Heb je het over mij? Ik verstopte me ook een beetje op school of ging wat achter een groepje staan. Was te verlegen om wat te zeggen
Groep acht werd ik wel wat gepest..ik had puistjes en was stevig. Op de mavo werd ik juist weer populair.
Ik ben gepest, zelfs op het MBO ging dat door (omdat er bepaalde pestkoppen van de middelbare school ook daar naartoe gingen). Heb om die reden dus ook niet mijn opleiding kunnen afmaken. Nu ben ik juist redelijk assertief, waarschijnlijk als gevolg van dat pesten. Ik vind het eigenlijk best erg om te lezen dat er hier ook wat dames zijn die vroeger hebben gepest (maar wel mooi natuurlijk dat jullie excuses hebben aangeboden). Zelf zou ik mijn pesters denk ik niet kunnen vergeven, want ze weten best wat ze hebben misdaan, helemaal op latere leeftijd (16-18) zijn ze zich daar echt wel van bewust lijkt me.
Ik werd vroeger gepest omdat ik een bril had, dik ben, rood haar had, niet te snel van begrip was, snel huilde, niet sociaal genoeg was en ontzettend naïef was, mijn familie/ouders waren stom etc. Ik werd van huis uit verwaarloost en mishandeld (in ernstige vorm) voelde mij altijd aangevallen, en was gewoon anders. Ik was teruggetrokken en angstig - en wanneer er dan iemand zei: ik vind jouw tas niet mooi, dan ging ik gelijk huilen omdat ik dacht dat ze zeiden dat ze mij als persoon niets vonden en in elkaar wilden slaan. Ik was echt zo'n klein humpie dat niet te redden was. Zo zielig, dat ik mijzelf ook had gepest Uiteindelijk kreeg ik wegens een hormonale afwijking in groep 7 al flinke borsten waar ik een bh voor moest hebben en nou ja, lang verhaal kort; ik ben gedurende de basisschool altijd gepest. Vanaf groep 6 begon ik te observeren hoe de pesters werkten nadat er op persoonlijk vlak iets geknakt was (mentaal). Ik was een grote meid (dik en lang, en daarbij dus ook sterker dan gemiddeld) en begon ik flink van mij af te slaan. Ik keek naar de zwakke plekken van mijn pester, bracht deze in kaart en sloeg hem van de ene op de andere dag in elkaar. Dat hielp. Vervolgens pestte ik terug door al zijn zwakke plekken en geheimen over het schoolplein te roepen tot huilens aan toe. Ik werd minder gepest. Sindsdien sloeg ik iedereen die mij pestte in elkaar of zorgde ik dat ik ze verbaal de baas werd. Ik werd op de basisschool niet meer gepest. En dat was een grote opluchting. Echter schoot ik wel verschrikkelijk in de stress doordat ik in groep 8 zat en straks weer opnieuw moest beginnen. Op de middelbare school heb ik direct dezelfde houding met geweld aangehouden en sloeg ik direct heel hard van mij af. En dan het liefst 3 tot 4x per week, zodat niemand het in zijn/haar hoofd haalde om mij te pesten. Wanneer niemand mij pestte, ging ik anderen pesten om hoger op de sociale ladder te staan. Ik werd van een gepeste een pester. En als ik heel eerlijk ben, hoop ik dat als mijn kind zou moeten kiezen tussen die twee 'rollen', dat hij voor de pester kiest. Daar heb ik de minste schade aan ondervonden. Ik was letterlijk een puber from hell - maar het is altijd beter dan zo'n zielig huilend hoopje ellende. Dus tja, dan weet je waarom ik het deed En ja; ik ben verder wel een leuk mens nu, beide houdingen zijn niet meer nodig. Ik heb therapie gehad, cursussen, assertiviteitstraining etc. en er is van alles vrijwel niets meer te merken.
Nee ben niet gepest. Roerde mijn mond wel als het nodig was. Zelf een keer mee.gedaan aan iemand die altijd gepest werd. En dat voelt nu nog niet goed. Die genen zie ik soms nog een tot twee keer toe excuus aan geboden. en gezet jij werd echt heel erg gepest. Hij is verstandelijk beperkt en zegt. heb je afl eens gezet. Sorry. tja dus een keer nooit meer pff. Ben denk zelf te gevoelig om zelfs mijn schuld gevoel. Van iets dat meer dan dertig jaar geleden plaats vond.
Dit heb ik ook eens gehad.. voor de zoveelste keer versperden ze mijn weg naar huis en toen ik probeerde mezelf er langs te duwen schopten ze me omver met mijn fiets. Totaal blind van woede begon ik om me heen te maaien en raakte daarbij de grootste pester op zijn kop. Volgende dag hoorde ik dat hij waarschijnlijk een lichte hersenschudding had. Ik zelf had drie gekneusde vingers en flink wat krassen overal (waarvan weet ik nog steeds niet). Ben toen zo geschrokken dat het toch zoveel harder was gegaan dan ik dacht. Ik ben nooit meer door hem of wie dan ook uit die klas gepest.. maar ben er niet trots op. Maar inderdaad, er knapte bij mij ook iets na al die jaren, ik voelde zo'n ontzettende woede naar boven komen.. wist niet eens dat ik zoveel kwaadheid in me had toen.
Tja, mijn middelbare schooltijd was in ieder geval minder rampzalig dan de basisschool (de scholen daarna nóg veel beter overigens ). Het leukste wat ik meegemaakt heb wat betreft pesten - voor zover pesten dan leuk kan zijn - is dat er een roodharige jongen met sproeten en een extreem lelijk gezicht die er ook om bekend stond héél erg veel te pesten naar mij toe kwam om mij te pesten. Dat was echt zo'n gevalletje van: survival of the fittest. Twee pesters tegen elkaar, en de halve school liep uit. Ongeveer driekwart van de school werd door die jongen gepest (en oké, ook door mij). Uiteindelijk heb ik hem tegen de muur aan gedrukt, bij zijn privédelen gegrepen, bedreigd en een rotgevoel gegeven waar je u tegen zei. Iedereen lachte hem uit en na afloop heeft hij nooit meer iemand gepest en delfde hij zelf het onderspit. Extra: ik heb voor mijn gevoel enkel mensen gepest die er tegen konden. Mijn vriendinnen bestonden uit 'kneusjes' en mensen die ook echt gepest zouden worden. Scheel kijken, luizen, te slim, te dom, te dik/dun, rood of wat ook. Voor mijn gevoel heb ik alleen de 'sterkere' leerlingen gepest, waarvan ik op dat moment het idee had dat ze er tegen konden en erboven staan. Ik denk serieus nog steeds dat ik niemand permanente schade aan heb gedaan op de middelbare school En anders hoor ik dat graag, want dan heb ik nog een excuses aan te bieden.
Ik was op de basisschool wel dik.. maar nooit echt gepest daarom.. Wel in de 1e en 2e van VMBO uit gemaakt voor computerfreak.. Eerst vond ik dat niet leuk, maar na een tijdje boeide het me niet meer.. ik vond het gewoon leuk achter de pc te zitten en nog steeds! Ik had gewoon het idee van, ach, iedereen zit tegenwoordig achter de pc, alleen ik iets meer
Ik ben ook heel veel gepest. Op de basisschool was ik een beetje het buitenbeentje, maar was 't opzich nog wel te doen. Had ook een vriendinnetje, tot zij in groep 6 verhuisde. Toen verhuisden wij later ook, dus ik moest op een nieuwe middelbare school beginnen aan de andere kant van 't land. Hier veel gepest, eigenlijk de gehele middelbare school periode. Uitgelachen, belachelijk gemaakt, maar ook een keer in elkaar geslagen en geschopt door een hele groep, ik werd achterna gefietst na school en dan weer geschopt, spullen van mij werden kapot gemaakt etc. Ben hier toen ook heel onzeker door geworden en kreeg een eetstoornis om met alle gevoelens om te gaan. Na heel wat therapie (deeltijd, opname e.d.), is het een stuk beter gegaan. En nu heb ik gewoon een leuk groepje vriendinnen en is mijn HBO opleiding ook wel gewoon soepel verlopen.
Ik ben gepest op de basisschool, zeg van groep 2 t/m groep 8. Op de middelbare school een nieuwe start gemaakt zonder oude klasgenoten en hoewel ik daar niet echt heb gepest, durfde ik het niet op te nemen voor dat ene buitenbeentje in de klas, veel te bang dat ik er ook weer een zou worden. In de puberteit heb ik weleens gepraat met maatschappelijk werkers enzo en ik heb zelfs een tijdje antidepressiva gehad, echt shocking... Rond m'n 16e ging het roer om, ik nam de regie terug. Ik maakte me langzaam los van mijn labiele moeder die mij (onbewust) in haar depressiviteit meesleurde. Ik werd opstandiger, maar tegelijkertijd zelfstandiger, beet van me af en bouwde een eigen vriendenkring op. Het heeft echt heel wat jaren geduurd, maar inmiddels ben ik zover dat ik dingen niet meer op mezelf betrek, discussies durf aan te gaan, voor mezelf op kom, gewoon mee doe in een gesprek en van mezelf hou zoals ik ben! Ik heb er natuurlijk niet alleen maar dingen mee gewonnen... Het heeft er ook voor gezorgd dat ik mensen nauwelijks toe laat en ik ben slecht in grote groepen, dan ben ik altijd wel de stille. Tot voor kort klapte ik dicht bij ruzies en discussies, gelukkig kan ik daar nu beter mee om gaan. Als iemand vroeger zei dat ze me een naar, chagrijnig mens vonden met een domme kledingsmaak dan trok ik mezelf dat zo erg aan, kon ik dagen om van slag zijn. Of als iemand boos was omdat ik iets had gezegd wat ze niet tof vonden, dan dacht ik dat ze me als persoon ook uitkotsten. Nu heb ik dat helemaal niet meer en dat voelt super! Ik wens jou het zelfde TS Ik ben hard geweest voor mezelf, maar dat was de enige manier. Ik heb nu een (misschien teveel) niet klagen, maar dragen mentaliteit. Als iemand me kwetst, heb ik dat toegelaten, dus kan ik ook als enige dat veranderen!
Ik denk trouwens dat je er wel helemaal 'vanaf' kunt komen, ook van je onzekerheden die eruit voort gekomen zijn. Tot op zekere hoogte natuurlijk, want de een zal altijd wat zekerder zijn dan de ander. Maar als je nog steeds heel onzeker bent in groepen e.d., dan denk ik zeker wel dat dat nog kan veranderen! Ik had ook de hoop opgegeven, maar na heel veel therapie is 't toch echt beter geworden. Eerder dacht ik op de fiets bijv. nog altijd van 'Oh die kijkt heel erg, ze vind vast dat ik een stomme jas heb'. 'Oh zie je wel, ik zie er niet uit'. Etc. Maar toen ik merkte dat ik die gedachtes en gevoelens nog had, ben ik weer in therapie gedaan en me daar 100% op gericht en nu heb ik daar dus geen last meer van. Ondanks dat mij is gezegd dat 't bij mij niet weg zou gaan, omdat ik een sociale fobie zou hebben en een ontwijkende en afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
Hmm...ik heb hier wat gemengde gevoelens over, want wie ben jij om te bepalen of iemand er wel of niet tegen kan? Ik snap wel wat je probeert te zeggen, maar voor mij is elk pestgedrag verwerpelijk. Zoals het voorbeeld wat je geeft over de roodharige jongen, het klinkt alsof je trots bent op wat je hebt gedaan. En weer, ik snap het wel, maar hij gedroeg zich waarschijnlijk ook alleen maar zo omdat ie niet happy was. Zelf ben ik ook iemand met een grote mond en ik heb echt wel eens dingen gezegd waar ik nu zo naar van word als ik er aan denk. Ik ben ook veel gepest, maar ben nooit een pester geworden. Als ik wel eens mensen spreek van vroeger, hoor ik altijd dat ze dachten dat ik zo hard was, dat niets mij kon raken en dat ik altijd een of ander adrem weerwoord had. Dat ik in die tijd en de jaren erna zwaar depressief was (niet door pesten trouwens) en mij alle ellende van de hele wereld aantrok....nee, dat hebben ze nooit gezien. Want ik kwam nogal zelverzekerd en arrogant over. Tja..niet alles is wat je ziet.
Beide. Ik werd gepest omdat ik wat steviger was dan de andere kinderen. Vooral door 1 jongen, die ik later toen ik het helemaal zat was een klap heb verkocht. Paar maanden later waren we vriendje en vriendinnetje... Haha te gek voor woorden eigenlijk. Toen ik eenmaal had laten zien dat ik niet over me heen liet lopen werd ik stukken populairder en begon ik zelf ook te pesten, inderdaad puur om erbij te horen en ervoor te zorgen dat ik zelf niet gepest werd. Heel erg, en hoewel ik niet een hele actieve pester was deed ik op de achtergrond wel mee. Ik heb daar nu echt spijt van..
Yep, en niet alleen op school ,ook op internaaat en door stiefmoeder en vader (al was dat meer emotionele mishandeling). K was nooit haantje de voorste maar zat gewoon bij de grote hoop zeg maar. Tot moeder stierf: vader/stiefmoeder verwaarloosde en mishandelde ons (ik hoor t mantra "dom,dik en lelijk" nog dagelijks in mijn hoofd). We werden niet verzorgd (luizen, slechte ongewassen kledij, geen tandarts of doktersbezoeken, geen traktaties op school ed) daardoor gepest op school. En ook op internaat en ook op zomerkamp (ja je bent makkelijke prooi natuurlijk). Dit van mijn 8 tot ong mijn 16jaar. NU: ja simpel: ALS DE FUNDERING ROT IS, IS T HUIS OOK ROT. Heb PND's gehad, borderline en nog wat leuke dingetjes allemaal omdat ik gewoon schrik van de ander heb. Sartre zei t al : "l enfer ce sont les autres" (de hel, dat zijn de anderen) is ook mijn levensmotto. Mocht ik trouwens mijn stiefmoeder tegenkomen (vader en haar zijn al 10 jaar uit elkaar) en ik kan zeker niet in de gevangenis komen, ik mep dat mens gewoon compleet in elkaar:x
T soort gepest: boekentas doen "verdwijnen", altijd als laatste gekozen worden bij turnles (en dan nog met de luide verzuchting dat "die dikke ons toch gaat doen verliezen"),geniepige dingetjes (inkt leegknijpen in pennenzak, opstel pikken, info niet doorgeven zodat ik als enigste van niets wist), altijd een stoel naast mij openlaten net alsof ik keihard stonk, gewoon verwijten: dom,dik en lelijk, stelen, geniepig stompen en knijpen, . S nachts in mijn bed op internaat water komen leeggieten; spuwen in mijn eten, wc-deur opentrekken en dan groepje rond verzamelen enz... 1 van de ergste: in volle klas overgeslagen worden als enigste bij t uitdelen van verjaardagscadeau's/kaartjes. Stiefmoeder/vader: slaan, wurgen, verwijten, zware huishoudelijke taken doen, weigeren om naar de dokter te gaan (heb gevoelloze tenen na breuken die niet verzorgd zijn en een scheve middenvinger), slecht of geen etengeven (broer was op gegeven moment ondervoedt), dronken thuiskomen en al het eten van tafel vegen en eisen dat t direct opgekuis wordt terwijl ze er in rondlopen tja geestig was het niet, mss niet verwonderlijk dat ik geen vertrouwen heb in de ander. t was gewoon alomtegenwoordig in mijn jeugd Sorry voor t gezeik, maar pesten maakt mij altijd furieus
Ik ben ook gepest. In de eerste klas van de middelbare school. En ja, waarom eigenlijk? Ik was te dun, had geen borsten en droeg hemdjes i.p.v. bh's, was een viezerik omdat ik niet wilde douchen na gym, als mijn haar gevlochten zat was ik een 'wannabe negerin' en mijn moeder ook! (Ben een halfbloedje; Nederlandse moeder, Kaapverdiaanse vader). Was een mietje omdat ik geen bacardi dronk, niet rookte en niet met jongens ouwehoerde. Ik werd in de tram met passers in mijn benen geprikt, mijn tas werd stiekem leeg gehaald in de tram, als ik in de kantine met mijn eten liep werd ik geduwd zodat mijn eten viel, soms stonden ze in een kringetje en werd ik van persoon naar persoon geduwd. Op een gegeven moment brak ik en heeft mijn moeder mij van school gehaald. De directeur vond het mijn eigen schuld! Ben op mijn nieuwe school heel goed ontvangen en de pesters mochten niet in/bij/op mijn school verschijnen. Het bovenstaande en nog een aantal privé omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat depressief ben geraakt.
Ik ben op de MAVO erg gepest. Ik was heel dun, had een bril, een beugel én ook nog puistjes...lelijk was ik, althans dat zij men tegen mij. Ik wilde echt dood . Ik heb helaas nooit het lef gehad om eens iemand neer te hoeken. Dan was het misschien gestopt. En het stomme is, ik ben best aardig opgedroogd al zeg ik het zelf, maar als ik ergens ben met, in mijn ogen, mooie meiden, dan voel ik soms toch nog dat meisje van de MAVO, die lelijkerd. Gelukkig kan ik dat gevoel tegenwoordig goed de baas en ondervind ik eigenlijk helemaal geen hinder meer van mijn pestverleden. Maar ik heb er echt nog wel een aantal jaar last van gehad nadat het gestopt was.