Moet het even kwijt . Gister onwijs wezen schoonmaken in het huis. De babykamer zo ongeveer afgerond en alles gestreken, enige wat er nog moest gebeuren was de afwas en een nieuwe was draaien. Ik dacht eindelijk het huis ziet er in me ogen goed uit omdat ik nogal een hoopje zelf ben en het overzicht niet heb dus om alles te doen vind ik erg moeilijk. Gister ook de laatste grote spullen gehaald voor de kleine en zo druk gehad dat ik zelfs niet de boodschappen heb kunnen doen. Nu vroeg vl of hij even nog mocht chillen met zijn turkenvriendje (niet lelijk bedoelt!!) Nouja prima dan maar, maar dit gaat niet te vaak gebeuren. Dit omdat zijn vriend nogal raar is en zal het iedere dag vragen dus zou ik me vriend iedere avond moeten missen. Heb hem nog gevraagd of hij nog wat drinken mee kon nemen voor vandaag, is goed schat was het andwoord. Eindelijk om 10 uur komt hij thuis, samen nog even the walking dead gekeken en meteen naar bed want het was al 12 uur. Hij was binnen paar sec in de slaapkamer en laat ALLES staan van drinken tot zijn broek en allenmaal snacks op onze nieuwe bank, licht aan laten staan en weg! Ik heb verdorrie heel het huis opgeruimt omdat hij het ook nooit doet... Ik was kwaad! Waarom kan hij ze poten niet even uitstrekken om iets op te ruimen:x Nu heeft hij dus ook geen drinken gehaald terwijl dat vlak naast ze werk is... Dit is weer zon eindeloze discussie want dit is niet de eerste keer... Ik ben nu echt ten einde raad en op deze manier gaa ik het echt niet trekken... Ik ben ze moeder niet die altijd alles achter ze kont opruimt. Al vaker gezegd en over gepraat en er gebeurd geen moer... Vanavond ga ik wat eten halen voor ons beide, maar als hij vraagt wat we eten ik eet pizza, en wat voor hem niets. Kijken of dit werkt en of hij het nu eens gaat snappen dat ik zo groot huis niet in me 1 tje kan onderhouden en zeker niet als hij toch alles neerflikkert. Voor de duidelijkheid er is wel gewoon eten voor hem, alhoewel hij mij ook al vaker zonder eten heeft gelaten en mog ik het weer uitzoeken. Iemand nog tips om dit aan te pakken? Kan wel janken op deze manier...
Tja... Ik heb ook zo een man... Ik heb me er inmiddels maar bij neergelegd en wat niet lukt dat lukt niet hoor! Ik kom vrijwel niet aan boven schoonmaken toe, jammer dan! Soms gaat hij ineens als een razende door de benedenverdieping heen als ik werk op zaterdag, maar op zondag zie je er dan vaak al niets meer van! Ik heb me er maar bij neergelegd!
Zijn rotzooi niet meer opruimen, zijn was niet meer doen en hem zelf zijn prakkie latenmaken. Heb ik ook gedaan en meneer snapte het uiteindelijk wel
Het is in zekere mate wel herkenbaar. Ik begrijp je ergernissen. Ik maak van heel veel kleine dingetjes een punt. Voor buitenstaanders zal ik wel een takkewijf lijken. Bijvoorbeeld wanneer hij weer maar eens vuile pampers boven heeft laten liggen en ik merk dat ga ik naar beneden om hem dat te zeggen. Ik breng het niet zelf mee. Het licht vergeten: ik stuur hem terug. Klinkt heel erg gemeen, ik weet het, maar ik was het op een bepaald moment echt beu om alles zelf te doen en alles achter zijn rug te doen. Hij is er zich niet van bewust dat hij dingen vergeet. Maar daar ben ik vet mee. Ik moet zeggen dat het al gebeterd is sinds ons zoontje er is. Hij doet wel wat meer. Maar toch, soms is het verschrikkelijk vermoeiend. Ik moet bijvoorbeeld heel vaak dingen na hem terug opnieuw doen. Zo gaat hij dingen van ons zoontje opbergen, maar hij legt dit dan gewoon op de kast in zoontjes slaapkamer. Moet ik het toch nog wegbergen. Zo zijn er veel gelijkaardige gevallen.
Is wel herkenbaar. Mannen zien het gewoon niet. Ik wil ook niet een zeur zijn, maar als mijn vriend iets een aantal keer vergeet dan zeg ik er wat van. Gewoon om even scherp te stellen. Ik ben zijn sloofje niet. Voordat we gingen samenwonen, deed ie alles in het huis op een ochtend. Dat heeft hij helemaal losgelaten. Als ik nu het bed heb afgehaald, dan loopt ie te mopperen (we maken samen het bed op). Heb gezegd dat dat gewoon niet leuk is. En voor hem zelf kan ie idd wel wat lekkers meenemen en voor mij weet ie het gewoon niet. Kan dan voorkomen dat ik geen broodbeleg heb, want dat staat niet op zijn lijstje. Toen ik zwanger was heeft hij wel meer gedaan, omdat ik dat op een gegeven moment niet meer kon. Maar dat heb ik duidelijk gezegd en hij zag het ook wel. Overigens is ie nooit te beroerd om wat te doen als ik het vraag. Maar uit hem zelf ziet ie een boel niet in het huishouden. Het is niet anders.
Dat niet zien is het hier ook. Ml heeft een paar jaar alleen gewoond,deed alles zelf en sinds we samen zijn wordt dat steeds minder. Ik trek het naar me toe (stom!) maar hij wil wel helpen,hij zegt het alleen niet te zien. Dus.....stop ik vast de was in de machine,zeg hem het aan te zetten enz, zeg dat er geveegd moet worden,vraag of hij weet ik veel wat moet doen. Het is een ontzettende lieverd maar ik denk bijna dat het echt zo is met mannen,dat ze dingen gewoon niet zien?
Zelfs dat is het probleem al vraag ik het doet hij het nog niet. We wonen nog maar 4 maandeb samen maar ik vind dat hij zeker wel wat kan opruimen. Al is het ze troep opruimen die hij gebruikt heeft ben ik al blij want tja hij werkt hele week ik niet. Ookal krijg ik het nu zwaarder maakt hij het alleen nog maar erger met ze troep. Heb al vaker aangegeven dat ik onwijs last heb van ne rug intreseert hem niets. Zelfs ven ik boos geworden want ik werk nog volledig en doe alles nog en zelfs het huis en nooit dankje of knap van je.. nee gewoon extra troep maken. Alsof hij wil stangen. Straks als die kleine er is word het voor mij ook al moeilijk om alles in oorde te houdeb en dan moet hij gwwoon helpen maar ben bang dat dat niet gaat gebeuren..
ik hoor dat vaker, dat mannen ´het niet zien´. Ik snap dat niet. Ik denk eerder dat ze zich er niet verantwoordelijk voor voelen of willen voelen. De dingen waar ik me niet verantwoordelijk voor voel ´zie ik ook niet´, maar die zie ik dus wel, ik doe ze gewoon niet.
Is ie verder wel leuk? Het klinkt namelijk niet echt gezellig zo. Je hebt 2 opties: accepteren of er wat aan doen. Als je er wat aan gaat doen, moet je onmiddellijk stoppen met achter zijn kont aan op te ruimen. Ik snap uberhaubt niet waarom iedereen dat lijkt te doen. Waarom laat je het niet gewoon liggen? Je gaat echt niet dood van een beetje rommel hoor. Je kan alleen kleding wassen die in de wasmand ligt, niks van naast zijn bed / badkamer wassen. Of helemaal niks meer van hem wassen als je het wat agressiever wilt aanpakken. En maak een lijstje met en voor hem wat hij in de week 'moet' doen in het huishouden. Dan staat het zwart op wit en kan jij hem er makkelijker aan houden.
En hoe komt dat? Omdat vrouwen alle verantwoordelijkheid nemen! Zolang wij alles doen, ook al is het mopperend en klagend, vinden die mannen het wel best.
Ik snap het nooit zo dat er vaak wordt gezegd: mannen zien geen rommel, mannen doen kleinzerig, mannen klagen zo als ze ziek zijn. Hoezo 'mannen'? Er zijn zat vrouwen die dat ook doen en niet alle mannen zijn zo! Mijn man is netter dan ik en beter in schoonmaken... Om het maar niet te hebben over de boodschappen, want daarmee ben ik al helemaal een ramp. Maar ik ben toch echt geen man.
het ligt er misschien ook aan hoe je het aanpakt.. wij als vrouwen denken vaak al, ja laat maar ik doe het zelf wel weer, omdat ze het dan in onze ogen niet goed doen.. mijn man was toen wij net gingen samen wonen ook wat luier en zat heel de dag achter de xbox als hij thuis was, nu 7 jaar later doet hij bijna meer in het huishouden als mij! ik heb ook gewoon de troep laten liggen en toen hij er wat van zei ben ik een gesprek met hem aangegaan.. we werkten allebei fulltime en ik vroeg aan hem of hij het zou trekken als hij alles alleen moest doen? toen zag hij toch wel in dat het niet kon zo en nu hebben we eigenlijk een taakverdeling en werkt prima! praten met elkaar.... echt! mannen snappen hints enz niet haha gewoon duidelijk uitspreken wat je van hem verwacht en vooral nu je zwanger bent heb je zijn hulp nodig!
Als ik het goed heb begrepen zaten jullie samen tv te kijken en zijn jullie toen naar bed gegaan. Dan vraag je toch op het moment dat hij aanstalte maakt of hij even wat meeneemt naar de keuken? Of mis ik het punt nu? Als je iets wilt zul je daar duidelijk in moeten zijn. Gezien al je eerdere topics is het denk ik naïef om te verwachten dat hij nu dat ineens uit zichzelf zou doen.
Je maakt er wel een groot punt van vind ik. Blijkbaar heeft hij dit eerder wel zo kunnen doen bij jou want anders zou het nu toch niet nog steeds een probleem moeten zijn? Veel mannen hebben vaak wat aansturing nodig met dit soort dingen. Zou hij de spullen niet even terug zetten als je het hem gewoon aardig vraagt? De manier waarop kan ook al heel veel maken of breken bij een man. Verder vraag ik me af wat de afkomst van zijn vriend ertoe doet. Als het echt niet van belang was voor jou had je het er vast niet bij vermeld.
Overigens vind ik de openingspost nogal chaotisch overkomen, wat wel eens vaker het geval is met andere topics van TS.
Mijn vent is een luie triptrap op huishoudelijk gebied, hij kan zelfs zijn vieze sokken niet in de wasmand gooien....heb ooit geprobeerd zijn sokken dan maar niet te wassen, maar als ie dan geen sokken meer had ging ie gewoon nieuwe kopen ARGHHH. Inmiddels heb ik uitgevonden dat ik gewoon echt alles letterlijk moet zeggen tegen hem, want uit eigen beweging doet ie het niet.
Dus.. Dan zal ik wel een ras chaoot zijn, want kan het prima lezen hoor. Ook hier is mijn man beter in bepaalde dingen als ik. Ik ben gezegend met een man die graag koopt & de afwas direct wil doen (ik laat het meestal een avondje liggen). Boodschappen is hij super in, waar ik alles de karretjes ingooi wat ik lekker vind.
Je hebt er zelf het grootste aandeel in aangezien je toch nog elke keer achter zijn kont opruimt en van alles doet. Interesseert hem echt niet hoor, dat je moppert. Hij hoeft alsnog niks te doen. Enne, willen de vrouwen met zoons hun jongens ook leren om hun verantwoordelijkheid te nemen in het huishouden? Anders hebben we over 25 jaar nog steeds zeurende vrouwen over dit onderwerp
Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom je kwaad wordt om zoiets. Lijkt me dat je het eerst op een normale manier bespreekt met je partner. 4 maanden samenwonen en dan nu al ruzies hebben om niks...Lijkt me niet goed voor jou en jullie. Nu goed, het moment is voorbij, misschien dat je je zorgen eens kunt bespreken met hem. Niet als je al gefrustreerd bent denk ik. Desnoods maken jullie een schema samen wie wat doet en wanneer.