25 Augustus 2012,is onze dochter geboren en overleden. Helaas hebben we de zwangerschap moeten afbreken met 22 weken,omdat ze een ernstige hersenafwijking had die niet met het leven verenigbaar was. Dit opzich was al een behoorlijke klap. Hierna heb ik maandenlang ziekenhuis in en uit gelopen. In eerste instantie moest ik na 6 weken opnieuw gecurreteerd worden,omdat ik nog een placentarest in mijn baarmoeder had zitten. Hierna kwam mijn menstruatiecyclus niet meer op gang en werd ik doorverwezen naar Hoofddorp,waar bleek dat ik verklevingen had gekregen in mijn eileiders en baarmoeder. Opnieuw Een behoorlijke teleurstelling,ik kreeg de diagnose asherman. Vreselijk bang was ik dat ik nooit meer zwanger zou worden.In Hoofddorp heb ik 2 behandelingen ondergaan en begin juli was ik uitbehandeld. Mijn linkereileider werkt niet meer/zit helaas dicht,maar rechts hebben ze kunnen herstellen en mijn baarmoeder zag er mooi uit,kreeg groen licht om weer te proberen zwanger te proberen worden. Ik ben hierna 1 keer ongesteld geworden en hierna ben ik al weer zwanger geraakt!Op de dag dat E* precies 1 jaar daarvoor was geboren en overleden had ik weer een positieve test in mijn handen,zo bijzonder vind ik dit! Maar nu...ik kan er niet van genieten en vindt dit zo erg! Ik ben zo bang dat er weer wat misgaat. A.s maandag ga ik voor het eerst naar de gyneacoloog voor de intake en 1e echo. Ik ben dan 6 weken zwanger. Ik ben zo gespannen,slaap er echt slecht van. Bij alles wat ik voel denk ik: zal het wel goed zijn? Ik ben vooral bang voor een buiten baarmoederlijke zwangerschap,omdat ik dus problemen heb gehad met mijn eileiders. De angst overheerst omdat het voor mij absoluut niet meer vanzelfsprekend is dat een zwangerschap goed gaat. Ik ben benieuwd of jullie deze angstgevoelena herkennen,nu je weer zwanger bent en hoe je er mee om gaat..
Je verhaal is heel herkenbaar. Allereerst van harte gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap. Wat komen er ineens veel nieuwe zorgen bij he? Ik ben 3 maanden geleden van onze zoon Gijs, hij is met 35 weken in mijn baarmoeder overleden. Zoals we nu uit de uitslagen horen was dit een foutje van de natuur. Heel erg cru als je dit hoor Nu ben ik na 3 maanden weer in verwachting. ongeveer 5 weken en een paar dagen. Volgende week vrijdag heb ik mijn eerste echo. Tot die tijd zitten we in grote spanning. Ik probeer mezelf heel erg rustig te houden en mezelf niet te gek te maken. maar ook ik weet dat dit heel erg moeilijk is. Ik ben bang dat de grootste problemen in mijn hoofd pas komen na de echo volgende week. wanneer heb jij je echo? Ik duim met je mee dat alles goed is! Wat is dit moeilijk he!?
Moeilijk he? Heel heel erg eng om weer zwanger te zijn na het verliezen van je kindje. Ik heb inmiddels twee kerngezonde kinderen gekregen. Het was niet gemakkelijk en ik voel nog altijd veel verdriet om het verliezen van ons meisje. Maar de jongens hebben weer zoveel licht gebracht in ons leven. De zwangerschappen heb ik voor mijn gevoel wel echt uit moeten zitten. Het duurde voor mijn gevoel heel erg lang, maar ik kon niets anders doen dan afwachten en hopen op het beste. Dat wens ik jullie ook, een gezond broertje of zusje voor jullie vlinderkinderen.
@ renatepeter: wat heftig zeg,dat jullie je zoontje met 35 weken hebben verloren,erg hard zo met de laatste loodjes in het vooruitzicht en ook nog zo kort geleden voor jullie,sterkte met dit verlies!!! Toch ook gefeliciteerd met je zwangerschap en ik hoop echt dat je deze keer meer geluk mag ervaren,heel veel succes! Moeilijke tijd moet het zijn...je veranderd er wel door,tenminste als ik voor mezelf spreek. Ik was altijd al een beetje een stresskip,maar sinds ik dit heb meegemaakt is het echt erg! Hoop dat dit gevoel met de tijd wel minder wordt....
@ vlinder84 :bedankt voor je opbeurende woorden...! Het is inderdaad erg moeilijk en ik durf nog niet vooruit te kijken,echt uit zelfbescherming,ben gewoon heel bang voor weer een teleurstelling. En ik geloof ook dat als je dan 2 gezonde kindjes hebt,dit de pijn verzacht,maar dat de pijn nooit helemaal verdwijnt. De grote teleurstelling en het heftige verlies en gemis zal altijd blijven omdat je 1 kindje moet missen... Wel fijn om van ' ervaringsdeskundigen' te horen hoe ze het ervaren,mensen om me heen die het niet hebben meegemaakt begrijpen toch niet echt hoe het voelt,ook al leven ze met ons mee etc.. Veel geluk met je 2 jongens en in je hart een speciaal plekje voor je meisje!
Wij hebben ons dochtertje verloren op 8 januari 2013 na 23 weken zwangerschap. Bij de 20-weken echo bleek dat ze een hartafwijking had maar was het nog niet duidelijk hoe erg het was, in de echo's die daarna volgde bleek het toch wel zeer ernstig te zijn en hebben wij de zwangerschap af moeten breken. Kort daarna werd ik weer zwanger en ook hier sloeg de angst meteen toe. Of het nu wel een gezond kindje is en ja wij konden niet anders dan weer wachten op de 20 weken echo. Ik heb steeds niet lang vooruit gekeken en de zwangerschap in stukjes verdeeld. Eerst aftellen tot 12 weken. Daarna aftellen tot 16 weken (toen kregen we een extra echo bij de gyn om al naar het hartje te kijken) ook al zei het niet veel als die echo goed was, maar het voelt toch weer als een mijlpaal en uiteindelijk aftellen naar de 20 weken echo. We hebben dit keer een goede 20-weken echo gehad en daar konden we dan weer een tijdje op teren. Maar dan nog blijft er een beetje angst want tja, het kindje is gezond maar dan nog kan er van alles gebeuren, dus heb ik weer afgeteld tot 25 weken want als er dan iets gebeurd dan heeft het kindje in ieder geval een kleine overlevingskans en zo ga ik dan maar verder met het in stukjes hakken van de zwangerschap en steeds opnieuw op zoek naar een nieuwe mijlpaal. Hoe dan ook, de zwangerschap zal niet onbezorgd zijn en ik zal blij zijn als dit kindje op het juiste termijn geboren zal worden, gezond en wel. Maar het voelt als nog een hele lange weg te gaan. Tussendoor probeer ik wel te genieten, want al zou er iets gebeuren en ik zal dit kindje ook verliezen dan is de zwangerschap de enige herinnering.
Ik probeer ook zo positief mogelijk te blijven. Je ziet zoveel mooie gezonden kinderen, dat het bijna niet voor te stellen is dat het nu weer een keer fout gaat. We hebben besloten om nu naar een wat kleinschaliger ziekenhuis te gaan. We hopen dat we nu een wat betere communicatie hebben, en minder controles bij arts assistenten en co assistenten. Daar heb ik me bij de vorige zwangerschap erg aan gestoord. Ik merk dat deze zwangerschap zo anders is als de vorige zwangerschap. De vorige keer was ik vanaf het begin af ontzettend ziek, volledig uitgedroogd en ondervoed geraakt. Nu heb ik last van verschrikkelijke vermoeidheid, emotioneel en behoorlijk last van haar uitval. Bij ieder steekje of bij iedere kramp ben ik bang dat het mis is. Iedere keer als ik naar de wc ga ben ik bang bloed te zien. Maar tot nu toe gaat het steeds goed en gaan we steeds weer een dag verder richting de 12 weken. We hebben besloten dat als vrijdag alles goed is, we ook meteen naar mijn ouders doorrijden om ons nieuwtje te vertellen. Ik moet nu al behoorlijk smoesjes verzinnen omdat ik nu ineens geen wijn meer drink en erg moe ben. Hopelijk vermoeden ze nog niets... Verder houden we het nu nog een beetje voor onszelf. Hoe doen jullie dat?
@joyofliving: ik geloof dat het inderdaad zo gaat,dat je per moment leeft en steeds van echo naar de volgende echo gaat leven...steeds een stapje verder. Wel erg fijn dat je/jullie een goede 20 weken echo hebben gehad! Dat is wel positief! Succes met de rest van je zwangerschap!
@renatepeter: spannend,ik hoop dat je vrijdag een goede echo hebt!! Ik heb morgen de 1 e echo bij de gyn en ben ontzettend nerveus.ik geloof dat ik vannacht geen oog dicht doe... ik heb namelijk al sinds ik de test heb gedaan een pijnlijk gevoel aan de linkerkant va mijn buik en ben echt heel bang dat er iets níet goed is...maar goed de onzekerheid is ook verschrikkelijk,dus ik ben blij dat ik morgen duidelijk krijg...... Alleen onze ouders weten dat ik weer zwanger ben en verder houden we het nog even voor ons,puur zelfbescherming,omdat we eerst wat meer zekerheid willen hebben....
Hoe was de eerste echo.... Hoop zo dat alles goed is. Hier ook zo veel onzekerheid, elke echo is zo ontzettend spannend. We leven echt van echo naar echo. Ben nu 16 weken zwanger. Nog even een tijd te gaan. Liefs
Hallo allemaal, Sorry voor de late reactie maar ik ben afgelopen week een paar dagen in Londen geweest,dus kon niet gelijk reageren... Heb afgelopen maandag de 1 e echo had,waarop een vruchtje en vruchtzak te zien was. Volgens gyn nog wel heel klein en daarom over 1,5 week weer een echo,hopelijk zien we dan meer en een Kloppend hartje! Ik dacht zelf ong 7 week zwanger te zijn,maar heb wel een late eisprong gehad. Het kan dus nog alle kanten op,maar ben in ieder geval gerust gesteld dat het op de goede plek zit! Nu maar weer wachten op de volgende echo,echt spannend allemaal!!