Hoeveel drukker is drie kinderen tov twee? Ik heb zelf zoiets van: Of je nu thuis moet blijven (oppas moet regelen, moet koken, schoonmaken etc) voor twee of drie, veel maakt dat niet uit. Terwijl mijn man zegt: Met drie... dan kun je echt niets meer! Wat is jullie ervaring? Werd het met drie echt opeens veel drukker?
Ik vond het krijgen van ons eerste kind het pittigst. De 2e ging zo in het ritme mee en bij de 3e gaat het nog makkelijker. In het huishouden merk ik er ook nog niet veel van; iets meer was nu maar de baby slaapt regelmatig en dan kun je best wel wat doen in huis dus nee; ik merk weinig verschil. (dat zal straks ook wel wat drukker zijn als ik weer 20 uur werk) maar inmiddels slaapt onze baby de avond dus dan kun je evt. ook nog wat in huis doen. Ook gaat de rest gewoon net zo als met 2 kids. Eerder haalde ik de oudste van school op met de fiets met m'n meisje in de fiets stoel, nu gaan we wandelen en kan ze lopen of op het kiddy board staan. Als ik de oudste van een speel afspraak moet ophalen pak ik nu wel meestal de auto zodat ik de andere 2 even in de auto kan laten zitten voor de deur. Want een baby in de wagen en een loslopende 2 jarige is niet altijd handig. Ook gaan we er wel met z'n allen op uit. Merk niet meer verschil of je nu 2 of 3 kids hebt. Je merkt wel dat je weer de zorg hebt voor een baby, die van 2 en 5 kunnen natuurlijk al goed zelf uit de voeten maar nu moet je wel weer een hoop extra mee sjouwen voor een baby maar dat is maar even. Ja en wij hebben het goed verdeeld; 1 doet na het eten de oudste 2 onder de douche of in bad en brengt ze naar bed en de ander doet de baby. Maar ook als je het alleen moet doen is het te doen
Dat ligt denk ik aan de leeftijden. Mijn kindjes zijn nu 4 jaar, 20 maanden en 8 weken. Van de oudste heb ik geen 'last'. De combi van de jongste 2 vind ik soms wel lastig omdat ze allebei gedragen willen worden, de middelste wegloopt en heerlijk in de peuterpuberteit zit met de bijbehorende driftbuien. Maar dat is over een paar maanden vast weer makkelijker. Je groeit er in mee en het is vooral heel gezellig!
Ligt natuurlijk ook aan de kinderen (hoe ze zijn), het leeftijdsverschil en jullie situatie. Ikzelf vond 2 echt een heel stuk beter te doen dan de 3 nu. Maar mijn man is rond etenstijd en 's avonds vaak weg dus ik doe het avondritueel alleen en het bijna standaard wat gemopper vlak voor etenstijd e.d is dus ook voor mij. Ben dan rond 19.30 als de oudste en middelste op bed liggen wel gesloopt hoor. Derde krijgt nog borstvoeding op verzoek en komt gerust 8x per dag+slaapt overdag nauwelijks tot niet, oudste naar school brengen met af en toe een enorm dwarse (en net zindelijke, maar wel hulp nodig hebbende) peuter etc. pfoe. Ja, ze gaan wel zo mee in het ritme dat er al is en ik geniet echt ook enorm van ze hoor. Heerlijk die eigenheid van ieder en de interactie onderling. Maar ik heb soms het idee handen tekort te komen
Ik vind drie echt heel zwaar! Je komt altijd net een handje of een oog te kort om iedereen tegelijk in de gaten te houden, vooral als je alleen bent. Onze jongste is een heel pittig kindje, dus trekt ook veel aandacht naar zich toe. Om heel eerlijk te zijn vind ik het veel zwaarder dan ik vantevoren had verwacht. 2 vond ik nog heel makkelijk, maar dit vind ik echt pittig. Maar ik denk wel dat het weer makkelijker wordt als ze wat ouder zijn.
Mmm, onze situatie is dan misschien pittig. ALS er een derde komt zal de oudste met geluk misschien 4 zijn en de jongste nog geen twee. Man is veel weg, dus ik doe veel alleen. Voordeel: de eerste twee zijn echt hele makkelijke kinderen. Maken goede nachten en de oudste haalt absoluut (nog) geen streken uit en luistert goed. Erg zachtaardig kind....
Ik vond de overgaan van 2 naar 3 groot.............. Misschien ook omdat de 1e 2 een tweeling zijn die nu 4 zijn en net na de geboorte van S werden zij 4. Dus extra drukte met het van en naar school brengen en een baby die maar niet in een ritme wil komen, nu nog steeds geen ritme.............. heb ik me inmiddels bij neergelegd en nu gaat het beter............. Denk ook dat het ligt hoe je kindje is onze jongste is dus echt heel pittig qua karakter en eist gewoon je aandacht ook al komt het even niet uit.................
Ik vond het erg meevallen. Scheelde dat mijn oudste 2 nog niet naar school gingen toen hun broertje werd geboren dus kon het rustig aan doen. Hier ook meestal alleen ivm een eigen zaak maar het heb het nu echt goed op rolletjes. De jongste is ook de makkelijkste van de 3 dus dat scheelt, hij past en paste zich heel makkelijk aan aan het ritme van de andere twee. Moet wel zeggen dat ik net als suus1983 weleens het idee heb dat ik net een oog te weinig heb. Wanneer 2 samen spelen is de derde altijd ergens aan het rommelen om het zo maar te zeggen. Organisatorisch gezien wil het ook gewoon weleens lastig zijn maar dat is voor mij een bijzaak.
Je hebt toch wel goed opgelet bij biologie? vooral bij het hoofdstuk: hoe GEEN kindjes te maken? Als je denkt dat het makkelijker zou zijn om nog even te wachten met een derde tot de andere twee wat ouder zijn, zou dat dan niet kunnen? (Misschien zit je met een leeftijds- of een medische issue oid?)
Niet te snel met je oordeel Fafa. Daar wij beiden 'verminderd vruchtbaar zijn' zijn we meer dan dankbaar dat de tweede zo snel is gelukt. Beide kindjes zijn niet tussen de lakens ontstaan, maar op een laboratorium van een ziekenhuis... Verder zijn we de jongsten niet meer, dus als we voor een derde gaan, dan kunnen we er niet heel lang mee wachten.
Heel eerlijk ik vind een derde helemaal niet zo veel drukker. Mijn oudste gaat net naar de basisschool en mijn jongste is net 2 een beetje zoals bij jou zou zijn zeg maar. Het gaat hier helemaal vanzelf. De baby draait mee in het school ritme en dat gaat perfect. Maar nu moet ik eerlijk zijn mij twee eerste hebben mijn karakter of ik zou moeten zeggen temperament. Zeer pittig en eigenwijs dus ik was al heel wat gewend. Qua drukte deze baby is wat rustiger dus die gaat wel mee in de dag.
Eerste zin was ook een grapje, misschien niet helemaal op zn plaats... sorry Daarom vroeg ik ook of er een medische of leeftijds issue was. Beide dus. Lijkt me lastig als er zo'n nu-of-nooit in je nek zit te hijgen.
Ja sorry Fafa, het is misschien bij mij een beetje gevoelig onderwerp. Ik zag je knipoog, maar kon het effe toch niet waarderen... Het is idd het 'nu of nooit' dat in onze nek hijgt. Maar ook: Moeten we niet gewoon tevreden zijn met wat we nu hebben? Ik zou er graag nog voor gaan, maar mijn man is terughoudender. Vindt zichzelf eigenlijk te oud. En ik geef toe, hij is ook een stuk minder flexibel dan ik en heeft erg veel moeite met met name de huilmomenten van de jongste.
Vind het hier nu vooral lastig met schooltijden, clubjes en afspreken, dan heb je ook nog een kleine die moet slapen. En de eerste maanden liep het helemaal niet lekker...die derde hobbelde hier niet mee, zelfs in het ziekenhuis gelegen, dus tja, ik vind een derde erbij echt wel pittig en het is wel iets waar je niet zomaar van kunt zeggen: dat doen we even...
Hier nu vier kinderen, maar als ik kijk naar de oudste drie, dan vond ik die overgang enorm makkelijk. Oudste was toen 5 en de tweede 3 jaar. Alleen het stukje oppas zoeken is wat lastiger met meer kinderen. Ik merkte dat mensen bij meer kinderen toch een stukje terughoudender zijn.. Verder is het een kwestie van alles goed plannen.. Qua clubjes, sporten etc.
Hier bijna vier kinderen met niet heel veel leeftijdsverschil. S was een huilbaby dus de eerste 4-5 maanden waren heel heftig en zwaar. Nu is het een zonnetje dus wat dat betreft is het vooral genieten. De momenten waar ik het moeilijk mee heb, zijn de momenten dat T graag een treinbaan wil maken. Iets wat hem zelf niet goed lukt maar niet te doen is met S erbij. Dus ik moet dan nee verkopen of op tafel een treinbaan maken (wat veel minder leuk is omdat je er dan niet in kan kruipen en omdat ie met het avondeten moet worden opgeruimd). Je hebt idd maar twee handen en twee benen en twee ogen. Dus even zwemmen met drie zonder diploma... nee. Strand doe ik wel maar niet te lang anders word ik gek . En dan zijn er echt wel rottige momenten (bijv je staat net te kliederen in de branding, T moet NU poepen, je telefoon/geld moet mee incl drie kinderen in zo'n vieze zandwc ). Maar meestal vind ik het alleen maar heerlijk en het wordt idd steeds makkelijker.Wel meer organiseren en oppas of uit logeren is ook anders met drie+. Dus ja. Drie is zeker zwaarder .... en ook leuker
Ik vond de overgang van 2 naar 3 kinderen erg groot. Onze middelste ging al naar school en een baby erbij was toch even omschakelen. Je bent ook ineens veel meer bezig en ik kom soms ogen te kort Me man vond het ook zwaarder dan van 1 naar 2 . Klein voorbeeld in een restaurant ben je beiden bezig met de kinderen ... maar tis heel leuk en gezellig
Overgang van 1 naar 2 vond ik loodzwaar. Oorzaak ook dat de 2de een huilbaby was met ernstige verborgen reflux. Hij is nog altijd pittig. Derde daarentegen is zo makkelijk! Huilt echt nooit dus daarom vind ik van 2 naar 3 een eitje. Het gaat hier wel op dat 2 zo druk is dat een derde hier geen verschil maakt.
Ik vind het wel meevallen. Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf wilt maken. Hier is de oudste bijna vier, de jongste nu een jaar en de middelste even over de twee. De derde rolt zo mee in het ritme van de andere twee en groot voordeel dat de oudste alleen nog maar naar de PSZ ging. Dus geen gedoe met halen en brengen van en naar school. Nu wel. De oudste gaat vier keer en de tweede gaat ook heen, gewoon 2 keer. Dus is af en toe best pezen. Maar het valt tot nog toe allemaal wel mee.