De belangrijkste les die ik geleerd het tot nu toe. Kinderen leren van vallen en opstaan. Wij ouders ook.
Ja kan me voorstellen. In gevaarlijke situaties reageer ik uit schrik wel boos en leg ik daarna uit dat mamma niet boos was maar heel erg schrok omdat het gevaarlijk is (en ook uitleggen waarom uiteraard). Gelukkig is het nog nooit ECHT mis gegaan zoals met jou met hete koffie dus ik weet niet hoe ik dan reageer maar kan best zijn dat ik eerst boos reageer om daarna te handelen.
Ik heb de vraag van ts gelezen ja Maar ik heb ook gelezen hoe belachelijk ze het vind wanneer andere moeders bepaalde opmerkingen maken naar hun kinderen toe ipv van ze te troosten. In mijn beleving is dat oordelen over een andere en daar reageerde ik op. Wellicht lezen we haar post niet op dezelfde manier..kan.
Ik merk hier eerlijk gezegt ook wel is dat ik dat soort reacties geef . Niet bij vallen want dan troost ik hem en slaan we de stoute vloer haha dat vind hij dan wel weer grappig . Maar gister hapje hij een stukje van zijn boek , klein stukje maar. En ik wil het uit ze mond halen maar hij bijt op mijn vinger. Dus even later trekt hij een vies gezicht . "ja meneertje dat komt ervan als je je boek op wilt eten , dat is niet zo lekker he " . Merk toch dat ik steeds vaker , dat komt ervan als ... gebruik . En ik had er altijd zo een hekel aan . Dus hoop dat ik het later niet ga doen wat er hier staat beschreven .
Het ligt eraan. Negen van de tien keer valt ze en geeft ze geen kik. Dan ga ik er ook niet op reageren. Huilt ze wel, dan troost ik haar en tegenwoordig een kusje op de pijnlijke plek.
ik kijk even hoe erg het is, en als ze naar mij toe komen dan zeg ik altijd iets van Ach, ben je gevallen... dus benoemen en troosten
Nou ieder zn ding! Ik weet alleen dat ik het 100x meer irritant vind als moeders om elke scheet zowat meehuilen met hun kind!
Goed voorbeeld hier trouwens; Mijn zoontje viel laatst voorover van zn fiets af terwijl wij aan het fietsen waren. Ik had hem al minstens 10x gezegd niet door de berm te fietsen met los zand... Toch blijven doen! Hij maakt een smak en het eerste wat er dan uit komt bij mij is 'DIT bedoel ik dus... KIJK dan ook uit voor die berm' Maar 1sec later zat ik er op mn knieen naast en heb ik hem met een stevige bloedlip naar huis gedragen.
Maar volgens mij is dat gewoon een heel normale reactie, tenminste ik zeg dat soort dingen soms automatisch. Wat mijn vader altijd deed (verder een heel lieve man) als ik dan van de trap viel oid, kreeg ik automatisch een klap op mn billen. Dat deed ie omdat ie zo schrok. Vervolgens begon de man bijna te huilen van schrik :')
Meestal doe ik niks, wacht ik op haar eigen reactie. Vaak gaat ze weer verder met spelen. Als ik haar al vaak heb gewaarschuwd en het is nodig troost ik haar eerst, in een 'waarschuw geval' zeg ik haar wel dat dit dus de rede is van de waarschuwing. Ik moet zeggen dat mijn man wel veel meer is van, ik zei het toch en daarna gaat troosten. Al was ze laatst wel heel erg hard gevallen (lees grote bult op haar hoofd en een week later nog blauw ) en toen ging hij wel eerst troosten. Ook dat harde vallen had echter niet geholpen, een half uur later deed ze hetzelfde..
Dames dames zeg.... Happyglow heeft volgens mij al 10 keer gezegd dat het gaat om een gebeurtenis waarbij het kind echt pijn heeft en dat sommige moeders dan nog eens boos kunnen worden. Ik had ook 1000000 keer tegen mijn zoontje gezegd dat hij niet bij de trap mocht komen. Ja we hebben een hekje en ik was het een keer vergeten dicht te doen. Hij hoorde zijn zusje jammeren die net wakker was en voor ik er erg in had stond hij bij de trap en viel zo naar beneden. Bloed overal want zn tand was er voor een deel uit. Denk je nou echt dat ik dan boos ga roepen eigen schuld!!!! Ik heb het al zovaak gezegd?!!! Terwijl hij daar van de pijn vergaat. Kom op hoor hey. Ik troost niet bij elke valpartij en ze jrijgen heus wel soms te horen; tsjah pech gehad.. Opstaan en doorgaan. Maar dat is niet de situatie wat ts bedoelde
Ben ik het ook mee eens hoor. Het voorbeeld van wat TS hier beschreef leek ook echt hard te gaan en nee: Dan zou ik ook niet BOOS zijn geworden, natuurlijk niet.
Ik bn dus wel zo een moeder die als eerste reactie boos word en gaat zeggen waarom doe je dat nou ik zei toch dat je moest uitkijken!! Als ik ze tig keer gezegd heb dat ze moeten uitkijken en ze doen dat niet dan ben ik wel boos ja...maar schrik me dan ook een hoedje en reageer te fel I know...ik troost ze daarna direct maar de eerste reactie is boos worden door de schrik
Idd, zo doe ik het ook. Gister nog luisterde zoonlief tig keer niet. Steeds op de tuinstoel gaan staan en naar achter leunen. Blijven waarschuwen en niet luisteren. Liep later ff naar binnen en ja hoor daar lag hij dan languit. Gelukkig was het zo weer over, maar nu weet hij dus wel gelijk waarom hij dit niet meer moet doen. En troosten...oma was er op dit moment eerder bij, en het viel gelukkig reuze mee, was meer de schrik.
Mijn dochter is in de ontdekkingsfase/klimfase. Tja ik denk altijd maar het is vallen en opstaan, ze huilt echt niet altijd als ze valt ze lijkt altijd eerst naar mij te kijken. Zoals gister was ze bovenop een bak geklommen tja toen viel ze hard ik pak haar dan gelijk op. Ik zou mijn kind altijd troosten
Het ligt eraan HOE mijn kind valt. Valt ze met haar hoofd op de tegels of stoot ze haar hoofd, ja dan ren (ja letterlijk) ik direct naar haar toe om te kijken of het goed is gegaan, ook al zou ik 50000 x gewaarschuwd hebben. En bij pijn troost ik wel. Maar als ze gewoon gevallen is, en ze zegt zelf niets, zeg ik ook niets, hooguit: doe dan ook eens rustig! of: kijk dan ook een beetje uit! Mijn jongste begint net te stappen, dus ook die valt en stoot zich regelmatig en als het dan echt brullen is, troost ik ook, maar die is nog zo klein, die snapt waarschuwingen nog niet echt (1,5) Het is dus niet zo dat ik bij elke val naar ze toe ren, meestal laat ik ze gaan, en roep ik vrolijk: Boemie!, dan staan ze wel zelf weer op, maar als het echt fout gaat (met een buil en bloed) ga ik heus niet kwaad lopen doen van: Eigen schuld, moet je maar luisteren. Dat vind ik persoonlijk een houding van niks.
Je weet inderdaad nooit wat er aan vooraf is gegaan, maar ook weet je niet hoe dit kind het beste leert en je weet niet wat er naderhand gebeurd. Als je kind al de hele dag bezig is met gevaarlijke dingen, te vaak hebt moeten waarschuwen en er gaat toch wat mis zou ik ook goed boos zijn. Afhankelijk van de ernst Vd situatie (van je eigen kind weet je wel of het schrik of pijn is) zou ik voor of na het herhalen van de waarschuwing troosten. Maar zo hoeft een andere moeder dat niet te doen... Voor het zelfde geldt is die moeder uit je voorbeeld zo kwaad, na alles wat al is voorgevallen en zij misschien wel hoort aan het huilen dat het schrik is, dat het terugzetten van haar kind op de fiets voor hun beiden op dat moment het beste is. Of dat het kind op dat moment ook helemaal niet open staat voor troost, omdat het pijn heeft, boos is, geen manier weet om met de situatie om te gaan (had mijn neefje, die leek zich te schamen en ging alleen maar harder schreeuwen en huilen als hij werd getroost). Die moeder zal wellicht thuis (als beiden gekalmeerd zijn) wel heel lief met het kind op de bank hebben gezeten, vragen of het ergens pijn heeft en een flinke knuffel hebben gegeven. Mensen doen dingen altijd met een bepaalde reden en houden over het algemeen veel van hun kind. Iedereen voedt haar kinderen op op een manier die past bij haar en bij het kind. De ene keer zie je dingen waarvan je denkt: dat zou ik ook eens moeten doen/proberen en de andere keer zie je dingen waarvan je denkt: zo wil ik dat bij m'n eigen kinderen niet doen. Das toch prima, zo leren we van elkaar. Gelukkig is niemand perfect of te oud om te leren.
Hier nog geen peuter maar als ze stout doet en ik 100x heb gezegd dat niet te doen zeg ik. Oke ga maar verder maar als je valt troost mama je niet Meestal stopt ze vlak daarna ermee en soms leid ik dr af omdat ik het toch een beetje te eng vind. Maar mijn dochter huilt bijna nooit als ze valt of een soort nep huiltje haha. Maar soms als ze valt en ik heb haar gewaarschuwd en ze huilt niet zeg ik als nog oooh tutje, je moet toch voorzichtig doen. Zodat ze hopelijk de link legt uit eindelijk.