Zucht...wat een kortzichtige reacties van sommige zeg, BAH! Fijn voor degene die het zielig etc. vinden dat jullie (een) kind(eren) hebben die goed luisteren c.q. goed te corrigeren zijn, maar niet alle kinderen zijn hetzelfde hè . Ik heb er 2, de jongste is zeer gevoelig voor een berisping en luistert daarna 9 vd 10 keer prima, de oudste is precies tegenovergesteld, zij is echt stronteigenwijs en heeft dikke poep aan straf, consequenties e.d. Zij gaat er soms zomaar ineens vandoor en het is voor haar absoluut geen straf om in de buggy te zitten, type "liever lui dan moe". Aangezien ze ruim 3 is en inmiddels prima in staat wat langere afstanden te lopen wil ik haar er ook aan wennen dat ze meer moet gaan lopen, ipv maar in die buggy te zitten. In haar situatie is een polstuigje dus ideaal. Niet zo snel oordelen als je niet weet waar je het over hebt. Dodelijk vermoeiend!
T zou persoonlijk mijn voorkeur niet hebben... vind het meer iets voor een hond haha. Persoonlijk denk ik ook dat je je dat aan went minder op te hoeven letten. Maar hee als het voor anderen werkt dan vooral doen!
Wij hadden een ponsbanden van de prenatal. Zit een soort telefoonkabel(zo'n gedraaide) aan,aan mijn pols en die van mijn zoon zat een bandje zodat hij toch vrij kon lopen maar niet in een gevaarlijke situatie kon komen... Ik ben er zeker wel een voorstander van en vind het niet zielig....een kind wat kwijt is,dt is zielig...
Ik denk dat het maar net is wat je gewend bent. Onze zoon loopt al sinds hij 1,5 is aan de hand of los met ons mee. Dat wisselden wein het begin nog wel af met stukjes uitrusten in de heupdrager. En alleen bij uitzonderingen, zoals dagje dierentuin ofzo, nog in de buggy. Hij is nu bijna drie en we hebben de kinderwagen het afgelopen jaar hooguit 3x gebruikt. In mijn ogen ziet het er dus 'raar' uit als ik kinderen van 3 of 4 nog in een wandelwagen of buggy zie zitten. Alleen ga ik dat niet vergelijken met een hond of zeggen dat die mensen slechte opvoeders zijn. (Zoals een aantal mensen hier suggereert). Dat vind ik namelijk nogal beledigend. En ik weet niet waarom zij die keuze maken. Misschien is er iets met dat kind waardoor het nog niet goed genoeg kan lopen, is er iets aan de hand waardoor het kind er ondanks dappere opvoed-pogingen van de ouders nog steeds tussenuit knijpt, is de persoon die de kinderwagen duwt slecht ter been, waardoor die persoon niet achter een watervlugge peuter aan kan rennen in geval van nood. (Als bijv. mijn schoonmoeder alleen weg zou gaan met mijn zoon, zou ik hem waarschijnlijk ook in een wandelwagen zetten. Want ondanks mijn vertrouwen in hem: het blijft een peuter en die zijn nu eenmaal impulsief. En zij kan absoluut niet snel achter hem aan.) Ik vind het nogal wonderlijk dat er mensen zijn die roepen "Als mijn peuter wegloopt, zet ik hem in een buggy." en dat blijkbaar volslagen normaal vinden. Maar weigeren te snappen dat een tuigje omdoen hetzelfde principe is. (In mijn ogen zelfs beter: met een tuigje om kun je nog blijven oefenen. En bovendien is je kind dan actief bezig, in plaats van maar passief in zo'n buggy te zitten - voor een gezond kind met een gezonde begeleider lijkt me dat namelijk volslagen onnodig.)
Gelukkig ziet een kind van ruim 3 in een buggy er veeeeeel beter uit . Echt hoor, wat een opmerking....het is toch geen modeshow. Who cares dat het er niet zo heel flatteus uitziet.
nou inderdaad! Who cares....Heb er helemaal niks op tegen, ookal hebben we er zelf geen, ben wel op een idee gekomen hier: het polsbandje! Wist niet van het bestaan en hoop dat ze het nog verkopen bij de prenatal
Buggy is hier alleen voor als dochter moe wordt, niet om in op te sluiten en vervolgens 2 gezonde benen niet te gebruiken. Wat dat betreft vind ik een tuigje een betere oplossing dan een buggy.
Ik vind het er niet erg leuk uitzien. Maarrr het lijkt me zooo handig! Wat als je als moeder zijnde slecht te been bent en je lekkere drukke kinderen hebt?
Koddig (zeker die rugzak variant, heb zelf de saaie polsband van de Prenatal) en zeer praktisch voor kleine kindjes die zelf kunnen lopen, maar in hun enthousiasme steeds vergeten dat ze bij mama in de buurt moeten blijven. Ik moet trouwens wel lachen om de opmerkingen "zielig!" en "... als 'ie niet luistert gaat 'ie in de buggy (, dat zal 'em leren)!" . Ik kan het niet helpen, maar ik zie dan steeds zo'n verhitte moeder voor mij, die al roepend, gillend en dreigend in een drukke winkelstraat achter zo'n stoicijns voort hobbelde peuter aan draaft (buggy op twee wielen er achteraan slepend) om hem vervolgens bij zijn lurfjes te grijpen en dan 10 minuten bezig is om hem volledig over zijn toeren in de wagen te proppen. Picture this! Dat ziet er pas echt zielig uit Nee, dan maar als olifant met haar kroost met tuigjes aan elkaar geknoopt door de winkelstraat. Stuk relaxter!
Ach, liever een verschrikkelijk mens als een slechte moeder..... Je bent natuurlijk stom bezig als je weet dat je (om welke reden dan ook) een weglopertje hebt en die doodleuk rond laat huppelen. Liever een tuigje dan een kind in de sloot...
olifanten doen dat toch ook...de baby olifantjes houden de moeder altijd aan de staart vast.... Tuigje als het nodig is dan zeker doen! Niet zielig.... maar er ook niet vanuit gaan dat je dit altijd gebruikt, gewoon je kindje leren bij je te blijven. Op een bepaalde leeftijd kunnen ze dat echt wel begrijpen...en alles eronder..lekker het tuigje aan doen zodat ze niet kwijt raken Ik ben gezegend met een dochter die liever niet alleen loopt, altijd handje vast of de wagen...maar mijn zoontje daarintegen.....hmmmmm die peert er dus gewoon tussenuit he!
Ik vind dat als het nodig is, het gewoon nodig is en zie ik liever een moeder met een kind aan een lijntje (waar het kind overigens niets van krijgt) dan een kindje dat onder een auto loopt, kwijt raakt of in een sloot duikelt. Ieder kind kan in een onbewaakt moment natuurlijk weg zijn; maar bij sommige kinderen maken er écht een sport van. Een vriendin van mij gebruikt ook een tuigje en gezien de levendigheid van de jongen (hij is drie jaar oud en een hele erge versie van Jochem Meyer Sort of speak) kan ik het mij goed voorstellen. Ik sluit niet uit dat ik zoiets nooit zal doen. Al hoop ik dat het niet nodig is...
Mijn zoontje is gewoon nog te klein om echt goed te luisteren.. maar hij kan indertussen wel heel goed lopen natuurlijk! Hij luistert altijd totdat er ineens iets moois te zien is: kindjes, poes/hond, vrachtwagen etc. En loopt er dan doodleuk op af.. (dus ook de straat op) en in de drukke stad vind hij het prachtig om rond te kunnen lopen in winkels etc. En wil hij ab-so-luut niet in de wagen zitten, dat vind hij vreselijk.. Dus gewoon simpel niet luisteren = in de buggy werkt niet, ook al luistert hij best goed. Hij heeft gewoon een hekel aan de buggy! Zo'n polsbandje klinkt ook goed! Misschien net iets leuker uitziend dan een tuigjes (al heb ik echt schattige rugtasjes gezien die mijn zoontje ook mooi vind!)
Ik doe onze hond altijd in de buggy, en ons kind altijd aan de slipketting. Gewoon, omdat het kan. En dan het liefst zo'n eentje met pinnen, kan ik een goede corrigerende ruk geven. Dan luistert mijn kind tenminste.