Dan kan je eindelijk lopen en dan mag je niet.... en alleen maar omdat mama bezig is met 'cool' zijn.... wahahahaha! veel succes
Jarenlang in een tuigje gelopen en zie het probleem niet zo. Ik wist altijd weg te komen. Overigens liep ik standaard naar de klantenservice van de V&D omdat ik daar appelsap kreeg En mijn moeder met het schaamrood op haar kaken me weer ophalen
Eens! Als je iets aan een riem.wil koop je maar een hond. zo leren ze toch nooit dat ze vij je moeten blijven? Zodra E. Weg loopt gaat ze meteen de buggy in.
Heeft toch niks met cool zijn te maken ofwel? Leer je kind gewoon dat hij / zij naast je.moet.lopen / bij je moet blijven en bewaar de riem voor je hond.
Vind het echt net een honden tuigje, vind het er niet uit zien. Leer gewoon je kids dat ze bij je bij je blijven maar bind ze niet vast.
Tja was dat maar zo makkelijk. Mijn moeder kon vroeger nooit alleen weg toen ik onder de 10 was. Totaal 3 kinderen en 1 volwassenen moest constant zijn/haar ogen op mij houden omdat ik nogal in een eigen wereldje was. Op een gegeven moment ben je echt wel te groot voor een buggy. Met zo'n tuigje had mijn moeder gewoon in haar 1tje met 3 kinderen weg gekund. Ik heb er zelf geen, maar mijn zoontje zit ook erg in zijn eigen wereld. Als dat zo blijft dan komt er wellicht wel een tuigje tzt.
Het is geen hond... en als ze niet netjes een handje kunnen geven en luisteren om bij je te blijven dan gaan ze in de buggy!
Ik vind het ontzettend slim en veilig en totaal niet zielig. Wel vind ik een polsbandje met lijn vriendelijker lijken dan een tuigje maar het effect is hetzelfde natuurlijk.
Ah, jij gebruikt geen buggy.... En ook heel empathisch dat er verschillende type kinderen zijn en verschillende situaties. Leer gewoon eens nadenken
Het zal wel aan mij liggen, maar ik kan er echt niet bij dat er dames zijn die zoiets "zielig" vinden.... Het lijkt mij veel zieliger als je elkaar kwijt raakt in de drukte of je kind is alleen en verdwaald, omdat het nou eenmaal een ondernemend ventje/meisje is en graag alles wil zien. Dát is pas zielig. En met de opmerking: "dan moet je je kind maar leren om aan de hand te gaan lopen" maak je je er wel héél makkelijk af, denk je ook niet? Uiteraard zal dat werken bij een goede 60-75% van de kinderen, maar we weten toch allemaal wel dat niet ieder kind gelijk (of: even makkelijk) is? Ik kan mij dus als (aanstaande) ouder goed voorstellen dat zo'n tuigje in bepaalde situaties goed voor de gemoedsrust is. Wanneer ik door megadruk A'dam loop, zou ik het ook prettig vinden als mijn ventje bij mij blijft, zéker als ik weet dat het een weglopertje is / moeite heeft met de hand vasthouden. Je hebt dan het beste met je kind voor en in mijn optiek is dat alleen maar een uitstekend voorbeeld van goed ouderschap.
Wij heben een tuigje, zo eentje van pols tot pols (soort telefoonsnoer). Kan me niet schelen wat een ander daarvan vindt. Liever zo'n lijntje dan dat hij mij de straat oprent en onder een auto komt. Veiligheid voor alles! Als ik alleen aan de wandel ben met Aiden en Finley in de wandelwagen, wil hij lang niet altijd de hele tijd mijn hand vasthouden.Met zo'n lijntje heeft hij toch nog het gevoel van vrijheid. Hij vindt het ook helemaal niet erg. Kreeg laatst zelfs een compliment van een mevrouw dat ze dit zo'n goede oplossing vindt!
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb geen buggy voor 3 kinderen hoor.. Daarbij heb ik geen zin om een 5 jarige te moeten duwen, mijn rug is al naar zn grootje, dus zo min mogelijk belasting graag.
Wat leert ze nooit? Ze loopt vanaf 11 mnd en is nog nooit bij me weg gelopen.. deed ze en poging, meteen de buggy in. Helaas pindakaas..en zelf lopen is natuurlijk leuker! Zo weet ze dus dat ze dat niet.moet doen..
Dat had met mijn dochter ook gewerkt (ook zonder buggy trouwens) maar niet elk kind is zo en niet elk kind is enig kind... probeer eens in te denken dat er ook andere kinderen en situaties zijn...