Tja, even niet aardig gezegd misschien, maar een deel heeft TS dan ook een beetje aan zichzelf te wijten: hij was nog niet gescheiden, ze trekt bij hem in en is gelijk zwanger......Dat zijn dingen die zij zelf ook een klein beetje in de hand had. En dat van die schuld is ook erg naar natuurlijk, maar eerlijk gezegd is het ook vreemd dat haar vriend daar niets van heeft gezegd. Een huis die ontploft? kun je als vrouw zijnde ook wel een klein beetje aan doen.... Het kan aan mij liggen en ik snap best dat ze eindelijk rust wilde na dit alles, want het is allemaal erg vervelend, toch denk ik ook wel dat zij zelf zich misschien te veel van dingen aan trekt, dingen waar ze zelf ook wel een beetje verandering in had kunnen brengen.
Nee maar dat drama snap ik tenminste.... Sorry moest erg om dat topic lachen omdat ik mezelf er erg in herken
Mijn gedachte. Als vrouw zijnde moet je je niet te afhankelijk opstellen,dat gaat ten koste van jezelf. Je hebt altijd een keuze,dus gaat iets niet naar je wens,een ander kun je niet veranderen,maar wel je eigen houding naar die gene toe!
He gut, zit je echt effe niet mee, en je vriend nu ook niet natuurlijk. Maar geloof me, dadelijk ben je over het eerste baal moment heen en zul je zien dat het jullie makkelijker af gaat dan gedacht. Even aanpassen maar komt helemaal goed Snap dat je baalt maar blijf het ook positief te zien, straks heb je je kleintje in je armen en dan vergeet je dit weer
Dankje Miss Mac. Niets verkeerds aan gezegd. Klopt allemaal als een zwerende vinger @ MamaBri : Zijn kinderen zijn 7 en 3. Het zijn niet mijn eigen kinderen. Aanstaand weekend komen ze ook weer en met papa in een mitella zal dat wel weer 1 groot feest worden. Ik roei ook met de riemen die ik heb , komt wel goed! Hij was gescheiden begin 2012 en in September kregen wij een relatie. Ik kan wel wat hebben en kan prima tegen een stootje maar zoals voorheen gezegd had ik zo graag willen genieten van mijn eerste zwangerschap. Er zijn bepaalde dingen die ik niet heb kunnen doen mede omdat ik in mijn uppie andere dingen moest regelen. En daar baal ik gewoon van want inderdaad : Eerste zwangerschap en dat komt niet meer terug. Nu liep ik aardig op een eindje en soms kan het mensen net iets teveel worden. Dacht nu een beetje bij te kunnen komen van alles maar helaas opnieuw een tegenslag. Komt ook wel weer goed maar is wel een domper
Ja het is een domper echt. Probeer toch om het van je af te zetten je hebt straks je energie nodig voor je bevalling en de tijd daarna. Daarom zij ik ook al tijd komt raad. En ja zijn arm is ( kapot) maar als jij zo slecht loopt kan hij best misschien nog een rondje met de hond lopen. Je moet dan ook niet alles gelijk weer naar jou toe trekken. Probeer het nog gezellig te maken de laatste weken samen. Afwassen kan met een hand( is niet makkelijk) stofzuigen kan met een hand je kunt best veel dingen met een hand. Ja zeker wel erg lastig. En het is niet jou schuld dat hij van de trap viel. Ook al vroeg je om een dekentje. Probeer het voor je zelf de laatste weken echt makkelijker te maken ondanks hij gedeeltelijk uitgeschakeld is. Tijd komt raad.
Meid het laatste wat ik erover wil zeggen is geniet van de dingen die je wel kan doen. Al zijn het kleine dingen. Tijdens mijn eerste zwangerschap is mijn vader plotseling overleden en ja dat was een hele heftige tijd met heel veel verdriet maar gelukkig kon ik wel nog enorm genieten van het kleine frummeltje in mijn buik. Ik bedoel het echt niet slecht voor je maar hoop dat je echt nog kan genieten de laatste drie weken! Sterkte ook met je man! Nu ga ik naar bed
Misschien zie ik het helemaal verkeerd hoor, maar ik vind wel dat jij je erg als slachtoffer neerzet.... Het is je eerste kindje en dan kun je niet rusten? Ik snap dat echt niet hoor, en ja een eerste zwangerschap komt niet meer terug, maar dat geld ook voor een 2e, die voor vele de laatste zwangerschap is, die om die reden er extra van willen genieten. En dat je dingen moet regelen, wat is daar raar aan? hier doe ik alle administratie, telefoontjes etc etc, niet mijn lievelingsding, maar ja, iemand moet dat doen.... En idd dat de kinderen van je vriend komen en hij nu in een mitella zit is vervelend, dat houdt in dat jij het moet regelen, maar ze zijn 7 en 3, doe een leuk spel aan tafel (ook de kleinste kan meedoen met hulp) dan kan zelfs je vriend meedoen. Maak het jezelf niet te moeilijk en bak patatjes, laat ze een leuke film kijken of loop even met ze naar een speeltuin om de hoek of de kinderboerderij (als je die hebt ) ga zelf op een bankje zitten en neem broodjes en pakjes drinken mee, gegarandeerd dat ze het leuk hebben. Wat ik uiteindelijk zeggen wil is: probeer positief te blijven en niet bij de pakken neer zitten, daar bereik je niets mee en het wordt er voor jezelf ook niet leuker op.
Ook ik sluit me hier bij aan! Ik denk dat je iets meer moet omgaan buigen naar het positieve. Niet alles zo zwaar nemen. Ik bedoel en 3 weken niks doen en alleen maar rusten is ook niet reëel. Rommel en tut lekker aan op je eigen tempo. Het komt echt allemaal wel goed! Geef je hub wat meer aandacht want hij heeft nogal iets, zorg lekker voor hem En genieten van je zwangerschap kan ook als je net even een wasje hebt opgevouwen en of hebt gestofzuigd
Dit snap ik dan weer niet van je. Alsof je zo'n "alles of niets" mentaliteit hebt. Dat je ook nog jullie slecht afgerichte hond op je neemt. Niks "loopt" momenteel "fijn" voor je vriend maar waarom kan hij de hond niet uitlaten? Mijn man had een schouder dyslocatie toen ik 30 weken zwanger was maar kweekte gewoon wat meer spieren in zijn andere arm. Hij gaat mij dat soort rotwerk niet laten doen. Geef de dingen gewoon uit handen. Klaar je bent nu niet verantwoordelijk meer.
Vind het nogal hard om hier (in welke bewoording ook) aan te geven dat ts niet moet klagen. Iedereen zit er toch wel eens even doorheen? En als dingen, na veel moeite en inspanning, weer eens wat beter gaan en je krijgt vervolgens weer een tik er bovenop, dan is dat alles behalve leuk. Ts zegt ook niet dat ze vind dat haar vriend zich aanstelt of dat ze niks voor hem of de baby kan of wil doen, in tegendeel zelfs. Maar ze baalt en wil d'r hart even luchten. Waarom dan zeggen dat ze er een drama van maakt? @ts: balen meid! Hopelijk vinden jullie samen even wat rust, misschien met wat hulp van familie of vrienden, zodat jullie nog even samen kunnen ontspannen en genieten van deze laatste weekjes voor de kleine er is. Sterkte, ook voor je vriend.
Heel vervelend TS, maar het is niet het einde van de wereld. Ik vind persoonlijk dat je alles erg naar je toetrekt en een klein beetje doet alsof dit alleen jou overkomt. Ook ben je negatief over alles, op voorhand al. Als zijn kinderen er zijn, en de wil en het inzicht zijn er inmiddels bij jouw vriend, dan komt het vast goed komend weekend. Hij kan nog best een stofdoek over de kasten halen met 1 arm, de hond kan hij ook best uitlaten met 1 arm en zo zijn er nog wel meer dingen. Dat je nu niet meer kunt genieten van de zwangerschap vind ik persoonlijk ook ietwat overdreven. Ik sta er ook vrijwel alleen voor, in ieder geval zeker in de zwangerschappen, mijn laatste zwangerschap was zeer stressvol na het verliezen van twee kindjes, ik had zware BI, mijn schhonzusje en vriend gingen uit elkaar en wij moesten comstant opdraven om dingen voor haa en haar dochtertje te regelen, en toch deed ik zelf nog alles EN kon ik nog een beetje genieten en rusten. Ik deed gewoon in de ochtend een uurtje iets aan het huis, ene dag stoffen, andere dag badkamer schoonmaken, en dan nog de dagelijkse dingen als stofzuigen, koken en keuken schoonmaken. In de middag ging ik een stukje lopen met de hond en daarna ging ik even liggen met de telefoons uit. Je kunt ook een klein beetje voordeel zien, nu je vriend thuis is, kunnen jullie lekker uitslapen, even samen een uurtje huishouden doen, eventueel samen met de hond lopen, in de middag samen even liggen en voor de rest leuke dingetjes doen. Elk nadeel heeft zijn voordeel, maar jij lijkt in mijn ogen een beetje te leven met het motto voor elke oplossing is er weer een nieuw probleem. Kom op, maak er iets van in plaats van te bedenken wat het allemaal voor problemen oplevert, jullie zijn nu, tegen jullie wil in weliswaar, de laatste weken voor de geboorte nog lekker samen thuis, je kunt nog even van elkaar genieten voor de baby komt. En dingen die niet meer lukken, jammer dan! Over een week of 4 is de baby er en kun je het allemaal weer oppakken. En wat ik al eerder las... De eerste week is er een kraamhulp om je te helpen, daarna kun je het heus zelf wel weer een beetje. Daarbij, in babyboom was er een stel waarvan de man door kanker 1 arm mist, en die kon het uiteindelijk ook allemaal. Het komt heus wel goed, bij mij ging mijn man na de kraamweek weer aan het werk en moest ik ook alles alleen doen. Mijn man deed er het eerste jaar weinig tot niets aan en ik heb het ook allemaal gered.
Omdat de toon waarin TS het neerzet ongelofelijk klagerig overkomt (op mij dan tenminste) -Ze kan niet meer genieten van haar eerste zwangerschap (kan aan mij liggen, maar probeer van ALLE zwangerschappen te genieten, het is idd een bijzondere tijd. -ze kan geen rust nemen nu (het is haar 1e!!! hoezo denk ik dan?? je hebt geen andere kinderen, behalve die 2 dagen in het weekend) - Zijn kinderen komen en O O O, nu moet zij zich daarmee redden.... - Nu moet zij allerlei dingen regelen, ja en??? enz enz... Ts komt op mij over als een ontzettend klagerig verfijnd dametje, waarmee ik niet wil zeggen dat je niet mag klagen, maar niet over zulke alledaagse dingetjes, schouders eronder, schop onder je kont en doorgaan, er zijn ECHT wel ergere dingen in het leven......
Ehm, je bent zwanger, niet gehandicapt. Die ene nacht slecht slapen maakt echt niks uit ten opzichte van een jaar gebroken nachten. Je hoeft ook echt niet wekenenergie te sparen voor je bevalling. Misschien kun je beter je conditie op peil houden.
Als je haar andere topics hebt gelezen, dan snap je misschien beter wat er gebeurd is, wat er onder regelen verstaan wordt, en dat ze standaart altijd voor de kids van haar vriend zorgt als die er zijn, omdat hij er niet na om kijkt. Dat ze verder alles opgegeven heeft om ondanks de onverwachte zwangerschap er alles aan doet om met haar vriend een gezinnetje te vormen, terwijl het constant eenrichtingsverkeer is geweest. En Jacq gaf niet op. Ze heeft alles alleen gedaan, en de zware dingen met behulp van haar ouders, en ik vind niet dat ze nu afgekraakt moet worden.
Ik heb ook aangegeven niet alle topics gelezen te hebben, alleen die van die schuld die hij niet had verteld Ook al zo'n apart verhaal. Maar dan nog hoor: Dat zij voor zijn kinderen zorgt doet ze toch zelf? Want als je dat echt niet wilt, kun je naar mijn mening ook zeggen: oh jouw kinderen komen, veel plezier, ik ben naar ..... wanneer je daar schoon genoeg van hebt. Zo had zij hem gedwongen om wat met zijn kinderen te doen. En dan, wat verwacht ze dan: Hij kijkt niet naar zijn eigen kinderen om, en nu denkt ze dat hij ineens wél naar haar en deze nieuwe baby gaat omkijken? Beetje naief hoor..... Volgens mij zat het er al niet in...... En als het idd constant eenrichtingsverkeer is, had ze zich misschien beter achter haar oren kunnen krabben of ze hier wel mee door wil gaan. Zij kiest er blijkbaar zelf voor, dan moet je niet achteraf daarover lopen klagen. Ik vind het eerlijk gezegd zelfs triest, dat er uiteindelijk straks nóg een kind de dupe is van zo'n relatie, maar dat is mijn mening.
haha, maar eerlijk is eerlijk, het drama komt wel aardig overeen.. Zij is d'r rust kwijt, ik mijn Milkareep.. Sorry ts, hoop dat je er na een nachtje slapen al wat positiever tegenover staat!
Mamabri,ik ben het echt helemaal met je eens gewoon! Hoop dat TS dat ooit inziet dat ze haar geluk zelf moet maken! Dat hangt niet af van een ander,alleen van hoe je er zelf mee omgaat!
ff wachten hoor maar ik vind het debiel dat er over een topic als dit gezegt word dat het bullshit is en ze zich niet moet aanstellen maar over een topic over een Milka reep die kwijt is waarbij gedaan word alsof de wereld vergaat maakt het niet uit: s Deze meid zit er gewoon doorheen MAG ze? tjemig ik zou er ook compleet doorheen zitten even alsje tegenslag na tegenslag hebt, je denkt ff lekker bij te komen met je gezinnetje en BAM daar is de volgende tegenslag.. @ts meid probeer lekker rustig aan te doen, Laat de boel de boel af en toe en geniet lekker samen met je vent van je zwangerschap ongeacht zijn schouder kunnen jullie vast heerlijk samen op de bank een filmpje kijken of een boek lezen.. Probeer beide niet teveel hooi op je vork te nemen, als de kids komen lekker kleuren of inderdaad broodhjes en drinken mee en naar de speeltuin.. komt goed meid!! en ga lekker op tijd naar bed, als je ligt dan rust je al