Jaaaa brrrrrr Toen ik een jaar of 11 was zat ik samen met mijn broer jaws te kijken en we hadden zon citroen bollen snoepje waas citroen poeder in zit kennen jullie die nog van napoleon.. Nou die schoot mij dus in mijn luchtwegen! Ik mijn broer wijze wat er gebeurt was doormiddel van water in de mond laten lopen en er weer uit laten lopen ben voor hem gaan staan en wat er toen gebeurt is weet ik niet Maar heb gehuild als een klein kind
Door een schietpartij levend onderuit gekomen, een meisje die voor me zat was geraakt door de dodelijke kogel, en een paar doden naast en achter mij
Brrr er staan echt enge dingen tussen... Enigste bij mij is dat ik als klein meisje ook bijna verdronken ben in het zwembad. Ik lag zeg maar met mijn buik in het water maar ik kon niet meer overeind komen. Mijn vader stormde op me af maar volgens mij was mijn broer er eerder bij, die was dichterbij.
Toen ik baby was ben ik levenloos gevonden in mijn bedje (wiegendood ) ben toen gereanimeerd en heb 2 jaar aan de hartbewaking gelegen als ik op bed ging. 2 maanden geleden een tia gehad ik was bang dat ik het niet met zou redden toen heel mijn linkerhelft uitviel. Gelukkig door snelle ingrijp per ambulance naar het ziekenhuis gebracht en na de hersenscan direct aan een hoge dosis bloedverdunners wat de schade heeft kunnen bepreken. Na 1 week ziekenhuisopname weer naar huis en nu nog bezig met revalideren.
Pfeew heftig! T enige wat ik kan bedenken is dat ik vroeger een stapelbed had, ik sliep boven en mijn broertje beneden, en ik hing een keer zo ver uit mijn bed om mijn broertje te zien dat ik head first uit het bovenste bed viel, ik denk toch wel 1.70 m hoog - gelukkig stond mijn vader ernaast die me opgevangen heeft, en heb ik de grond niet eens geraakt.
Toen ik 14 was een keer drugs gebruikt maar ik had nergens verstand van dus teveel genomen. Ik ging trillen kon niet meer lopen, viel overal overheen. Uiteindelijk in de ambulance een hartaanval gehad en gereanimeerd. Heb daarna nooit meer iets uitgeprobeerd! Toen ik18 was verschrikkelijke buikpijn, natuurlijk niet naar de dokter toe gaan.. Na eenweek koorts en krom lopen toch maar wel. Had blinde darm ontsteking en hij ws al geklapt dus buikvliesontsteking.. Had toen t gevoel dat k doodging maar lag binnen een uur op de OK.
Toen ik vier was speelde ik bij de sloot, wat uiteraard niet mocht. Er viel een tak in en die wilde ik pakken. Ik viel zo voorover, met m'n hoofd eerst. Ik kon niet zwemmen, ik ben bijzonder genoeg omgedraaid en heb m'n arm omhoog gestoken. De jongen met wie ik was heeft me eruit getrokken. M'n moeder was in het ziekenhuis bij m'n vader, en de oppas wad bij mijn broertjes. De kraamhulp was net weg daar, dus ze waren echt nog zo klein. Die periode heeft m'n moeder wat jaren gekost gok ik.
Meer een wat als: De vuurwerk ramp, gelukkig wou ik liever zwemmen met mijn nicht dan met mijn toedertijd beste vriendin mee naar het vuurwerkbedrijf die die dag zou ontploffen.
Ja. Heb hersenvliesontsteking gehad en daardoor in coma gelegen. Op het nippertje overleefd. Een bijna-dood-ervaring gehad bleek later. Een aantal jaren later een auto-ongeluk, bedreiging door client (werk in de psychiatrie) en ongeveer 7 jaar geleden weer doodziek. Ze wisten niet wat ik had, ik kreeg geen lucht meer en kon letterlijk niet meer bewegen van de pijn. Uiteindelijk bleek er ruim anderhalve liter ontstekingsvocht in mijn long te zitten. Ze wilden me naar huis sturen met pijnstillers. Gelukkig weigerde ik weg te gaan, anders was het misschien heel anders afgelopen. Heb uiteindelijk 2 jaar moeten revalideren. Niet alleen can het vocht in mijn long, er bleek helaas iets ernstigers aan de hand. Maar dat hier beschrijven maakt me wel heel erg herkenbaar.
Nee ik niet, maar mijn man zweefde twee jaar geleden wekenlang op het randje van de dood door een ernstige ziekte en dat beeld en die radeloosheid vergeet ik nooit meer.
Inderdaad vreselijk! Ik zit ook de hele dag in gedachten met die zwangere vrouw in Nairobi. Zo erg Willow,ik vond het ook zó verdrietig jouw verhaal te lezen. Nog steeds veel sterkte ook al zijn woorden niet genoeg voor zoveel verdriet. Geldt ook voor andere dames die zoveel meegemaakt hebben. Trouwens ik ben ook ooit bijna verdronken in een zwembad nota bene Had van die vlindertjes/vleugeltjes om en die sneden zo in mijn oksels. Dacht even slim te zijn en ze om mijn polsen te doen. Floepten natuurlijk af en ik kopje onder. Geen een badmeester die het zag,gelukkig wel mijn lieve mama. Ik was niet bewusteloos maar droom nog heel vaak over heel veel water wat me opslokt. En ik vind het ook schokkend te lezen hoeveel meiden bijna verdronken zijn in hun jeugd.
Ik heb 2 weken lang aan 1 stuk magnesiumsulfaat gehad, ik voelde er na 2 dagen niets meer van gelukkig. Alleen steeds ontstoken aders, waar mn andere infusen zaten nergens last van gelukkig, alleen die van het magnesium.
Pff wat een enge dingen allemaal. Sylvano moet dus nog zeker 10 jaar wachten met een stroomversnelling brr
Ik had heel veel bloed verloren en ging van de wereld. Dus toen ik weer wakker werd. Zat er een engeltje op mijn schouder
Oog in oog gestaan met een gezochte moordenaar.. dacht echt even dat dat mijn laatste minuten waren en het woord doodsangst kreeg toen echt een betekenis. Heb een scooterongeluk gehad, ik zat achter op toen we werden aangereden, ik ben met mijn hoofd op de motorkap gekomen en ben out geweest, op de grond konden we nog net voorkomen dat we door een bushokje heen gingen (glazen hokje) maar toen ik bijkwam lagen we vlak bij dat bushokje terwijl als je daar bent, het bushokje redelijk ver van de plek waar het gebeurde af stond. 1 keer heb ik een enorme paniek aanval gehad in een lift, waren net op tijd boven anders was ik out gegaan. Dat is ook heel erg beangstigend. De onder water verhalen zijn ook bekend.. snap niet hoe anderen het leuk kunnen vinden om mensen/kinderen onder water te duwen.
Ik zoomde met mijn nieuwe camera op een paard die was losgeslagen. Doordat ik ingezoomed had, realiseerde ik mij niet dat het paard veel dichterbij was dan ik had bedacht! Ik werd weggetrokken en 0.5 seconde later raasde het paard voorbij. Had heel anders af kunnen lopen!
Ik heb dit nu 10x gelezen en snap er nog steeds helemaal niks van.. Wat zijn er veel die stikten in een snoepje. En veel bijna verdronken verhalen. Ben blij dat hier geen slootjes in de buurt zijn zeg. En snoepjes mogen ze gewoon niet Zelf heb ik op 17 jarige leeftijd eens een overdosis genomen van mijn medicijnen. Ik weet alleen maar dat ik mijn hart amper meer voelde kloppen en ik zoo moe werd. En op een gegeven moment voelde ik zo'n rust over me heen.. alles was goed en de levende wereld verdween ineens. Kan me trouwens niet meer herinneren wanneer en waar ik wakker werd. Ik heb na de bevalling van mijn dochter* bloedvergiftiging opgelopen doordat er placenta achter is gebleven. Ik kreeg in eerste instantie na 3 dagen weer weeën en koorts. En de doktersassistente zei dat het niet mogelijk was dat er placenta achter was gebleven :x daarna zei ze bel maar de huisartsenpost want het is vrijdagmiddag half 5.. Gelukkig mocht ik wel gelijk naar het AMC terugkomen, al moest ik daar ook nog 7 uur wachten voor ik eens geopereerd werd. Het verliep nogal acuut omdat het zo'n groot stuk placenta was. Ik weet nog wel dat ik daar lag en ondanks de pijn een rustig gevoel had, dat ik mijn dochter* constant bij me voelde, en zag hoe ze in de hemel was. Maar dat kan ook van het ijlen zijn. Weet wel dat ik me héél anders voelde toen ik bijkwam van de narcose. Pijn in mijn benen was weg, ik kon weer ademen, bloeddruk was omhoog en pols omlaag. Achteraf hoorde ik dat ik in septische shock was geraakt (ik weet het stuk voordat ik eindelijk onder narcose ging ook niet meer). Als ik thuis was gebleven was ik er niet meer geweest.