Huisartsen mogen geen ritalin meer voorschrijven. Want dat deden ze te veel. Dus nu moet je eerst naar een psychiater of kinderarts. Daarna kan de huisarts wel verlengen.
Nee, zo werkt het niet tot nu toe. Binnen GGZ-instellingen is een psychiater wel altijd eindverantwoordelijke maar in de praktijk wordt de diagnose dan meestal gewoon door de psycholoog gesteld. Die daar overigens ook voor geleerd heeft, dus dat lijkt me prima gang van zaken. Medicatie mag alleen door een arts voorgeschreven worden, en een psycholoog is geen arts. Een apotheek zal ook nooit een recept accepteren van iemand die geen arts is, dus als iemand bij een psycholoog is geweest en daar een recept heeft gekregen, is dat recept geaccordeerd door een psychiater. Huisartsen mogen ook zonder verdere diagnose gewoon ritalin voorschrijven. Dat zou anders moeten, maar het mag nu dus nog wel.
OK, da's dan veranderd. Weet jij hoe lang geleden dan, want ik heb 15 maanden geleden nog een client gehad die zonder diagnose van psychiater ritalin kreeg van de huisarts. Nou was bij hem wel duidelijk dat hij ADHD had, stond wel haast op z'n voorhoofd geschreven, maar toch...
Hier was het bij allebei zonder gewoon niet te doen. Vooral school was erg lastig voor ze. Eerst hebben ze een paar jaar ritalin gehad, nu concerta. Sinds de medicatie doen ze het veel beter op school en het is voor ons ook een verademing.
Dat ze een stempel krijgen of diagnose is wel een heel verschil. Er wordt idd vaak geroepen door mensen dat een kindje een echte ADHD'er is. Maar om de diagnose te stellen is echt onderzoek nodig en daar komt het echt wel boven of het echt ADHD is, gewoon druk of dat het opvoedproblematiek is. en echt een diagnose en medicatie krijg je niet zo maar.
Onze huisarts wile pas medicatie voorschrijven toen mijn man "stabiel" was op de medicatie die hij voorgeschreven kreeg via de psychiater. Ik vind dit echt een heel bizar verhaal, zeker omdat ritalin veel bijwerkingen heeft en er zo veel meer te krijgen is...
Bij voorkeur niet, maar als we al van alles geprobeerd hebben en ons gezin lijdt er onder, dan waarschijnlijk wel.
Ik sta ervan te kijken hoeveel kinderen die zware medicatie als Ritalin en/of Concerta krijgen zonder gedegen onderzoek. Mij is altijd geleerd dat het door een kinderarts met een scan vastgesteld moet worden, een psychiater (dus geen psycholoog!) komt daar nog bij kijken en als zij vaststellen dat er sprake is van ADHD én de medicatie zou kunnen helpen, dán krijg je pas de pillen. Dit aangezien Ritalin, Concerta e.d. verwant zijn aan speed (dus niet aan cocaïne, want voor de "gewone " mens is het een upper en voor de ADHD'ers een downer) en wel met enige kennis van zaken voorgeschreven moet worden. Dan kan ik me wel voorstellen dat men de indruk krijgt dat ieder "druk" kind maar ADHD heeft.... Je hoeft immers maar naar de huisarts te gaan en je komt met een labeltje incl een beste portie "snelle" weer thuis...
Ja, maar het gebeurt met een hele hoop psycho-farmaca. Neem de berichten in het nieuws over anti-depressiva... Mijn man heeft dat ooit voorgeschreven gekregen nadat hij met hoofdpijnklachten in de WAO terecht kwam en daar wat somber door was... Dus ja: goed als dit alleen door psychiaters voorgeschreven mag worden!
Woon je in de states? Want daar wordt ADHD idd gediagnosticeerd met een scan, bij mijn weten. Dat gebeurt in NL helemaal niet. Is hier helemaal geen onderdeel van de diagnosestelling ADHD. Ritalin is overigens voor ADHD-ers even goed een upper, maar doordat ze ge-upt worden, kunnen ze signalen beter verwerken en worden daardoor rustiger en gestructureerder. Maar het blijft in beide gevallen een upper. Alleen worden gewone mensen er hyper van en ADHD-ers juist niet
De invloed van voeding op ADHD ligt behoorlijk wat ingewikkelder dan dit.... Maar Lydi Pelsser is behoorlijk aan het onderzoeken en als een van onze meiden ADHD geerfd zou hebben van mijn man, gaan we zeker naar haar toe om te kijken of eea met voeding opgelost kan worden. Hebben we voor mijn man ook naar gevraagd, maar zij doet niets met volwassenen omdat dan elimineren van allerlei voeding nogal wat ingewikkelder ligt Hopelijk komt daar ooit wel goed onderzoek naar.
Ehh tsja.. wij lopen al sinds dat de oudste 2 jaar is tegen bepaalde problemen aan. Woedeaanvallen, druk, schreeuwen, slecht luisteren, niet met teleurstellingen om kunnen gaan, gaan flippen als iets anders gaat dan normaal, weglopen, zichzelf slaan en krabben. Wij als ouders hebben het daar behoorlijk zwaar mee zo nu en dan. Hij kan verschrikkelijk lief zijn hoor maar tis vaak ook een verschrikkelijk draakje... Op school is al gezegd dat ze een observatie gaan doen een ochtend en dan kijken of dit gedrag past in ADHD. Nu heb ik begrepen dat er pas medicijnen beschikbaar zijn vanaf 6 jaar. Maar zodra dat mag dan zal ik daar niet over twijfelen nee. Het gaat er vooral om dat hij meer rust krijgt in zijn leven en dat wij het als ouders ook iets beter kunnen handelen.
Mijn dochter krijgt alleen medicatie op schooldagen. Thuis merk ik er geen verbetering van dus krijgt ze die troep niet meer. Helaas handeld ze school echt niet zonder dus voor haar eigen rust krijgt ze dan wel medicijnen.
Is het goed te doen thuis, fijn maar is het op school ook goed te doen? Daarover kan de juf het best oordelen, dat zijn professionals en als zij een andere mening deelt dan lijkt me toch dat je er meer mee moet. Je hebt dan niet alleen met je eigen kind te maken hè.
Er bestaat een kleine kans dat de bloeddruk hoger wordt door ritalin daarom is er in het begin een goede controle daarop. Die kans is maar echt heel klein hoor, maar omdat ie er is, doen ze goede controles. Je kan wat misselijk worden als je de pillen inneemt maar niet eet. Advies is eerst eten en dan de pil. Bij ritalin hebben veel kinderen last van het reboundeffect. Die ontstaat wanneer de werkzame stof uitgewerkt raakt, het lichaam neemt het dan even weer over en op zo'n moment kunnen ze wat kortsluiting krijgen. Ze worden even chagerijnig, boos en soms agressief. Daarom zou ik zelf eerder voor een langzame afgifte kiezen zoals in concerta. Maar psychiaters geven in eerstebinstantie altijd ritalin (metylfenidaad) omdat dat als enige middel dat niet onder de antipsychotica valt, volledig vergoed wordt.
Scan? Nee joh... Dat is veel te kostbaar, het is immers geen levensbedreigende ziekte en diagnosestelling via psycholoog en psychiater is voldoende. Bij ons ging het zo: Omdat ie motorisch niet helemaal ok was en ook in de klas soms apart gedrag vertoonde (zitten ze allemaal in de kring, springt hij er ineens in rond als een grote tijger) zijn we bij een multidisciplinair team terecht gekomen, bestaande uit fysiotherapeut, revalidatiearts, ergotherapeut, psycholoog en psychiater. Daar heeft hij in vijf dagen allerlei testen moeten doen, en wij bijna een boek over hem schrijven. Kwam de eerste diagnose: dcd, developmental coordination disorder. Dit team zag ook duidelijk een slechte concentratie, impulsiviteit en innerlijke onrust dat zich bij hem uit door rebbelen of wiebelen. Hierop zijn de psychiater en de psycholoog verder gaan kijken. Weer testen van honderden vragen, en wij weer testen, 3 gesprekken en tot slot een dyslexietest. Uiteindelijke diagnose: ADD. Belangrijk bij een diagnose is of de gedragingen leiden tot beperkingen. En die in de breedste zin van het woord. Door onrust in het hoofd ontstaat slaaptekort door bewegingsonrust ontstaat onrust in de klas, door concentratieproblemen krijg je je werk niet af enz enz. Vaak kijken ze ook naar doen de problemen zich overal voor en dat is meteen een valkuil, want ook een adhd'er kan zich prima best even inhouden. kleine kinderen doen dat vaak op school en de bom barst letterlijk als ze thuis komen. Mijn zoon heeft een erg uitgebreid pakket gehad, de meesten doorlopen de alleen de stap met psycholoog en psychiater waarbij het eerste gesprek met de psychiater is, dan gaat de psycholoog alle testen doen, bespreekt dit met de psychiater en dan doen ze vaak samen het eindgesprek en legt de psychiater voor of je met medicatie wil starten. Dit hoeft niet.
Tot slot Een druk kind onderscheiden van een kind met ad(h)D is moeilijk, maar wel te doen. Ik hoor, ook hier, mensen zeggen. Ach mijn kind is ook wel eens druk. Maar een kind met ADHD kan niet zomaar stoppen met druk doen. Daar is het druk doen een uiting voor een soort kortsluitingen de hersenen. Teveel prikkels. Informatie, beelden en geluiden komen ongesorteerd binnen. Een 'normaal' iemand kan aardig de prikkels om hem heen filteren. Als je in gesprek bent met iemand kan jij je concentreren door te luisteren en je kan dan het gesprek volgen. Ook al rijdt er een bus langs, staat er muziek aan en lopen er mensen om je heen. Een adhd'er kan dit maar heel even, dan is de energie op en als de energie op is dan komt het gesprek tegelijk met de bus, de muziek en de mensen binnen waardoor ie eigenlijk het gesprek niet meer goed kan volgen. Dus terwijl hij dat gesprek voert denkt ie: hè bus! Hè mensen ohhh leuk muziekje, en dat allemaal in 1 seconde... Een kind (a)dat druk DOET en een kind dat ADHD (b)heeft zijn samen aan net rennen en dollen. Je fluit en op dat moment moeten ze stil gaan zitten. In het begin zijn zowel a als b nog wat onrustig maar al snel zit a rustig, wellicht nog wat lacherig. B is echter nog steeds onrustig, zit met zijn voet te tikken en als je hem in zijn ogen kijkt zie je de oogjes alle kanten opschieten en je ziet de hersens gewoon kraken. Ik vind echt, ADHD zie je in de ogen.