Dat ligt eraan, op het moment als het voor mijn kindje werkelijk beter zou zijn wel... Maar sommige kids worden echt zombie's.. nou nee dan niet.. Ik kan dat zo niet zeggen, ligt echt aan mijn kind dan.
Idd, ik wordt er altijd een beetje boos van als mensen zeggen dat het een hype is. De weg naar een diagnose en "oplossing" was hier erg zwaar en nog is het niet altijdmakkelijk met iemand te leven met ADHD. De diagnose, ook bij kinderen wordt niet zomaar gesteld en zonder de diagnose krijg je geen medicatie.
Toch ken ik mensen die door een simpel gesprek met een psycholoog zonder officiele testen een 'diagnose' adhd en ritalin gekregen hebben. Naar mijn weten hoort er meer onderzoek te zijn toch?
Ja, mijn man heeft sinds 3 jaar ritalin. Heeft ADD en is door de ritalin een heel ander mens. Heeft veel meer rust in zijn hoofd. Dus ja, als dochter het nodig zou hebben. Hoop maar dat ze dat niet van papa heeft!
Voor onze spruit opperde de kleuterjuf al medicatie. Altijd fijn als iemand op een andere stoel wil gaan zitten waar hij/zij niet thuishoort, maar soit. Nee vooralsnog geen medicatie. Hij is 5, en met goeie begeleiding al dan niet in combinatie met therapie, is het goed te doen. Wanneer hij anders aangeeft, staan we daar voor open en gaan we met em naar een arts.
Hier heeft mijn zoon dus ook adhd, maar ben nog niet uit of we nu medicijnen willen ja of nee voor hem. Hoor zoveel negatiefs over de bijwerkingen dat ik er huiverig voor ben. Iemand bekend met bijwerkingen?
helemaal mee eens...ik wordt er zo verdrietig van als mensen zeggen dat adhd een hype is.... ons zoontje heeft autisme en adhd en heeft de medicatie echt nodig, zonder kan je hem niet goed bereiken en zit hij alleen maar in zn eigen wereld.....
Zo denk ik er ook over,ADHD komt in de familie vrij veel voor en medicijnen heeft nooit veel goed gedaan.Bij mijn broer en en een neef gaf het zelfs extreme bijwerkingen.Ik vind dat een kind eerst zichzelf moet kunnen ontwikkelen en dat er genoeg alternatieve zijn,het kind moet ook leren zelf met de adhd om te gaan ipv leve lang aan de medicijnen.
Dat is ook niet leuk,als het niet anders kan moet het. Maar ik merk nu al wel dat ze snel een stempel aan je kind willen geven,bij ons in familie adhd en autisme en sommige instaties/school weten niet hoe snel ze er een stempel er op moeten zetten.Hij is pas 3 laat em zichzelf eerst maar een verder ontwikkelen!
Dat weet ik niet, ik vind dat best moeilijk, ik zou eerst kijken of andere dingen werken en zo niet, ja, dan zou ik het denk ik wel doen, als mijn kind zich daar beter door voelt.
Mijn broer kreeg voor 3mnd ritalin mee van de psychiater ,als dat zou werken had ie adhd en anders moesten ze iets anders gaan proberen!!!
dat is raar zeg hier zijn allemaal testen gedaan met onze zoon en zo zijn we er achter gekomen, maar mischien is dat anders omdat onze zoon er ook nog autisme bij heeft....onze zoon gebruikt clonidine geen ritalin
We wouden niet.. tis echt zooi.. Maar helaas zitten we er aan vast... hij herft het echt nodig voor concentratie en uitspattingen etc.... en zonder medicatie houdt hij het niet vol.. en wij ook niet . Hij krijgt in de ochtend direct na opstaan een halve ritalin samen met concerta 36 mg (behoorlijk hoog voor zijn gewicht/lengte) en dan rond 15 uur nog een halve ritalin. Ik wou echt dat hij het niet nodig hoefde te hebben
Wat raar, hier is alles uit de kast getrokken en het duurde maanden onderzoek en vele gesprekken voor de diagnose gesteld werd. Het is in elk geval niet de gangbare weg.
Wij wilden ook niet....maar het MOEST. Zelfde eigenlijk als bij jou. Nu gebruikt mijn dochter al 2 jaar geen ritalin meer (heeft het gebruikt van haar 7de tot 14de). Het kan dus ook allemaal anders lopen dan je van te voren had gedacht.
En nog ff de "hype" over alle drukke kinderen met adhd bestempelen... mijn dochter is ook druk en hyper... maar dat is een hele andere drukheid/hyperheid dan mijn zoon rond zijn 3e jaar ontwikkelde....
Dit vind ik echt heel gek. Er is een heel onderzoek voor nodig. Met veel vragenlijsten en gesprekken. Daarnaast mag een psycholoog deze medicatie helemaal niet uitschrijven en volgens mij ook de diagnose niet stellen maar moet een psychiater dat doen. Hier ben ik het niet mee eens. Als je een hoge score hebt dan is het niet zo simpels als je zegt. En nogmaals vroeger was er alleen Ritalin, de tijden zijn veranderd en er zijn al een hoop medicijnen op de markt met beperkte bijwerkingen.
Ik heb zelf ADD en als mijn zoon de diagnose AD(H)D zou krijgen, zou ik er zeker voor open staan omdat ik zelf weet hoe het is. Ik zit nu nog in de medische molen voor ik medicatie ga krijgen, maar kijk er nu al naar uit.
Herkenbaar, Even wat voorbeelden: mijn dochtertje van 3 en zoontje van 1 zijn ook heel druk, vooral dochtertje kan er wat van, die stuitert en danst de hele dag de kamer door, maar..... Is totaal anders dan haar oudste broer van 16 toen hij 3 was, het verschil zit hem met name in het luisteren. tegen haar kan ik zeggen: ophouden, wil je dit even doen, kom even hier enz, niet dat ze altijd luistert het is en blijft een peuter, bij hem had (en heb ik vaak nog) het idee dat wat ik ook zei, het komt gewoon niet over, net of ik Chinees praat voor hem of zoiets. Ik ben hem ook ALTIJD kwijt, nog steeds in de supermarkt bijv, maar hij heeft nog nooit gekeken of hij mij dan nog wel zag. Mijn dochtertje rent wel eens even weg, maar houd me ondanks dat wel in de gaten of ze mij nog ziet. Het is niet alleen "druk" er komen ook hele andere dingen bij kijken.
Dat ligt er maar net aan in welke mate je kind ADHD heeft. Ik heb wel leerlingen gehad die echt niet konden functioneren zonder. Dan is het een laatste redmiddel. Maar ik vind het veel beter om een kind zo goed mogelijk te leren ermee om te Ik ben zelf juit blij dat het in mijn tijd niet bestond. Ik ben als kimd vaak heel verdrietig en ongelukkig geweest omdat bepaalde dingen niet lukten en omdat er regelmatig gewoon te veel van me gevraagd werd. Maar doordat die lat hoog laag en ik er gewoon op afgerekend werd, heb ik (als is het dan op de de harde manier) wel geleerd met bepaalde dingen om te gaan. En dat heeft er mede voor gezorgd dat ik op de plek terecht ben gekomen waar ik nu ben. Het is natuurlijk heel naar om als kind al zo ongelukkig te zijn. En ik snap echt dat je dat als ouder wilt voorkomen. Aan de andere kant, haal je door die medicatie allerlei hindernissen weg voor je kind. Maar om later goed te kunnen functioneren, zijn die hindernissen wel nodig om te leren met die prikkels en impulsen om te gaan. Zelf ben ik tegen muren opgelopen en heb het vaak zelf maar uit moeten zoeken. Daar zou ik niet voor pleiten. Maar zonder meer medicatie geven en denken dat de kous daarmee af is, daar geloof ik gewoon niet in. Dat moet in mijn ogen altijd gecombineerd worden met training en (langdurige) begeleiding. En dan op een gegeven moment de medicatie afbouwen. Je wilt toch niet de rest van je leven aan die rotzooi vast zitten??