Hallo allemaal, Wij hebben een zoontje van 17 maanden. Het probleem is dat hij absoluut niet naar bed wil als ik hem erin leg. Zolang ik bij hem blijf is er niks aan de hand gaat hij lekker liggen maar als ik dan wegloop gaat hij staan schreeuwen en gillen net zo lang tot hij gaat spugen. Ik dacht dat het kwam omdat hij niet lekker is maar het duurt nu al een week en ik krijg het idee dat het toch een beetje stout gedrag is. Als mijn man hem in bed legt is er niks aan de hand terwijl we allebei precies het zelfde doen. Mijn man is er de hele week s'avonds niet dus het is geen optie om hem het te laten doen en daarbij wil ik het zelf weer kunnen doen. Mijn vraag is nu heeft iemand dit ookwel eens gehad wat een langere periode duurde en wat hebben jullie eraan gedaan. Ik hoop dat iemand ons kan helpen het word nu wel een beetje vervelend aldoor 2x per dag bed verschonen. Meiden begrijp me niet verkeerd maar ik zit echt met mijn handen in mijn haar vind het zo vervelend dat hij zo overstuur raakt. Het is een soort van verlatingsangst denk ik maar dit moet toch op te lossen zijn zonder spugen en krijsen. Zelf heb ik al uren bij hem gezeten totdat hij sliep omdat ik anders bang ben dat hij weer alles onderspuugt. Alvast bedankt voor jullie reacties. Gr Mariska
1,5 jaar is een heftige verlatingsangst fase. Wij hebben toen toegegeven aan de behoefte van de kinderen en ong 5 weken samengeslapen met ze. Daarna ging het weer prima. Ik zou dat spugen op een andere manier aanpakken. Dochter van een vriendin begon met ruim 1 jaar ook te spugen als ze erg boos was omdat ze haar zin niet kreeg. Ouders deden alles om dat te voorkomen. Nu zijn ze 1,5 jaar verder, midden in de peuterpubertijd en het meisje wordt enorm snel boos, gaat keihard gillen en als ze haar zin niet krijgt gooit ze haar maaginhoud eruit. Waar ze ook maar zijn. Ik zou tijdens deze fase voorkomen dat het zover komt. Troosten en blijven of bij je leggen. Maar in andere situaties proberen te voorkomen dat je toegeeft aan gespuugd als gevolg van hysterisch huilen ( uit boosheid)
Begreep van mijn zus dat hun dochter dat ook elke avond deed alles weer verschonenen douche op een avond was ze weg heeft haar vriend haar gewoon laten liggen tot ze sliep daarna alles versverschoont sindsdien doet ze het niet meer klinkt zielig maar hielp wel...
Ik vind het altijd een beetje sneu om te lezen dat mensen kinderen als een soort duiveltjes beschouwen die er alles aan doen om je leven te vergallen. Het is een kind van 1.5! Kweetniet hoor... Als dat mijn vriend zou zijn dan zou ik m echt de rest van het jaar in de kelder laten slapen.
Mijn dochter heeft een x doorgeslapen na overgeven en ik wist t niet. Toen ik dr vond had ze ondertemp! Sorry maar kan echr niet hoor!
TS, ik denk dat dit wel een boek is wat bij jullie past: bol.com | Dreumes in dromenland, Stephanie Lampe | Boeken Hier staan allerhande tips in. Ik zou het persoonlijk ook niet zover laten komen dat ze van pure ellende gaan spugen. Dat komt vaak doordat er zo ontzettend veel spanning op de buik staat van het huilen en de stress. En ja, als ze weten dat dat de enige manier is om aandacht te krijgen kunnen ze het gaan opwekken. Ik zou zeggen: pak een stoel en zet m in de babykamer en ga daar zitten. Niets zeggen, gewoon zitten. Tot dat ie slaapt. Hij moet weer even vertrouwen krijgen in het feit dat zijn allerbelangrijkste persoon er onvoorwaardelijk voor hem is. Dat gaat echt vanzelf weer over. Als er hier slaapprobleempjes zijn door een sprong zijn dan uiten die zich vaak ook heftiger bij mij in tegenstelling tot bij de gastouder of bij pappa.
hier ook gehad met zoon. En het spugen deed hij meteen hoor, was echt niet dat ik hem een kwartier over zijn toeren liet gaan. Het was meteen raak. En dan kon hij weer in de douche terwijl de ander zijn bed verschoond of de muur en de vloer poetsen. Hier bleek de oplossing samen met zus op 1 kamer slapen. Want als wij op de kamer bleven zitten (die nanny methode) ging hij ook niet slapen (ok ook niet spugen). was een hele vervelende fase, succes! Erin laten liggen vind ik gemeen en zou ik niet aanraden of de oplossing willen noemen.
Mijn zoontje heeft dit ook gedaan. Soms liet ik hem even huilen maar ik haalde hem eruit wanneer hij overstuur raakte. Ik hoorde het aan het soort van huilen. Hij heeft ongeveer 4 keer gespuugt maar ik wildeniet dat hij kon doorkrijgen dat hij met spugen aandacht zou krijgen.. dan maar even eruit. Dan kreeg hij daarna vaak nog een slokje BV en ging hij wel slapen omdat hij nog iets moeier was. Dus ja hij kreeg zijn zin maar hij huilde vast wel met een rede. Ook kon ik hem daarna wakker wegleggen zonder problemen. Maar nee, hij kreeg geen aandacht door het spugen. Dat wilde ik niet. Duurde hier een paar weken en daarna sliep hij weer prima als hij naar bed moest zonder echt huilen. Misschien middagslaap wat vervroegen zodat hij wat moeier is als hij naar bed moet.