik snap alleen niet de je het omcirkelt hebt want dat maakt de blauwe plek heel onduidelijk in mijn ogen. Ik zou zeker met de juf in gesprek gaan, maar niet gelijk veroordelend, maar vragend hoe moeilijk ook dat ook is om dan rustig te blijven... succes
@Strijkkraal: Ik wilde gewoon weten hoe ik dat gesprek moet openen, that's all. Ik ben niet het type dat als een gek over haar heen zou vliegen. De plekjes heb ik omcirkelt, omdat iemand dat vroeg, die wilde zien wat de precieze vorm was. Verder heb ik mijn zoontje echt niet verteld dat ik die foto's heb gemaakt als bewijs ofzo, heb het op een speelse manier gedaan en er grapjes bij gemaakt. En inderdaad heb ik niet heel veel vertrouwen in de juf. VOrige week was F 's ochtends al niet lekker, maar wilde graag naar school. Daar heb ik aangegeven dat hij niet zo lekker was, maar dat hij graag wilde komen en dat ze me kon bellen als hij zich nog slechter zou gaan voelen. TOen ik hem ging ophalen was hij ontzettend bleek en had wallen onder zijn ogen. Daarbij gloeide hij ook ontzettend. De juf was hem vergeten, omdat hij zo rustig in een hoekje was gaan zitten.
Ik zal wel een heel simpel mens zijn, kristalhelder, maar als ik de juf van mijn dochter niet zou vertrouwen, zou ze daar niet heen gaan. Ik heb een heel sterke intuïtie. Als ik een naar onderbuikgevoel zou hebben, gaat mijn dochter ècht niet!
Ik dacht direct hetzelfde! Ik laat mijn kinderen sowieso niet bij iemand achter die ik niet vertrouw, dus ook niet bij een juf..... Maar goed, ik zou gewoon eens aan de juf vragen hoe hij is in de klas en of hij een beetje naar haar luistert.... Als ze dan ja/nee zegt vertellen wat hij jou heeft gezegt en haar reactie afwachten. Trouwens wel een normale leeftijd om te "jokken" hoor, doen ze gewoon om aandacht te trekken of omdat ze bang zijn voor jou reactie. Kan me goed voorstellen dat je zoontje iets deed wat eigenlijk niet mag, ergens opklimmen of zo, dat hij viel en de juf hem nog net kon opvangen. Tadaaaa blauwe plek en je zoontje durft jou niet de hele waarheid te vertellen. Onze dochter heeft ineens ook van die verhalen, waarvan wij denken hmmmmm dat zal best iets genuanceerder liggen. Soms als ze met haar broertje aan het spelen is, valt hij zomaar in ene om en moet hij heel hard huilen. Ze snapt dan zelf ook niet hoe dat kan (Terwijl ik vanuit mijn ooghoeken die duw dus wel zag) Benieuwd naar de reactie van de juf
Ik zou rustig het gesprek aangaan met de juf. Vaak komen er toch andere verhalen naar boven. Ik vind het niet echt plekken van beetpakken moet ik eerlijk zeggen dan zou je eerst verwachten dat ze op de bovenarmen zitten. Ik vind dat je erg snel je conclusie hebt getrokken zonder de andere kant van het verhaal te weten. Wanneer je geen bijval krijgt heb je de juf al eens zien duwen en is ze jouw zoontje vergeten terwijl hij ziek was. Als dit allemaal waar is snap ik niet dat je je zoontje nog brengt. Kinderen zijn op school anders dan thuis, dat heb ik in de jaren wel ondervonden. Ik zal dus om nooit over mijn kinderen zeggen, dat doet mijn kind nooit. Zou het niet zo kunnen zijn dat hij op een rand gevallen is maar dit niet durft te vertellen omdat hij gevallen is omdat hij ergens op klom waarvan hij wist dat het niet mocht bijvoorbeeld.