Ik ook, ik ben in groep 6 t/m 8 heel erg gepest, fiets vernield opgewacht 1x maar dat had weinig nu omdat ik terug sloeg. Ik kwam in groep 6 op een andere school in een andere provincie. De leraar noemde me vanaf het begin gastarbeider daarmee is het gepest begonnen. Later ben ik zelf niet echt gaan pesten maar liet ook niet meer over me heen lopen.
Ik ben zowel op de basis als op de middelbare school heel erg gepest, van naroepen tot geweld. Thuis situatie was daarbij bij mij ook niet ideaal en liep zelfs op n gegeven moment met een hele erge gedachtes rond om n eind te maken aan mezelf want niemand zou mij toch missen.... Het heeft heel lang geduurd om me te voelen zoals ik me nu voel, nu een sterke en mooie vrouw Mijn vriend heeft me veel vertrouwen in mezelf gegeven en laten zien dat er wel mensen zijn die ik kan vertrouwen en bij wie ik mezelf kan zijn. Er word nu volgens mij wel meer aandacht aan besteed maar nog niet genoeg vind ik.
De 1e 2 jaar op mijn middelbare school werd ik in de klas af en toe getreiterd door een aantal zogenaamd populaire meiden. Buiten de klas had ik overigens genoeg vriendinnen, heb me nooit eenzaam gevoeld en kwam ook wel gewoon voor mezelf op, maar soms werd ik er wel onzeker van. Het was gewoon niet nodig, ik was ook niet de enige bij wie ze het deden en ze deden het alleen maar om zichzelf beter te voelen. Als ik sommige van hen nu tegenkom gaan mijn haren nog steeds overeind staan. Een van hen is het nichtje van een hele goede vriendin van mij en daar spreek ik nu wel gewoon leuk mee. Maar 2 andere meiden loop ik echt straal voorbij, die hebben voor de rest van mijn leven voor mij afgedaan. Ik denk weleens; het was alleen de 1e 2 jaar en niet eens stelselmatig, moet je nagaan wat het met iemand doet als je jarenlang dag in dag uit getreiterd wordt...
Ik ben zelf nooit gepest en heb ook niet gepest. Kon vrijwel met iedereen door een deur. Heb een schurfthekel aan pesten..altijd al gehad.
Echt gepest ben ik niet, maar erg geliefd was ik dan ook weer niet. Ik ben erg onzeker en verlegen, maar lijk snel arrogant. Op de basisschool had ik wel vriendinnen, maar werden er ook genoeg vervelende dingen gezegd. Ik heb een wipneusje, en ik werd altijd varken genoemd Op de middelbare school ben ik een aantal keer geslagen ook, en zo onzeker dat ik nooit een beuk terug heb durven geven. Nu nog ben ik verlegen en onzeker maar lijk ik arrogant. Dit geeft met collega's ook geen fijne sfeer, ik durf vaak niet echt mee te praten ofzo en uiteindelijk kom ik erachter dat er over me gepraat word zal wel altijd zo blijven helaas.
Ik was een pester.. op dat moment is het stoer, meeloperij maar oh wat schaam ik me nu voor mijn gedrag van toen. Ook hielp ons "groepje" kinderen die gepest werden, en kwamen voor hun op. Maar zelf deden we het ook.. erg onlogisch.. op dat moment weet je niet hoe het iemand kan beschadigen, dat intreseert je dan niet. Als ik aan toen terug denk voel ik me dom.. en dat is zwak uitgedrukt..
Ik ben ontzettend gepest. Opgewacht, geslagen, van mijn fiets geduwd, etc. Als ik niet het doelwit was, dan was mijn broertje het. Eén van ons was hoe dan ook de sigaar. Waarom? Haarkleur, gebit (ik), bril (broertje), ouders die een beetje anders waren dan de rest van het dorp. Geen schokkende afwijkende dingen ofzo. Maar toch heel lang gepest. Uiteindelijk ben ik enorm van me af gaan bijten. Het maakte mij geen leuker persoon. Maar ik ging liever de confrontatie aan, dan dat men mij weer zou gaan pesten. Terugkijkend vind ik het zo sneu voor mijn broertje en mezelf. We waren nog zo jong en het heeft ons gevormd helaas. En daardoor ben ik een periode onnodig onaardig tegen mensen geweest. En die hadden dat echt niet allemaal verdiend. Het was gewoon een reactie op jarenlang gepest worden. Heel triest...
Geen pester geweest, maar ook niet gepest. Was wel een beetje een einzelgänger op de middelbare school (vooral vanaf de derde: ging veel eerder uit als de rest, hoefde niets te doen om supergoede cijfers te halen, uiteindelijk depressief geworden en opleiding niet eens afgemaakt overigens). Was eigenlijk altijd iemand die met iedereen wel goed op kon schieten. Pesters sprak ik gewoon aan op hun gedrag, kinderen die gepest werden kwam ik voor op. Had teveel zelfvertrouwen om gepest te worden, maar interesseerde me gewoon niet voor diepgaande contacten hihi.
Pesten sucks! Ik was er op een gegeven moment echt van overtuigd dat ik spuuglelijk was. Nu terugkijkende was ik niet het mooiste meisje van de klas, maar lelijk...neuh, ook niet vind ik. Ik vond het soms ook leuk om eens wat anders dan anders te dragen...pfff, nou dan werd je ook gelijk neergesabeld. En ik begreep ook echt niet waarom ze mij moesten hebben, de pesters namen niet eens de moeite me te leren kennen, hebben nooit een fatsoenlijk gesprek met me gevoerd, ik was vanaf het begin de sigaar. Zo jammer, want mijn MAVO-jaren zijn daardoor behoorlijk donker gekleurd. Waar ik nu stiekem wel eens een beetje om moet lachen: 1 van de pesters kom ik nu nog wel eens tegen in de stad. Hij is al kalend en heeft echt een bierbuikje, geen vooruitgang qua looks. Ik ben 2 kinderen verder, pas nog steeds in maat 36 en ben er in de jaren echt mooier op geworden. Gnagnagna, karma is a bitch
Mij hebben ze helaas ook veel gepest wat mij ook altijd zal blijven achtervolgen . Opgewacht en in de brandnetels gegooid, altijd in de pauze achterna gelopen en uitgescholden (rood haar). Een hersenschudding geslagen met vuist, opgewacht en met een gummiknuppel in elkaar geslagen. Heel veel jaren geleden gaf de huisarts het advies naar maatschappelijk werk te gaan maar daar zou ik in een praatgroep komen maar weet van mezelf dat ik dan nooit zou praten. Volgens mij TS woon je bij mij in de omgeving als ik zo lees op welke school je hebt gezeten.
Op de basisschool ben ik erg gepest. Ik was niet één van de slankste (nog steeds niet) brildragend en beugel. In groep 8 was ik het spuugzat en heb de twee pesters flinke klappen gegeven. Mijn moeder was al op school geweest en ook de leerkrachten deden er niet aan. Sindsdien was het over en waren ze bang op de middelbare school heb ik nergens meer last van gehad. Ik stond vanaf dat moment m'n mannetje!
Geen van beiden. Ik werd wel altijd als 'anders' gezien en mensen waren gek op mij of mochten mij totaal niet, dit is nogsteeds zo. Prima...
Ik ben enorm gepest! En heb er tot op de dag van vandaag nog last van. Ik ben vooral bang voor grote groepen, en voor pubers. En dat in combinatie zorgt soms voor paniekaanvallen. Ik ben gepest omdat ik klein ben, vanwege mijn haarkleur, mijn afwijking, mijn postuur, om alles wat je bedenken kunt. Mijn man en schoonmoeder hebben me een poosje aan het handje door het leven genomen en sindsdien gaat het wel elk jaar beter!
Ik werd gelukkig niet echt gepest. Maar op de basis school was ik een allemans vriendje. Maar op partijtjes werd ik nooit uitgenodigd. Ik zat op een hoge basis school , iedereen hun ouders hadden hoge banen en woonde in echt de villa's van het gooi. Mijn vader was maar 'gewoon' schilder. Ik was ook de enige die naar de mavo ging. Alles ging minimaal havo doen. Ik kon niet mee komen en had overal bijles voor. Ik heb het achteraf wel heel leuk gehad , en ookal had ik het zwaar met leren e.d heb ik toch heel veel geleerd. Daar kwam ik achter toen ik op de mavo kwam. Ik kon al bepaalde dingen die mijn klasgenoten nog echt niet konden (zins ontleden , redelijk Engels e.d.) Op de mavo heb ik een top tijd gehad en het echt met 10 vingers in me neus gehaald. Achteraf kon ik makkelijk naar de havo en misschien nog wel hoger. Na het eerste jaar kregen me ouders een gesprek of het niet beter was dat ik naar de havo ging. Maar dat heb ik niet gedaan want ik had eindelijk vriendinnen , werd wel voor feestjes uitgenodigd en zat gewoon iets meer bij mijn soort mensen zeg maar. Toch als ik terug krijg was ik vaak heel verdrietig , hoe ouder ik werk ik merkten dat ik er toch niet bij hoorden. Achter me rug om was ik het zielig meisje met 'arme ouders". Ik ben wel heel even gepest door een jongen alleen gelukkig had ik goed me mond klaar en toen die me broertje ging pesten die ook op de basis school zat bij mij toen heb ik van me afgemept en hield die wel op en durfde niemand me echt te pesten maar er echt bij horen... Nee
Ik werd op de basisschool niet echt gepest, wel uitgesloten. Had vriendjes bij ons in de buurt, maar zodra we dan op school waren speelden ze toch liever met iemand anders. Op de middelbare ben ik wel erg gepest, vanaf het moment dat ik startte tot het moment dat ik (helaas) gestopt ben met school. Ik zal jullie verder details besparen. (is nooit fysiek geworden) Ik had tijdens m'n puberteit twee vrienden buiten school, die me er zowat door hebben gesleept, al heb ik ze nooit echt verteld dat ik gepest werd. Thuis was het ook al k*t genoeg. Daar zal ik verder ook niet over doorgaan, maar laat ik zeggen dat m'n jeugd niet echt m'n gelukkigste tijd was. Heb ook aan zelfverminking gedaan. En tja, het vormt je wel. Ik kan heel zelfzeker en open overkomen, maar daarachter zit een superklein/bang hartje. Ik word heel onzeker bij groepen pubers haha. Ben 26.
Ik ben gelukkig nooit gepest, en ik ben ook geen pester geweest. Ik hing er een beetje tussenin , gewoon gewoon. Niet super populair, maar meer een allemansvriend. Ik hou niet zo van groepjes, nog steeds niet trouwens. En toen kon het mij al geen reet schelen wat een ander van mij dacht, en nu kan het mij nóg minder schelen wat iemand van mij denkt
Tsja denk dat je me wel een pester kan noemen, ofzo.... Ik richte me voornamelijk op pesters die in mijn ogen veel te ver gingen. Door ze even te laten voelen hoe het voelt, dimde ze vaak al snel in. Gelukkig werd het op mijn scholen als positief en 'opkomen voor' gezien, want met die intentie deed ik het ook
Hier ook ontzettend veel en erg gepest. Ik was te dik, mijn moeder is samen met een vrouw. Dus tja. Ideaal om gepest te worden die combi. Ik ben op de basisschool ook gepest en op het Merlet college waar TS het ook over heeft was het helemaal feest. De ergste dingen die ik mee heb gemaakt is dat ik van de trap ben geduwd, met vleesvorken continu ben geprikt tijdens kookles (want dan zou ik wel leeglopen), opgewacht en in elkaar geslagen, gezicht opengekrabt en als klap op de vuurpijl ook weer tijdens kookles waarin we eens pudding moesten maken kreeg ik alle schaaltjes pudding voor op mijn tafel gezet. Het waren er meer dan 30 (grote klas) en er werd in gespuugd en ik moest het dan opeten. Niet gedaan hoor want met een grote zwiep heb ik al die glazen schaaltjes zo tegen de grond gesmeten. De pudding zat tot aan het plafond en in de gordijnen en alles zat onder. Heb me nog nooit zo alleen gevoelt als toen. Ik kom geregeld wel meiden tegen van die tijd en voel me dan heel erg klein worden. Ik ben nog steeds dik dus ik zie en hoor ze dan kijken en smiespelen.
Ik ben gelukkig nooit gepest, heb weleens geplaagd maar echt structureel pesten deed ik niet. Ik was altijd best geliefd en had veel vrienden en vriendinnen!