Familie en goede vrienden vind ik geen probleem in mijn eigen huis. Soms ben ik even druk, en zie ik niet alles. Prima hoor. Ook buitenshuis vind ik het niet erg. Ik probeer altijd alles in de gaten te houden, maar soms zie ik het niet. Afgelopen weekend was ik druk met de boodschappen, en de oudste is nogal een dromer. Hij was een beetje heen en weer aan het lopen en toen zei een oude mevrouw dat hij wel even op moest letten op andere mensen. Vind ik fijn, dat iemand anders dat even zegt. Zoon schrok zich een hoedje ( werd heel netjes gezegd hoor ), en hij lette direct goed op. Vreemde ogen dwingen....
Ja dat mogen ze! Soms zijn we aan de koffie met 2 gezinnen, en dan zijn er in totaal 6 kinderen ofzo. Op t moment dat ik in de keuken ben, en mijn man zit in gesprek, mag een ander best mijn kind corrigeren. Maar zitten we er zelf bovenop dan zou ik er niet blij mee zijn..... De meeste vrienden/familie weten wel hoe ik er over denk, en gelukkig zitten we wel op 1 lijn. Corrigeer ook gerust 1 van hun kinderen, das geen probleem.
Geen problemen mee! Ik heb behoorlijk drukke kinderen en die mogen best gecorrigeerd worden door een ander (luisteren ze ook meteen, haha). En andersom, als andere kinderen in mijn huis iets doen wat mij niet bevalt en de ouders zeggen er niets van, dan zeg ik er zelf iets van. Als ik ergens anders ben (dus niet thuis) en een ander kind doet vervelend tegen mijn kinderen dan zeg ik er ook iets van als het de jongste (2 jaar) betreft want die kan zelf nog niet goed praten. Mijn oudste (4 jaar) mag het zelf opknappen.
Mogen ze best doen en als ik het er niet mee eens ben geef ik dat meteen aan. Dus heb wel eens discussies met mijn schoonmoeder bijvoorbeeld maar jammer dan.
Niemand anders dan mijn man en ik corrigeren mijn kids als wij er bij zijn. Zijn ze nou aan uit logeren en gedragen ze zich niet dan vind ik het niet meer dan normaal dat bijvoorbeeld opa en oma ze corrigeert. Corrigeren met woorden dan he, een tik op de vingers hoeft niemand mijn kind te geven, ook niet als ik er niet bij ben.
Ik zou er geen moeite mee hebben als het bij een ander thuis is. Ik kan iets goed vinden, wat daar toch niet mag. Dan is het ana hun zelf om die grens inderdaad aan te geven. Thuis als ik er bij ben vind ik niet nodig, maar als ik het zelf niet zie. Gene probleem. Ik doe het zelf ook. Al zal ik nooit zeggen "niet doen" ofzo. Meestal zeg ik dan "ik weet niet of mama/papa dat goed vind hoor". En dat zeg ik dan dusdanig dat mama/papa dat hoort en dan kan ze zelf bepalen of ze dat inderdaad niet goed vind of niet.
Bij mij thuis stel ik dat niet op prijs. Bij anderen thuis gelden misschien andere regels die ik niet weet en dan vind ik het tot op zekere hoogte wel prettig als zij mijn kinderen terecht wijzen wanneer ze te ver gaan. Ik zeg 'tot op zekere hoogte' omdat één kennis van me maar bleef zeuren over wat mijn zoontje wel niet fout deed bij haar. Hij zat met zijn vingers aan de glazen salontafel (och nee toch), hij rende door de woonkamer (eechhtt??) en hij sloeg met zijn handjes op de eettafel en die kon dat echt niet hebben want dat hout was zo zacht. Het is echt geen kleine terrorist en zelfs heel rustig voor een (toen) 1,5 jarige maar ik ging echt aan mezelf twijfelen.
Niet zo veel moeite mee. Ik zeg soms wel eens laat mij maar even. Maar meestal gebeurd dit niet zo vaak. Toevallig corrigeerde gisteren een vriendinnetje van mij onze dochter. Maar dan op de manier waarop zij corrigeert, schreeuwerig en op afstand. Niet onze manier dus ik dacht ik de eerste instantie dat de correctie voor haar dochter was. Totdat ik zag dat die achter in de tuin stond. Toen stond ik wel even van, huh? Onze dochter rende weg en ze zei; Ze luistert niet altijd even goed he? Ik zei: Nee het is vreselijk wat een ongehoorzaam kind. Ben even weggelopen omdat ik moest lachen. Ze kwam met een stoepkrijtje binnen om me te roepen, daarbij raakte ze de bank. Vreselijk zeg! :-D Ach ieder zijn ding..
Als hier iemand in mijn huis op visite is en die kids doen is wat ik niet fijn vind...dan spreek ik die kids daar op aan. Valt dat ook onder corrigeren van andersmans kinderen?
Ik doe t niet meer. Heb t wel gedaan hoor, kids die op tafel gingen staan, aan de gordijnen trekken... tja ik denk nu.. t zijn niet mijn kids en niet mijn spullen. Ik zeg er niks meer van. Is t in mijn huis, ja dan zeg ik er wel iets van als de ouders dat niet doen. mijn huis, mijn spullen, mijn regels. Ik ben zuinig op mijn spulletjes.
Ja vind ik ook. Ik kijk wel of de ouders van het kindje op het punt staan om in te grijpen, maar doen ze dat niet, corrigeer ik hun kind wel.
Dat vind ik altijd een lastige. In eerste instantie reken ik op de ouders, dat zij hun eigen kinderen corrigeren. Als dat niet gebeurt en het wordt mij te gortig, dan doe ik ´t wel. Dan zal ik de ouders ook laten weten: vind ik niet zo prettig, dat je kind in al m'n kasten zit... (om maar wat te noemen) Maar natuurlijk op een vriendelijke manier en lange-teen-vermijdend, want het is en blijft een gevoelig onderwerp. Wat ik wel duidelijk heb: in ons huis gelden onze regels. (vooral handig bij al die kindjes die komen spelen die thuis weer andere regels hebben...)
De mijne is nog te klein om echt te corrigeren. Wel is het fijn om een extra paar ogen te hebben. Madammeke stopt alles in de mond. Mijn moeder is vooral angstig. Is dat niet een te groot stuk koek of brood? Of ze zit te dicht bij de hoek van de tafel.... Enz. Voor mij hangt het er vanaf wie het doet en hoe diegene corrigeert. De omgeving voedt een kind op, niet alleen de ouders. Omgangsvormen leren ze ook van hun omgeving. Laatst was hier een vriendin met haar kindje (kleuter leeftijd). Er hing wat schone was over de stoel. Het betreffende kindje gooide dat achteloos op de grond, terwijl ik zei laat dat maar even hangen. 'Ach', zei ze, 'dan was je het toch weer.' Hallo? Wie woont hier? Tja, vind het al niet zo'n sympathiek kindje, erg schreeuwen en veel drama. Dus wat moet je? O ja en mensen die ongevraagd iets aan mijn kind geven, vind ik ook niet altijd handig. Laatst wou iemand een lege (onopgeblazen) ballon aan d'r geven. Ze is een jaar, wat denk je dat daar mee gebeurt. Heb vriendelijk bedankt.
Als ik of mijn man het niet ziet of er niet bij is geen probleem. Opa, oma oom's tante's mogen er rustig corrigeren. Gisteren op de verjaardag van mijn nichtje. Renske is aan het fietsen, Haar neefje van 3,5 komt er aan en pakt de fiets af. Renske gaat er zonder pardon van af. Ik stond erbij en ik zeg niks, omdat ik zoiets heb van kinderen moeten ook zelf leren oplossen. Begint tante x van euh neefje jij mag niet zomaar de fiets van Renske afpakken etc. Tis niet mijn aanpak. Ik wou zeggen tegen neefje dat hij ook kan vragen of hij op de fiets mag en tegen renske zeggen dat zij zich de fiets niet af hoeft te laten pakken. En kan aangeven als ik klaar ben mag jij. Ben er bij weg gelopen, Maar achteraf stonden mij de haren wel overeind.
Iedereen die bij ons thuis komt die weet wel zo'n beetje wat onze regels zijn. Ik zou het dus ook niet erg vinden als hun mijn kind zouden corrigeren. Ik zou dat ook gerust doen bij mijn beste vriendin d'r kinderen als ze die krijgt. Ik het dit ook gewoon bij mijn nichtje als zij iets niet ziet. In het openbaar zou ik het ook niets erg vinden, mits het terecht is en normaal gebeurt.
Heb de rest nog niet gelezen, maar hier ben ik het mee eens. En ja, als mijn dochter iets doet wat in een andermans ogen niet kan, mag diegene daar ook iets van zeggen. Ik ben namelijk niet perfect.