Gelukkig eigenlijk dat jullie gingen verhuizen. Want zo het sneu moeten zijn geweest als je zoontje daar nog te lang op school had moeten zitten bah! Fijn dat hij nu gelukkig is! O stoer hoor 'alleen' met de trein! Voor vele is het maar normaal maar ik zie elke stap bij mijn broertje en zus altijd als een overwinning van zichzelf.. Zulke kinderen blijven je verbazen xD Heel erg goed mis inderdaad, ze hebben haar toen echt flink naar beneden gehaald.. Ze wilde altijd met kinderen werken en daarom ging ze met plezier naar school, voor haar doel! In het 2e leerjaar hebben ze haar uit der droom geholpen en toen flink de waarheid gezegd, dat was ook de laatste dag dat ze goed haar best deed op school.. Wij als familie hebben dit nooit tegen haar gezegd. Noem het misschien 'gemeen' maar ze deed wel haar best toen.. Nu 4 jaar later heeft ze toch nog een diploma waarmee ze met kinderen mag werken! ... Ik ben toen met haar naar haar oude school/mentor gegaan met dat papiertje en gezegd! Kijk ze kan het wel!!!! Wij moeten ook alles 10x uitleggen, met kinderlijke woorden. (ZL 25m broertje 16) doe jij dit ook bij andere? Ik betrap me er regelmatig op toen ik op school zat, dat ik dit ook bij mijn klasgenootjes deed.. En nu soms bij ML ook...
Eens dat het inderdaad een modeverschijnsel is. Ik ben ervan overtuigd dat teveel kinderen dit stempel krijgen, maar dat neemt niet weg dat er wel kinderen zijn die het wél hebben. En deze kinderen hebben veel baat bij medicatie. Kinderen moeten tegenwoordig ook meer, ze krijgen doorgaans minder beweging en moeten vooral zo snel mogelijk volwassen/zelfstandig worden. Teveel prikkels, soms slecht eten (snel snel).. geen wonder dat veel kinderen geen aandacht hebben/druk zijn.
Hmz nou misschien heb ik het dan wel echt Er is ooit ADHD bij mij vastgesteld maar ik dacht eigenlijk dat ik de tests enigzins gemanipuleerd had. Maar toch ben ik tegen medicatie, tenzij er echt geen enkele andere oplossing is. Dat oa ADHD verzonnen is zal je mij nooit horen zeggen.
Misschien wel, maar wat maakt het uit? Je bent toch wie je bent, met of zonder.. Ik ben ook tegen medicatie, maar vooral omdat het voor de omgeving wordt gegeven. Ik vind daarom ook dat medicatie alleen mag als het kind er baat bij heeft, en het prettig vind.. Niet omdat de omgeving het zo makkelijk vind.
Nee inderdaad, mij maakt het verder ook niets uit. Er moet zo gauw een ziekte aan ietswat afwijkend gedrag gekoppeld worden.. Jouw mening over de medicatie is precies wat ik bedoel! Ik kreeg het alleen niet zo mooi uitgelegd.
Maar er komt wel meer bij kijken hoor... zichzelf slaan/krabben bij boosheid, gillen/op de grond liggen bleren bij de allerkleinste teleurstelling of wanneer iets niet volgens plan gaat. Ik bedoel te zeggen... het is niet alleen druk zijn. Er spelen veel meer dingen mee.
Eerste onjuist. Het is geen modeverschijnsel, wel grijpt de school eerder in naar mijn idee. Wij hadden vroeger op school ook kinderen met probleemgedrag, werd toen niets mee gedaan... Tweede deel : eens. En dat kleuterklasjes zo'n 30 kinderen bevatten helpt ook niet echt mee.
Dank je voor je compliment! Wat fijn dat je dochter geen medicatie gebruikt, hoe gaat het nu met haar, merk je verschil, of sloeg de medicatie niet goed aan?
Ze heeft wel ritalin gebruikt. Dat komt omdat we echt niet wisten wat er precies met haar aan de hand was. De dokters ook niet. Tot haar 7de was ze constant ziek. In de vorm van constant overgeven, flauwvallen en stoppen met ademen. Ze is verschillende malen opgenomen geweest, en er werd gedacht aan een hersentumor. Toen ze lichamelijk gezond leek, zijn we met haar bij een psychiater terecht gekomen. Na verschillende onderzoeken kwam de diagnose adhd. Ons verbaasde dat ook omdat ze helemaal niet zo druk was. Maar wel in haar hoofd, en ze kon het leven niet handelen . Daarom was ze constant ziek, en we durfden nergens meer naar toe. Ook had ze daarom tics, en kreeg in eerste instantie clonidine. Maar daar ben ik na 2 dagen al mee gestopt, want daar werd ze zo down van, dat ze gewoon in haar broek plaste en als een zombie op de bank zat. Toen de psychiater daarna ritalin voorschreef, was ik best wel huiverig. Maar er moest in eerste instantie IETS gebeuren, om haar zich beter te laten voelen.. De ritalin werkte perfect. Minimale dosis, en alleen voor school. We kregen een ander kind. Toen is ze ook met verschillende therapieën gestart via de ggz. 1 keer per jaar een therapie, 20 weken lang per jaar en in totaal 7 jaar. Ze vond het leuk om te gaan. Ondertussen gingen we 1 keer per maand naar de psychologe, en ging ik 1 keer in de 2 weken naar ouderbegeleiding. Het is onbeschrijfelijk hoe de verandering is geworden. Op de basisschool zeiden ze dat ze geestelijk gehandicapt was. Ik wist zeker van niet. Ze zit nu in 4VMBO-t en doet dus dit schooljaar eindexamen. Ze is nu een superleuke meid, met wat vriendinnetjes en heeft haar eigen handvaten in het leven waaraan ze zich vasthoud. Echt ook met dank aan die superlieve psychologe, waarmee het zo ontzettend goed klikte. Twee jaar geleden wilde ze zelf stoppen met de ritalin. Waarom weet ik eigenlijk niet hahaha. Het was ook een mededeling die ze deed en ik was toch wel bang. Het gaat ec ht super. Nog steeds als als te druk wordt in haar hoofd, zit ze op haar bed te 'fladderen' en te wiegen en te hupsen. Dan trekt ze haar gordijn om haar bed en wordt het weer rustig in haar hoofd. Ze doet dit niet meer als wij erbij zijn, ze trekt zich terug. Ik vind haar echt een succesverhaal, net als jouw zoon, door keihard te werken.
Vandaag staat er in de weekend bijlage van het ad een interview met een meneer van 61.stukje heet" dit ben ik". Ze schrijven; "als ik nu geboren was, zou ik waarschijnlijk ritalin slikken. Ik heb niet zo'n klein beetje ADHD. Ik zie alles, kan niet stil zitten. Me ergens op concentreren, dat lukt niet. Ik klets zo een half uur vol, maar geef me geen tekst om uit mijn hoofd te leren... ...een paar jaar geleden wilde ik laten onderzoeken of het echt ADHD is, zodat mijn omgeving handvatten zou krijgen... ..maar het is er niet van gekomen. Ach ik ben er 61 mee geworden, ik word er wel 94 mee ook..." En als je dan ziet wat voor dingen deze man allemaal doet..wat is er toch gebeurd dat we op iedereen een stempel willen drukken? Sommige mensen hebben veel energie en wat minder concentratie..die gaan dingen doen waar zij wel goed in zijn. Lioness jouw dochter is ook zo'n prachtig voorbeeld. Soms is niet duidelijk wat er nu precies is met een kind. Als je in die periode iemand op school of met hulpverlening treft die bij een etiket blijft hangen en niet meer kijkt naar wat een kind kan...en die mensen zijn er helaas. Gelukkig hebben jullie goede hulp gekregen. Wees super trots op je dochter! Er stond trouwens ook nog een goed stuk in de krant over het Finse onderwijs vs het Nederlandse. Kinderen in Finland die extra hulp nodig hebben, blijven daar in het reguliere onderwijs. op school is daar alle hulp.
Ik vind dat deze topics wel verboden mogen worden. Wat een ellende sommige mensen hebben door de ADHD... en dan zulke uitspraken.. dat doet pijn. kan ik ook wel topics open over andere ziektes die dan niet bestaan.. - Migraine blijkt aanstelleritis - Reuma zit allemaal in je hoofd - "overspannen zijn" de beste manier om betaald verlof te krijgen VROEGER ging je gewoon dood. Vind het zo'n onzin dat nu opeens iedereen kanker heeft. Wat een onzin... echt een modeverschijnsel. Ja sorry, maar ik wordt er gewoon heel pissig van dat er opeens allemaal van dit soort topics zijn. Want als het over ADHD gaat mag je zomaar van alles roepen. Weleens erbij stil gestaan hoeveel pijn je mensen ermee doet? Pas als je het van heel dichtbij meemaakt kun je erover oordelen en anders moet je er gewoon je mond over houden. Belachelijk dit.
Niemand zegt dat het niet bestaat. Het artikel zegt alleen dat het nooit bewezen is dat het een verifieerbare ziekte is (anders dan kanker, reuma etc)+ dat er in Amerika een heleboel kinderen rond lopen die een verkeerde diagnose hebben gehad en daarmee onnodig medicatie hebben geslikt. Ik ben er van overtuigd dat dit niet alleen in Amerika speelt. Waar ik me soms aan stoor is dat tegenwoordig je kind aan de "norm" moet voldoen. Alsof er een aantal criteria zijn waaraan je kind moet voldoen om vooral maar heel normaal te zijn. Je kind mag vooral niet druk doen, moet zich op vanalles en nog wat kunnen concentreren etc. Maar kom op, niet ieder kind is gelijk! Had mij vroeger vergeleken met mn zusje, dankzij haar hebben ze het woord "druk" bedacht. Mijn altijd drukke, bewegelijke dochter is gewoon een vrolijke peuter in mijn ogen Hoevaak ik wel niet te horen krijg "adhd'tje zeker?". Kom op zeg, ze is 2,5 jaar.. In die zin vind ik het een modeverschijnsel ja. En jaa, tegenwoordig letten ze er meer op. Vroeger had je probleemkinderen. Zullen die kinderen adhd hebben gehad, of zal het iets met opvoeding (of het gebrek aan) te maken hebben gehad.. Verder denk ik dat er een heleboel ouders zijn die hun kind maar wat al te graag het stempel adhd willen geven. Dan is het tenminste niet hun schuld dat hun kind zo doet. En dit soort mensen verpesten het dus voor de kinderen die wel iets mankeren.
Ik begrijp dat er mensen zijn die echt moeite hebben met concentratie, energieverdeling en overprikkeling. Ik begrijp ook dat het echt hersenen die anders functioneren dan andere hersenen (daar in tegen is iedereen uniek). Wat ik niet begrijp is waarom er gelijk een zware stempel gedrukt moet worden op kleine kinderen. Het zijn ook psychiatrische diagnoses en daardoor bestempel je een kind voor altijd met een psychiatrische stoornis. Ik heb eerder hierop gereageerd maar kreeg gelijk de "wind van voren" van moeders die hun positie verdedigen. Dat is normaal dat je dat als moeder doet want je wilt het beste voor je kind !!! In America slingeren ze inderdaad heel erg met diagnoses kijk maar eens naar 1 enkele aflevering vind Dr. Phill en daar zie je al kinderen die gediagnoseerd worden door anderen psychiaters/psychologen met zelfs borderline of bi-polair stoornissen co-morbide met ADHD of ADD... Er zijn echt kinderen die baat hebben bij medicinale therapie en goede begeleiding. Jammer vind ik het dat er in mijn omgeving deze wonderpil gegeven wordt met verder geen andere behandelingen. Ik blijf bij mijn standpunt dat het voedsel die wij consumeren meer synthetisch is - dus nep voedsel - Kijk maar achterop een doosje saus het is een scheikundige recept geworden met worden die we moeten opzoeken op internet. Een overheid bepaald nog of het goed voor ons is of niet. GMO voedsel wordt steeds meer aan het licht gebracht en we leven in een zeer drukke maatschappij waarbij er erg veel van ons als ouders en de kinderen verwacht wordt. Je wordt verwacht een bepaalde norm te hanteren en zodra je dat niet doet val je in een hokje. Iemand zei hier - dan geef ik je voor 1 dat mijn 8 jarige zoon dan kijk je zelf maar.... " Iemand anders zei ook dat ik niets mocht zeggen want ik heb er geen ervaring mee.. Dat is helaas iets dat die persoon niet weet of ik er wel of geen ervaring mee heb... en dat ik wel of niet de 8 jarige zoon zou kunnen helpen zal dan ook een mysterie blijven. Echter blijf ik geloven dat de huidige medicinale therapie voor nu werkt maar wij weten niet wat de betekenis is voor de toekomstige generatie. Er wordt te veel gekeken naar een norm en niet naar een talent en al deze kinderen die adhd/add "hebben of zijn" of in anderszins anders zijn erg talentvolle kinderen zijn. Zeer creatief, sommige hoogbegaafd in hun denkwijze. Het zijn speciale kinderen en dat vind ik persoonlijk echt jammer dat het onderdrukt wordt door een medicatie om gedwongen anders te denken en te gedragen ze moeten passen in een hokje die niet voor hun gemaakt is. Ook vind ik het jammer dat mijn boodschap gelijk als negatief of niet wetende werd opgevat... Helaas... Groetjes Oktober13
Mooi verwoord. Het probleem zit hem ook in dat de ziekte TE bekend is. Iedereen weet wat ADHD is, en zien meteen stuiterende jongetjes door de woonkamer die red bull door hun aderen hebben stromen in plaats van normaal bloed. Ieder kind wat een beetje druk is, krijgt dan ook direct de stempel van de omgeving. Tegenhanger daarvan is dat mensen ADHD niet meer serieus nemen en "er overal maar een sticker op moet tegenwoordig", Iets wat de mensen met ADHD verschrikkelijk zeer kan doen. Ze zijn al anders en onzeker, en dan worden ze ook nog eens uitgemaakt voor aanstellers en moeten ze maar gezonder gaan eten?? Zo makkelijk om voedsel de schuld ervan te geven, maar ADHD is letterlijk een overdosis van dopamine, zoals bij ADD daar een tekort aan is. Dat is een stof die de hersenen zelf aanmaken, en niet ons synthetische voedsel wat we notabene zelf wilden hebben vanwege onze maatschappij met tijdsgebrek. Alles moet makkelijk, snel en zo goedkoop mogelijk. De voedselproducenten voldoen maar al te graag aan die eisen, want dat is voor hun goedkoop en wij kopen het maar al te graag. Je kan het ook anders zien; Waar is de tijd gebleven dat Yoki, Lange Jannen, koeken voor school, siroop en andere snoepjes gewoon suiker mochten bevatten? Neeeeee.. dat moet allemaal met minder suiker. En wat komt er dan in de plaats? Juist ja. Aspartaam. Of zoals tegenwoordig; Stevia. Al gelezen wat voor troep dat is? Het maakt de suikerbehoefte van de mens nog hoger waardoor je alleen maar meer eet/drinkt om die behoefte te stillen. Je houd je eigen lichaam voor de gek, Suiker is een brandstof die je nodig hebt... Ik heb een waslijst aan "onzichtbare ziektes". In de afgelopen 3 jaar ben ik door de medische mangel heen gehaald wat ik nou mankeerde, want ik functioneerde gewoon niet meer. Het resultaat? Fibromyalgie, PDS, Depressie, Angst- en Paniekstoornis, Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en ADD. Allemaal ziektes die je aan de buitenkant niet ziet maar die mij dag in dag uit beperken in alles wat ik doe/wil doen. Allemaal houden ze verband met elkaar. Ik zit al 2,5 jaar thuis in de ziektewet en nog krijg ik bijna wekelijks te horen of ik überhaupt wat mankeer. Nee, dit doe ik voor mijn lol. Ik wou dat ik 1 dag even mijn hoofd uit kon zetten, geen pijn meer voelde en gewoon kon eten wat ik wilde.. Kom maar op met die bergen suiker dan.
@oktober: Je hebt voor een deel gelijk. Er wordt inderdaad al heel snel een stempel op kinderen gedrukt. En soms door verkeerde mensen, waardoor er nogal wat verkeerde diagnoses gesteld worden. Ook wordt er, naar mijn mening, soms te snel naar medicijnen gegrepen. En vooral als dat gedaan wordt zonder verdere ondersteuning, vind ik dat inderdaad heel erg. Dat is m.i. echt geen oplossing. En ik ben het ook helemaal met je eens dat veel adhd-ers een creatieve (en snelle) denkwijze hebben, die in bepaalde situaties heel gunstig is. Er zijn genoeg beroepen die juist op het lijf geschreven zijn van (veel) adhd-ers. Ik ben het er alleen absoluut niet mee eens dat je weer over voeding begint. Als de oorzaak in voeding ligt, is er namelijk geen sprake van adhd. En echt hoor: ik kom uit een gezin waar echt niet met pakjes en zakjes werd gekookt maar gewoon vers. Toen ik het huis uit ging, hebben we dat soort producten wel veel gebruikt om sauzen e.d. te maken. Tegenwoordig doen we dat allemaal weer vers. Wat adhd kenmerken betreft, merk ik geen enkel verschil.
Dit ben ik helemaal met je eens. Mijn man vindt uggs niet mooi, birkenstocks zitten hem niet lekker en een moderne jas....ja die heeft de halve wereld al. Hij besloot een andere hype te kiezen die de naam ADHD draagt. Welke naam je het ook geeft, de ongemakken blijven. Op voeding letten al gedaan. Structuur in de dag? We hebben al heel lang niks spontaanst meer gedaan. Met medicatie begonnen om het voor hem maar ook voor ons dragelijk/leefbaar te maken. En ja, de discussie wat is normaal.....die kunnen we blijven voeren. Ik heb een heel ruim beeld over wat normaal is. Behandel iedereen gelijkwaardig. Maar zodra je gedrag zo normaal is als bij een ADHDer dan brengt het die persoon in de problemen. Niet omdat iemand abnormaal is, nee omdat hij dingen niet kan onthouden, continue nadenkt in het hoofd, zich niet van concentreren, niet kan stilzitten enz. Eigenschappen die voor deze persoon en de omgeving niet prettig zijn. Waardoor iemand niet kan functioneren als hij/zij graag zou willen. Leven met een ADHDer is echt niet makkelijk. Ik vind het echt vervelend dat mensen het niet als serieuze aandoening zien. Helaas loop ik daarin het dagelijks leven ook tegenaan. Laatst was er iets over ADHD op tv. Mensen met ADHD kunnen moeilijk een levensverzekering of arbeidsongeschiktheidsverzekering krijgen. Vervelend als je iets mankeerd wat er eigenlijk niet is.