Ik ben al bijna 11 jaar tbm. Ik heb me nog geen moment verveeld. En als ik kijk hoe vaak ik niet tussendoor plotseling op school heb moeten komen, ben ik blij dat ik niet voor een baas aan het werken was.
Maar Heleentje, kun je dan geen functie vervullen op school? Dan heb je toch ook sociale contacten? Wij gaan naar de kerk en in onze kerk is er een groepje moeders wat regelmatig bij elkaar komt (met kinderen) en bespreken dan best diepgaande dingen. Ook heb ik nu tijd om naar mijn familie te gaan, contact met andere mensen, vrienden enz. Mijn man hoeft en mag totaal niks doen in het huishouden en hij geniet hier ook echt van. Kortom, winwinsituatie. Zoontje blij, mama blij, papa blij. Ik zou voor zoiets best ruzie willen maken. Het gaat om jou, om jouw geluk en je kindjes. En niet alleen om een halsstarrige mening van een man.
Precies hetzelfde gevoel! Gelukkig stond/staat mijn man achter me. We zijn een gezin, een team. Samen zorgen we dat de kinderen en wij het goed hebben. Voor ons betekent het dat mijn mijn man fulltime werkt en ik zorg voor de kinderen, het huishouden etc. Wij zouden er niet gelukkig van worden als we beide zouden werken terwijl het niet echt nodig is. Een hele vervelende vraag misschien. Heb jij niet al eens een topic geopend waarin het ging over het gebrek aan steun van je man? Ik zou het namelijk heel erg vinden als ik niet gesteund werd in een realistische droom door de man waar ik mijn leven mee deel...
Ik ben ook TBM , een bewuste keuze van ons beide ik doe alles in het huishouden , mijn man werkt en we zorgen beide voor onze dochter. voor ons een prima situatie mijn man heeft geen hoog salaris dus leven van 1 salaris was wel even aanpassen maar het gaat goed wij hopen op nog een tweede kindje en als beide kinderen dan op school zouden zitten wil ik wel weer gaan werken, 2 tot 3 dagen in de week, of halve dagen dat zie ik tegen die tijd wel want ik denk dat als ze beide de hele dag op school zitten ik me missen wel zou vervelen. maar wie weet hoe alles dan loopt Het is wel erg jammer dat jou man je niet steunt in wat jij aangeeft jou droom is en je het meest gelukkig zou maken!
Idd, Ik voel mij er raar onder omdat mijn man er zo over doet. Voor t zelfde geld had ik nu een man die zei "blijf maar lekker thuis, we doen t old-fashioned way en ik heb graag een tbm". Verder is het gebrek aan steun van mijn man idd een groot probleem, blijkbaar straalt t er van af: bij elke psych/arts is een van de eerste vragen " heb je dan geen steun van je man". Nu blijkbaar niet. Wat steeds tussen ons speelt is dat hij mij niet aanvaardt zoals ik ben en mijn keuzes belachelijk maakt. Als iets niet is zoals in zijn gedacht dan is het direct slecht. Vb: hij is een beetje alterneut, ik meer couch-pattato. Ipv gewoon t verschil te aanvaarden, neen, ik moet steeds naar zijn zin draaien. En t probleem is dat ik nooit goed genoeg ben. Ik ga bvb graag gaan shoppen en dan eens lekker naar de Mc Do, hij gaat liever wandelen en dan een veggie-resto in. Geen probleem voor mij, ik erken dat er mensen zijn die liever wandelen dan shoppen. Maar bij hem zijn alle shoppers dan direct hersenloze wezens. Enz... met alles Hij ziet dus ook niet in dat tbm mijn droom is, volgens hem is dat een droom voor onnozelaars. Dus wil hij er gewoon niet over praten.
o, over eventuele latere instap moet ik mij geen zorgen maken. Ik werk bij de overheid hier en wij hebben een stelsel waarbij je tot 5 jaar volledige loopbaanonderbreking (onbetaald) te nemen en daarna kan je terug instromen. Dus na 5 jaar kan ik gewoon naar mij oude werkplek terug
Ik lees dit allemaal zo eens, en zag dat er meerdere van je topics werden aangehaald, dus heb eens teruggelezen. Sorry dat ik het zeg, maar jouw man spoort niet, wat een ongelooflijke lamzak, jullie relatie lijkt me totaal niet gelijkwaardig, en hij behandelt je als een klein kind. Denk eerst eens na of je op deze manier wel verder met hem wilt, hij zit je compleet in de weg.
Tazzie en heleentje: Ik moet van mijn man Hij wil Mag niet van mijn man Hij vindt Waar zijn jullie zelf in de relatie
Ben het eigenlijk met Tommo en Danilo eens....... Waar ben jij binnen deze relatie, ik heb het wel vaker tegen je gezegd en vind het gewoon zo jammer en rot voor je, als jij iets wilt, of iets tegen je zin in moet doen, ga er gewoon eens goed tegenin. Ook jouw mening telt! Het is geven en nemen binnen een relatie, ik heb bij jullie echt de indruk dat jij geeft en hij maar neemt, en dit gaat ten koste van jezelf. En wat mij ook al vaker is opgevallen dat jij een "psychisch verleden" hebt, hij jou daarin totaal niet serieus neemt en ik las van de week ergens in een topic (weet niet meer waar) waarin jij jezelf dom noemt. Dat vond ik schokkend om te lezen, al heb ik daar toen niets over gezegd. Trek jezelf niet omlaag, omdat een ander dat doet, je bent meer waard dan dat!
Ik zou het absoluut niet willen. Je wereldje wordt zo ontzettend klein. Maar als het financieel haalbaar is en je hier gelukkig van wordt? Dan moet je man wel de laatste zijn die dit tegenhoudt. Hopelijk zal hij je ooit begrijpen.
Sorry maar dat is puur wat je er zelf van maakt. Toen ik nog werkte zat ik ook iedere dag op dezelfde plek met dezelfde collega's. Ik heb nu veel meer contacten en bezigheden dan toen ik werkte voorheen. Ik ben overdag amper thuis, er zijn genoeg plekken die wat extra handjes werk kunnen gebruiken.
Als mijn man tegen mij zou zeggen wat ik MOET en juist niet dan deed ik het juist wel en kreeg hij mijn vuist in zijn hol. Wat een naar mannetje zeg Sorry dat ik het zeg. Wees een stoer wijf en kom alsjeblieft voor jezelf op.
Fijn dat dit jou ervaring is. Ik heb vorig jaar noodgedwongen thuis gezeten en mijn wereldje werd toch echt kleiner. Ik ontmoet voor mijn werk dagelijks andere mensen dus dat scheelt ook. Ik zit niet op een stoffig kantoor.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Sommige mensen vinden ons ouderwets omdat ik tbm ben en mijn man fulltime werkt, dit in goed overleg. Ik vind het vooral ouderwets dat de man bepaalt wat zijn vrouw wel en niet doet.
Als de relatie goed zat, dan zou ik zeggen, wees blij met de gulden middenweg van halftijds werken. Maar zo te lezen zit het helemaal niet goed. Ten eerste, die tbm-droom heb je al je hele leven, maar je bent gesettled voor een man die daar niet in mee gaat. Ten tweede, je hebt er 3 kinderen mee, terwijl je weet dat hij niet meegaat in je tbm-droom, je weet dat hij je als kind behandelt, en je ondertussen wel weet dat hij niet is wat je zoekt in een man. Ik denk dat je jezelf dubbel genaaid hebt. Thuisblijfmoeder zijn is nu geen optie. Je man wil het niet. Het maakt ook niet uit of je bij hem blijft of niet, werken zal je moeten. Alleen heb je binnen de relatie de luxe om halftijds te werken, als alleenstaande met 3 kinderen is dat praktisch onmogelijk. Wat heb je liever, halftijds werken, er meer voor je kinderen zijn, maar de psychische gevolgen ondervinden van een ongelijke relatie, of einde relatie, voltijds werken, er minder voor je kinderen zijn, maar wel zeggenschap over je beslissingen en niet meer belachelijk worden gemaakt?
Respect! Mij lijkt het vreselijk.... En wat je man zegt over profiteren vind ik wel zo'n achterlijke opmerking! Mygosh...
Ik was doktersassistente dus er kwamen heel wat mensen voorbij maar ik kom nu op veel meer plekken (oa vanwege vrijwilligerswerk). Ik lees ook weleens 'nou als ik vakantie heb gehad ben ik blij dat ik weer aan het werk kan'. Ja in de zomervakantie heb ik het ook wel snel gehad hoor, maar omdat ik tbm wil niet zeggen dat ik niks meer kan ondernemen of me niet meer kan inzetten voor de medemens.
Hier ben ik het mee eens. Ik erger mij weleens aan die houding van; je werkt alleen wanneer je er geld voor krijgt.