Ons zoontje van 6 weken is vanaf zijn geboorte eigenlijk al een heel alert mannetje en kijkt met grote ogen de wereld in. Over slapen 's nachts hebben we geen klagen, zijn record staat op 9,5 uur slapen Helaas begon dat om 17u 's middags al, maar toch geen klagen. Het probleem begint pas na de ochtend voeding. Dan wordt hij moe, gaapt, rolt met de ogen. Maar toegeven aan zijn slaap doet hij dus echt niet! Dit gaat de hele dag zo door en in totaal heeft hij vandaag overdag dus vanaf 8 uur 2 uurtjes geslapen in hele kleine stukjes. Als hij wakker is overdag worden we vaak getrakteerd op een schattige lach, of als we maar continu zorgen dat zijn speen niet uit zijn mondje valt is hij tevreden. Maar hij laat toch echt zien dat hij moe is, zijn ogen vallen af en toe dicht voor een minuutje en dan zien we hem weer vechten tegen de slaap en hij wint het helaas steeds van de slaap. We zien hem ook steeds meer moe worden, maar hij wordt er (gelukkig) niet chagrijnig van. Het is inmiddels nu bijna 20.00u en hij vecht nog steeds tegen de slaap. Zo meteen na zijn laatste fles zal hij als een blok in slaap vallen voor de nacht tot de volgende voeding. Wat kunnen we nog meer doen dan inbakeren? Zowel in zijn bed, in de kinderwagen (stilstaand of lopend maakt geen verschil), op de arm (waar hij nu de meeste tijd doorbrengt) en in de box vecht hij tegen de slaap. Heeft iemand nog tips? Het is zo zielig om hem te zien vechten, we willen hem zo graag helpen om wel te kunnen slapen!
Heel herkenbaar op deze leeftijd. Hier precies hetzelfde gehad. Wordt vanzelf beter hoor. Mijn tips zouden zijn: Vaste volgorde van handelingen: slapen - voeden - wakker/spelen - slapen. (Makkelijk gezegd, maar lastig als je kindje niet slaapt.) Draagdoek/ergonomische draagzak. Misschien als hij lekker tegen je aan ligt, dat hij in slaap dommelt als je wandelt bijvoorbeeld. En eventueel samen in bed? 's Ochtends lekker in bad? Succes, dit wordt vanzelf beter hoor.
Wij hebben ook hetzelfde probleem gehad. Wij waren daardoor geneigd om dochter snel uit bed te halen, bij ons te houden, oppakken en sussen, wiegen noem maar op. Tot we ontdekten dat ze zich in slaap moest huilen. We zijn al vroeg begonnen met inbakeren,en rond 6 weken zijn we ook haar kamer overdag donker gaan maken...dat hielp al wat. En ze huilde zich in slaap. Als we haar te snel eruit haalde of bij ons hielden dan raakte ze alleen maar meer overstuur, daardoor meer oververmoeid en dan zit je in een cirkel. Het is ook een kwestie van tijd uitzitten hoor, rond 10 weken werd het ineens beter. Langer slapen, minder huilen en gewoon rustiger.
Fijn om te horen dat het herkenbaar is! Als we hem in bed leggen overdag laten we hem 5 minuutjes huilen om te kijken of hij zichzelf in slaap huilt. Als het huilen onderbroken wordt door even stilte dan laten wij hem langer liggen om te proberen of hij toch in slaap zal vallen. Wanneer het huilen overgaat in overstuur huilen dan halen we hem toch weer uit zijn bedje. Hij slaapt in een Pacco bakerdoek. Ook op schoot houden we hem in deze doek als het eigenlijk tijd is om te slapen. De vaste volgorde proberen we hier ook: poging tot slapen, voor de voeding verschonen, voeden, even kort op de buik in de box (oefening ivm voorkeurshouding) kletsen op schoot/spelen en weer een poging tot slapen. Alles behalve slapen lukt goed Wij maken er al grapjes over dat slapen voor baby's is en dat hij zich er met 6 weken al veel te groot voor voelt. Het is wel zielig om te zien dat hij wel moe is, maar dat slapen niet wil lukken... En als het met 10 weken pas beter gaat worden dan worden het nog 4 lange weken
Mijn oudste dochter had precies hetzelfde. Zij is geen spenen kind en was helaas dus ook lange na niet altijd vrolijk als ze wakker was simpelweg omdat ze zichzelf in de weg zat. Hier deden de wonderen rust, regelmaat en inbakeren. Iedere dag, ieder slaapje hetzelfde ritueel. Zo ben ik 2 weken thuis geweest en echt aangehouden: wakker, voeden, uurtje spelen, wakker in bed leggen. Als ze ging huilen bleef er bij om haar te troosten maar niet meer uit bed. Nadat ze geslapen had deed ik weer precies hetzelfde en zo heel de dag lang. Na een paar weken kwam er een goed ritme in, was ze veel vrolijker, sliep beter en we konden ook zonder problemen eens afwijken van het ritme. Inbakeren (puck a baby) deed ook veel. Al voor ze 3 maanden was hebben we het inbakeren al weer gestopt omdat het zo goed ging.
Idd, hier ook veel baat gehad bij rust en regelmaat. Ik ben ook een hele tijd alleen maar met haar thuis geweest, en dat heeft zo goed geholpen. We kregen een mooi ritme, en voordeel daarvan is dat je er idd ook eens van kan afwijken zonder problemen. Mijn dochter weet nu nog precies wat ze kan verwachten want die regelmaat zit er nog steeds goed in. En ze is daardoor een heeeeele goede slaper!
Mijn dochter had precies het zelfde op die leeftijd.. Toen op gegeven moment km der bed gelegd en der eventjes laten huilen.. Ik geef mijzelf altijd een tijd.. laat haar niet langer huilen dan 10min maar hoor ook aant huilen of het menis is of niet.. Als ze overstuur raakt haal ik haar eruit vaak heeft ze gewoon.honger.. Voes ik der en gaat ze gelijk terug eb slaap ze..maar vaak moppert ze nog wat en valt ze in slaap..
Ik herken het ook van mijn zoontje en nu ook bij mijn dochtertje zij heeft nu ook korte slaapjes probeer haar vaak wel weer te laten slapen maar heeft weinig effect hier gaat het Savonds en snachts wel goed gelukkig
- Zorgen voor niet te veel prikkels (dus even geen uitstapjes, etc. maken, niet van hand tot hand laten gaan, geen speelgoed in de box, ook geen mobiel, etc.). - Inbakeren doe je al - Zorgen voor voorspelbaarheid/regelmaat - Vaste slaapplek maken (dus niet de ene keer wandelwagen, dan wieg, dan ledikantje, dan draagdoek, dan maxicosi, etc.) maximaal 2 slaapplekken creëren. Dat biedt veiligheid/herkenbaarheid. - Zorgen dat slaapplek donker/schemerig is. - Je kindje is nog erg jong dus zou zo'n 30-45 minuten wakker 'mogen' zijn (dat is inclusief verschonen en voeden). Hij klinkt erg overprikkeld en oververmoeid waardoor hij niet meer in slaap kan komen omdat hij gewoon té moe is. Ik hoop dat je iets kunt met bovenstaande!
Herkenbaar. Hier duurde het ook wel even maar moet zeggen dat het na 12/13 weken hier beter werd. Nu is ze 6 maanden en gaat het gewoon super. De kleintjes moeten even wennen aan alle dingen.
Pfff ja als ik terug denk aan die 6 weken..mijn zoontje is nu 10 weken en het gaat echt beter!Wat bij mijn zoontje hielp waar ik later pas achter kwam overdag gordijnen dicht (zo donker mogelijk) Inbakeren, 1 vaste slaapplek (bed), wakkertijd 45 min. inclusief voeden verschonen boeren en even knuffelen,bij veel gapen, oogjes wrijven naar bed brengen, dus niet te vroeg of te laat! Wat hier ook helpt is toch 10 min. laten huilen/jengelen dan even troosten en weer weg gaan.. Ritme en regelmaat dus elke keer hetzelfde: wakker-verschonen-voeden-knuffelen/spelen-slapen ect. Het boek baby in een droomritme is ook echt een aanrader..staan veel tips in! Het word echt beter over een paar weken.
Ik krijg goede hoop dat het beter gaat worden na jullie reacties! Vandaag lijkt het wel alsof hij slaap aan het inhalen is wat hij gisteren gemist heeft. Helaas niet in zijn bed, maar eerst wandelend in de kinderwagen omdat we toch echt brood moesten gaan kopen om wat te eten te hebben vanmiddag En daarna ingebakerd bij papa op de arm, omdat hij duidelijk liet horen dat hij niet in zijn bed wilde slapen... Hij heeft net alleen zijn ogen even open gedaan om een fles te drinken en aan het einde van de fles sliep hij al weer zonder speel/kletstijd. Maar voor nu zijn we al lang blij DAT hij in ieder geval slaapt!
Inderdaad heel herkenbaar! De avonden en nachten zijn hier ook altijd heel goed gegaan maar overdag... Wat bij ons echt hielp is ook niet uit bed halen, maar laten liggen (ik ging er naast zitten en bleef zijn speentje net zo lang terug duwen totdat hij in slaap viel.. duurde meestal 10/15 minuten) maar hij moest zich ook echt gewoon in slaap huilen. Hij heeft het overigens nu nog vaak rond de sprongetjes, dan heeft hij gewoon even tijd nodig om alles eruit te gooien. Hopelijk wordt het snel wat minder!
dit hebben wij ook gehad. alleen is onze uk daarbij ook nog 3 maanden lang een huilbaby geweest. toen we met vaste voeding begonnen was dat minder. maar het slaapprobleem bleef. met 4 maanden hebben wij ons kindje op laten nemen voor slaaptherapie. ( is behoorlijk pittig) ze nemen de zorg 48 uur van je over. je mag natuurlijk wel een xtje knuffelen maar de dingen zoals op bed liggen etc doen hun dan. zo kunnen ze precies zien wat er gebeurt. ze houden ook een hele lijst bij en schrijven dan precies op op welk tijdstip hij wat doet. wat hun eigenlijk doen is je kindje laten huilen( als er medisch niks aan de hand is.( ook al is het krijsen ) bij het ene kindje is het nodig elke 10 minuten te troosten en bij de anders jezelf niet laten zien. bij ons kindje bleek dat we onszelf niet moesten laten zien tijdens het huilen ( krijsen ) in bed. als we ons zelf lieten zien begon de circel opnieuw. in het ziekenhuis hielden ze ongeveer max half uur aan. maar als ze hoorde dat er een rustpuntje in het huilen zit ( daar bedoelen ze mee dat het volume een paar seconden zakt ) dan begonnen ze er weer 10 minuten bij de tijd bij te doen. ( na 5 dagen hebben we hem weer mee naar huis genomen ) hij kon slapen. weliswaar met een half uur hard huilen maar het lukte. op den duur na zon 2 weekjes thuis werd die tijd steeds een beetje korter. en nu zelfs binnen 10 minuten. hij is nu 6 maand. hij heeft weleens een paar daagjes dat hij wat terugvalt maar dat hebben meer kinderen. ik kan je zeggen je kindje horen krijsen een half uur lang zonder te kijken is echt heeel moeilijk. ik had dan ook het gevoel dat ik hem enorm tekort schoot.het voelt alsof je je kindje aan het lot overlaat. maar achteraf gezien had hij het echt nodig om het ZELF te doen . als ik steeds ga kijken geef ik hem weer prikkels en word het alleen maar erger. ons kindje had erg moeite met overgave. hij was enorm druk in zijn hoofd. wat wij nu steeds doen is een half uur voordat hij gaat slapen zo min mogelijk prikkels geven. dus de activiteiten afbouwen. langzaam naar zijn bedje toe. even goed knuffelen laten merken dat alles goed is en dan elke x dezelfde handeling. rolluik naar beneden,in bedje leggen , kroeltje geven,muziekje aan. weltrusten zeggen en weglopen. zelf wat andere dingen gaan doen en niet gaan luisteren hoe hij huilt. wat ik heel erg heb geleerd is als jezelf zeker over komt naar je kindje dat hij zichzelf ook zekerder voelt. als wij zelf onzeker zijn en niet vertrouwen hoe moet je kindje je vertrouwen. eigenlijk is het een soort leiding wat ze nodig hebben. het gekke is wij dachten thuis alles al geprobeerd te hebben. ook wij lieten ons kindje huilen, wiegen, wandelen , autorijden. en toen kwamen wij in het ziekenhuis. en toen vertelde ze ons dat hun het nogmaals gaan proberen. en wij dachten: dat lukt nooit want we hebben dat al geprobeerd. maar het lukte hun al in de eerste x!! dat is echt zuur als je dat te horen krijgt want je begint enorm aanjezelf te twijfelen want je denk dat je het verkeerd gedaan heb. eigenlijk is het niks verkeerd doen je probeert enkel de juiste manier te vinden. maar doordat we zoveel proberen zien we soms de kleine puntjes niet meer. de zuster daar lieten ons ook steeds meeluisteren met de babyfoon naar de tonen waar hij op huilde. ons kindje krijste enorm maar toch vertelde de zusters ons dat er soms een paar seconden wat lagere tonen waren . en dat ze daardaan konden horen of hij zou gaan slapen.. klinkt gek maar op den duur hoorde ook wij die. na 48 uur mochten wij weer een stukje zorg terug nemen en langzaam zelf proberen. en tot verbazing ging het goed. ( waarschijnlijk omdat we er vertrouwen in hadden omdat we wisten dat hij het wel zelfstandig kon ) als we maar genoeg geduld hadden en niet bij hem gingen kijken. we moesten hem de kans geven het zelf te doen en daar had hij echt een half uur voor nodig.' en ja echt een half uur krijsen. nu huilt hij niet meer met slapen. maar hij klets zijn eigen in slaap. tuurlijk hij heeft nog wel momenten dat hij niet wil en even zijn stembanden opzet hihi. maar hij weet dat ik nu de leiding heb en dat hij mij kan vertrouwen en dat ik naast zijn bedje staat als hij weer wakker word. sorry lang verhaal geworden. ik hoop dat het bij jullie snel beter mag gaan en dat ook jullie een manier vinden wat voor jullie werkt
Echt heel erg bedankt voor alle (uitgebreide) reacties en tips! Ik wil even super trots komen melden dat ons zoontje vannacht voor de eerste keer heeft doorgeslapen EN dat hij na zijn fles vanmorgen zelf in slaap is gekomen in zijn bedje. Ik ben echt zo ontzettend trots op ons mannetje nu! Hij heeft vanmorgen een half uurtje geluidjes liggen maken in zijn bedje zonder te huilen en is daarna in slaap gevallen. Af en toe dacht ik wel dat sommige geluidjes ieder moment over konden gaan in huilen, maar het gebeurde niet Ja, ik weet dat er geen garanties op zitten, maar dit had ik niet zo snel verwacht na het plaatsen van mijn berichtje hier. Ik zou zo blij voor hem zijn als dat vechten tegen zijn slaap maar een paar dagen was!
kijk dat is fijn hopelijk houd hij het zo een beetje vol.en dat vechten tegen de slaap dat is meer omdat hij het waarschijnlijk moeilijk vind om zelfstandig in slaap te komen. dat is echt iets wat ze zelf moeten leren. het enige wat jij kunt doen is als hij een paar x in zijn oogjes heeft gewreven of als hij begint te staren dat je hem rustig in zijn bedje gaat liggen als je dit niet optijd doet gaat hij over zijn slaap heen. ( ons kindje ging al heel hard huilen toen we zijn kamertje binnen liepen maar toch was het het beste om hem in bed te leggen ongeacht hij huilde. we probeerden zelf rustig te blijven en te zeggen dat hij lekker moest gaan slapen ( op een zachte toon ) en gewoon weglopen. na ongeveer een weekje weten ze dat ze er niet uitgehaald worden en weten ze dat je er bent als ze wakker worden. ze gaan er op den duur vertrouwen in hebben dat het goed is wat jij ze aanbied. en over een tijdje als hij wat ouder is zul je merken dat hij meer met de stroom meegaat. dat leren slapen heeft echt zijn tijd nodig voor een paar weekjes. en er zullen echt wel dagen bij zitten dat het moeilijker gaat. maar herinner jezelf dan dat er ook goede dagen bij zaten en dat je kindje het wel gewoon kan. en dat je dan je vertrouwen weer terugwint om gewoon door te gaan.
Fijn dat het nu beter gaat met je kleintje! Maar hou wel in gedachten dat je kindje nog erg klein is en 9 maanden lang de warmte de liefde en de geluiden van mama had en hij werd heerlijk en slaap gewiegd! Kindjes zijn geen kleine robotjes die je kan programmeren. Ik zelf heb mijn kleintjes nooit laten huilen en twee van de drie waren behoorlijke slechte slapers. Ik droeg ze in de draagdoek heerlijk warm en geborgen bij mama.
Vanmorgen was het slapen weer drama, maar vanmiddag lukte het wel goed en ligt hij heerlijk te slapen in zijn bedje. Even een vraagje voor de moeders die een draagdoek adviseren: Als we ons kindje vasthouden tegen ons aan dan legt hij zijn hoofdje niet rustig neer tegen onze schouder, maar hij wil graag alles om hem heen kunnen zien. Hebben jullie ook zo een nieuwsgierig kindje in een draagdoek? Ik heb namelijk het idee als we hem gaan 'beperken' dat hij dat niet zo leuk zal vinden. Of zou hij zich er aan over gaan geven als hij er eenmaal aan gewend is? Het is namelijk zonde om er veel geld aan uit te geven als het niet bij hem zou passen...
Missle mijn zoontje is ook echt een nieuwsgierig mannetje en ook erg druk. Hij vind het heerlijk om gedragen te worden en werd hiervoor ook rustiger en viel heerlijk in slaap. Nu hij ouder is draag ik hem hoog op mijn rug en kan hij alles bekijken.
helaas was er bij ons geen andere manier dan te laten huilen op den duur. ons kindje wilde niet in draagdoek, draagzak, kinderwagen , in armen etc. dan blijft er weinig over. omdat wij het zelf toen niet meer wisten hadden wij ervoor gekozen om hem op te laten nemen. maar ons kindje was toen al wel 4 maanden. voor ons was het goed om hem even uit het huis te halen. ( ook onze stress was op den duur denk ik teveel voor ons kleintje ) doordat het ziekenhuis ons erin mee ging begeleiden kwamen wij een soort van tot rust en zagen wij dingen die we anders nooit opgemerkt hadden. en nu is het een tevreden mannetje wat heerlijk gaat slapen voor ons was dus wel de enige manier om hem een poosje te laten huilen.