Dit maakt mij heel erg blij! Wat geweldig dat je het zo kunt zien! Ik heb op een gegeven moment ook de keuze moeten maken voor mezelf (zo voelde dat), het is MIJN leven, en ik kan me niet langer verschuilen achter 'die en die heeft mij dat aangedaan en daarom ben/voel/denk ik zo..'. Ik zie in mijn familie vooral veel voorbeelden van broers en zussen die dat niet kunnen, dus ik ken ook de andere kant, dat dat gewoon echt niet lukt en veel te moeilijk is. Daar heb ik ook alle begrip voor en het is pijnlijk om te zien dat zij er niet op dezelfde manier als ik mee kunnen omgaan. Maar het heeft voor mij wel degelijk 'geluk' opgeleverd, ik ben nu zelf verantwoordelijk voor mijn geluk en daardoor kan ik het ook op zekere hoogte 'maken'. Het verschil met hoe ik vroeger in het leven stond is enorm! In die zin is gelukkig zijn dus wel iets dat je kunt beïnvloeden, maar het hangt van zoveel persoonlijkheids- en omgevingsfactoren af dat je denk ik nooit kunt zeggen dat geluk per definitie maakbaar is.
Begrijp je. Mij lukt het om anders te denken niet alleen voor mijn zelf maar ook voor twee onschuldige kinderen die ik moet opvoeden. Hun hebben er niet om gevraagd een ( beschadigde moeder te hebben) en voor hun moet en wil ik anders leven. Als ik hun niet had gehad. ( stop mij maar in een kamertje en laat mij alsjeblieft met rust) wil niks meer niks. Maar door hun. Wil en moet ik anders denken. En besef ik mij maar al te goed dat de gebreken die ik mijn ouders aan reken( ik zelf als moeder ook wel eens als een gebrek voor mijn zelf zie) En daarvoor blijf ( ik vechten) Het klinkt heel zwaar wat ik nu gaat zeggen. Maar hun moeten gelukkig worden. Ja moeten. ( zal doen wat ik kan) om hun te helpen.
Ja ik denk het wel. Als ik niet meer gelukkig ben in bijv. mijn baan, ga ik op zoek naar een andere baan. Het is ook maar net hoe je in het leven staat.
Ik zie het wel als een soort van keuze ja. Als je niet gelukkig bent, kun je kijken naar wat maakt me ongelukkig en wat kan ik er tegen doen? Ik ben zelf heel positief, niet altijd zo geweest en genoeg voor m'n kiezen gekregen, maar blijf toch doorgaan. Nog steeds geen kleintje bijv kan ik soms heel goed om in een hoekje gaan zitten janken, maar daarna pik ik mezelf weer op en gaan weer verder. Nee er is nog geen kleintje, maar daardoor kan ik nog wel m'n spullen pakken wanneer ik wil en zo ergens heen gaan. Positief! Ik noem maar wat simpels. Zo kijk ik er persoonlijk tegen aan hoor, iedereen is anders. Makkelijk is het leven niet nee, maar je kunt er wel wat leuks van maken. De negatieve gebeurtenissen zorgen er alleen maar voor dat ik meer geniet van de leuke, positieve dingen.
Hetzelfde hier. Door ziekte (lyme) en ik daar depressies en paniekaanvallen van krijg en onvruchtbaarheid. Ik probeer het altijd achter me te laten als ik weer rotweken heb maar kan het nooit verwerken omdat het altijd weer terugkomt. Vooral rot dat ik niet weet of ik ooit een kindje krijg. Ik praat er trouwens ook niet over met manlief,wil hem niet verdrietig maken en ik schaam me omdat ik na 3 jr nog niet beter ben.
Ik denk wel dat er een verschil is tussen mensen die neurologisch iets hebben (zoals depressie e.d.) of niet vooruit kunnen kijken en alsmaar in het verleden "wonen". Ik geloof echt niet dat alle mensen die geloven dat ze niet gelukkig zijn, iets mankeren. In jou geval (en dit bedoel ik absoluut niet slecht), lees ik in al je berichtjes alleen maar negativiteit ("je bent oerdom of aartslui" bijvoorbeeld in dit stukje, de opmerking die Rozemarijke aanhaalde over je onderschrift). Je trekt jezelf met dat soort opmerkingen dan gewoon naar beneden en dat is zo nergens voor nodig. Een self fulfilling prophecy. Als je het maar vaak genoeg tegen jezelf zegt, dan ga je dat dus ook geloven. Mijn man bv. is een gelukkig mens (heb het aan hem gevraagd). Weigert zijn leven te leven in het verleden, ondanks de behoorlijke tegenslagen die hij in zijn leven heeft meegemaakt (beide ouders overleden vrij vroeg, in diepe schulden gezeten vanwege niet zulke fijne zakelijke partners, jarenlange ellende met belastingdienst, een drankprobleem, geen kinderen kunnen krijgen, een broer die hem liever kwijt dan rijk is etc. etc. - genoeg igg om in een depressie te duiken) en toch kan hij al het positieve in het leven zien. Gestopt met drinken en leeft voor de dag. Ik zeg ook totaal niet dat ongelukkige mensen onzin is, ik geloof ook zeker dat depressies en andere dingen je zelfbeeld kunnen vertroebelen, waardoor je denkt dat "geluk" vooral een begrip is wat voor anderen is weggelegd. Maar goed, ik pretendeer niet de wijsheid hierover in pacht te hebben, ik geloof alleen wel heilig dat een stuk geluk in je leven dat je dat zeker zelf in de hand hebt.
Dit geeft eigenlijk wel weer hoe ik er ook over denk. Het gaat heel erg om de manier waarop je in het leven staat. Ik kan heel tevreden zijn met de keuzes die ik gemaakt heb in het leven en de dingen die ik bereikt heb (op allerlei gebieden, niet zozeer financieel ofzo, want dat valt best mee, hihi) maar soms heb ik ook wel eens een bui van 'het gras is groener aan de andere kant'. Ooit had ik als motto: 'ik wil alleen nog maar dingen doen waar ik blij van word' Dat probeer ik nog zoveel mogelijk vol te houden. Als ik op werk een aanbod krijg, waarmee ik misschien qua salaris wel omhoog ga, maar ik krijg dan ineens taken waardoor ik met minder plezier naar m'n werk zou gaan, zou ik het bijvoorbeeld niet doen. Ik doe liever mijn werk met plezier, zodat ik het fijn vind om naartoe te gaan. Dan maar minder geld. Maar goed, dat moet financieel natuurlijk wel tot de mogelijkheden behoren. Bij ons is dat met een beetje zuinig aan doen gelukkig het geval. Hetzelfde geldt een beetje voor bijvoorbeeld m'n uiterlijk. Tuurlijk zie ik mensen om me heen of op tv ofzo die ik er mooier uit vind zien dan mezelf, maar die werken daar vaak ook echt aan. Vaak sporten, gezond leven, uitgebreide make-up, etc. Daar moet je ook maar net tijd, geld en zin voor/in hebben en meestal heb ik dat niet, haha. Ik vind mezelf gewoon oké. (en soms ook niet en dan onderneem ik actie qua bewegen of fitter worden o.i.d.) Kortom: ik denk dat gelukkig zijn voor een groot deel samenhangt met tevreden zijn met wat je hebt en niet teveel naar anderen kijken en dat je door je eigen levenshouding een boel kunt beïnvloeden. Maar er blijft ook altijd overmacht, want sommige ellendige dingen zijn natuurlijk echt heel moeilijk om mee om te gaan. Dat vergt veel van jezelf!
Maar dat is je verleden dan toch? Je kunt kiezen om dat achter je te laten. Dat kan een hoop werk zijn, maar als je dat WILT, kan dat. En je onderschrift en wat je daar nu over zegt: verdediging dus. Moet je niet doen, word je niet gelukkig van
Helemaal mee eens! Maaaaar vind wel dat je geluk kan sturen. Als je altijd negatief bent zal er minder snel wat goeds op je pad komen dan dat je positief in het leven staat. Ik heb op mijn leeftijd ook al een enorme bonk met levenservaring en ook al veel mee moeten maken maar ik blijf denken; alles heeft een reden. En geloof me, zelfs na 10/20 jaar kom ik er nog dagelijks achter wat die reden heeft moeten zijn. En daar trek ik dan weer een les uit, op een positieve manier kan je dan het verleden ook achter je laten, het had immers een reden en weer positiever de toekomst in. Is heel moeilijk en valt echt niet mee maar op die manier kijk je wel anders naar het leven toe.
Hmm nee, ik vind van niet. Je kunt je geluk wel zelf sturen, maar er zijn altijd andere factoren, waar je zelf geen invloed op hebt, die je geluk voor je bepalen. Ik vind het trouwens ook moeilijk om te bepalen of en wanneer je gelukkig bent. Ik ben dolgelukkig met onze zoon, met m'n vriend, met m'n familie en met onze woonomgeving, maar er zijn genoeg dingen die zorgen dat ik niet dagelijks dolblij rond huppel, met een stralende glimlach en waardoor ik me echt alles behalve gelukkig kan voelen.
Inderdaad, ik vind het zo jammer Heleentje. Ik lees in je berichten enkel negatieve zaken.. je huwelijk is niet goed, je zit niet goed in je vel, je verleden en altijd de drang om dingen te moeten verdedigen of verklaren. Het lijkt alsof de narigheid soort van vertrouwd voor je is, dat je geen keuzes durft te maken om gelukkig te zijn omdat het negatieve veilig voor je is? Het is 1 grote bol van ontevredenheid en narigheid, en ergens daar in de kern zit een klein meisje en dat ben jij, als een klein stipje.. die de durf en energie niet heeft om door die dikke laag heen te strijden.
Ik riep jaren geleden een keer; beter ongelukkig en weten wat je voelt dan proberen gelukkig te worden en een tegenslag te krijgen waardoor je je nog ongelukkiger voelt. Een gedachte die veel depressieve mensen hebben. (Doel hier absoluut niet op iemand! Want ken heleentje wat dat betreft verder niet). Maar dat is zo jammer want als je het positieve toelaat in je leven zal je merken dat er misschien van de 10 positieve dingen maar 2 tegenslagen zijn. En het is zo zonde om die 8 geluksmomenten op te geven voor angst..
Ja en nee. Het is, hoe ga je met het leven om. Je kunt er niet voor kiezen om je baan kwijt te raken bijvoorbeeld, maar wel hoe je daarmee om gaat. En zelfs dan ben je niet 24/7 gelukkig. Maar over all ben ik gelukkig, terwijl ik niet alle keuzes kan maken die ik zou willen. Het zit hem vooral in tevreden zijn met wat je hebt, denk ik.
Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn. Je moet ook ongelukkige momenten kennen om de gelukkige te herkennen. Je kunt wel ontzettend veel invloed uitoefenen op je eigen leven en je geluk. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Je kunt dat niet van anderen laten afhangen. In zoverre is geluk een keuze, ook al betekent dat niet dat alles dan perfect is. Zelfs in imperfectie is geluk te vinden. Durf te kiezen en gun jezelf een gelukkig leven, daar ligt volgens mij de sleutel. Neem die verantwoordelijkheid, voor jezelf..
Daar ben ik het heel erg mee eens ... mensen die pretenderen 100% volcontinue helemaal volmaakt gelukkig te zijn iedere dag van hun leven, is echt ongeloofwaardig en houden de schijn op voor de buitenwereld.
Ik denk dat het probleem juist is dat die angst en waakzaamheid zodanig in je systeem doordringt dat je er haast niet vanaf kan komen. In ieder geval heeft praten niet veel geholpen in mijn geval. Ik ben verwezen naar een lichaamsgericht therapeut, maar dit wordt niet vergoed dus ik zou rond de 100 euro per sessie kwijt zijn terwijl ik door de angst dus juist geen werk kan vinden en daarom die 100 euro per sessie niet kan ophoesten. Lijkt me overigens voor mensen die wel een goeie baan hebben ook niet makkelijk te betalen.
Deels denk ik. Ik heb heel veel uren van mijn leven nagedacht over hoe gelukkig te kunnen zijn.. Het verleden los zien van mijn heden kan niet, omdat het overlapt. Bepaalde angsten en depressieve gevoelens zal ik waarschijnlijk nooit helemaal kunnen loslaten, dit moet ik 'gewoon' accepteren anders dwaal ik alleen maar verder af van gelukkig zijn. En wat is gelukkig zijn eigenlijk? Ik kan momenten heel erg genieten van mijn zoon, dan voel ik me gelukkig. Ik kan genieten van de zon, dan voel ik me gelukkig. Verder zijn er heel veel dingen, vooral angsten waar ik ongelukkig van wordt. Maar ik merk wel dat ik er behoorlijke invloed op heb, ik voel me veel sneller slecht als ik de deur niet uit ga. Soms ga ik op zoek naar dingen die me aan het lachen maken. Dus ik denk wel dat je er voor een groot deel wel zelf wat mee kan (ook met je instelling). Al moet ik wel zeggen dat ik nog best vaak het gevoel heb dat ik weer in een depressie weg glijdt en praten lijkt hier ook niet te helpen. Dus nog een lange weg te gaan ook, maar ik probeer er wel positief naar te kijken.
Dat herken ik dus wel heel erg, even los van de lichaamsgericht therapeut dan.. Zo graag willen werken, maar niet kunnen! Frustrerend he, wat zijn jouw volgende stappen?