daar is de kous ook zeker niet mee af. wij hebben vandaag toen ik naar de medicijnen vroeg voor adhd het volgende advies gekregen: eerst kijken of school hem kan bieden wat hij nodig heeft, werken ze daaraan mee dan heeft dat w.s een positieve werking op hem is het niet een positieve werking op hem dan pas denken hun aan medicatie. ik als ouder zeg pfff dit is zo zwaar druk er een pil in en klaar is klara maar ja helaas werkt dat zo helaas niet er is meer voor nodig dan dat.
Mijn broertje heeft ADHD en heeft eigenlijk nooit medicatie gehad. Hij was wel altijd druk maar mijn moeder had met de juffen gesproken toen hij nog op de basisschool zat over hoe het beste met hem omgegaan kon worden. Dat is eigenlijk altijd goed gegaan. Op de middelbare school had mijn broertje het wel lastiger met concentreren, dus toen heeft mijn broertje medicatie geprobeerd, maar hij vond dat juist niet prettig omdat hij er te suf van werd en is toen in overleg met me moeder gestopt. Nu is het wel zo dat mijn moeder hem naar een technische school heeft gedaan, omdat ze daar veel praktijk hebben en zo kon hij zijn ei ook kwijt. Nu is hij 17 en doet een mbo opleiding waarbij hij 4 dagen werkt en 1 dag school heeft. Helemaal perfect voor hem, omdat hij wat om handen heeft en zo dus zijn ei en energie kwijt kan. Nu weet ik niet wat ik zou doen, maar mocht mijn kind ADHD hebben, zou ik zo lang het kan absoluut geen medicatie willen.
Ik begrijp je maar ben het er niet mee eens. De enige tijd in je leven waar je zonder problemen zou kunnen leven is je kindertijd. Wanneer je volwassen wordt komen er al genoeg problemen op je pad. Natuurlijk zullen alle kinderen problemen op hun pad tegen komen en dat is prima, dat hoord bij het opgroeien. Maar je kind moedwillig deze tijd ongelukkig laten zijn om er mee om te leren gaan is mij niet 1 maar echt 5 stappen te ver. Mijn man was altijd druk, hier hebben zijn ouders niks mee gedaan en dat is prima want hij was gelukkig. Nadeel is wel dat hij het op de basisschool lastig had en op de middelbare ban de Havo naar mavo is gegaan en is blijven zitten. Hij kan alleen veel meer en daaroor heeft hij flink in de knoop gezeten. Hij is gekomen waar hij nu is en doet nu zijn best om op niveau te komen waar hij kraag wil zijn om te doen wat hij leuk vindt. Hij is nu blij dat hij medicatie krijgt en zegt zelf, als ik dat eerder had gehad, was dit alles niet nodig geweest. Hij heeft dus een jeugd gehad met ADHD en alle hindernissen gehad maar uiteindelijk kan hij als volwassene ondanks de moeite die hij heeft gedaan niet gewoon functioneren. ADHD gaat niet over en ookal leer je er mee omgaan doordat je in je jeugd geen medicatie hebt gehad, er zullen altijd dingen op je pad komen waardoor het in minder of heftigere mate tot uiting komt daar kun je gewoon niet omheen. Hier is het lang "goed" gegaan totdat onze derde werd geboren. Toen was hij het overzicht kwijt.
De ritalin krijgt hij in de ochtend als "opstart". Dit omdat ritalin bij hem sneller werkt dan concerta en hierdoor wij meer grip op hem hebben in de ochtend. Anders blijft hij in zijn eigen wereld en kan je lullen tot je een ons weegt maar niks werkt dan. En in de late middag omdat de concerta bij hem dan is uitgewerkt en hij dan een enorme rebound krijgt (die zijn dan heftiger dan in de ochtend). Deze halve ritalin vangt dit dan op waardoor de rebound pas komt wanneer hij slaapt en hij er dus geen last van heeft.
Ik zeg nee, tenzij ik merk dat ze concentratieproblemen gaat krijgen. Ik merk de laatste jaren dat kindjes gewoon te makkelijk deze stempel en de bijbehorende medicijnen krijgen. Van mijn kindje word ook gezegd dat ze erg druk is maar ja dat was ik ook en ik heb ook geen ADHD. Vind ook dat ze dat op zo'n jonge leeftijd nog niet kunnen constateren!
Ja. Levi heeft waarschijnlijk ook ADHD. Vorig jaar begon het dat mijn man erg veel van zichzelf in Levi herkende. Hij heeft zich toen zelf laten testen bij de huisarts ( omdat hij al jaren tegen dingen aan liep ) en blijkt dus ADHD te hebben. Hij heeft er medicijnen voor en heeft daar zeker baat bij. Levi laten we nu nog gaan,maar als we merken dat hij vanaf groep 3 niet goed mee komt op school door concentratieproblemen laten we hem zeker testen en als hij er baat bij heeft zal hij ook medicijnen krijgen.
Dit kan echt niet waar zijn. De diagnose mag alleen gesteld worden door een psychiater en ook de medicatie mag alleen door een psychiater voorgeschreven worden.
Ik geef mijn kinderen medicatie voor hun adhd-odd. We hebben voordat we overgingen op medicatie allerlei andere dingen geprobeerd. Ik heb hier verschillende hulpverleners over de vloer gehad die mij begeleid hebben om mijn kinderen te helpen. Ook hebben we dingen als video-hometraining e.d. geprobeerd. Die heeft ons enorm geholpen maar toch liepen we vast. Ook op school, de situatie was niet langer houdbaar. Toen toch maar overgegaan op medicatie. Daardoor konden ze uiteindelijk op school blijven en werden ze ook thuis weer handelbaar. Nog steeds staat de medicatie mij tegen omdat ik het gewoon geen fijn idee vind om ze dit te geven, mede omdat ze ook nog in de groei zijn. Maar als ik 1 dag oversla weet ik weer waarom dit moet. En dan niet voor mijzelf maar voor hun. Ze geven namelijk zelf ook aan dat het met medicatie makkelijker leven is en zich fijner voelen.
Idd ! Mijn man moest eerst naar de huisarts. Toen 4 gesprekken met de psycholoog, waarvan 3 met testen en gesprek met zijn moeder over hoe het vroeger was. Daarna een gesprek met de Psychiater en toen pas medicijnen voorgeschreven gekregen.
Ik zou eerst kijken wat er mogelijk is zonder medicatie, maar als medicatie de oplossing is, dan zij dat zo. Liever niet, maar als niks anders helpt en medicatie wel, dan wordt het medicatie. Hier twee stiefkinderen die wij ernstig verdenken van ADD, (mijn man heeft ADHD en wij verdenken zijn ex dus ook van ADD). Moeder wil alleen geen onderzoek laten doen, maar echt: voor zowel henzelf als voor ons en iedereen in hun omgeving, zou het zoooooveel rust geven als ze zich beter zouden kunnen concentreren en niet alles zouden vergeten... Dan echt liever medicijnen dan dat we voor de 100e keer boos moeten worden omdat het -ook met een hoop begeleiding en structurering- weer niet gelukt is.
Nee, dat klopt niet. Zo zou het wel moeten zijn, maar huisartsen kunnen ook gewoon ritalin voorschrijven. Een psycholoog kan geen ritalin voorschrijven trouwens, als er bij een psycholoog een diagnose gesteld wordt, (daartoe is een psycholoog op zich gecertificeerd trouwens), zal medicatie altijd alleen verkregen worden op recept van een huisarts of psychiater.
precies, onze kinderneuroloog stelde dat ook voor bij Tessa.... die wordt verdacht van ADD ( onderzoek loopt). Haar motivatie is dat het alleen maar werkt als je ook echt ADD/ADHD hebt....
Onze huisarts schrijft ons ook de ritalin en concerta voor maar kon dit niet eerder dan dat de 1e recepten via de psychiater verkregen waren. Ik heb dan ook altijd begrepen dat alleen psychiaters de diagnose mogen stellen en ook alleen hun de medicatie mogen voorschrijven. Ik vind ook dat het zo zou moeten zijn.
Ik ben zelf ook doorverwezen naar een psycholoog voor een diagnose.... maar een psycholoog wordt wel vaker verward met een psychiater... maar het zou ook zo kunnen zijn dat de psycholoog een recept heeft gekregen van een psychiater en dat aan client geeft, waardoor het lijkt als of psycholoog de medicijnen voorschrijft......
Mijn zoon wilde geen medicatie. Hij schaamde zich ervoor, riep dat hij niet 'gehandicapt' was etc. Wij hebben jaren aangemodderd, de hulpverlening wilde niet te snel een 'etiketje plakken'. Nou, hadden ze dat maar wel gedaan en gewoon doorgepakt zoals de kinderarts dat deed. Al na een paar weken nadat er eindelijk een diagnose was en zoonlief met medicatie begonnen was, zat hij stukken beter in zijn vel. Niet meer zo druk in zijn hoofd, op school eindelijk de rust om gewoon zijn werkje te doen en thuis niet continue conflicten omdat hij steeds niet deed wat er gevraagd werd. En zoals het er nu uitziet hoeft hij misschien toch niet naar het vmbo met een IQ van 126. Ik wou dat wij jaren eerder met medicatie begonnen waren, al dat gemodder, zonde van de tijd.
Nee, ook een huisarts mag ritalin etc voorschrijven, net als een psychiater, de voorkeur gaat uit naar een psych, aangezien dit een gespecialiseerde arts is, een huisarts is ook een arts (duuuuh ) maar een psycholoog niet. Dat is de reden dat een psycholoog geen medicijnen mag voorschrijven.