Ik ben het eens met heleentjes opmerking over "maakbaarheid". Ik word altijd een beetje boos van deze stelling. Het suggereert dat het je eigen schuld is als je niet gelukkig bent. Ik vind het van sommige mensen ook denigrerend en niet empatisch, omdat ze dus vinden dat ze hun eigen geluk aan zichzelf te danken hebben en dat - in mijn ogen - als een excuus zien om weinig mededogen te tonen aan iemand die ongelukkig is. Dat zou hun gelukkige wereldje en hun geloof in deze stelling te veel verstoren. Ik vraag me af of ze zien hoe makkelijk het is om die overtuiging te hebben als je (bijna) nooit werkelijk erge dingen overkomen. En hoe kwetsend dit is om te horen, als je je halve leven aan het vechten bent om je hoofd boven water te houden vanwege omstandigheden die je overkomen zijn, die niet het gevolg zijn van je eigen keuzes. (Voor de duidelijkheid: ik heb nu geen specifieke mensen hier op het forum of in dit topic op het oog!) Natuurlijk kun je er zelf voor kiezen om in je negatieve gevoel over een gebeurtenis te blijven hangen, of juist om je er over heen te zetten. Maar deze stelling is te ongenuanceerd om recht te doen aan de werkelijkheid.
thx islah, bent gewoon neetje beu om te horen dat ik het maar zelf zoek en gewoon wat harde rmoet proberen. Overigens heb ik volgende week een afspraak in het uz gent op de dienst psychiatrie voor een experimentele behandeling (rTMS heet het). Enkel hopeloze gevallen megen meedoen (medicatie- en therapieresistent). Mss ook iets voor je zusje?
Dat is niet te verklaren. Ik heb ook in depressie gezeten na mijn infarct. Maar ik ben mosschien heel positief, waar een ander gaat mopperen op de regen en dat ze binnen moeten blijven denk ik; oh lekker dagje knutselen met mn meissie.ik werd alleen maar erger depri als ik alles negatief bekeek. Heb nu aan alles positief iets gemaakt eb sat maakt mij al gelukkiger. Ik was ongelukkig met mijn baan, ander werk gezocht en ben nu veel gelukkiger. Dus denk dat het zeker je eigen keuze is. Tot op zekere hoogte.
Sorry dat ik het zeg maar als je jezelf hopeloos geval blijft noemen, ga je daar ook ingeloven. Je kan je toxh ook gewoon zien als heleen? Trotse mama van 3 kanjers?
Deels..Ik doe de dingen die me gelukkig maken. Helaas ook erg ziek,daar kan ik verder niet veel aan doen. Dus het is eigenlijk geen keuze. Net zoals mensen die heel depressief zijn ofzo,die kunnen er ook niets aan doen. Ik denk dat gelukkig zijn ook vooral is om nee te kunnen zeggen tegen mensen indien nodig en je eigen weg gaan ook al vinden anderen dat gek
het heeft een aantal factoren denk ik. Je moet altijd je geluk nastreven, welzijn is erg belangrijk.. Helaas heb je dat door praktische factoren niet altijd in de hand..
Ik denk dat het er mee te maken heeft hoe je in het leven staat. Je kan alles tegen hebben en toch iets maken van je leven en de mooie dingen blijven zien en je kan alles tegen hebben en denken 'zie je wel, dat overkomt mij weer'.. Ik heb beide voorbeelden in mijn nabije omgeving en wat ik opvallend vind is dat de degene die (in mijn ogen) de meest heftige dingen heeft meegemaakt (kind verloren, scheiding, ziekte) meer positief in het leven staat dan de ander met relatief minder heftige dingen. Die zit ontzettend in de slachtofferrol en ik heb dan ook het idee dat ze daarom ook steeds een en al gedoe meemaakt.. story of her life, lijkt wel alsof ze niet zonder problemen kan. Dus ik denk zeker dat je je eigen geluk kan maken, dat neemt niet weg dat je hele heftige dingen kan overkomen waar je geen invloed op hebt. Je hebt alleen invloed op hoe je daar mee omgaat. En dat is per persoon verschillend en je zal er ook niet mee komen door alleen maar positief te denken als je iets vreselijks hebt meegemaakt. Daar zal een hoop voor nodig zijn en misschien gaan daar wel jaren met intensieve therapie overheen. Maar ik denk wel dat het een soort basisgevoel is die mensen hebben of niet. Hoe sta je in het leven, wat is jouw keuze daarin? Ik denk zelf dat ik er ergens tussenin hang. Ik kan ook somber zijn en denken 'heb ik weer..'.. Maar geef mezelf dan wel een schop onder mijn kont en relativeren helpt mij goed. Ik weet echter niet hoe ik om zou gaan met echt een hele heftige tegenslag of situatie. Dat heb ik gelukkig nog niet meegemaakt en hoop dat dat ook zo blijft de komende 100 jaar Bedenk me nu dat ik heus wel tegenslagen heb meegemaakt (overlijden/ziekte in de familie, ontslag, ziekte van mezelf, pittige zwangerschap en prematuur kindje etc.) maar het misschien dan toch al heb verwerkt en gerelativeerd? Ik denk dat ik dingen onderga en ergens denk ik altijd: 'het kan altijd erger'.. En inmiddels ben ik er ook over uit dat alles altijd weer goed komt. Hoe dan ook. Nou, ik denk dat dit het was
Ik weet niet of dit überhaupt te maken heeft met mijn opmerking over een positieve instelling, maar ik wil even zeggen dat ik het helemaal met je eens ben wat betreft depressie e.d. Onder andere mijn vader en broer hebben al jaren te maken met zware depressie, en ook wij hebben al eens met de familie in het ziekenhuis gezeten naar aanleiding van een zelfmoordpoging. Ik weet dus heel goed dat in een dergelijke situatie geluk geen keuze is en dat je het nog zo hard kunt proberen, maar dat dat vaak helemaal geen invloed heeft. Aan de andere kant merk ik wel bij mijn broer dat hij heel erg hard blijft vasthouden aan dingen uit het verleden, die hem als het ware belemmeren verder te gaan met zijn leven. Ik heb me wel eens afgevraagd in hoeverre het zijn mate van 'gelukkig zijn' zou kunnen beïnvloeden wanneer hij bereid zou zijn bepaalde dingen te vergeven of achter zich te laten. Maar dan is het misschien weer de vraag of je daar wel bewust voor kunt kiezen...
Overigens zie ik depressie ed. als een ziekte en staat buiten de 'gewone' kijk op het leven. Ik heb in de psychiatrie gewerkt en vind dat toch wel heel anders.
Hopeloos geval niet echt, maar wel medicatie- en therapieresistent. Blijkt dat als je jarenlang depri bent je hersens vervormen, tenminste zo vertelde psychiater mij. Mensen die jarenlang met depressies rondlopen krijgen andere verbindingen in hun hersens. Dus op de lange duur kan je niet meer gelukkig/gewoon zijn. Dit is via een hersenscan zelf zichtbaar. Daarom deze nieuwe therapie waarbij ze met magnetische stralingen proberen nieuwe hersenverbindingen te creeeren(denk ik, ben geen dokter). Dat is ook het idee achter electroshocks alleen geven die veel nadelen (geheugenverlies ed). Ong 50% van de patienten zou zich beter moeten voelen met rTMS
Wwrr, sorry maar het was eigenlijk niet bedoeld tegen iemand specifiek hier. Excuses voor het misverstand. Mijn zus komt overigens altijd vrolijk over op anderen hoor, alleen bij mensen die ze echt vertrouwt (moeder bijvoorbeeld) kan ze echt uithuilen en zichzelf zijn. Daarom snappen mensen vaak ook niet wat er met haar aan de hand is. Haar instelling is dus wel positief, in de zin van dat ze niet altijd steen en been klaagt over haar leven. Maar ja, zo'n depressie overkomt je kennelijk gewoon... Wat erg zeg van je broer.
@wwrr ik blijf ook in het verleden hangen, en wat ik ook probeer ik geraak er niet over. Mss dat je broer dit ook heeft. T is geen kwestie van niet willen maar niet kunnen. Ik zou doodgraag eens alles tss mijn 8 en mijn 18j willen vergeten/vergeven.
Ja gelukkig zijn is een keuze. En dat zegt iemand die zich vaak en veel ongelukkig heeft gevoeld. Als je andere keuze.s gaat maken! Kan je gelukkiger worden in de keuze.s die je veranderd en zo doende kan je gelukkiger worden. Maar het ongelukkig zijn, of gelukkig zijn is flinter dun. Sommige gebeurtenissen kunnen je leven volkomen op zijn kop zetten en sommige kleinigheden kunnen je weer een compleet gelukkig gevoel geven. Na maten je meer je zelf probeert te zijn en minder van andere verwacht want dat is het. Je moet keihard zijn in dit leven om je eigen geluk staander te houden. Moet je soms meedogenloos zijn. Hier ook iemand die keek wat een ander mij aan deed tot ik op een punt gekomen ben( soms zeker een terug val je blijft menselijk) Van die ander kan mij van alles aan doen maar het is aan mij wat ik er aan hebt of aan veranderd. ( in een bepaalde slachtofferrol blijven zitten helpt MIJ niet verder). Dus de stellig is zo als het is. Geluk is iets zo ontzettend ( ongrijpbaar ) dat de kleine dingen die je eerste niet zag je veel ( gelukkiger maken) het zijn de kleine dingen in het leven die het doen.
Helaas heeft het leven soms dingen in petto, die niet op de planning stonden en waar je helemaal niks aan kunt doen. Je wordt bijvoorbeeld (ernstig) ziek. Het is niet zo dat je beter kunt worden door alleen maar positief te denken, zo werkt het helaas niet. Maar ik denk wel dat je zelf in de hand hebt hoe je met bepaalde dingen en tegenslagen om kunt gaan. Je kunt in een hoekje gaan zitten, bitter worden en medelijden met jezelf hebben, alles en iedereen de schuld geven. Je kunt ook de schouders eronder zetten en er zoveel mogelijk van proberen te maken. Kijk naar wat je wel hebt, geniet van de kleine dingen en maak je niet druk om onbenullige zaken. Dus in dat opzicht heb je een stukje geluk wel zelf in de hand.
Ik denk dat veel mensen gelukkig zijn verwarren met tevreden zijn. Ik heb zelf helaas last van depressie, al mijn hele leven eigenlijk, maar ik ben wel tevreden met wat ik heb en bereikt heb. (tot nu toe, ik ben 29 ) Maar echt gelukkig ben ik maar zelden, deels door depressie en deels omdat ik denk dat maar weinig mensen constant stralen van geluk.
Ik denk ook dat je het grotendeels zelf in de hand hebt. Door keuzes te maken in je leven en te zorgen dat je doet wat je leuk vind, door niet te doemdenken, maar te kijken naar wat je hebt en daar tevreden mee zijn. Maar sommige dingen en tegenslagen heb je niet zelf in de hand en die kunnen er soms voor zorgen dat je je ongelukkig voelt. Ik kan mij dus niet helemaal vinden in de stelling.
Jij hebt ook last van depressie toch? Ik vind het daardoor heel moeilijk om te zien dat ik best een leuk leven heb. Terwijl ik op het moment helemaal geen ingewikkelde zaken in mijn leven heb. Maar ik vind het al heel wat dat ik tevreden ben tegenwoordig