Mijn dochter (4,5) heeft t wel vaker (periodes) gehad dat ze zich tegen papa afzette. Niet door hem naar bed gebracht wilde worden etc (wat we dan wel deden, ondanks dramaqueen gedrag), hele lelijke dingen zei (wat we niet accepteerden). Maar de laatste tijd zegt ze geregeld dat ze hem 'niet lief' vindt. Ze reageert ook weinig echt leuk op hem. Reageert met een brom als hij thuis komt, terwijl ze mij na school in de armen vliegt bijv. Tegelijkertijd kleedt ze haar 'opmerkingen' wel best grappig in, dat je er bijna niet om kan lachen op t moment.. Het is niet dat ze direct heel lelijke dingen zegt, maar leuk is het niet natuurlijk. Ze vindt vrijwel iedereen lief, dus ik vind het ook heel raar dat ze zo doet. En als reden verzint ze dan dingen van dat hij een bepaald spelletje nooit wil doen of ze refereert aan een bepaalde gebeurtenis, wat echt nergens op slaat. Ja, die ene keer dat ik dit of dat niet van jou kreeg, weet je nog?! Het probleem is vaak dat ze net geen dingen zegt waar we haar direct voor kunnen straffen ofzo. Uiteraard zeggen we wel vaak dat het niet zo aardig is en dat papa er verdrietig van wordt en dat hij haar wel heel lief vindt natuurlijk. Het enige dat ik kan bedenken is dat hij heel veel werkt. Dat is iets dat voorlopig ook niet gaat veranderen. Maar goed, hij is er wel vrijwel altijd met avondeten, brengt haar om de dag ongeveer naar bed en staat 1 ochtend in het weekend met haar op (slaap ik uit). Hij vindt het verder lastig om tegen haar in te gaan, ze kan behoorlijk dominerend zijn. Ik pik dat niet, ben veel strenger. Maar aangezien hij er al niet zo enorm veel is, wil hij haar niet teveel teleurstellen en hij vindt t ook fijn om haar een beetje te verwennen (waar ze wel gretig gebruik van maakt, of voor elkaar probeert te krijgen). Overigens, als ze weet dat ze wat kan krijgen, doet ze wel (extra) lief Is dit herkenbaar en hoe gaan jullie er mee om (of zouden jullie er mee om gaan)? Als ze echt maar door blijft gaan met onaardig doen, dan zet ik haar wel op de gang en moet ze daarna sorry tegen hem zeggen. Maar ja, als zij het zo voelt kennelijk..? Het is niet verboden om iemand 'niet lief' te vinden.. Nou ja, vandaag zei ze dan dat hij wel op de lijst van lieve mensen staat, maar dan wel als laatste..
Wat vervelend zeg... Mag ik vragen hoe jullie eigen relatie is? Die met je vriend/man bedoel ik? Ik heb wel eens gelezen dat een relatie van een kind met een ouder weer alles te maken heeft met de relatie van de ouders onderling én ook van jouw relatie met haar. Ben je (te) close?
Zoontje van mijn vriendin vertoont ongeveer hetzelfde gedrag (denk nog wat erger). Bij hem is het vooral dat hij enorm gehecht is aan Mama en papa als een obstakel ziet. Hij wil het liefst dat papa niet thuis is, want dan moet hij zijn moeder delen qua aandacht. sinds kort (hij is 3) zegt hij deze dingen ook eerlijk en geeft vaak aan dat hij papa niet lief vindt terwijl daar absoluut geen reden voor hoeft te zijn.
Mijn vriend en ik zijn niet te close qua relatie. We werken sinds zij naar school gaat wel samen (daarvoor was ik tbm). Eigen bedrijf en ook ik werk veel. Ze vindt het wel vervelend als wij het over werk hebben waar zij bij is. Dat zegt ze wel en daar houden we ook wel rekening mee. Maar sowieso als ik met iemand anders praat begint ze snel te sputteren. Maar ja, ik vindt dat dat ook moet kunnen. Zij hoeft niet altijd alle aandacht te hebben. Ze gaat sinds een paar maanden ook 2 dagen naar de BSO en dat vindt ze leuk. Verder ben ik er altijd als zij uit school komt. En ze gaat ook graag nog bij andere kindjes spelen daarnaast. Dat hoeft niet perse altijd bij ons, ze vindt t ook leuk om bij andere kindjes te spelen. Dus het lijkt me niet dat ze vindt dat ze mij te weinig ziet.. Ze wil wel het liefste dat ik haar naar bed breng, wat ik dus niet altijd doe. 's Ochtends heeft ze t daar al vaak over. Vanavond ga jij mij naar bed brengen he mama, want papa heeft t gisteren gedaan! Jeej! Maar als oma er een keer is, vindt ze het ook leuk als oma het doet. En de laatste tijd zegt ze wel eens dat ze niet naar school wil 's ochtends. Maar ze vindt het er wel altijd leuk. Dus dat zie ik ook niet echt als een probleem. Wij zijn wel heel erg aan elkaar gehecht, dat klopt. Ik sta wel helemaal boven aan 'haar lijst', zeg maar. Niet zo gek, ik ben er 4 jaar altijd voor haar geweest. Ik had daar nog niet aan gedacht idd, omdat ik dat gevoel niet krijg van haar. Ik zocht het meer in het feit dat papa er niet zoveel is. Voorheen werkte hij thuis (maar ook net zo veel) en sinds een paar maanden hebben we bedrijfsruimte. Maar ja, oma en opa zijn er ook niet zo vaak en die vindt ze wel lief. Nou ja, vooral oma. Oma is liever dan opa (tja, ze is wel eerlijk). Ze is sowieso ook wel meer op meisjes/vrouwen gericht dan op mannen. Al vind ik dat qua hoe ze over jongetjes praat wel weer bijdraaien de laatste tijd.
Oja, gisteren wilde ze ook iets van school niet tegen hem vertellen. Dan moet je me maar komen ophalen van school, dan zie je het wel. Terwijl hij haar toevallig vorige week nog 2x naar school heeft gebracht. Toevallig hoor, omdat hij met mij mee reed, want normaal doet hij dat nooit. Verder vertelt ze sowieso niet veel uit zichzelf over school, ook niet tegen mij. 'Weet ik niet meer' is het meestal. Af en toe komt er wel wat, maar niet veel. Wel vroeg ze nog (heel sneaky) wanneer ze samen weer eens naar de 'snoepjesstad' gingen. Maar ja, of dat nu is omdat ze iets met hem wil doen, of omdat ze dan snoepjes krijgt (krijgt ze van mij heel weinig)..?
papa hoeft ook niet lief te zijn. kijk, papa's zijn nooit zo lief als een mama toch? kun je niet iets bedenken dat papa wel is zoals sterk,grappig,interresant, vriendelijk,snel groot of zoiets? hahaha een beetje cognitief therapy dus toepassen. hier is papa ook niet echt populair hoor,vaak met fases.
Nee, op zich denken wij zo ook wel. Ze is tenminste wel eerlijk.. En we willen haar ook niet dwingen om iemand lief te vinden ofzo. Dat werkt ook niet. Maar ja, zoals zij soms doet, daar wordt hij best wel verdrietig van.. Tja, zelf was ik ook echt een mama's kindje. Met haar heb ik een veel sterkere band. Zij was er altijd. Maar mijn vriend wil ook zo graag dat ze hem net zo lief vindt als hij haar. Logisch toch! Zij (en ik) zijn de belangrijkste personen in zijn leven. Onvoorwaardelijk. Natuurlijk, ik kan wel 100 dingen bedenken waarin hij leuker/beter is dan ik En zij ook. Papa is slimmer, zegt ze. Want hij is groter En hij doet een bepaald spelletje niet, maar hij heeft weer zijn eigen bedritueel met haar. Ik ben veel vaker boos en soms ook wel chagrijnig naar haar. Ik zoek meer naar een manier om er mee om te gaan. Ze is namelijk ook wel van de gewoontes. Dat ze ergens in blijft hangen. Net zoals dat ze steeds zei dat ze jongens stom vond. Dus misschien moeten we het negeren, niet teveel op ingaan? Of juist wel, de leuke dingen van papa blijven benadrukken.. Hopelijk is het gewoon een fase. Misschien doordat ze ook nog steeds een beetje moet wennen aan het nieuwe ritme van nog meer weg van mama en papa. Ik vind haar ook snel wat bang voor lichamelijke dingen (die ze best kan), bv dat ze valt. Misschien heeft t met elkaar te maken.
ik heb een vriend die had het laatst over dat zijn dochter en zijn (nu ex-vrouw) vrouw heel hecht waren en hij zich slecht voelde, hierover. omdat hij steeds buiten gesloten werd. of zo voelde hij zich. (kindje was 3 jaar of zo!!) nu hij zijn eigen tijd met de dochter heeft voelt hij zich beter. misschien moet jij je man en dochter vaker alleen laten? want kijk, als ik er bij ben gaat de voorkeur ook vr mij. maar wanneer zij samen zijn vormen zij een betere band misschien. ik besteed er geen aandacht aan.alleen maak ik grapjes hierover soms. dat ik papa ook niet lief vind zei ik ook eens om te kijken wat hij ging zeggen.nou er kwam een mooie verdediging van papa. ik had dat niet verwacht. maar papa is dus ook wel heel lief. ik weet niet waarom zij dat doen. ik denk soms een manier is om om te kunnen gaan met de afwezigheid van iemand?
Tja, wie weet is dat het wel. Een manier om ermee om te gaan.. Dat zal ik eens proberen Kijken wat ze zegt. Op zich laat ik haar ook wel bewust alleen met hem ipv samen, omdat ik dan toch vaak meer met haar doe. Maar ja, hij werkt dus gewoon heel veel. Ook in het weekend. Ik voel mij op zich niet slecht over het feit dat ik en mijn dochter heel hecht zijn. Maar ik vind het wel vervelend voor mijn vriend dat zij zo tegen hem doet.
Hihi moet je eens bij mij thuis komen kijken. Hoe gehecht wij ook zijn , papa is nummer een hoor. Hij doet tegen ons beide heel lief en knuffelt en kust ons heel vaak maar hij is echt helemaal gek op papa en dat is gern fase. Hij vraagt ook de hele tijd hoe laat papa van zijn werk kom. Als we ies eten is het altijd laat ook voor papa over. Verder huilt hi altijd als ik hem naar bed brneg en nooit als papa hem brengt. Dan gaat hij braaf slapen. Als hij verdrietig is of huilt roept hij om papa. Als hij huitop psz zegt hj ik miste jullie allebei. Maar hij is dus ook heel erggehecht aan mij.
hahaha dat is ook heel mooi Boord! wat een psycholoog ooit aan het zeggen was(een franse) dat een kind alleen via moeder met vader moest hechten. dat vaders bij voorbeeld nie eeens bij de bevalling moesten zijn omdat zij gewoon veel te storend zijn bij bevalling. misschien dat papa jou heel veel moet knuffelen en kussen en via dat beeld kan zij papa beter misschien toelaten? zoals het bij boordevol het geval is?
Ik zou het concreet vragen wat ze niet 'lief' vindt aan papa, en wat juist wel. En afwijzend gedrag dan negeren/ proberen om te draaien. Want waarom zou een vader niet lief hoeven te zijn? Het is juist een enorme rijkdom voor een kind om met zijn beide ouders goede hechting te hebben, zonder voorkeuren. Misschien kunnen jullie samen nadenken over stappen die je man kan nemen om de band met dochter aan te sterken. Samen dingen ondernemen ( dus zonder jou), samen een hobby zoeken die alleen voor hen twee is enz
Ik vond mijn vriend niet storend bij de bevalling hoor, zelfs best nuttig haha Ik vraag heel vaak wat ze dan niet lief vindt aan hem, maar ze komt dan alleen maar met van die nietszeggende voorvalletjes. Die ene keer dat ze iets niet kreeg of dat hij voor de grap iets van haar opat, dat hij dat ene spelletje niet wil doen. Tja, ik vind een voorkeur op zich niet erg. Ik denk dat het een heel normaal menselijk iets is. Maar ik denk dat het sowieso wel goed is dat hij toch probeert iets meer tijd voor haar/samen met haar te besteden. Voor zover mogelijk. Ik sta daar iig absoluut voor open. Dan maar een keer extra naar de snoepjesstad
meer tijd met kinderen is altijd goed toch? als een voorbeeld van wat ze zeggen niet echt waar is: zoontje is tegenwoordig helemaal gek op barbapapa. hij mag 2 afleveringen kijken en daarna moet het uit. maar soms moet ik het dus uit doen helaas. dan zegt hij dingen zoals: ik vind barbapapa heel stom, ik wil nooit meer barbapapa kijken, ik ga de dvd's weg gooien. krassen etc. op dat moment heeft hij deze gevoelens nodig om afstand te kunnen nemen denk ik. ik zou niet op haar woorden letten maar haar observeren met papa. wat ooit counselor troy uit startrek zei over kinderen klopt wel: childeren do not deal with their feelings, they act on them.
het is vaak gewoon niet te begrijpen waar n gedrag vandaan komt bij een kind. ze snappen het zelf vaak ook helemaal niet. als ze echt geen lelijke dingen zegt dan moet je misschien niet corrigeren. en verder kun je niet zoveel doen denk ik. wij maken daar geen probleem van.
Het gaat niet om hoeveel tijd je met je kind doorbrengt, maar de echte aandacht die er voor je kind is gedurende die tijd, dat telt. Verder zeg je dat je man minder grenzen stelt, maar misschien vindt zij het wel heel prettig als ze "kort" gehouden wordt...? Verder vind ik het bijzonder dat jij haar op de gang zet als ze kattig doet tegen je man? Waarom doet hij dat niet zelf? Succes, lijkt me idd lastig en ook ik ben benieuwd naar de snoepjesstad !
Vindt het ook een beetje vreemd dat jij haar op de gang zet voor gedrag wat ze naar papa uit! Als ze hier iets met papa heeft wat niet leuk of goed is dan is hij degene die er iets van zegt... Hier zegt ze dat ook wel eens en als ik dan vraag waarom zegt ze 'papa is een jongetje' Haha, maar als ik dan voorbeelden geef van leuke dingen die ze samen doen of jongetjes die ze wel leuk vindt (opa oid ) dan is ze het toch wel met me eens... En ze zijn zo leuk samen, papa en dochter, maar als er iets is of ze moet naar bed dan is het ook mama mama! Zou ze ook meer dingen samen laten doen, al is het gewoon een boodschap doen oid. Hoeft niet meteen iets heel uitgebreids te zijn of met kadootjes/snoepjes...
Haha, die stad is Hilversum Bij de jamin geloof ik. Heb ik ook aan gedacht, dat ze t misschien juist fijn vindt om grenzen van hem te krijgen. Mja, misschien... Maar ze vindt t ook heerlijk om verwend te worden. Welk kind niet. Verder is hij gewoon sowieso niet zo consequent Weet ie zelf ook hoor. En wat betreft kattig gedrag naar hem toe, kan hij het niet over zijn hart verkrijgen om haar daar dan voor te straffen. Als zij het zo voelt.. Als ze verder echt vervelend is ofzo, dan kan hij wel boos worden of evt straffen. Maar ik denk ook dat het niet puur is dat ze hem echt 'niet lief' vindt. Ik geloof ook niet dat ze niet aan hem gehecht is ofzo. Heb vandaag wel weer wat met haar gepraat. Het idee van zeggen dat ik hem ook niet lief vind, werkte iig niet Ja, papa is wel groter, sterker en slimmer dan mama. 'Maar daar hebben we het niet over, mama, we hebben het nu over lief' Toen noemde ik nog een paar voorbeelden van spelletjes die zij altijd samen doen met het bedritueel en ik niet, daar begon ze wel van te glimmen. Daarna noemde ik nog iets dat ze wel van papa mag en niet van mij.. Dus papa is dan eigenlijk liever..? Ehhh.. nee. Daar moest ze even over nadenken. Jullie zijn gewoon precies even lief. Zo, dat was les 1 hersenspoelen.