Ik ben erg benieuwd na hoeveel weken / maanden of jaren jullie aan kinderen dachten of begonnen zijn aan het 'klussen' voor een kindje in jullie relatie.
Wij dachten vooral: 'eerst even geen kinderen'. Hadden wat 'vervelende' neefjes en nichtjes in de omgeving en het hele kinder gebeuren trok ons dus niet zo. Totdat vrienden zwanger raakten en je 'alles' ook nog van een andere kant mee maakt. Toen begon het te kriebelen. Dat was na vier jaar relatie waarvan 1 jaar getrouwd.
Na 6 jaar. Toen was het in de derde ronde raak, had ik niet verwacht omdat ik 11 jaar de pil slikte. Maar wel leuk, onze oudste was dus ook 'bij' mijn bruiloft
Meteen. Hij maakte me aan het begin van de relatie al duidelijk dat hij jong vader wilde worden, vanaf toen was het toch wel een vaak terugkerend onderwerp. We hadden ook al heel snel namen, die tot nu niet meer zijn veranderd. Toen we bijna twee jaar samen waren, vanaf onze trouwdag zijn we begonnen met zwanger proberen raken (15 juni 2012) maar als ik had geweten dat het niet zou lukken, waren we daarvoor wel al begonnen.
Wij wilden allebei geen kinderen toen we elkaar leerden kennen. Totdat ik lief met mijn neefjes en nichtjes zag. Hij is zo leuk en goed met kindjes dat ik spontaan kriebels kreeg. Die kriebels lieten bij hem nog wel een tijd op zich wachten en dat was prima. Toen we bijna 5 jaar samen waren zijn we gestart en verwachten ons kindje als we ruim 8 jaar samen zijn.
Herkenbaar.. bij mn ex begon ik na 1,5 jaar aan kindjes.... als ik het toen had geweten was ik eerder begonnen. Na mijn scheiding nu ongewenst kinderloos... maar zodra ik echt dieper in een relatie zit denk ik dat ik vrij snel zou willen starten..
Voor ik aan kinderen dacht was ik eigenlijk al zwanger binnen vier maanden was het ook dus eigenlijk raak. We leerde elkaar kennen op het werk in mei 1999. Eind oktober 1999 kregen wij een relatie. December 1999 woonde wij samen. En in februari 2000 was ik zwanger van mijn zoon. Die is 12 maanden en twee weken later geboren dan dat wij de relatie aangingen. Achter af veel en veel te snel allemaal maar een kind is een cadeautje dat altijd goed uit pakt. Hoe snel het ook was in eerste instantie. Eind goed al goed. En van alles en nog wat daar tussen.
Na 4 jaar begon ik erover, na 6 jaar relatie zijn we echt ervoor gegaan en was toen meteen zwanger van de eerste..
Meteen, hij was gesteriliseerd. Ik maakte hem meteen duidelijk dat ik echt wel kinderen wilde en hij wilde dat gelukkig ook. Na 1 jaar lag hij dus op de operatietafel om de sterilisatie ongedaan te maken. En belandden we dus midden in de MMM. Weer een jaar later was het raak
November 2011 bij elkaar gekomen, mei 2012 begon de wens, december 2013 zouden we beginnen, maar ergens in juli per ongeluk zwanger geworden. Dus wens na zes maanden, zouden beginnen na 25 maanden, uiteindelijk zwanger na 20 maanden.
Vanaf het begin was het duidelijk dat we allebei kinderen wilden, maar ik wilde eerst getrouwd zijn. Toen we elkaar 2 jaar kenden zijn we getrouwd en meteen daarna zijn we begonnen met oefenen. Uiteindelijk kenden we elkaar net 3 jaar toen de oudste is geboren.
Na een jaar verkering (2009) heb ik een zwangerschapstest gedaan omdat ik maar niet ongesteld werd. Voor het testen was het van; neeeeee niet positief worden.!! Na het testen was het; neeee, niet negatief zijn!! Uiteindelijk zijn we vorig jaar begonnen. Nadat de studie's klaar waren en we ons eigen huisje hadden gekocht. Maar als het aan mij had gelegen waren we veel eerder begonnen.
Toen wij 2,5 jaar bij elkaar waren werd ons eerste kindje geboren. Was bij ons een beetje de keus of eerst trouwen of eerst kindjes. Toen hebben we met mijn arts overlegd ( heb heupdysplasie) wat het verstandigste was. Die zei als je kinderen wil dan kun je dat beter nu doen, over 5 jaar weet je niet hoe het gaat. Dus toen was de keus snel gemaakt haha
Hier helemaal niet. Wij waren net 8 maanden bij elkaar tot ik op mijn verjaardag positief testte. Onverwachts een verjaardagscadeautje gekregen
Wij leerden elkaar kennen op 13 juni 2011. We zijn een relatie begonnen in september 2011. In februari 2012 ben ik verhuisd naar Frankrijk om bij hem te kunnen zijn. In december 2012 met de pil gestopt en ik was zwanger in mei 2013. Dus na 1 jaar en 3 maanden zijn we eraan begonnen.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen kinderen wou. Van jongs af aan al. Mijn ouders hadden zich ook ingesteld dat ze van mij geen kleinkinderen zouden krijgen. Toen ik mijn huidige man leerde kennen veranderde dat ook niet. Mijn man dacht er precies zo over. Totdat hij in Afghanistan over een bermbom reed. Dat was zo heftig dat we ons leven onder de loep hebben genomen en erachter kwamen dat we toch graag samen een kindje wilden. Wij waren toen 8 jaar samen en 4 jaar getrouwd. Na 2 pogingen was het al raak. Het ging veel sneller dan verwacht. Ik stond te huilen met de zwangerschapstest in mijn hand omdat ik mij geen raad wist. Ook mijn leeftijd speelde mee. Ik was op dat moment 27 en vond dat een mooie leeftijd om aan kinderen te beginnen.
Na tien jaar. Ik was 18 toen we wat kregen, begon net met studeren, dus we hadden nog wel even de tijd. Daarvoor hadden we het er natuurlijk wel over gehad, maar ik weet niet meer wanneer het voor ons allebei duidelijk was dat er ooit hopelijk kinderen zouden komen.