eigen schuld krijgen ze hier ook te horen hoor. Als ik 100.000x moet waarschuwen en het gaat de 100.001ste x fout krijgen ze dat echt wel te horen. Maar het hangt er vanaf hoeveel pijn ze hebben of het voor of na het troosten is
Ik wacht altijd even af. Vaak als je als ouder opspringt en geschrokken reageert,gaat het kind juìst huilen.. Als je niet reageert spelen ze vaak gewoon weer verder.
Mijn jongens vallen nog over een blaadje op straat, maar die zijn ook keihard en huilen dan niet. Bij mij krijgen ze meestal iets te horen van: Hey joh, doe eens voorzichtig, die broeken moeten nog langer mee dan vandaag hoor! Of; Hey pas effe op wil je, straks zit er een deuk in de stoep.
ik deed eerst ook altijd als mijn zoontje valde hem flink troosten, nou ik zou nu wel willen dat ik toen der tijd ook iets harder was geweest. mijn zoontje gaat nu voor ieder klein dingetje huilen ( lees: scheeuwen). en blijft huilen totdat ik hem heb getroost. ben het nu aan het afleren door te zeggen als hij valt: zeyad niets aan de hand ga maar weer spelen en probeer hem niet te troosten voor ieder klein dingetje (het liefst zou ik wel doen)maar het is echt heel vervelend als je een kind hebt die de hele dag huilt voor de kleinste dingen. merk ook dat mensen zich aan hem irriteren op school.
Zeg je dat ook als ze WEL huilen? of alleen als ze zelf opstaan en verder lopen... Dat klopt inderdaad, ik wacht ook altijd eerst op hun reactie of ik zeg iets van: "hooo BOEM! nou sta maar snel op" in de hoop dat ze dan niet huilen maar soms gaan ze zo hard onderuit dat je gewoon automatisch schrikt en dan is het ook logisch dat ze direct gaan huilen natuurlijk.
Echt?! hoe merk je dat dan? Lijkt me niet echt professioneel als mensen zich gaan irriteren aan sommige kinderen. Je kunt het natuurlijk nooit helemaal voorkomen (we blijven allemaal mensen) maar dat lijkt me enorm vervelend voor jou! En ja dat zeg ik ook wel eens hoor als het mee valt of ik heb wonderkusjes voor dat soort dingen. Vooral mijn zoon maakt er gebruik van, die stoot zich en hoeft dan niet te huilen maar komt naar me toe "kusje op?" met een heel hoog stemmetje en dan zegt hij zelf al "au OVEEEAAAHHHH"
Ik ben dan een hele erge moeder, ik waarschuw bv een paar keer en luisteren ze dan nog niet zeg ik dan al.. als het nu fout gaat en je gaat huilen mag je naar je kamer... vaak stoppen ze dan wel
O en als ze wel wat hebben zeg ik vaak opstaan en verder gaan.. of ga lachen en dan lachen ze vaak wel mee
Als het een ernstige valpartij is: dan hurk ik bij het kind neer en kijk of het uit zichzelf opkrabbelt. De reflex om ze op te rapen heb ik na een EHBO-cursus afgeleerd. Maar even uitgaande van een niet-zeer-ernstige valpartij...: dan doe ik meestal óf net alsof ik het niet zag, want dan gaan ze vaak gewoon weer verder spelen, omdat het blijkbaar niet nodig is om te gaan huilen (en ondertussen kijk ik natuurlijk uit m'n ooghoeken of ze pijn hebben) óf ik ga lachen en zeg iets in de trant van 'wat een knappe kunst was dat, je kan wel bij het circus!' (meestal gaan ze dan zelf ook lachen). En als het dan toch huilen wordt, dan krijgen ze een knuffel en een kusje. Als ik ergens al tig keer voor gewaarschuwd heb en ze doen het toch en vallen dan... dan zou ik wel wat koeler reageren en tijdens het troosten waarschijnlijk ook best een opmerking kunnen maken in de trant van 'daar had ik dus voor gewaarschuwd'. Ik ben ook 'slechts' menselijk en geen supermama die haar eigen emoties altijd kan parkeren...
Ik zeg meestal ook wel na 600x waarschuwen, "nu moet je ophouden met (insert actie) mama zei toch dat je je pijn ging doen als je zo wild doet" maar ik troost hem natuuijk wel als hij echt pijn heeft. Ik denk ook niet dat je je kind met elke poep en scheet moet gaan troosten.. kweek je (naar mijn idee) zo'n watje mee
Ja dit heb ik ook geleerd bij de kinderehbho, maar toen mijn zoontje vorig jaar van boven naar beneden de trap afkukelde vergat ik alles wat ik geleerd had en het eerste wat ik toen deed was hem opraken. Zo geschrokken was ik. Achteraf heel stom, maarja, ik dacht gewoon niet meer na bij wat ik geleerd had. Gelukkig had ie niets en drie dagen later ging ie op de traptree liggen en zei hij iets van: boemie mamma?
Aan Lemmy zijn reactie zien wij wel of er echt iets is. 9 van de 10 keer zeggen wij hup pik opstaan niets aan de hand. Als wij bij iedere val/stoot gaan zeggen ooooh jongen ben je gevallen kom maar dan troosten wij je... Ja dan gaat hij huilen Nee wij troosten wanneer het echt nodig is en alle andere keren is het een aai over zijn bol en is het klaar. Dat gejank en gezeur bij ieder val of stoot moet ik echt niet hebben
we hebben zo'n boekje waar ze in schrijven wat er is gebeurt op een dag. al een paar keer hebben ze geschreven: zeyad huilt voor alles en wij reageren dan met Klaar zeyad . dat vind ik niet eens zo erg maar heb zelf gezien hoe ze mijn zoontje afsnauwde zo van: nou zeyad hou nou eens op. vind het niet profesioneel en heb helaas ook andere dingen gezien wat helemaal niet profesioneel is zoals mijn zoon hardhandig de klas in trekken (was op een dag dat ze naar een ander lokaal moesten door uitval van een juf. er werd niets uitgelegd aan de kinderen dus zeyad had zoiets van nee dit is niet mijn klas hier hoor ik niet dus wilde niet naar binnen. ik wilde het hem uitleggen maar de juf had al eigen initiatief genomen en hem naar binnen gesleurd. ik ging die dag met tranen in mijn ogen weg). het is een school voor kinderen met grote spraak en ontwikkeling achterstanden. er zitten veel autistische kinderen en vond de manier hoe ze ermee omgingen er vreemd en daar ga ik het ook over hebben met de thuisbegeleider want voel me er nog steeds naar onder. maar ik snap dus wel dat er ouders zijn die wat harder reageren zodat hun kind geen watje word en zelf ook wat harder.
Offtopic, maar even een interesse vraag: waarom mag je een kind dan niet meteen optillen? Mijn dochter is een tijd geleden ook van de trap gevallen en toen heb ik haar ook meteen opgetild. Omdat ze zo hard huilde en haar hoofdje bloedde Maar dat had dus niet gemogen begrijp ik?
Je weet niet wat het kind heeft, als het een gebroken arm heeft kun je het alleen maar meer beschadigen en het kindje meer pijn geven. Daar is dat voor. Moet eerlijk zeggen dat ik het bij mijn eigen kids ook vergeet hoor haha OVerigens wil ik nog aan dit onderwerp toevoegen dat ik het niet heb over de moeders die hun kind troosten en dan iets zeggen in die trant. Ik heb het puur over de moeders die na het vallen echt boos worden op hun kind en roepen dat het hun eigen schuld is terwijl het kind daar ligt te huilen. Ik zeg niet dat dit fout is ik zeg alleen dat ik het niet snap (ook even voor de duidelijkheid. )
Wat Happyglow ook zegt. Een volwassene kan met woorden aangeven waar hij/zij pijn heeft. Een kind kan dat vaak nog niet. Het beste is daarom observeren hoe het zelf beweegt. Als het uit zichzelf opkrabbelt, heb je info over dat het waarschijnlijk geen gebroken benen, armen of rug heeft, of kun je zien welke lichaamsdelen hij ontlast. Als je het optilt weet je dat niet én kun je schade verergeren.
Ok weer wat geleerd Ik hoop natuurlijk dat het niet meer gebeurd, maar zo wel zal ik proberen eraan te denken. Hopelijk lukt me dat Ontopic: het hangt van de situatie af. Als ze valt en ze huilt hard, zal ik haar troosten en vragen waar ze pijn heeft. Maar het gebeurd vaak genoeg dat ze gaat rennen terwijl ze achterom kijkt. Dan waarschuw ik haar vaak dat ze voor zich moet kijken als ze loopt. Momenteel zit ze in de "ik-luister-niet-naar-mama" fase, dus je kan wel raden wat er dan gebeurd. Dan valt ze dus. Meestal huilt ze al niet eens meer (kun je nagaan hoe vaak ze al is gevallen ) en ja, dan roep ik ook iets in de trant van "dat krijg je er nu van". En dan leg ik haar ook uit waarom ze is gevallen.