Haar neem ik t ook niet meer kwalijk...maar waarom zou t niet mogen? omdat ZIJ t vergeten zijn.. en de mensen die gepest zijn dan?? ALS ik een van mijn pesters tegenkom, wat gelukkig bijna nooit voorkomt, dan voel ik me niet op mijn gemak.. eigenlijk hoort dat niet, en moet ik erboven gaan staan.. maar ja hoe?
Daar zal ook zeker tijd overheen gaan. Maar je kan toch niet iemand eeuwig blijven mijden omdat diegene jou ooit gepest heeft? Vooral niet als je diegene vaak tegenkomt. Op een gegeven moment zul je eroverheen moeten stappen. Dat zal tijd kosten, misschien ben je er hulp bij nodig, maar het maakt het allemaal wel een stuk makkelijker
Hulp is voor mij te laat.. liep toen ik in groep 6 zat al bij iemand. en heb de afgelopen jaren genoeg psychologen en psychiaters gezien Zelfs de laatste zei, t zit gewoon in jou. Tuurlijk kan ik proberen mijn knopje om te zetten, en gaan denken.. zo nu is het klaar! Maar de persoon die ik nu ben, hoe onzeker ik ben, moeite heb contacten te leggen e.d.. tja dat zit er nu gewoon echt ingebakken.
Vraag me af of de persoon van de fietspomp t nog zou weten... Ik ben ook een keer goed in elkaar getrapt door iemand die onder taekwondo zat. Nou dat was ook geen pretje. Als je zoiets vroeger gedaan hebt, dan zou je dat toch nog wel weten.
Voor het merendeel van mijn basisschooltijd was ik het pispaaltje. Ik had een bril, beugel, woonde bij mijn vader die geen gevoel voor uiterlijk heeft, dus mijn haren en kleren zaten altijd vreselijk. Ik ben meerdere keren van school gewisseld, brak (denkbeeldig) liever mijn benen dan dat ik naar school moest Er schiet me een enorme brok in de keel steeds als ik daar aan denk. Ook bij mij heeft het me gemaakt tot wie ik ben, maar op een heel andere manier. Ik vind het extra belangrijk respectvol met mensen om te gaan en mezelf te kunnen zijn. Ik ben door de jaren heen een heeeel zelfverzekerd persoon geworden en geloof absoluut dat dit beïnvloed hoe mensen met mij omgaan. Hoe ik zo zelfverzekerd ben geworden ik weet het niet precies. Ik denk eigenlijk omdat ik altijd sterk bleef geloven dat ik WEL goed en lief was Mijn kindje lijkt ook rood haar te gaan krijgen. Ik vind het fantastisch! Natuurlijk is het voor pestkoppen een extra makkelijke reden om te pesten, maar als het geen rood haar is, dan vinden ze wel iets anders: haarkleur, huidskleur, beugel, bril, verkeerde kleding, een moedervlek, iets stoms dat op je naam rijmt Door onze dochter zelfvertrouwen en vriendelijkheid mee te geven, hoop ik dat ze nooit aan een van beide kanten van de pest-lijn zal komen te staan. En als het wel gebeurt krijgt de pester (of ze nu de gepeste is of de pester zelf) een pak rammel!!!
Ik was echt een pester helaas. Heb er zo verschrikkelijk veel spijt van! Nu ik hoor en lees hoeveel last mensen er eigenlijk van hebben gehad. In de 1e werd ik overigens zelf gepest omdat ik een overbeet had, dat was snel voorbij toen ik een grote mond begon te geven. Eigenlijk schandalig, ik had de grootste mond van iedereen en was dus stoer maar waarom eigenlijk? Omdat ik een grote mond durfde te geven? Eigenlijk is dat helemaal niet stoer. In die wereld van pubers werkt alles zo omgekeerd.
Yep. Hier precies hetzelfde. Ik was altijd al een beetje verlegen van mezelf. Autistische trekjes (ws heb ik dit ook). Vanaf basisschool gepest. Ze pakte mij letterlijk en figuurlijk. Ze stonden me regelmatig na schooltijd bij de deur op te wachten. Heb heel wat keren via de andere deur moeten vluchten. Volgens mn moeder zou ik het zelf uitgelokt hebben en de leraren deden weinig. Die zagen het alleen wanneer ik van me af beet. Ik was dus de lul. Bij de mavo is dit verder gegaan. Aantal van mn oude school gingen ook daar naar toe. Tassen van mn fiets aftrappen, uitschelden, als laatste bij gym enz. Ze noemden mij altijd een jongen of jochie, of lelijkerd.. Verschrikkelijk vond ik dat. En 1 van de ergste dingen: tijdens handenarbeid met zn allen in ritme op de tafel slaan en daarbij jochie, jochie, jochie. Verschrikkelijke tijd. Daarna na een vervolgopleiding met alleen maar meiden. Ook niet alles maar een paar waren super. Ik zat eindelijk zelf eens bij een groepje, ipv erbens achteraan te hobbelen. Ik vertrouwde echt niemand meer. Ik weet nog in de 1e week mee ging vanuit school naar de stad. Liep automatisch in mn eentje achteraan. Totdat 1 meisje naast me kwam lopen, een arm om me heen sloeg en me bij de rest trok. Ik wist niet wat me overkwam en ze het uit een reflex bijna een slag voor dr hoofd gekregen Maar dit alles heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben. Vertrouw niemand, vind contact leggen heeeeel moeilijk, faalangst, mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen ligt ergens onder het vriespunt, ik heb geen vrienden. Maar dan ook echt niemand. Ik kets mensen af uit zelfbescherming. Ben bij een psygoloog getest op oa autisme maar dit kunnen ze niet meer voor 100% duidelijk krijgen. Het pesten heeft flinken sporen op me achter gelaten en deze "symptonen" zie je ook bij autisme. Ik heb geen relatie en ook nooit gehad. Ik heb er voor gekozen om bam mama te worden. Ik durf geen relatie aan te gaan. Ik heb echt al mn stages verpest maar door doorzettingsvermogen alles toch gered.
hier ook gepest jaren lang, omdat ik luizen heb gehad, een bril had en anders liep dan anders. (spierziekte) ik ging met tegenzin naar school, op de middelbare school ging het beter, ik heb mijn pesters nog gezien waarvan 1 ik echt een hekel aan heb.. Verschrikkelijk als ik haar zie dan word ik inderdaad echt woest maar zeggen durf ik niks.. ik ben er erg onzeker over sociale contacten is zeer lastig want ik durf niemand aan te spreken uit angst dat ze me niet leuk vinden of alsnog gaan afzeiken.. Denk bij veel dingen ach doe ik toch niet goed, probeer er aan te werken maar het lukt niet
Ik was een pester. De reden was dat ik zo kon voorkomen dat ik gepest werd. Er was namelijk genoeg reden om mij te pesten (oa vader homo). Door wat er prive gebeurde maakte mij dat sterker op school. Zo sterk dat ik z3lfs gevechten aan ging met jongens. En hoe lullig ook dat pesten op school was voor mij een uitlaatklep (niet de juiste) voor wat er thuis allemaal gebeurde. Voor de gene diehet overkwamen vreselijk maar voor mij een soort therapie. Maar no way dat ik vergeet wat ik die ander heb aangedaan. Degene waarvan ik ze op hyves/facebook had of heb, heb ik dan ook mijn excuus aangeboden.
Gepest, op de basisschool omdat ik groep 5 en 6 in 1 jaar deed en dus midden in het jaar in de andere groep terecht kwam. Ik hoorde er niet en moest terug naar m'n eigen plaats, werd er gezegd en fysiek uitgedrukt. Op de middelbare veel opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd, had pluizig krulhaar, veel acne en niet zo veel te besteden dus erg wijde kleding e.d. Heb ook een keer handen om m'n keel gehad. Van school veranderd (niet vanwege het pesten overigens), daar ging het wel ietsje beter. Heb nu ook een stuk meer zelfvertrouwen en een grotere mond, maar de schade is blijvend.
beide; ik werd gepest omdat ik een eigen wil en een eigen mening had. (bv ieder meisje in de klas had een kuif en ik vond dat lelijk) Ik werd later een pester om een meisje terug te pakken voor wat ze in de klas deed. Dit bleek natuurlijk een enorme vicieuze cirkel te zijn omdat ze mij dan weer 'pakte' in de klas. Ik heb een erg leuk gesprek met haar gehad op een reünie en nu zit ze zelfs bij mij op Facebook.
ik ben vroeger heel veel getreiterd. Zo erg zelfs (athans, zo voelde het..) dat ze uiteindelijk een hyves pagina hadsen aagemaakt om heel de wereld mijn kop te laten zien. Pagina was getiteld "rotkoppen hyves". Gevuld met foto's die ze op het plein met hun mobieltjes hadden gemaakt. 9 van de 10 had ik nooit opgemerkt. Kwam er jaren later (lees; inmiddels diploma havo en werkend) pas achter. ben toen een partij uit mijn naad gegaan op een van de oprichters zijn hyves! Dag later was de pagina uit de lucht. drie dagen later kwam persoon in kwestie langs op mijn werk en kreeg ik excuses. Maar ja, mijn foto's hadden zo'n drie jaar aan schooltijd en nog een dik jaar ná mijn schooltijd op internet gestaan. En waar ging het dan om? Ik had kort haar, met een schuine pluk als pony. Bn lang, dun en val dus op. Nou, ideaal pispaaltje. Daarnaast waren mijn beste vrienden "alto's"en een gothic. treurig, maar dát is dus waarom ik getreiterd werd. elke dag weer.. te sneu voor woorden zulk volk. Ik lach overigens inmiddels wel in mijn vuistje. Want die "vieze alto's "zoals we genoemd werden hebben inmiddels allemaal een baan, ik heb een kind, ieder is een heel stuk verder in het leven dan de figuren die ons treiterden. Zie dagelijks een van die pestkoppen in de winkel, en man man man..... ern is niet veel van hem over. Heeft nooit ergens geld voor, zijn vriendin walst over hem heen (kan dat/ JA! Zelfs bij hem kan dat schijnbaar!) en hij loopt als een mak hondje achter haar aan. Mja, zoveel testosteron en treiter vermogen.... maar hij kan op 24 jarige leeftijd nog steeds niet voor zichzelf zorgen... HA! Net goed.
En dat vind ik heel erg netjes van je. je weet idd vaak ook niet wat de achterliggende rede is van het pesten.
Ik had vroeger veel last van extreme verlegenheid en en lui oog. (dus ik kijk scheel) Ze hebben mij regelmatig proberen te pesten, maar omdat ik nooit wat terug deed of zei, was de lol er snel vanaf. Ik heb me op de basisschool heel eenzaam gevoeld. In een drukke klas van 35 kids was ik gewoon onzichtbaar. Tijdens speelkwartier zat ik alleen voor me uit te staren en in mijn eigen geachtes verzonken. Eenmaal op de middelbare (mavo) bloeide ik helemaal op en had de tijd van mijn leven!
Ik ben vroeger ook heel erg gepest, op de basisschool, op de middelbare school en daarna op de vervolg opleiding ook en waarom? Ik weet het gewoon niet. Ik had geen bril, was niet dik, droeg geen aparte kleding (in de eerste instantie dan). En werd niet door 1 groepje gepest, nee iedereen peste me. Alle sub cultuur groepjes op vooral de middelbare school deden mee, zelf een paar docenten die doodleuk meededen. Ik snap er nog steeds weinig van maar ik heb er wel heel veel last van, nog steeds al ben ik wel veel sterker geworden door de jaren heen.
Op de basisschool werd ik gepest. Maar niemand die het zag want ik leek een populair meisje. Op de middelbare school heb ik het roer omgegooid ik peste niet echt maar ik kwam wel heel erg voor mezelf en mijn vrienden op. Hierdoor werd ik best populair. Er zijn dingen waarvan ik denk waarom heb ik zo gehandeld wat bracht mij op het idee om mensen te gaan slaan of om mensen het leven zuur te maken. Ik wou mijn ' status' behouden en heb daarvoor wel bepaalde dingen gedaan waar ik spijt van heb. Ik heb mijn excuses een paar jaar geleden aangeboden aan een van de mensen die ik naar mijn idee gepest had maar ze wou er niks van weten en terecht. Andere waarvan ik dacht dat ik ze peste hebben het niet zo ervaren en hebben mijn excuses geaccepteerd .
Helaas erg herkenbaar. Bij ons stonden de leraren ook aan de kant van de pesters, enkele dan. De pesters waren sociaal, grappig en populair. Veel mensen sloten zich bij hen aan, omdat je dan veilig was. Ik kon en wou dit niet en was sowieso anders; verlegen, andere mening over dingen. Ik wil nu zo graag weer een studie doen, maar dat stuk verleden maakt dat ik het gevoel heb dat ik dat echt niet meer kan. Het voelt echt als doodsangst nu. Maar we knokken er nog maar even voor . Ik kom nu wel veel eerder voor mezelf op.