Swimming, haai . Bob, fijne vakantie! Heerlijk wijfie heb je zo te lezen! Lotje, helaas welkom . Mijn man onverklaarbaar onvruchtbaar na Tese in Mulheim. Verder gegaan met een donor. 7 mislukte iui's. Met een verse TP van een ICSI-D zwanger geraakt. Wolk van een zoon! Ben de donor eeuwig dankbaar! Ben er sinds de geboorte veel minder tot niet mee bezig. Soms vergeten we zelfs dat ons zoontje mbv een donor ontstaan is. Mijn man en m'n zoontje samen is het mooiste om te zien. Krijg er soms nog steeds natte ogen van . We gaan hem alles eerlijk vertellen. Met het boekje 'wereldwondertje'. Familie en vrienden zijn op de hoogte. Ik wil geen geheimen voor m'n zoon, dat voelen ze namelijk haarfijn aan.
Zonnestraal, dankjewel. Wat goed om te horen dat jullie nu zo'n fijn gezin samen zijn! Wat betreft jouw argumenten om het te vertellen, daar ben ik het volledig mee eens. Denk dat je daar samen gewoon enorm goed over moet praten. En ook wie vertel je wat (en wanneer). Vooralsnog niemand iets verteld. Gisteren zag ik voor het eerst mijn zwangere schoonzusje. En ik moet zeggen dat het me heel veel energie kostte. M.n. ook omdat er zoals gewoonlijk diverse plagerijen en insinuaties werden gemaakt. Normaal vond ik dat altijd wel leuk en grappig, maar heb nu eigenlijk alles met een lach afgeschoven op mijn andere schoonzusje (al is die 8 jaar jonger), zo van: 'val hun maar lastig met jullie lelijke cadeautjes waar je vanaf wil' en 'wacht maar niet op ons, zij zijn eerst aan de beurt', etc. Ik denk ook wel dat er alle begrip is voor onze situatie, in zoverre een 'buitenstaander' dat kan begrijpen. Ze zullen in elk geval begrijpen waarom we niet altijd even vrolijk zijn en niet altijd behoefte hebben aan een kind op onze schoot of verhalen over zwangerschappen, etc. Wat mooi dat jullie voor ene brusje gaan! Ik weet ook niet echt hoe mijn man over kid denkt. Wellicht dat die drempel wat lager wordt als je langer in het traject zit. En er zijn zeker ook voordelen aan, want zo zal hij zijn 'zwakke genen' (diverse allergieën, ziekte, psychische en verslavingsgebeurens in zijn familie) niet doorgeven. Mocht zijn ziekte genetisch zijn, is er wellicht een mogelijkheid voor pgd. Maar ik heb zelf ook wel zoiets van: mochten er überhaupt nog zaadjes gevonden worden, zal dit wellicht maar heel weinig zijn en als je daar dan ook nog met pgd moet gaan selecteren blijven er weinig kansen meer over. Aan de andere kant: it is worth a shot?! Ik zit nog met een heleboel vragen en ik hoop dat er dames hier zijn die tijd en zin hebben om er antwoord op te geven. In elk geval alvast enorm bedankt. M.b.t. icsi: Wordt er bij de eerste twee behandelingen ook in het buitenland maar 1 embryo teruggeplaatst? En geldt dat ook direct voor de cryo's die uit die icsi ontstaan? Of geldt het enkel voor de eerste twee tp's? Hoe hebben jullie als vrouw de behandelingen ervaren? (hormoonbehandelingen, puncties en tp's?) Hebben de behandelingen effect gehad op jullie relatie? Moet er in het algemeen bijbetaald worden voor een tese-behandeling in gent of dusseldorf? En zo ja, heb je een bepaalde richtlijn qua hoogte van het bedrag waar we aan moeten denken? Gaat het om enkele honderden euro's of eerder in de duizenden? Is er kwaliteitsverschil in tese's in NL, DU en BE? Als je voor icsi zou gaan in het buitenland, hoeveel zijn dan de kosten per icsi ongeveer? Moet je in de stad waar je de tese laat doen ook de icsi(/pgd) laten doen? m.b.t. kid: Hoe gaan jullie om met het gevoel dat er straks eigenschappen in je kindje terug te vinden zijn die je niet kan plaatsen? Heeft jullie echtgenoot er op welke manier dan ook nog moeite mee dat hij niet de biologische vader is? Heb je zelf mogelijkheden om een donorpaspoort wensen aan te geven? Wat weet je allemaal van de donor? Enkel uiterlijke kenmerken? Of kun je ook selecteren op intellect en karaktereigenschappen? (bijvoorbeeld sportiviteit of beroep) Hebben jullie zelf ook eitjes gedoneerd? Als je kid in duitsland of belgie doet, krijg je dan ook een buitenlandse donor? Hebben jullie aan je hele omgeving verteld hoe de vork in de steel zit? Of enkel aan je directe familie en vrienden (en mogelijk later eventueel de juf/meester)? Ik denk dat dit het voor nu wel even was. Sorry voor deze overload aan vragen. Ik besef me dat ik voor een aantal dingen ook terecht kan bij de verzekeringsmaatschappij, etc. Maar ik kan het nu nog niet opbrengen om die telefoontjes te plegen. Ontzettend bedankt.
Wat goed dat je het hebt kunnen vertellen. Ik kan me helemaal indenken dat je het niet droog kon houden. Weet zeker dat ik dat ook niet kan. Heb jij ook het gevoel bij je collega dat hij/zij het niet verder verteld? Ik zit namelijk met het feit dat ik het aan de ene kant aan mijn werkgevers wil vertellen (hoe kan ik anders verlof krijgen voor behandelingen en ziekenhuisbezoeken?), maar toen er iets met een andere collega was, wist binnen no-time bijna het hele bedrijf het (omdat werkgever het aan zijn vrouw had verteld (= onze collega) en uiteindelijk zo een grote olievlek is geworden). Ik heb daarnaast vier hele goede vriendinnen, waarvan ik denk ik bij een vriendin wel mijn verhaal kwijt kan zonder dat het verder wordt verteld. Ik wil gewoon niet het roddelonderwep van het dorp worden zeg maar. Laat staan de druk ervaren dat mensen (achter je rug om) weten dat je voor behandelingen loopt en aan het wachten zijn totdat je een keer zwanger raakt. Ik vind het fijn om te lezen dat we een beetje in dezelfde fase zitten wat dit betreft. Al is het natuurlijk ronduit k*t. Hoe is jouw man eronder? Heel veel sterkte vandaag, ik steek een kaarsje aan voor jullie. Ik hoop dat jullie vlug voor een tese kunnen gaan en duidelijkheid krijgen over wat er nog gedaan kan worden.
Hoi Lotje, Hier in juni een tese gehad die mislukt is er is niks gevonden dus wij starten nu ook met donor. Mijn man was ook vanaf het begin gelijk zo donor! En ik was degene die juist niet meer wou, maar naar veel praten is het toch goed gekomen. Wij hebben donderdag de afspraak om een donorprofiel samen te stellen en dan word het zaad uitgezocht en besteld zodat we kunnen gaan beginnen. Ik heb begrepen dat je idd ook echt karaktereigenschappen kunt uitzoeken maar dat weet ik donderdag allemaal pas zeker. Maar ze hebben er wel bij gezegd hoe meer eisen je hebt des te langer je waarschijnlijk moet wachten op je zaad en des te duurder het word. Tja we zien wel, maar volgens mij kon je zelf kiezen of je een buitenlandse donor wou of niet. En bij ons in de omgeving weet eigenlijk iedereen het, tja ga maar eens verklaren waarom je zoveel in het ziekenhuis zit. Of BV mijn man is een groot feestbeest ga dan maar eens verklaren waarom hij ineens niet meer drinkt en niet meer naar feestjes wilt ofzo want ze mogen 3 maanden eigenlijk geen tot weinig alcohol meer voor de tese. En ik ben ook eerlijk geweest bij mijn baas. Moet toch veel vrij hebben voor al die afspraken en mijn baas had daar gelukkig heel veel begrip voor. Onze familie weet nou dat wij voor een donor gaan alleen de buitenwereld denk dat de operatie is gelukt en het echt mijn mans kind gaat worden. Dat is het enigste wat wij wel alleen met onze familie gedeelt hebben. Maar je moet wel veel praten met je partner hoor. Ik moet zeggen sinds wij in het ziekenhuistraject rondhobbelen dat onze relatie er alleen maar veel en veel sterker van is geworden.
Wat een vragen hahahaha Lotje!!! Ik heb gelijk de 1e verse TP in Dusseldorf 2 embryo's mogen terug plaatsen (en m'n zoontje is blijven plakken ). Waren prima kwaliteit en ik was 35jr, maar het mocht toch . Dit mag in nederland absoluut niet. De hormoonbehandelingen vond ik prima te doen, de onzekerheid en teleurstellingen vond ik killing!!! 7 mislukte IUI's, word ik ooit moeder...van die onzekerheid heb ik veel last gehad. De zenuwen die ik had tijden de behandelingen, groeien er genoeg follikels? Hoeveel eicellen vinden ze? Hoeveel bevruchtingen ontstaan er??? en dan die afschuwelijke wachtweken, dat vond ik het ergst. We kregen alles vergoed voor de Tese van mijn man. Kwaliteitsverschil weet ik niet, wel wacht-lijst-verschil. In dusseldorf 5 maanden meen ik, in ned 1,5jr. Icsi buitenland 2300,- meen ik. Ik kreeg alles vergoed met Menzis pakket 4 afgesloten via PGN. Ik kreeg met deze verzekering 2x het nederlandse tarief vergoed . Kid: Ja daar zat ik toen ik m'n zoontje nog niet had ook mee, maar hij lijkt vreselijk veel op mij!! Qua uiterlijk en innerlijk. Kopieert nu al (gedrag enzo), zo klein als hij is alles van papa. Mijn man vond het in het begin wel confronterend dat iedereen zei hoeveel hij op mij lijkt. Hij dacht logisch, want op mij lijken kan niet. Dat is nu over aangezien m'n zoontje blond opdroogt . Mijn man is namelijk blond en ik donker. Nu zeggen mensen ook dat hij op m'n man lijkt, das echt wel weer leuk. We konden in DD de uiterlijke kenmerken aangeven van mij man, daarmee matchen ze een donor. Innerlijk kon ook, maar wij hebben dat niet gedaan. Geen eitjes gedoneerd. Neem aan dat onze donor een duitse donor is, weet ik niet. Boeit me eerlijk gezegd ook niet zo . M'n zoontje mag als hij 18jr is gegevens opvragen over de donor. Niet iedereen weet het, alleen vrienden en familie. Op school zal m'n zoontje het vast zelf vertellen . Heb hier een hele mooie documentaire over gezien. Kid-kindjes die het vroeg weten vinden het vaak heel bijzonder op een leuke kinderlijke manier....en zullen het aan de grote klok gaan hangen op school omdat ze het zelf vaak heel interessant vinden. Weet nog niet of ik het van te voren ga vertellen aan de docenten...niet over nagedacht nog .
Oh en mijn man en ik zijn door dit alles nog meer naar elkaar toegegroeid!!! We hebben een vreselijk goede relatie en zijn maatjes door dik en dun!! Mijn man was een binnenvetter, heeft moeten leren praten en door zo'n traject moest hij wel en is nu veel opener.
Het kaarsje is overigens een flinke kaars en brandt nog heel netjes. Hier kunnen we wel even mee vooruit. Misschien dat ik een aantal mooie roze en blauwe kaarsen ga kopen en mooie kandelaars en deze dan aan mijn (schoon)ouders geef als we hun gaan vertellen hoe de vork in de steel zit. Ik zit nog te trillen. Mijn spieren gaan zelfs soms helemaal tekeer. A.u.b. niet quoten, ik haal het straks hier weg i.v.m. herkenbaarheid, maar moest het even van me af schrijven. Ik ga even een plan de campagne bedenken.
Iluna, jeetje meis wat een heftig verhaal. Ik wist het ook niet! Dikke knuffel voor jou....denk aan je hoor!! Duim voor een positieve test!!
Lotje, de periode van het vinden van geen zaad....dus de beginperiode is zo vreselijk zwaar. Zoveel verdriet en onzekerheid....je kan het je niet voorstellen, maar het slijt. Denk dat je er goed aan doet om in ieder geval je familie op de hoogte te brengen. Zal zeker weten een opluchting zijn!
Heel fijn om te horen. Ik heb zelf ook het gevoel dat dit een beetje bij ons zal gaan gebeuren. Wij zijn allebei niet zo'n praters. Nu moet ik zeggen dat we onszelf vooral sterk proberen te houden voor de ander en daardoor niet te veel vragen, etc. Maar misschien is het nu tijd om elkaar ook onze kwetsbare kant te gaan laten zien (m.n. ik) en er volledig voor elkaar te zijn. Je omschrijft het echt heel mooi, mooie woordkeuze. Ik weet dat onze relatie goed is, we elkaars beste vrienden zijn en dat we ontzettend veel van elkaar houden en niet zonder elkaar kunnen. Ik hoop dat ik over een tijdje ook het gevoel heb dat we hier wederom sterker zijn uitgekomen en onze relatie 'vreselijk goed' is en we ook echt hebben geleerd om beter met elkaar te praten. Heb je nog tips?
Inderdaad. Ik weet dat er ergens aan het eind van een tunnel een licht is. Maar we zullen eerste de kracht moeten vinden om door die tunnel heen te gaan.
Videlsje, hoe ben je uiteindelijk overtuigd geraakt om toch voor een donor te gaan? Waar gaan jullie voor de donor/inseminaties? Wordt het dan iui? Wat betreft de ziekenhuisbezoeken, wij lopen al heel wat uurtjes richting ziekenhuis i.v.m. ml's ziekte en hebben vrij flexibele werktijden. Dus wat dat betreft is er in de beginfase nog wel wat speling en zal het niet opvallen. Ook erg goed om te horen dat jullie relatie er ook veel sterker door is geworden. Ik moet zeggen dat we wel wat meer praten nu, maar Aken en Keulen zijn natuurlijk ook niet in 1 dag gebouwd. Dat moet groeien denk ik. Spannend donderdag! Wel fijn dat er schot in de zaak zit!
Nou eigenlijk heel simpel, geen donor geen kinderen nooit. En dat is een wens die ik niet zo maar naast mij neer kon leggen. Maar ik moet ook wel eerlijk zijn dat wij doeners zijn ik maak een besluit en dan ga ik daarvoor twijfel is bij mij altijd maar heel even. En ik heb een koppige man die blijft doorpraten hahaha. Maar voor ons word het ivf want ik heb dus wel besloten mijn eitjes te doneren. Wij zitten nu bij het geertgen en die hebben zo een soortemet van ruil klinkt akelig maar weet niet hoe ik het anders moet verwoorden . In ons geval mijn eicellen voor donorzaad, want eerlijk ik had niet verwacht dat zaad zo verschrikkelijk duur was ik weet niet hoe dat in het buitenland zit maar hier kunnen wij het eigenlijk niet betalen vandaar deze keuze. Want de zorgverzekering vergoed alles behalve het zaad maar dat was in het buitenland ook zo, heb ze uitgebreid aan de telefoon gehad haha heb dat vrouwtje echt de oren van haar hoofd afgevraagd. Want wij zouden eigenlijk naar belgie gaan maar hebben toch uiteindelijk gekozen voor geertgen omdat de afstand beter te doen is en de zorgverzekering zag dit ook liever. En de rest ach ik laat het allemaal over me heen komen en dan zien we wel weer
Lotje, tips: Inderdaad niet groot houden voor elkaar, dat deden wij ook. Daardoor begrepen we elkaar niet altijd. En ik kon me heel goed inleven in hoe mijn man zich zou moeten voelen. Onzekerheid, geen man zijn etc. Dit heeft mijn man in 1e instantie ontkent, voelde zich prima bla bla. Maar ik ben natuurlijk niet achterlijk. In andere dingen uitte bovenstaande zich. Werd ineens jaloers . En na ongeveer 1 jr na het slechte nieuws tijdens een flinke ruzie kwam het hoge woord en veel verdriet eruit. Was toch wel onzeker etc. Heel begrijpelijk. En sindsdien kan hij veel beter praten. Misschien mede ook door de geboorte van B.eau. Dus soms moet je het even laten voor wat het is en afwachten tot de tijd daar is dat al het verdriet eruit komt. Veeeeeeel leuke dingen doen samen, wij gingen vaak erop uit. Dagje strand, dagje Texel of iets anders. Stappen. Uit eten etc. En soms dingen die confronterend zijn niet doen. En dit heb ik geleerd. Ik dacht altijd dat kraamvisites, kinderverjaardagen moest. Een verplichting. Dacht dan totaal niet aan m'n eigen gevoel. Heb veel te laat geleerd om soms 's niet naar zoiets toe te gaan. Als je zelf net ongesteld bent geworden ben je soms echt niet in staat 'leuk te doen'. Ik deed dat wel. Kost veel energie en is niet goed voor jezelf.
Lotje: icsi: Bij mij zijn bij de 1e ICSI poging (in nederland) 2 verse embryo's terug geplaatst, ik had niks voor in de vriezer omdat de kwaliteit te slecht was. De hormoon behandelingen vond ik goed te doen (decapeptyl, puregon, pregnyl) ik was wat sneller emotioneel, voelde wel vanalles in mijn buik.. maar goed te doen. T prikken vond ik aan t einde niet meer zo prettig omdat mijn buik onder de blauwe plekken zat. De punctie was me erg meegevallen, deed wel pijn, maar heel goed vol te houden. bij de 2e ICSI poging, dezelfde hormonen gebruikt, 1 verse embryo terug geplaatst, ik had er niet meer. hormonen enzo hetzelfde als bij ICSI 1. De punctie daar in tegen was een hel, deed me zoveel pijn, dat ik echt heb lopen janken onder de behandeling. KID: Ik moet zeggen dat ik daar helemaal niet meer over na denk, Evi is gewoon Evi en ze uniek van zichzelf, met haar eigen karaktertje. Mijn dochtertje heeft wel bijv. hele lange vingers.. nou die heb ik niet dat is dus van de donor waarschijnlijk. Maar daar denk ik dus verder eigenlijk helemaal niet bij na. Mijn man heeft heel goed en heel snel kunnen accepteren dat het nu eenmaal zo is. Zijn kinderwens was even groot als die van mij. Tuurlijk had hij liever een bloedeigen kindje gehad, maar hij zou Evi nooit, maar dan ook nooit meer willen missen. Evi is ZIJN dochter, en hij voelt dit ook echt zo. Je kunt idd je uiterlijke kenmerken (wensen) aangeven maar that's it. Onze omgeving weet hoe de vork in de steel zit. Wij maken hier verder geen geheim van (lopen er natuurlijk ook niet mee te koop) maar het is hier bekend, en we zullen het voor Evi ook niet geheim houden. Ik denk (zeg ik nu) dat we t niet op school enz gaan vertellen, of Evi moet dat zelf doen, en dan is het ook oke. Voor vragen e.d kunnen ze me dan altijd nog aanspreken. spookje: heb je goed gedaan hoor, zo kun je bij bepaalde personen toch even je verhaal kwijt, en je hart luchten, Ik had dat ook gedaan, en vond het erg fijn. Lotje: oh heftig zeg! even een tip, stop niet met zeggen hoe je je voelt tegenover je fam. Ook al begrijpen ze misschien niet alles. Er is een boekje, open zenuw heet het, daar staan verhalen in van mensen die ook in de mmm zitten/ hebben gezeten. heel fijn boekje om te lezen, en ook voor je fam om te lezen. Als je niet zo'n prater bent, houd dan een dagboekje bij, schrijf daar je gevoel op of weet ik veel wat, en laat je partner dit lezen en misschien wil hij ook wel schrijven. dit kan ook een enorme opluchting zijn. en wat zonnestraal zegt... t slijt... en dat doet t ook echt.
Ik heb in mijn album (van de weekfoto's) een foto gezet met mijn man en zijn dochter.. de liefde spat eraf!
Heel begrijpelijk. Ik kan me ook niet voorstellen om nooit moeder te worden. Mijn gevoel/intuatie zegt 'ga naar Gent'. Maar volgens mij is dit ook de duurste optie (zowel reisafstand als tarieven?) Maar omdat ik vermoed dat een Tese/Mese hoe dan ook plaats zal gaan vinden (???) als we al voor ICSI in aanmerking komen, zullen we sowieso moeten gaan reizen en naar Gent of DD moeten uitwijken. Geertgen heb ik ook al over gelezen en ik denk dat ik zelf ook wel eitjes zou doneren. Je weet hoe verdrietig deze situatie is en gunt iemand anders ook de kans op geluk. Bovendien ben ik voor zover ik weet gezond, intelligent, psychisch normaal gezien gezond, niet lelijk, geen overgewicht, etc. Dus denk ik dat mensen best gelukkig zouden kunnen zijn met een kindje dat mijn genen draagt (en dat bedoel ik alles behalve arrogant). Ik gun het anderen gewoon ook. Zo zou ik bijvoorbeeld ook altijd aan MvM meedoen. Als je eitjes doneert, wordt het dam altijd ivf? Of kun je ook eitjes doneren en met iui-d proberen? Dan heb namelijk meer pogingen, toch? Nu moet ik zeggen dat onze financiële situatie best wat uitgaven toelaat, maar nu ik hier zo verhalen lees, schrik ik er toch wel van dat een behandeling in Gent/DD je makkelijk een paar duizend euro per keer kost. Of heb ik dit verkeerd begrepen?
Bedankt! Hier kan ik zoveel van leren. Inderdaad, soms moet je geduld hebben totdat het verdriet eruit komt. Wat betreft het 'man zijn', dit heeft mijn man al eerder aangegeven door zijn ziekte. In feite is zijn spermagebrek dus een druppel op een toch al heel hete plaat. Leuke dingen doen, vergeet je inderdaad soms. Al moet ik zeggen dat we zaterdagavond even een bezoekje bij familie hebben gedaan en gisteren de hele dag op pad zijn geweest en die afleiding doet wel een beetje goed. Wat betreft confronterende dingen. Ik heb besloten om mijn facebookaccount tijdelijk stop te zetten. Ik draai helemaal door van de wekelijkse zwangeraankondigingen en klagende zwangere vrouwen (hoe durven ze!! :x ), babyfoto's. De enige manier (ik heb al heel wat mensen verwijderd , maar sommigen kun je gewoon niet verwijderen ) om mezelf daarvoor te beschermen is om er niet meer te gaan kijken. Dan maar rigoureus, even geen fb meer voor mij. Kinderverjaardagen en kraamvisites... gelukkig is van ons meeste compacte kringetje (mijn vriendinnen en familie) alleen mijn schoonzus zwanger, dus voorlopig blijf ik hopelijk nog een beetje gespaard. Ik heb ooit een babyshower aan haar beloofd, maar ik ga dat niet meer doen. Mocht iemand anders zich daarvoor gaan inzetten, zie ik een uitnodiging wel verschijnen en kan ik altijd kijken of ik ga. Wel een heel goede tip van jou. Eerst aan jezelf denken en dan pas aan de ander. Anders maak je jezelf alleen maar verdrietiger. Ik moet zeggen dat het me wel goed heeft gedaan om nu het geslacht van ons (eerste en voorlopig enige) neefje te weten. Het maakt het wat tastbaarder en ik merk dat i.t.t. tot gisteren (toen ik haar zwangere buik voor het eerst zag) er nu wel een prettiger gevoel bij heb. Ik wordt zijn speciale peettante en dat is toch ook wel ontzettend mooi. Ik weet niet hoe het gaat zijn als hij er eenmaal is. De tijd zal het leren.