Ik ben zwanger van mijn derde kindje (heb een tweeling van drie jaar: jongetjes) en weet niet wat het wordt. Ik heb geen sterke voorkeur voor het geslacht....door reacties om mij heen krijg ik de indruk dat ik nu toch wel een voorkeur voor een dochtertje zou moeten hebben.......blijkbaar vindt het overgrote deel van de samenleving drie kinderen van hetzelfde geslacht niet leuk en er zou zeker een meisje tussen moeten zitten! Ik ben op internet gaan kijken en wat blijkt inderdaad, de meeste vrouwen wensen minstens een dochtertje! Ook vrouwen die al een zoontje of meerdere zoontjes hebben wensten nog steeds een dochter. Ik ben heel blij dat ik die gevoelens niet heb, want het lijkt me voor de vrouw zelf niet fijn om een dergelijk gemis en verdriet te voelen als er nooit een dochter komt, maar vooral niet naar het zoontje toe. Ik ga geen pleidooi houden waarom jongetjes zo leuk zijn, want dat is puur gebaseerd op mijn eigen ervaring en ik ben niet objectief. Ik vraag me alleen af of vrouwen het hebben van een dochter niet te veel romantiseren. Als de wens zo groot is voor een dochter, dan is dat m.i. gebaseerd op een bepaald verwachtingspatroon. Wat als dochter daar niet aan zal voldoen....ben je dan als vrouw zijnde daar weer teleurgesteld in? Zal dochter niet op te tenen moeten te lopen om aan het verwachtingspatroon te voldoen? Wat als de karakters botsen? Er zijn ook zoveel stereotypen over jongetjes versus meisjes die lang niet altijd kloppen! Mijn boodschap is eigenlijk ' bedenk waarom je zo graag een dochter wenst en sta er bij stil dat het beeld dat je als vrouw voor je ziet in de werkelijkheid heel anders kan zijn'..... Dit moest ik even kwijt, omdat het niet eerlijk is dat het hebben van dochter(tjes) zo verheerlijkt wordt t.o.v. zoontjes.
Valt mij ook op! Misschien omdat vrouwen zich voor hun gevoel beter kunnen verplaatsen in meisjes dan in jongetjes? Ik zat ook wel met wat 'vragen' over jongetjes hoor... Houden die dan wel van voorlezen en van sprookjes bijvoorbeeld? Kan je er wel mee knuffelen?? Maar inmiddels ben ik al helemaal gerustgesteld en hartstikke blij dat we een jongetje krijgen
Ik denk dat dit soort wensen of voorkeuren voortkomen van een beeld dat mensen hebben van hoe een zoon of dochter zal zijn. Voordat ik zwanger was zag ik heel veel leuke jongensgezinnen en kon zelf ook overwegend beter overweg met mannen. Dus ik zag mezelf als jongensmoeder. Liefst drie of vier . Maar de eerste bleek een meid en die is zo leuk dat ik mezelf direct maar omdoopte tot meisjesmoeder. En toen bleek de tweede een jongen te zijn en toen heb ik maar besloten gewoon een mensenmoeder te zijn . Inmiddels weet ik dat kinderen allemaal van elkaar verschillen. Zo is T een heel lief en zachtaardig jongetje ook wat bangig maar ook autogek. M is echt een tuttebel maar kan ook heel stoer zijn wel erg zorgzaam en invoelend. En S is superboefie. Nu een meisje in mijn buik en ik ben zo benieuwd naar haar karakter! We zullen vast dingen herkennen maar ook verrast worden door weer zo'n ander mensje...
Zowel rustige T als drukke S zijn gek op voorlezen net als M trouwens. Alledrie enorme knuffelkonten. Wel had en heeft M het meeste zitvlees. Kon vanaf geboorte af uren op schoot zitten en de omgeving bestuderen (nog). T al wat minder en S nauwelijks. Die is meer van het powerknuffelen. Even flink kroelen en hup weer op avontuur
Ik snap goed wat je bedoeld, en met maakt me soms zelfs verdrietig. Denken mensen dan echt dat ik niet gelukkig zou kunnen zijn met nog een zoontje? Of denken mensen die een dochter hebben dat ze gelukkiger zijn dan mij? Ik kan er gewoon boos van worden, maar deze indruk die jij omschrijft krijg ik ook steeds vaker!!! Toch kon ik mij eerst ook niet voorstellen dat vrienden van ons het niet jammer zouden vinden dat ze geen dochter hebben (3 jongens) Totdat ik nu zelf moeder ben en zie hoeveel je van je kinderen kunt houden!! Niemand van onze familie of vrienden weet wat het bij ons zal worden, en iedereen zegt dus ook: Nu moet het dus een meisje worden.. *zucht* ik zeg tegen ze: Ik hoop een jongen!!
ja ik moet zeggen dat ik bij de tweede wel zat te duimen voor een meid hoor vind het leuk om alletwee "meegemaakt" te hebben nu achteraf en zwanger van #3 ging mijn voorkeur uit naar een jochie en wens weer gekregen hihi ik zou mijn dochter niet gemist willen hebben met 3 jongens had ik me altijd af blijven vragen hoe het geweest zou zijn denk ik zo.. Ik snap wel dat je een kleine voorkeur kunt hebben en ook logisch dat mensen denken dat als je twee jongens hebt dat een meisje een leuke "aanvulling" zou kunnen zijn maar geen ramp als het alsnog een jongen blijkt te zijn natuurlijk.
Precies, daar heb je wel gelijk in. En ik zou mij ook altijd afblijven vragen hoe het zou zijn geweest als ik ook een dochter had, maar dat zou ik misschien ook wel als ik 2 meiden had gehad afvragen hoe een zoon zou zijn geweest. Ik krijg soms gewoon het gevoel dat mensen denken dat ik minder van dit kindje zou houden dan als het een meisje was. En ik hou nu al zooooo ontzettend veel van dit kindje en ben zielsgelukkig met dit kleine kereltje, ik had me niks lievers kunnen wensen dan dit mannetje!
Dat merk ik ook. Dat ik zwanger bleek hoopte iedereen dat het een meisje zou worden, want die zijn o zo leuk en schattig. Nu heb ik dat gevoel nooit gehad en ik was dan ook dolgelukkig dat we een klein mannetje verwachten. Inmiddels vind iedereen het in mijn omgeving ook heel leuk en ze kunnen allemaal niet wachten tot hij geboren word.
Wij hopen enorm dat we een jongetje krijgen. Met een meisje zullen we net zo blij zijn natuurlijk. Maar een jongetje, een zoon van mijn lief... Wow!!!
Bij ons heeft mijn man altijd een duidelijke voorkeur gehad voor jongens. Waarom? Omdat hij daar echte jongens dingen mee kan doen, omdat het zijn droom is, omdat hij dan de naam voortzet etcetera. nochtans was mijn man in de wolken bij de geboorte van ons eerste dochter. voor mij en de rest v de omgeving was het allemaal gelijjk. Ons meisje is een prachtmeid en papa's lieveling. Hij ziet ook wel in dat je met een meid ook leuke dingen kan doen. Voor m'n tweede kindje hoopten we allebei stiekem op een broertje, omdat het leuk zou zijn van beide geslachten een kind op te voeden. toen het weer een meisje bleek, was ik evengoed dolgelukkig. Fantastisch, twee meiden, twee dikke vrienden, leuke jurkjes, ... Ook m'n man had er zich helemaal bij neergelegd. nochtans had iedereen in onze omgeving zo iets van: ocharme, geen jongen... De mensheid vindt dus blijkbaar dat je van beide geslachten een kind moet hebben om de norm te halen en om gelukkig te zijn. als ik mijn twee meisjes zie, kan ik alleen maar dankbaar zijn dat het een zusje werd. ze zijn 2 handen op 1 buik, de kleinste draagt de kleertjes van grote zus en het is gewoon geweldig! Nu ik zwanger ben van e 3e zegt IEDEREEN gewoon: en nu MOET je toch een jongen dragen hé. Net alsof een 3e meisje niet welkom zou zijn... En ja ik geef toe, ik droom van een zoontje om te weten wat het is en omdat ik benieuwd ben hoe die er uit zal zien en hoe dat opvoeden aanvoelt, helemaal anders dan een meisje? Tegelijk ook bang dat een 3e een jongen is en zal uitgesloten worden door zijn zusjes... De meiden zeggen allebei dat ze geen broertje maar een zusje willen. Dus, ook bij dit kindje zal het met groot plezier verwelkomd worden, ongeacht het geslacht. Al begrijp i kwel heel goed dat mensen een voorkeur hebben. Tegen mijn omgeving zeg ik nu: als je hart groot genoeg is voor een extra kindje, maakt het geslacht niet uit, je doet het niet voor het geslacht, want dat betekent dat ik na deze bevalling nog voor e 4e zou gaan moest het een meisje zijn, maar nee, 3 is voor ons echt definitief genoeg
Ik ben een jongensmama zeker weten! Altijd vanaf dat ik wist ooit kinderen te willen hoopte ik een zoon te krijgen. Toen de 20 weken echo dit de eerste keer bevestigde was ik dolblij! Nu had ik deze hoop weer en hoera blij we krijgen.er nog een zoon bij! Kan mezelf niet voorstellen met een meisje.
Ik hoopte dat we minstens 2 jongens en minstens 2 meisjes zouden krijgen... We hebbene eerst 2 meiden gekregen en verwachten nu onze 2e zoon! Ik hoopte wel op beide geslachten omdat ik dat het leukste zou vinden, maar voor de kinderen zelf hoopte ik in elk geval dat ze een broertje/ zusje van hun eigen geslacht zouden hebben, omdat dat me leuk leek voor ze! Gek eigenlijk, want zo goed kan ik nou ook weer niet opschieten met m'm eigen zus (hoewel het nu al stukken beter is dan toen we kinderen waren)... Ik had trouwens volgens mij bij iedere zwangerschap stiekem wel een beetje voorkeur voor een jongen: bij de oudste omdat ik op de een of andere manier het idee had dat de oudste een jongen zou zijn . Bij de tweede, omdat ik dan in elk geval ook een zoon zou hebben , maar voor de oudste vond en vind ik het heel leuk dat het een meisje is. En bij de derde weer voor mezelf omdat ik ook graag een zoon wilde! En bij deze vierde wilde ik heel graag een zoon omdat ik een broertje voor onze derde wilde Haha, maar bij alle zwangerschappen was een meisje uiteraard net zo welkom en houden we net zoveel van onze meiden als van onze jongens
Met een meisje denk ik dat je lekker 's avonds een vrouwenfilm kunt zien, iedere week samen voor greys anatomy, gezellig koffie drinken, samen naar de sauna, gezellige avondjes weg en veel kletsen.... Dat beeld heb ik voor ogen bij een meisje, al heb ik dat nooit gehad met mijn moeder maar dat lag niet aan mij ) Nu mama van 2 zoontje en kan me niet voorstellen dat er een meisje in mijn buik zou groeien dus ik bereid me voor op 3 zonen! En dat maakt me zo enorm trots! Maar stiekem zal ik het wel een plaatsje moeten geven dat ik geen dochter zal krijgen.
Ik wenste juist een jongen, en heb er twee gekregen! Nu met de derde zou ik graag een meisje willen om mijn 'collectie' compleet te maken.
Mijn eerste is een meid en nu krijgen we een zoontje en eerlijk gezegd, voor ons maakt het niet uit, als het kind maar gezond is (ja heel cliché maar het is gewoon zo). Tuurlijk vinden we het nu extra leuk omdat een jongen weer anders is. En al had ik twee jongens en geen dochter, dat hebben wij niet voor het kiezen. We wilden kinderen en dan niet eentje op bestelling zeg maar Tuurlijk zit er verschil in meisje of jongen maar om nou teleurgesteld te zijn als we geen dochter hadden? Nee, elk kind is weer een wonder, hoe dan ook en het is en blijft van jullie samen. Als een ander er moeite mee heeft is dat het probleem van die ander.
Denk dat het bij veel ouders met verwachtingen te maken heeft. Denk vooral bij de 1e zwangerschap. Onze 1e was een dochter, vond t geweldig!! lekker tuttel kleertjes kopen, maar ook stoere meisjes kleertjes kopen. En als het trouwens een jochie was geweest ook prima. Nu de 2e is een jongetje, nou ik vind het ook geweldig . Heel erg wennen met kleertjes kopen, maar daar groeien we vanzelf wel in. Vind t heel leuk om ook een jongetje te krijgen, maar als dit een meisje was, was ik ook heel blij. En denk dat als je eenmaal je kinders hebt van 1 geslacht, je het ander ook niet mist. Je hebt t immers nooit gehad. Het zou je misschien leuk lijken, maarja denk dat sommigen dan een beetje reclame a la bertolli krijgen, Fransesca met haar 11 zonen, hihi.
Mijn man had een lichte voorkeur voor een meisje en ik een lichte voorkeur voor een jongen. Het is een meisje geworden en ik ben d'r net zo blij mee als de as papa. Het zal voor veel vrouwen meer herkenning zijn dat ze een meisje wensen.
Jeeee, wat je geschreven hebt vind ik zooo herkenbaar! Ik vind dat ook zo irritant! Ben ook heel erg blij dat ik dat gevoel ook niet heb en ken. Ben nu heel pril zwanger van de 2e. Mijn 1e is een jongen en als ik ooit de vraag krijg: "Nu hoop je zeker op een dochter he?" die kan hem krijgen.. Hoezo moet ik op een dochter hopen? Nee.. Totaal geen voorkeur. Ik ben zo blij dat er een 2e WONDER in mij groeit! Jongens en meiden.. Even leuk. Het zijn je kinderen en je hebt het niet voor het zeggen.
Tja... ik vraag me altijd af hoe mensen erbij komen en waar ze het lef vandaan halen om het te roepen? Onze eerste is een dochter en nu zwanger van een zoon. "Ow, wat een rijkdom!" en "Een echt koningskoppel" is wat ik standaard te horen krijg dus. Ehh...ja, was het minder rijkdom geweest dan als ik nu zwanger was van een tweede meisje? Wat een dom iets zeg. Ik hoop van harte dat onze zoon gezond is, dát is pas rijkdom! En ja, natuurlijk is het leuk om een beetje blauw in huis te hebben na al dat roze Maar joh, als het dáár om moet gaan...
Heel herkenbaar! Wij zijn dolblij met onze superlieve knul en toen we hoorden dat er een tweeling aankwam, hoopten we stiekum op twee jongetjes omdat we denken dat het voor Timo makkelijker is om daar aansluiting bij te vinden. Maar anderen hoopten voor mij op meisjes, kon ik zo lekker tutten met nagelakjes en lippestiftjes. Alsof iemand MIJ wel eens met nagelak en lippestift heeft gezien! Ik vind mezelf echt een stoere jongensmama en ben dolblij met mijn mannengezin in wording! Mooiste opmerking: jammer dat er toch niet één meisje bij zit. Bij een 1-eiige tweeling!