Wij werken ook allebei 4 dagen en zijn allebei een dag thuis doordeweeks. De andere 3 dagen kdv. Ik weet nog niet hoe dat met 2 kids is want ik ga pas over 2 weken weer werken, maar met onze dochter ging dat prima. Ze heeft het erg naar haar zin op het kdv en wij op ons werk. Voor ons allebei geldt dat we niet minder kunnen (en willen) werken. Ik breng, man haalt en dan eten we met z'n allen. Soms wel hectisch in de ochtend en de avond maar ook dat went en als je het handig organiseert gaat het prima. Zoals meer dames hier ben ik op mn werk ook echt aan het werk en niet zo met mn kinderen bezig. Wat ik het moeilijkst vind is dat ik af en toe ook 's avonds nog moet werken en dan pas thuis kom als de kids al op bed liggen. Maar als dat binnen de perken blijft is het goed te doen. Afgelopen jaar hebben we er ook nog een flinke verbouwing bij weten te doen, blij dat dat nu klaar is maar er blijft naar mijn idee nog voldoende tijd over om met je kinderen door te brengen. Wij hebben bewust gekozen voor een kdv vanwege de continuiteit en flexibiliteit. Opa's en oma's inschakelen was ook niet heel logisch maar die hebben we voor de extra opvang in het weekend en voor de leuk (uit logeren). Er bestaat een uitdrukking: "It takes a village to raise a child" en dat is ook zo. Je doet het nooit alleen. Ik zou inderdaad wel kiezen voor een soort opvang, dus of kdv, of gastouder, of familie. Een dag per week kdv is geen aanrader, ik zie kindjes die elke week weer opnieuw moeten wennen terwijl het voor onze dochter iets heel normaals is. Zal ook wel aan het kind zelf liggen maar elke week op die manier wegbrengen is echt niet leuk. Het wordt ook makkelijker met wegbrengen, ik ken de medewerkers wat beter en dochter rent meteen weg om te spelen, dan ga je met een heel ander gevoel naar je werk dan als het drama is.
Ik werk full time, maar ben eigen baas, dus heb wel speling om s morgens rustig met kind bv te ontbijten of onder het werk even naar de kinderboerderij te gaan. Opvang bestaat uit 3 adressen of met ons mee. Ik vind het goed te doen, mijn dochter gaat overal graag ( vrolijk) naar toe, maar gaat ook graag mee naar huis. 5 dagen per week heeft ze dus opvang. Dit zijn oma s, opa s en kdv. Daartegenover staat dat we haar in het weekend nooit wegbrengen. Ook gaat ze s avonds pas om een uur of 9 naar bed, waardoor we s avonds veel met haar spelen na het eten. En ja, mijn huishouden doe ik dus na 9 uur.... Ik vind het goed te doen.
Hier werken we beiden 4 dagen. Ik vind het leuk om te werken en nog leuker om thuis te komen. Geen enkel probleem heb ik er mee, behalve mijn huishouden omdat in de tijd dat ik vrij heb, ook echt volledig benut wordt door me met hem bezig te houden. Verser kan ik me er wel druk om gaan zitten maken, financieel kan het niet anders en mijn zoontje gaat 2 dagen naar Kdv en een dag komt oma bij ons in huis oppassen. Kortom, 5 dagen per week is hij in zijn vertrouwde omgeving en 2 dagen niet en dat gaat echt super! Als je alle mogelijkheden hebt bekeken en het kan niet anders, dan kan je je alleen maar berusten in je situatie en je doet toch je best? Zolang je kindje inderdaad niet van hot naar her gezeuld wordt is er niets aan se hand.
Net begonnen met een 36 urige werkweek verdeeld over 5 dagen het is niet anders. Ik zat hiervoor in de WW en dat houd ook een keer op. het gat in mijn CV werd alleen maar groter dus heb aangepakt wat er was. Mijn zoontje is nu 4 dagen bij de opvang en mijn partner is een keer in de week thuis met hem. Als ik hem in de middag zie dan is dat nog een uurtje en dan gaat hij al naar bed. Mijn hart breekt van binnen want hij trekt nu heel veel naar mijn partner toe terwijl ik 11 maanden 24/7 met hem was. Hij kijkt me af en toe aan alsof hij me niet meer kent en draait zich zijn hoofd om. Tja het is niet anders. Ik werk nu liever dan dat ik ons huis moet verkopen en we op straat staan. Gelukkig kan ik nog wel rustig met hem ontbijten en hem aankleden.
Wij hebben bij de eerste bewust gekozen voor het model van ieder 32 uur en dus 3 dagen opvang. Het was soms stress, maar echt ons ideaal. Mijn man is zijn baan kwijt en dus thuis met de kinderen en we vinden het alletwee niets. Hij is dus aan een nieuwe opleiding begonnen omdat in zijn richting te veel werkzoekenden waren. We hopen erg dat hij binnenkort weer aan de slag kan. Ik ben nu dus de kostwinner. Op zich vind ik dat prima. Ik ben geen type voor thuisblijfmoeder. Ik ben elke keer blij als mijn verlof over is. Voel me ook niet schuldig. Ik laat mijn kinderen in goede handen (ik vond het heel erg toen de oudste van het kdv moest, ik vond ze fantastisch), en ik zorg goed voor ze. Bij vaders vinden we het slecht als ze niet financieel zorgen voor hun kinderen. Bij moeders vinden we het erg als ze niet hands on voor hun kinderen zorgen. Ik vind beide taken erg belangrijk en doe beide dan ook.
Hier ook een papa's kind, terwijl ik met verlof ben en dus veel thuis, is daardoor niet veranderd. Maar mij vindt ze ook heel lief . Vooral met zn tweeën dingen doen als je er wel bent. En het is ook weer even wennen, ook voor jou.