En terecht...nu huilen ze, maar als ze ouder zijn begrijpen ze het vast wel. Als puber hebben mijn ouders mijn brommertje afgenomen, omdat ik tegen de afspraken in mijn geld bedoeld voor de verzekering er door heen had gejaagd. Kleding van gekocht. Kon toen elke dag 25 km fietsen. Tja, toen huilde ik ook, maar later begreep ik t wel.
*Sarcasme aan* Wauw, gewéldige straf! De perfecte manier om je kind op te voeden! Haar dochter zegt nu vast dingen als: "Bedankt, mam! Nu je me publiekelijk te kakken hebt gezet op het Internet, waar nooit iets écht verdwijnt, zie ik ineens in hoe fout ik bezig ben geweest. Voortaan vertel ik je álles! Wil je dat ik nu de auto was, of pas als ik mijn kamer hebt opgeruimd, mijn huiswerk heb gedaan, en eten heb gekookt?" *Sarcasme uit* - Je belofte verbreken (verjaardagscadeau terugtrekken) - Publiekelijk te schande maken - Vriendinnen én hun ouders beledigen - Uitgaan van het slechtste in je dochter Het is al veel eerder fout gegaan in de opvoeding als dit soort acties worden uitgehaald. Ze mogen wel wat aan de communicatie gaan werken in dat gezin.
Heel idealistisch en pedagogisch verantwoord maar soms werkt communicatie niet (meer), al kan je nog zo geweldig lullen als brugman. Ik persoonlijk zou het ook niet zo publiekelijk aanpakken en zou anderen er al helemaal niet bij in betrekken maar kan me best voorstellen dat als mijn dochter mijn grens over zou gaan en ik niet tot haar door zou kunnen dringen, ik ook in staat zou zijn om, zoals in dit geval, concertkaartjes te verkopen/weggeven. Iets met niet willen luisteren en dus maar voelen.
Hier ongeveer dezelfde ideeën bij dezelfde leeftijd van de meiden. Het verhaal van lioness74 zou ik geschreven kunnen hebben. Dochter 2 is veel moeilijker te houden, en moet dus veel strakker gehouden worden.. We gaan komende zaterdag proberen kaartjes te bemachtigen voor het concert in juni 2014, maar nu al met de consequentie dat als ze er einde van het schooljaar niet goed voorstaan qua cijfers, de kaarten verkocht gaan worden en ze dus niet mogen...
Omdat meiden in die leeftijdscategorie lang niet altijd meer voor rede vatbaar zijn. Veel meiden veranderen in kleine monstertjes rond die leeftijd. Een 'goed' gesprek zal bij een hoop meiden nog best werken maar bij de die-hard monstertjes niet meer. Dan maar zo, wie niet horen wil...
Hier heb je gelijk in, maar ik ben het wel met leeuwtje eens, dat dat komt omdat kinderen tegenwoordig zo vrijgelaten worden, dat het probleem met onhandelbare pubers al veel eerder wordt gevormd.
Ik kan me zo voorstellen dat het kunnen communiceren met je kinderen op een manier dat je makkelijk tot ze doordringt iederen zijn ideaal is. Idealen die, naar mijn mening, niet altijd makkelijk te realiseren zijn.
Ik heb ook een voorbeeld, ik werk op een reisbureau, en had een groep van circa 10 jongeren geboekt naar Salou. Op een dag kwam een van de moeders bij ons op kantoor dat ze de reis van haar zoon (ze waren allemaal onder de 18) wilde annuleren. Ze hoefde geen geld terug, als hij maar geannuleerd zou worden. Hij had het schijnbaar thuis zó bont gemaakt, dan ze de reis geannuleerd had. Ook lullig, maar goed.
Maar waarom is het lullig? Aan bepaald gedrag moeten consequenties zitten, hetmoet toch niet zo wezen dat je tieners ongestraft maar van alles kunnen uit vreten. Tuurlijk tieners zijn tieners die hebben fratsen, maar daar moet wel een grens aan zitten. Ok de moeder had het niet zo openbaar hoeven doen, maar ze geeft wel een duidelijke grens aan. Daar mogen een hoop ouders van tegenwoordig wel wat van leren. En dan zeggen dat er gecommuniceerd moet worden? Met een heftige puber valt niet te communiceren en die ziet ook nergens het probleem van in totdat hij/zij een keer wel de consequenties merkt.
Nou nee, op die manier bedoel ik het in ieder geval niet. Als die meid het zo bont heeft gemaakt, dat ze de consequenties daarvan, niet heeft overzien, dan denk ik: hoe kan dat? Ik weet ook niet hoe oud dat meisje geweest is natuurlijk en waar het allemaal is gebeurd (thuis, elders). Ook dat vind ik een grote rol spelen namelijk.
hahaha mooi man Tja, moeders zijn ook maar mensen, hoe vaak zetten jullie hier niet iets neer waar van je later denkt pfff moest dat nou zo? Mijn moeder heeft toen ik 16 was eens gezegd, weet je M, ik hoop dat je later net zo'n rotmeid krijgt als ik. Daar heeft ze altijd spijt van gehad, op mij heeft het niet zo'n indruk gemaakt, ik heb nu 2 van die rotmeiden hahaha
Ik spreek uit ervaring, zonder de band uit mijn tienerjaren was ik er ECHT niet meer geweest, en dat kun je raar vinden, maar voor mij was dat het enige houvast die ik had. Had mijn moeder mij op dat moment verboden naar een concert te gaan terwijl ik dat heel hard nodig had, ik denk niet dat de gevolgen te overzien zouden zijn geweest. En de juiste hulp? Vertel mij eens wat dat is, want na 16 jaar in de psychiatrie heb ik die nog niet gevonden hoor
Met je eens hoor! Ik weet nog toen ik 15 was en de Backstreet Boys in Nederland kwamen. Uren ag ik al voor het postkantoor voor kaarten. Toen gebeurde dat ng zo (mmm wat klink ik oud haha). Maanden keek ik ernaar uit. En toen het zover was lagen we s morgens al zo vroeg mogelijk voor de deuren waar het concert gehouden werd. Was voor mij echt meer als gewoon een concert idd. Vind het dus ook een te hoge straf. 17.000 wow! Zo zou je eerder denken dat mama geld nodig was
Tsja, volwassen dingen doen (liegen en bij oudere jongens 'slapen'), als een volwassene de consequenties op je nemen.
Uhhh zoals ik dus! Denk je nu echt dat mijn ouders het met simpelweg praten eraf konden brengen? En ik was echt de gemiddelde; dramatische, monsterlijke, brutale, leugenachtige puber hoor. Mijn ouders hebben flink wat mee mij te stellen gehad en achteraf ben ik blij dat ik strak gehouden ben. Prima straf dus! Mijn ouders hanteerde ook het wie niet horen wil- geloof en tsja. Ik wou gewoon ook niet horen. Dan loog ik toch?