Ligt heel erg aan de bui van onze peuter van 3 haha op sommige dagen heb ik mijn handen er echt aan vol, zeker icm onze dochter van net 2 maanden. Onder normale omstandigheden kan ik het geen dagtaak noemen, ik kan me dan ook nog bezighouden met het huishouden en andere dingen die moeten gebeuren. Ik zal ook wel moeten, doordeweeks werkt mijn man 40 uur op kantoor en 4 avonden in de week ivm afspraken. Het huishouden zal toch moeten gebeuren.
Ik heb anders gestemd. De zorg voor mijn dochter, het huishouden, de zorg voor mijn moeder, en mijn nog steeds ziek zijn van zwangerschapscomlicaties maken dat ik het ervaar als een dagtaak.
Ik geef je helemaal gelijk! Grappig, mensen zeggen vaak tegen mij "Goh je zult het wel druk hebben met 3 van die kleintjes" Maar dan zeg ik altijd "Nog niet" Ik hoef de hele dag niks, al zitten ze om 11:00 nog in hun pyama, boeit niks, want we hoeven toch nergens naartoe. Een vriendin van mij heeft er 3, alle 3 schoolgaand en die is de hele dag aan het rennen en vliegen tussen verschillende breng- en haaltijden van school, sporten, zwemles en de dagen dat ze dan eens niks te doen hebben willen ze alle 3 bij een ander vriendje spelen.... Nog een jaar, dan is de rust bij ons ook voorbij
Sommige dagen wel, sommige dagen niet. De meeste dagen ben ik wel het grootste gedeelte van de dag afwisselend met de 1 en dan weer de ander bezig. Het huishouden doe ik 's avonds. Ik vond het trouwens veel makkelijker allemaal toen ik alleen mijn oudste had en parttime werkte. Maar mijn jongste is ook een pittige baby die het liefst niet slaapt.
Echt hoor, ik was wel heel blij dat mijn jongste al 6 maanden was toen mijn dochter naar school ging. Nu is het echt constant klok kijken
Zo denk ik er ook over..... Ik doe het huishouden ed nog na mijn werk. Daarnaast ervaar ik echt dat ik een vrije dag ben als ik vrij ben van mijn werk buitenshuis.
Volgensmij begrijp je dit topic voor geen centimer? Ik miep niet, ik zeur niet over hoe "zwaar" het is, ik geef een vergelijking hoe anders het is in verschillende leeftijdsfases. Ik mag het gerust werk vinden want het is gewoon werk in mijn ogen, je bent schoonmaakster, politieagent, lerares, kok en moeder in een. Dat het werk is betekend niet dat het niet leuk is, of niet fijn is. Ik doe een stelling om te vragen hoe andere mensen het ervaren.. je reactie is echt overtrokken en bijna asociaal in mijn ogen. Volgensmij is er nog geen enkele zeurende reactie geweest in dit topic.. iedereen zegt hoe zij het ervaren.. sommige zeggen dat ze veel tijd over hebben, sommige minder.
Tja.. Ik werk en dan ben je met de combinatie heel de dag druk. Mijn tijd... Als papa op vrijdagavond gaat stappen. En wat doet mama dan... Filmpje kijken, chippie eten en bij voorkeur nog vroeg naar bed ook. Op zaterdag om 7 uur... Gaan we vrolijk weer verder
Ik vind kinderen opvoeden wel degelijk een dagtaak, maar wel afhankelijk van de leeftijd die ze hebben. Kinderen die niet meer slapen overdag tot een jaar of 4 zie ik als een dagtaak. Je bent dan echt de hele dag met ze bezig, zelfs naar de wc gaan doe je niet alleen en eens een boterhammetje eten zonder dat er ondertussen ook opgeruimd moet worden (omdat er WEER een beker drinken omvalt) of geruzied wordt aan tafel om de hagelslag. Als je werkt heb je iig je pauzes nog waar je je even af kun zonderen, maar dat gaat natuurlijk niet als je thuis bent bij je kinderen. Ik vond/vind dat dus een hele "zware" tijd en ben dan ook blij als de kinderen op bed liggen en ik een moment voor mijzelf heb. Maar zodra ze naar school gaan dan komt er weer wat meer rust in.
Nou idd, ze heeft niet eens kinderen zie ik net. Nou vind ik de reactie van haar helemaal misplaatst. Nog veel te leren...
Hmm bij ons is de pauze nou niet direct het moment om je af te zonderen... Eerder het moment om eens gezellig bij te kletsen met collegas... Ook mbt werk. (Een half uurtje op 8 uur werk... Middagslaapje duurt langer..) Dat wordt echt niet gewaardeerd hoor. En als ik over de gang loop word ik regelmatig aangeschoten of ik even kan helpen. Meestal ben ik dan al op weg naar iemand anders.... Enige plekje met rust is op de wc
Ik ga heeeel eerlijk antwoorden....wellicht dat mensen van mijn fouten kunnen leren. Toen ik nog geen kind had vond ik dat tijd voor jezelf met je kind was. Hoe kon je nou zeuren dat je geen tijd voor jezelf had, dat het zwaar was, Ik wilde graag kinderen en snapte oprecht niet, echt oprecht niet, dat je je zo druk kon maken om tijd voor jezelf vrij te maken. Nu ik zelf een kind heb, maak ik tijd voor mezelf. Absoluut. Als niet moeder zie je de liefde tussen moeder en kind. Je ziet moeder stralen en heerlijk met hun kinderen zijn. En ach die opvoeding enz komt erbij. Het ziet er allemaal zo natuurlijk en logisch uit. Maar het feit is, dat je als moeder nooit alleen bent. Je hoofd kan niet uit, zeggen we dan. Je moet ogen in je achterhoofd, rug, kont en bovenbenen hebben. En je bent blij als je tijd hebt om een huishoudelijke klus helemaal af kunt maken. althans, nu bij ons meisje die net een jaar is geweest en in de fase zit dat ze echt niet snapt waarom ik niet gewoon de hele dag met haar bezig ben. Nog steeds doen wij het als gezin wel zo, dat we niet onze dochter echt naar de oppas brengen om samen iets te gaan doen. We zoeken altijd naar mogelijkheden met haar. Om proberen zoveel mogelijk te ontspannen waar ze bij is. Zonder kinderen kun je zelf kiezen hoe je doet wat je doet en wanneer je dit doet. Met kinderen word verwacht dat je je helemaal aan kan passen en ik vind dat het bij de opvoeding hoort dat je ze binnen de grenzen laat zien dat soms er wat moet gebeuren waar ze geen zin in hebben. Wat mama even nodig vind. Dus ja, als mama ben je zeker tijd voor jezelf nodig en is het echt wel hard werken. En ben je de hele dag bezig met je kind. En zoek ik naar momentjes dat mijn hoofd uit kan. En opvoeden is zeker een dagtaak. De cryptische omschrijving hiervan is ook dat dit een taak is waar iedereen elke dag voor staat. En dat is als moeder altijd zo...
Wat een nare reactie zeg. Ja ik zie kinderen ook als een dagtaak. Zelfs als zij slapen en ik wakker ben denk ik nog altijd aan hun. Met kinderen ben je de hele dag bezig en doe je eens echt voor je zelf waar denk je dan aan juist je kinderen. Zie het ook als gezond en als normaal. Maar soms zie ik het ook als zwaar en pff wat een dag wilde dat het bed tijd was. Ben je zwanger van je eerste? ( wil niet rot overkomen of wijzen met mijn vinger maar dan zullen we jou nog wel eens over een jaar of 2 of eerder tegen komen van pff wat een werk die kinderen)
Als je goed leest heb ik het ook over kinderen die NIET meer slapen overdag. Als je kinderen hebt die overdag slapen heb je vaak idd wel even een rustmomentje. Dat jij in je pauze ervoor kiest om met je collega's te kletsen is een keuze die jij maakt, je zou er ook voor kunnen kiezen om je af te zonderen en even tijd je voor jezelf te nemen. Die keuze heb je niet als je thuis bent met kinderen. Die zijn er de hele dag en kun je niet negeren en echt even tijd alleen door brengen.
Alleen opvoeden vind ik geen dagtaak. De combinatie opvoeden/huishouden/naar school brengen en halen/afspraken consultatiebureau, huisarts etc./ klusjes in en om het huis... Dát is wel een dagtaak. Mijn man werkt vrij veel (waardoor ik thuis kan blijven). Maar zeg dat hij 50 uur per week werkt. Dan ga ik daar wss nog dik over heen, qua tijd. Als 'we' om half 8 op de bank ploffen, stofzuig ik nog even, zet de vaatwasser aan, doe wat vouw/strijkgoed, werk nog even in de tuin. Dingen die met kindjes wat minder vlot gaan. Zeker als de jongste weer een aantal nachten spookt dan heb ik soms het gevoel dat ik geen kans heb om tot rust te komen. Want na een dag van 7-19.30 kan ik ook wel wat rust gebruiken, als is het maar om even voor de tv de was te doen of bij te slapen