Ik lees en hoor zo vaak van allerlei mensen om me heen dat ze van alles mankeren.Ik bedoel dus niet mensen bij wie daadwerkelijk iets ernstigs aan de hand is. Als ik weleens met moeders sta te praten lijkt het wel of de één nog meer gammel is dan de ander.De één heeft onverklaarbare buikpijnen,de anders heeft in ene keer zo'n last van knie,rug,hoofd en noem maar op. Ik heb ook weleens pijntjes maar voel nu nooit zo de behoefte om daar zo mee naar buiten te treden.Zit je op een verjaardag dan wordt vaak het hele menselijke lichaam doorgenomen.Heeft de één een schimmelnagel dan heeft de ander weer een hamerteen en ga maar door.Misschien ook wel het beetje soort mensen waarmee ik veel mee in contact kom maar soms aardig vermoeiend haha
Typisch Nederlands... klagen, altijd maar klagen. Mijn schoonvader is er zo een.. er is altijd wel iets en dat wordt in geuren en kleuren verteld en nog eens... en nog eens... En er is altijd baas boven baas. ik moet er altijd een beetje om lachen als hij het over zijn hoge bloeddruk heeft (die inderdaad best hoog is) maar die van mijn moeder is veel hoger en bij haar gecombineerd met extreme hoog cholesterol en trombose.. wandelende tijdbom dus... maar dat weet hij niet. Zij hangt haar 'vuile was' niet buiten Ik kom uit een familie waar je niets verteld. Dat is ook niet goed maar wel een stuk rustiger. Eerlijk.. ben zelden ziek maar zeg het wel eerlijk als ik een slechte dag heb in mijn zwangerschap. Ze zien het toch wel aan me maar ik ga er niet over uitweiden. Ik heb moeten leren om soms aan te geven wat wel en niet gaat. Vanaf mijn 16e heb ik gewrichtsproblemen maar dat zie je niet aan de buitenkant maar verder? Nee hoor, voor de leuk vertel ik helemaal niets over het wel of niet functioneren van mijn lijf. En wil het eigenlijk ook niet horen van anderen.
Ziek ben ik zelden, maar vage klachten weet ik alles van Op één of andere manier trek ik dingen aan denk ik, ben een gevoelig typje. Eczeem, ingegroeide en ontstoken nagels, spataderen, bekkeninstabiliteit, rare plekjes met verdenking op huidkanker, een koortslip tot onder m'n oog, noem maar op En nee, dat vind ik niet interessant, juist irritant. Maar het hoort bij me blijkbaar. Ga er niet over praten op verjaardagen, dat is toch raar? Voel me juist al zo'n klager soms omdat ik vaak iets heb, maar meer naar mezelf. Anderen weten daar niks van, tenzij het iets is wat je ziet.
Oooooo herkenbaar! Zo ken ik ze ook ja. Mn ex schoonzusje was het toppunt. Die mankeerde echt van alles..... Wanneer het haar uitkwam. Ik me echt ontzettend lopen itriteren aan haar zeg. En tuurlijk mankeren we allemaal wel eens iets maar sommige vallen echt uit elkaar en dat moet je dan constant aanhoren
Mijn klachten zijn (gelukkig?) verklaarbaar, maar ik hoor het zo vaak bij mijn oma. Als je daar binnen komt en vraagt hoe het is, begint ze met haar klaagzang en daar is geen speld tussen te krijgen. Heb je een vergelijkbare klacht? Nee hoor, bij haar is het altijd nét even wat erger. Als ik dan naar huis ga merk ik dat ze me echt in haar neerwaartse spiraal heeft getrokken, dan voel ik me helemaal neerslachtig. Ik hou heel veel van haar, maar jeetje.
Ja heel herkenbaar! Maar nee zelf heb ik het niet en hoor je mij ook niet klagen mits ik echt iets heb. Gelukkig verder geen klachten!
Zelden! De laatste keer dat ik me ziek heb gemeld (en ook daadwerkelijk ruim 2 weken thuis was) was 5 jaar geleden toen ik kinkhoest had. Ik kan me wel eens "off" voelen, of hoofdpijn, maar goed dat heeft iedereen wel eens.
Tot en met mijn 21e was ik altijd gezond. Toen kreeg ik echter een trombosebeen, en vorig jaar bleek ik een trage schildklier te hebben en een paar weken geleden kwam ik er bij de schildkliercontrole achter dat ik een hoge bloeddruk heb. Die voorheen juist te laag was. Echter werk ik nu al zo'n 14 jaar in het onderwijs... Ik heb me nog nooit één dag ziek gemeld. Nooit griep, slechts af en toe een beetje verkouden maar geen reden om thuis te blijven. Uren die ik mis door de mmm haal ik op een ander tijdstip weer in.
Ik heb erg lage weerstand dus ik heb snel de griep of iets te pakken. En vaak wil het nog niet doorzetten ook dus loop ik er een week tegen aan te hikken. En ik heb af en toe een koortslip maar ik klaag er geloof ik nooit heel erg over. En als ik er al over klaag dan alleen tegen mijn vriend
Ik heb op zich redelijk vaak wat, ben snel ziek. Maar ik pas heel erg op met klagen, omdat je je daarvan zelf ook veel zieliger gaat voelen en ik ben ook altijd erg bang dat mensen me dan vervelend gaan vinden. Als ik dit zo lees dan is dat maar goed ook haha. Tegen m'n man klaag ik altijd wel heerlijk, die kan ook zo lekker voor me zorgen
chronisch lijkt het bij mij. Veel hoofdpijn en steeds ZOOO MOE. Rugpijn (maar blijk artrose aan ruggewervels te hebben) Vorige week een flinke buikgriep en nu al een paar dagen snotterig en rauwe keel. Toen zoonlief ong 1 jaar was heb ik eens 4 ooronstekingen in 3 maanden gehad. Verder ook eczeem en slechte huid en mijn ogen(zicht) verslechtert zienderogen Weet wel deels hoe het komt (depressie, maar toch) Echt: de paracetamol koop ik gewoon per container ipv per pakje
Ik herinner me de laatste keer ziet meer dat ik ziek was of iets had. Ik heb soms s'avonds lichte hoofdpijn maar om dat aan jan en alleman te vertellen? De reden weet ik denk ik ook, te weinig slaap. Maar ik ken die klagers wel haha, daar word je ziek van! Van al dat geklaag. Het woordje griep hoeft maar in de krant te staan en de dag erna hebben 5 mensen op het werk de griep zo was het toch bij mn vorig werk
ziek: zogauw de scholen beginnen heb ik chronische verkoudheid maar goed, dat is al vanaf dat oudste naar school gaat dus je went eraan ik heb bepaalde fysieke klachten door auto ongeluk etc.. die zijn na 8 jaar nog niet over.. maar heb het er niet over.. wat dan wel weer grappig is want als ik het keer wel meld omdat de pijn overhand neemt.. dan is partner verbaasd.. oh, dacht dat het over was zegt die dan..
Ik heb vaak rare dingen. Maar klaag nooit en heb het er ook niet over. Meld me zelden ziek. Met rare dingen bedoel ik bv: - Ineens rare bultjes - pijnlijke rib uit het niets - aangeboren voetafwijking waar we na 24 jaar achter komen Kan nog wel ff doorgaan. Ook heb ik bijna altijd complicaties. Bv zwangerschap, operaties etc. Mijn lijf is soms een beetje raar, maar wel sterk overigens en herstelt goed en snel.
Ja helaas wel. En ik ga er niet op verjaardagen mee te koop lopen, maar daar gebruik ik fora voor en gewoon vrienden met wie ik goed contact heb. Als klein kind was ik vaak ziek (was ook een crechekind)en kreeg alle kinderziektes achter elkaar. toen ik 4 was zijn mijn amandelen verwijderd en sindsdien nooit meer ziek geweest. Totdat ik tijdens de zwangerschap van mijn oudste dochter de ziekte van pfeiffer kreeg. Sindsdien is het huilen met de pet op... Ik ben nooit echt ziek. Maar ik heb ME/CVS en vaak gewoon te moe en van te moe wordt ik lamlendig, dan krijg ik hoofdpijn, keelpijn en soms koorts. Daarnaast ben ik hypermobiel. Heb last gehad van buikpijnklachten maar dat is als het goed is over. Ik heb vorig jaar spataderen in mijn buik laten verwijderen en twee weken geleden mijn baarmoederslijmvlies zodat ik niet meer twee weken ongesteld ben. Nou ja, ik heb dus vaak wel wat maar dat hoeft niet iedereen te weten
Ik ben overigens wel benieuwd hoe het straks gaat zijn met de kleine. Mijn weerstand is best goed, zelden griep bv., maar ik ben natuurlijk nooit echt aan de snottebellen en de ziektes van het kvd blootgesteld ... wellicht dat ik straks verander in een zichzelf-er-zielig-vindend, snotterend vrouwswezen ...
trouwens, die mensen die op facebook elk pijntje vermelden... zucht "ik werd met hoofdpijn wakker dus eerst paracetamol genomen. Even later stootte ik mijn kleine teentje tegen de tafel, man man wat deed dat pijn zeg! En nu wordt ik ook nog verkouden!" zielig hoor...
Het is een misvatting dat kdv kinderen vaker ziek zijn.. Die van mij gaan beide twee dagen per week (en zoon natuurlijk elke dag naar school) maar die zijn echt zelden ziek. Je schijnt juist meer weerstand op te bouwen (enne.... als je verkouden bent, ben je niet ziek) Ik heb een auto immuun ziekte maar gelukkig erg weinig ziek. Sinds ik gestopt ben met roken (alweer bijna 6 jaar!) ook zelden hoofdpijn meer. Koortslip soms maar die blijft wel klein. Wel veel last van mijn darmen maar daar ben ik aan gewend. Alleen bij echt veel kramp laat ik me daarin belemmeren mijn gewone dingen te doen. Ondanks de lage weerstand, zelden echt problemen.
Haha, ja mensen houden van klagen hè, heb je tenminste wat te vertellen. Ik ben iig gezegend met een sterk gestel, ik ben gelukkig weinig ziek en als ik iets oploop lijkt het mij altijd wat minder hard te treffen dan de mensen om mij heen. Alleen tijdens mijn zwangerschappen ben ik ziek, zwak en misselijk, dus dan kan ik de schade een beetje inhalen.... Die zijn gelukkig maar tijdelijk en voor een goed doel.