Teleurgesteld??

Ik begrijp het wel..

Ik wou ook heel graag weer een meisje (vraag me niet waarom!) en gelukkig krijgen we ook een meid, maar als het een jongen was geweest had ik echt even een knop om moeten zetten.
Jongens namen lijken me ook veel moeilijker.... Ook dit slaat waarschijnlijk nergens op, maar soms heb je gewoon een bepaald gevoel en daar kan je niets aan doen.

Fijn dat jullie uk gezond is! Top..
Maar qua geslacht ben je waarschijnlijk echt niet de enige, schrale troost misschien?
Slechte moeder kan je er niet door zijn vind ik.
Het was gewoon even "wennen" ...

 

Zijn al vaker dit soort onderwerpen geweest dus je bent zeker niet de eerste. Er zijn ook altijd reacties die dit gevoel wel veroordelen met allerhande argumenten.

Bij S was M vooral erg teleurgesteld en dat was voor ons ook wel een domper op de vreugde dat de controle verder goed was. Bij de vierde hebben we haar dus bewust niet meegenomen maar bleek achteraf niet nodig.

Realiseer je dat je voorkeur is gebaseerd op een fantasiebeeld. Jongens of meisjes ... het scheelt maar zo weinig . En verder hoef je je daarom ook helemaal niet schuldig te voelen. Iedereen heeft idealen die worden geprojecteerd op hun kind. Zo lang je niet dogmatisch of absoluut wordt, is er niet zoveel aan de hand.

 

Tuurlijk ben je geen slechte moeder!

Ik denk dat iedereen wel een voorkeur heeft, maar op de één of andere manier schijnt het taboe te zijn om hier voor uit te komen!

Ik zeg ook heel eerlijk dat ik hoop dat we nu een meisje krijgen, omdat ik al een prachtige knul heb. En als het een jongen is zal ik ook even moeten slikken, maar dat betekend niet dat een jochie minder welkom is!!

 

Ik heb een dochter, zij wilde graag een zusje, ML heeft een zoon,zou een meisje erg leuk gevonden hebben.
Totdat ik voelde (met 13 weken) dat het een jongen was.Voor die tijd dacht ik dat het een meisje was.

Met 20 weken werd bevestigd dat het een jongen was, even een klein steekje (leek me zo leuk voor dochter en ML), de knop ging om en ik ben me toch blij met mijn zoon!

Ik dacht altijd een "meisjesmama" te zijn maar vanaf die 13 weken bedacht ik me dat ik een jongen ook wel heel leuk zou vinden.
Was bij mij toch ook het gevoel voor het onbekende denk ik.

 

Je bent echt niet de enige! Ik zou graag nu ook een meisje willen maar dat idee is meer omdat ik al een jongen heb denk ik. Het zal niet minder gewenst zijn maar een meisje is gewoon weer wat anders snap je? Dus wen er lekker aan en geniet nog van je zwangerschap voor je het weet heb je een heerlijk ventje in je armen!

 

Ik heb ook de voorkeur voor een meisje
Heb nu heel veel dromen gehad dat ik aan het bevallen was/dat we naar een echo keken/dat het kindje er al was, en het was alle keren een jongetje, dus langzaam begin ik meer en meer aan dat idee gewend te raken en het steeds leuker te vinden als we een jongetje zouden krijgen..

Maar ik denk dat ik heel stiekem van binnen wel even JA TOCH zou gillen als het toch een meisje is..

 

Tuurlijk ben je geen slechte moeder! Ik hoopte eerst ook op een meisje. Moest ook echt even omschakelen toen ik hoorde dat het een jongetje was. Nu maakt het niets meer uit en ben ik gewoon heel blij als hij er straks is!! Voor mij was het gewoon meer dat ik een meisje meer ken vanuit mezelf. Wij hebben ook geen jongen in het gezin, ja wel mijn vdr maar geen broers. Mijn man had dat juist andersom. Geef jezelf even de tijd!

 

Totaal niet raar! Niet schuldig voelen. Ik had ook een zware voorkeur voor een meisje, heb tot 20 weken mezelf voorgehouden dat het een jongetje zou zijn zodat ik kon wennen, zelfs als werknaam een jongetjes naam gekozen, toen het een meisje werd was het juist schakelen

We blijven toch allemaal mensen met gevoelens die je niet kan uitschakelen

 

'Ik denk dat iedereen wel een voorkeur heeft...'

Nee, ik dus niet. Maar ik veroordeel mensen ook niet die dat wel hebben. Gevoel schakel je niet zomaar uit, maar dat maakt je nog geen slechte moeder. Ik weet zeker dat je snel aan het idee gewend bent en dat je dan heel blij bent dat het een mannetje is!

 

Slechte moeder ben je natuurlijk helemaal niet....

Een voorkeur hebben is toch al zo'n taboe .... Ik vindt het helemaal niks geks dat je een voorkeur hebt.
Alleen moet je er niet te verdrietig over zijn vindt ik hoor.... Het ligt er ook maar net aan hoe ver je gaat in je voorkeur...

 

Ik dus ook niet. Ook wel een beetje raar om te zeggen. Sommige mensen hebben dat wel en andere niet. Dat betekent niet dat de mensen die zeggen dat ze geen voorkeur hebben het stiekem toch hebben maar er niet voor uit durven te komen.

Ik kan het me ergens wel voorstellen dat als je je helemaal had ingesteld op een meisje, je even moet omschakelen. Maar ik zou me er nu niet al te druk meer om maken. Nu kun je je lekker op een jongetje gaan instellen en voor je het weet is dat ook het leukste dat je je kunt voorstellen

 

Niet schuldig voelen hoor! Heel veel vrouwen en zelfs ook mannen hebben het. Ikzelf vond mezelf geen meisjes-mama. Uiteindelijk wel helemaal blij met mijn 2 mooie meiden. Maar stiekem nu toch wel een klein beetje hoop op een jongetje. Maar natuurlijk is een meid net zo welkom!

 

Hier voor ons eerste niet meteen een voorkeur maar ventje was wel lichtjes teleurgesteld dat t een meisje was, hij wil zooooo graag een zoon hé en dat snap ik best. Voor mij was het ECHt gelijk maar voor de 2e wou ik zo graag een jongen.
Uiteindelijk vinden we 2 meiden echt wel leuk, ze zijn zo geweldig samen en zou absoluut niet anders meer willen.
nu de 3e is nog een verrassing, maar ik snap echt wel dat mensen een voorkeur hebben en dat het gevoelsmatig even wennen is

 

Oh zo herkenbaar.

Ik was er ook altijd vanuit gegaan dat ik 2 meiden zou krijgen.
Toch nu sterk het gevoel dat het een jongen zou zijn, en ja hoor dit was ook zo. Natuurlijk hartstikke blij, maar moet zeker omschakelen....
Ik vind het heel erg dat ik dit denk, maar het moet gewoon even een plaatsje krijgen. En n atuurlijk ga ik er ook hartstikke verliefd op worden net zoals op mijn meisje. Maar ik moet zeggen, begin al aardig aan het idee te wennen hoor.
Zelfs al een paar namen bedacht!

En misschien achteraf wel beter dat mijn kleine kattekopje een broertje krijgt en geen zusje... Geen harentrekkende dametjes om me heen haha

 

Wij waren meer ingesteld op een jongen... Meer gevoelsmatig gezien de vele meisjes in de familie. En toen was het toch echt een meid. Het kostte ons wat tijd om te wennen. Het vinden van een naam was voor ons ook lastig, maar het is allemaal goed gekomen en wij zijn er super blij mee!

 

Ik was er van overtuigd dat het een jongen zou zijn (gevoel al van kleins af aan, ml idem en omgeving dacht ook een jongen). Even schrikken voor beide toen het een meisje bleek te zijn bij de 20 weken echo.Gelukkig wel gezond. Het heeft even een weekje geduurd maar nu zijn we er aan gewend en blij mee.
het maakt je juist een goede moeder omdat je er voor uitkomt wat je voelt!

 

Ik zag me altijd als moeder van een dochter.. en mijn vriend hoopte ook echt op een dochter.. en tijdens die echo, wist hij het gewoon en ik dacht.. ach, het maakt helemaal niks uit, maar het bleek dus een meisje

 

Haha! Je klinkt precies als ik! Ik droomde zelfs onstant dat het een jongen was, had een voorgevoel dat het een jongen zou zijn, maar hoopte stiekem op een meisje. Bij de 20 echo weken bleek het toch een kleine meid

Stiekem mogen we toch wel een voorkeur hebben? Het is niet zo dat een jongen niet welkom is, je went meteen aan het idee van het geslacht zodra je het te weten komt.