Hij doet raar omdat hij niet aan de norm voldoet. Als je de norm laat voor wat het is, is hij gewoon een Uitgesproken persoonlijkheid
Nou mijn moeder heeft ADHD en dat was pas heel laat aan het licht gekomen (5 jaar terug ofzo) en daarvoor was d'r soms echt niks te beginnen met m'n moeder. Ze hebben dr toen volgestopt met medicijnen, werkte ook niet en nu gebruikt ze "natuurlijke" medicijnen 1x per dag en is ze een stuk beter te benaderen. Ik geloof wel dat ze veels te snel een label op kinderen plakken maar er zijn echt wel mensen die echt wat hebben en dus ook baat kunnen hebben bij bepaalde medicatie.
Ze zijn misschien wat te snel met hun etiketjes, maar ik ben ervan overtuigd dat dingen als ADHD gewoon echt een diagnose op zich zijn. Word eerlijk gezegd ook wel erg moe van dat gezwam, het is echt frustrerend als je vertelt over een eigen diagnose (geen ADHD) en er wordt je gezegd dat dat toch maar een fake iets is.
Ja dit dus ook. Als mijn moeder verteld dat ze ADHD heeft dan zeggen ze, maar dat hebben toch alleen kinderen? Of dat is toch een verzonnen kinderziekte ofzo, heel frustrerend.
idd heel herkenbaar, als ik zei/zeg dat mijn zoon ADHD/autisme heeft is het antwoord al heel gauw: ach tegenwoordig mankeert elk kind wel wat......En toen ik de diagnose niet had werd er gezegd: tjeeeezus wat is hij druk, heeft hij ADHD??? Het is ook nooit goed :x
Dat is absoluut niet het geval, naast alleen medicatie hebben wij ouders ook allerlei cursussen gevolgd en daarnaast gaat mijn zoon eens in de zoveel weken op gesprek om te kijken hoe alles gaat en of hij ergens extra hulp bij kan krijgen.
Toevallig hadden mijn man en ik het hier over van de week dat onze 5 jarige zo druk is en echt baldadig doet! waarop mijn man zo hij heeft gewoon teveel testosteron in zijn lijf waarop ik hard moest lachen en zei dat dat toch niet zo zou zijn maar nu lees ik het hier ook Ik ken in mijn omgeving ( vriendinnen en familie ) al 5 kinderen met ADHD .... of ja ze hebben dat stickertje gekregen. Ja hun kinderen zijn druk en kunnen soms minder goed meekomen op school maar ik vind ook dat een aantal van hun gewoon gezond druk zijn. Het lijkt een beetje een trend te worden om een kind ADHD stempel te geven als het iets buiten de regeltjes vallen van " normaal" over mijn dochter werd het ook altijd gezegd door me moeder: ze heeft vast ADHD want ze is zooooo druk :x nee ma ze is een kind dat plezier heeft en vol energie zit ... nu is ze 7 en ja nog best druk en aanwezig maar verder geen enkel probleem met haar
Die stempel krijgen ze omdat ze extra begeleiding nodig hebben op school omdat ze anders niet meer meekomen. Die extra begeleiding moet ergens van betaald worden en daar is dan weer een potje voor, maaaaaar om aanspraak te maken op dat potje, moet je kind wel "echt" iets hebben. En daar komt de stempel. Vroeger was je gewoon druk, een moeilijk kind of gewoon een rotblaag. maar waren er geen zorgen. Ging wel weer over.
Iedereen die denkt dat adhd een verzonnen iets en wat alleen verholpen kan worden met een pil maar "bull shit" vindt, wil ik heel graag uitnodigen om eens op mijn 8-jarige zoon te passen..... uiteraard zonder medicatie want dat hoeft dan toch niet. Ik geloof voor 100% dat jullie na 2 uur smeken om hem medicatie te geven. Adhd is niet alleen maar druk doen! Misschien eerst eens verdiepen in wat adhd is en dan een mening geven. En geloof me... voordat de stempel er komt en er pillen gegeven gaan worden, zit er nog een heel lang traject aan vooraf met dagopnames/testen/gesprekken/observaties etc.
Ik ben van mening dat sommige karaktertypes minder goed meekomen in een veeleisende maatschappij en dat die dus daadwerkelijk last van zichzelf krijgen. Daar komt een naam voor maar het probleem ligt wel vooral in de veelheid aan prikkels en eisen.
Dat denk ik ook. ik vraag me ook af hoe deze mensen zouden functioneren in bijv een Oosterijks dorpje in de Alpen, waar het levenstempo veel relaxter is en waar minder verwachtingen worden gesteld. Ik zeg absoluut niet dat dit voor alle kinderen geldt, maar in onze maatschappij worden kinderen gewoonweg beperkt in hun natuurlijke ontwikkeling. We wonen op een kleine oppervlakte, druk rennen/onbeperkt gillen/springen/hollen wordt weinig getolereerd, mensen richten hun leven in volgens een agenda. Voor velen is dat te veel beperking en te grote overprikkeling. Hier in de buurt heeft een boer op zijn boerderij een 'schreeuwhuis' gemaakt. Hij laat kinderen op zijn boerderij vrij rennen en gek doen en laat ze in dat huis vrij gillen en schreeuwen. Omdat ie van mening is dat de kinderen in een woonwijk ' de mond wordt gesnoerd'.
ZO waar!! Mijn dochter bijvoorbeeld, is helemaal niet zo druk. Zij is druk in haar hoofd. Zij kan/kon haar gedachten niet ordenen. Alles in haar hoofd loppt kris-kras door elkaar! Een informatieverwerkingsprocesstoornis noemen ze dat. Zij werd doodziek van zichzelf. En dan heb ik het over flauwvallen, overgeven (tot uitdrogen toe!!), stoppen met ademen. Een HEL. Zo vaak opgenomen geweest. Ik was een wrak. Heb meerdere malen gedacht dat ze dood zou gaan. Dat ging ze gelukkig niet, maar was wel doodongelukkig met zichzelf. Ritalin was voor ons een WONDERMIDDEL. En die lichamelijke klachten waarover ik schrijf waren dus echt dagelijks hè, niet zomaar af en toe. Dat was van haar 2de tot haar 7de ongeveer. Daarna met de ritalin en de therapieën werd het langzaam minder, en nu eigenlijk bijna nooit meer. Dit doordat ze haar eigen handvaten in het leven heeft gevonden. (ze is nu 16)
Weet je er zijn veel kinderen die echt een aandoening hebben als adhd en/of autisme, ik zie ze van dichtbij in de familie, maar ik geloof ook dat er soms te snel een oordeel wordt gegeven aan de hand van wat "vreemde" eigenschappen en een verhaal van ouders. En dat lang niet ieder kindje dat het etiketje heeft echt de aandoening heeft en extra hulp nodig is. Soms krijg ik het gevoel dat ze zo snel met oordelen klaar staan dat er over 10 jaar geen enkel "normaal" kind meer is. Het is voor mijn gevoel net als met bepaalde lichamelijke klachten, je hebt verschillende gradaties, degene die echt ernstig zijn en degene die het wel hebben maar er in het dagelijks leven geen last van hebben maar dan toch maar het etiketje geplakt krijgen omdat .......... tja vul een reden in . Dus dat is wel jammer,
Eerlijk gezegd, uitzonderingen daargelaten, geloof ik er niet in. Ja, ik geloof dat er echt mensen zijn die problemen hebben. Nee, ik geloof er niet in dat zoveel kinderen adhd hebben. Ik vind het idd een modeverschijnsel. Al kan ik mij voorstellen dat dit veel mensen in het verkeerde keelgat schiet. Ik denk dat de maatschappij een enorme invloed heeft op onze kinderen en op onszelf. Kijk eens naar een 'gewone' dag. begint vaak al met suiker/kleur/geurstof- houdend voedsel. Dan ga je naar school, onderweg kom je, afhankelijk van waar je woont, enorm veel verkeer tegen, schreeuwende reclame's, drukte enz. Continu worden de zintuigen geprikkeld. Die krijgen amper rust. Op school krijgen kleuters al cito-toetsen enz. Vaak worden ze overvraagd. Vaak gaan ze na school naar de bso waarna papa of mama hun komt halen om thuis snel eten naar binnen gepropt te krijgen zodat ze naar bed kunnen. Waneer kids ouder worden krijgen ze alleen maar meer prikkels binnen door smartphones, mp3/4 spelers, muziek, tv, computer, games noem het maar op. Veel kinderen kunnen niet meer buitenspelen vanwege de drukke omgeving/ weinig sociale contacten omdat die tegenwoordig via internet verlopen enz. Andere kinderen hebben zo'n drukke agenda, vol met clubjes, sport enz...........daar wordt een volwassene al kriegel van laat staan een kind! Van volwassen wordt tegenwoordig ook zo enorm veel gevraagd. Je moet mee in de pas, doe je dat niet dan tel je niet mee. Je moet alles aankunnen, doe je dat niet dan ben je zwak. Je moet je op je werk voor 1000 procent geven, maar ze geven je amper het vertrouwen terug en bij elke misstap (wat soms nergens over gaat) lig je er uit! Je moet als vrouw werken en thuisblijf moeder zijn! Je baas verwacht dat je je hele prive-leven op nummer 2 zet en je werk op 1. Zo niet, dan wordt je er uit geflikkerd! Als man moet je geemancipeerd maar mannelijk zijn. Tja, wie kan er nu eigenlijk nog wel functioneren in deze maatschappij. Zo vreselijk veeleisend!