Hier ga je commentaar op krijgen...... Een 'klompje cellen' is wel degelijk mens, want bij een echo leeft hij/zij, schopt, draait, beweegt. En dat hoopje cellen leeft in iemands buik. Dat jij VOOR abortus bent is je eigen keuze maar ik schrik echt van je opmerking over het klompje cellen.
Op de termijn waarbij de meeste abortussen gedaan worden schopt, draait en beweegt het nog niet. En leeft, tja een meid van 13 zal weinig levends vinden met 6 weken... Met 22 weken is het uiteraard een heel ander verhaal, maar dat is dus ook hoge uitzondering.
Abortus is tot 24 weken toegestaan. En ik geef toe, ik was ook nooit zo tegen abortus en juist voor het recht om zelf te beslissen. Echter toen ik met 18 weken gewongen was te bevallen van mijn overleden dochter* schrok ik van hoe volmaalkt af het op die termijn al is. Het is echt een mensje, met vingertjes, teentjes en een gezichtje wat echt de kenmerken van ons beiden had. Als je vervolgens dan hoort hoe ze zo'n kindje aborteren.. vreselijk echt! Sinds dien ben ik er toch wat anders naar gaan kijken. Ik denk dan ook dat je eigen ervaring maakt hoe je er tegeaan kijkt. Het is een onderwerp waarbij emoties hoog kunnen oplopen.
Met medisch word niet alleen voor de baby bedoelt slimmerd. Verder nog woorden of zinnen om te ontleden van mijn reactie of mag ik ook mijn mening hebben?
Een 13jarige is oud genoeg seks te hebben dus ook de consequenties en er bestaat gelukkig nog iets als adoptie. Mits het om verkrachting gaat, dit is een heel ander verhaal. Maar zeg zelf want je komt wel fijn met je voorbeeld van een 13jarige maar hoeveel zullen er dat zijn tegenover volwassenen?! En voor jou is het een klompje cellen, voor mij een baby in beginning, een mensje, een individueel. Ik ben tegen abortus TENZIJ het medisch is voor EN kind En of ouder, en als iemand zwanger na verkrachting is kan ik het nog begrijpen.
Je mag best een mening hebben hoor, maar het is niet prettig om voor een eventuele moordenaar uitgemaakt te worden..... En misschien reageer ik wat gepikeerd, maar dat komt omdat het echt niet zo simpel is als hoe het hier door sommige mensen beschreven wordt..
Voor mij is het net zo goed leven, begrijp me niet verkeerd. Maar omdat ik dat vind, moeten anderen een kind krijgen wat misschien helemaal niet verstandig is? Of dat nu om financieel, leeftijd, slechte relatie gaat... Het maakt me niet uit. Iemand die een kindje geen goed leven kan bieden, hoeft van mij niet perse dat wel te doen. En dan kan je zegen adoptie? Net alsof dat zo makkelijk is?!
Maar ik maak jou niet voor moordenaar uit hoor meid. Je stond helaas medisch, al dan wel lichamelijk of psychisch voor een vervelende keuze en hier heb ik mijn punt ook duidelijk over gemaakt.
Apart, dus alléén als het kind in levensgevaar is vind je het kunnen... Wanneer de moeder in levensgevaar is dan hoort abortus dus niet, ook al kan de zwangerschap haar leven kosten? Zoals bij die Ierse vrouw. Een vriendin van mij heeft tijdens een bevalling een uterusruptuur gehad, daardoor is ze zelf bijna overleden (en haar dochter werd doodgeboren). Mocht ze nu (ondanks anticonceptie natuurlijk) zwanger worden dan zal ze of moeten laten aborteren, of het grote risico nemen dat de zwangerschap haar leven zal kosten. Als ik in haar situatie zat, zou ik overigens wel sterilisatie overwegen. Ben het eens met MamaR, vind sommige reacties hier echt heel kort door de bocht.
Ik wil niet flauw zijn, maar wanneer iemand voor een abortus kiest.. Waarom moet men dan altijd in de bocht komen met stellen die geen kinderen kunnen krijgen? Dat snap ik persoonlijk nooit zo.
Mij wel maar gelukkig voel ik me niet aangesproken. Wel vind ik dat je behoorlijk ongenuanceerd, ongefundeerd en overbodig grof uit de hoek komt. Mijn moeder leerde mij dat als ik niets aardigs te zeggen had, ik beter mijn mond kon houden... Ik geef jou hetzelfde advies maar of je dat wilt aannemen van een moordenaar??
Ik ook niet,ik vind persoonlijk dat een vrouw ALTIJD ZELF mag beslissen wat ze doet.ONGEACHT de reden.dat ik persoonlijk niet met die reden eens ben wil niet zeggen dat haar RECHT op een abortus vervalt.hier in Nederland is het zo bepaald in de wet dat een vrouw dit mag tot 24 weken zwangerschap en dus volgt de arts gewoon de wet.iedere persoonlijke gewetens kwestie heeft daar niks mee te maken.
Als sommige toch eens wisten hoe blij je al kan zijn dat er een "klompje cellen" is ontstaan..... Voor mij is abortus iets vreselijks!!!! De enige redenen dat ik t goed zou keuren zijn: Verkrachting/ernstige afwijking waardoor t kindje komt te overlijden na veel pijn/ als t leven van moeder of kind in gevaar komt. Dit laatste is natuurlijk erg lastig te beslissen, maar mijn punt is duidelijk. Je weet dat als je erop duik, dat er een kind van kan komen, wil je t echt niet, dan moet je daar serieuze maatregelen voor nemen, en goed weten hoe ac werkt. (Dit laatste is nogal een punt merk ik. Mensen die alleen de pil gebruiken, koorts krijgen, en dan "door de pil heen" zwanger raken..... Ja gek he?! ) Op t moment dat je dan zwanger ben moet je ook je verantwoordelijkheid nemen. Je bent dan al tenslotte een moeder, al is t nog "een klompje cellen"
JE bent helemaal niets... JIJ misschien maar het enige wat voor iedereen geldt is dat ze zwanger is. Moeder? Nee, echt niet. Ik voelde me geen moeder bij de abortus, geen moeder bij de vmk, geen moeder bij de mk en zelfs geen moeder voordat mijn eerste kind geboren was. Raar misschien voor jou maar zo zie je maar... iedereen is anders. Net zoals je vraagt je voor te stellen hoe blij iemand kan zijn met dat klompje cellen, is het aan te raden om je te proberen voor te stellen hoe mensen ongelukkig zijn met dat klompje cellen of ze nu hun verantwoordelijkheid genomen hebben of niet. Elk kind heeft het recht om welkom te zijn... Probeer niet te generaliseren.. staat niet chic
Abortus, daar ben ik fel tegen. Heb je sex, weet je dat je zwanger kunt worden. Ongeacht of je nou anticonceptie gebruikt of niet, Wanneer ik het bed in stap met mijn man, weet ik dat er een mogelijkheid is dat ik zwanger wordt. Ergens een aantal posten hierboven wordt aangehaald : wat als de vrouw nou zelf in levensgevaar is ?? Mocht dat mij overkomen, dan nog zou ik nooit een abortus overwegen. Ik schenk namelijk liever mijn kind het leven, ook al moet ik er zelf aan gaan. Kind komt wel groot met liefde, en zal niets tekort komen. Enigste reden waarbij ik een abortus kan begrijpen, is als het kindje niet verenigbaar is met het leven, of na de geboorte toch moet sterven na veel pijn etc etc. Dan zeg ik : oké, ik begrijp de keuze voor abortus. Maar al die andere reden om abortus te laten plegen, vind ik gewoon niet kunnen. Het is niet zomaar een ''klompje cellen'' het is een kindje in wording.
Op t moment dat er dna van 2 mensen 1 is geworden, zie ik t als een wezentje, een leven, een begin van een persoon. Dus als je zwanger ben, ben je voor mij al moeder, aangezien je in de buik al voor je kind moet zorgen. Kan zijn dat jij daar anders over denk, prima. En ik probeer me liever niet voor te stellen hoe ongelukkig iemand kan zijn met een kindje...... Dat is in mijn ogen (op de uitzonderingen na dan) onmogelijk. En zeker heeft ieder kind t recht welkom te zijn, maar zo heeft ook ieder kind (wat t in mijn ogen dan dus al is) ook t recht om te leven. (En toen had ik nog n stuk getypt maar dat heb ik maar wegghaald, dat komt helemaal niet chiq over.)
Uhm met 8weken was mijn dochter al duidelijk aan het bewegen hoor!!! Niet echt schoppen enz., maar duidelijk een soort schokkende bewegingen.