Heel snel! Vrijdag al weer 32 weken..Kindje heeft lange beentjes en wordt waarschijnlijk geen ukkie. Hartslag supergoed te horen. Ze gedraagt zich voorbeeldig. Met mama ook alles goed. Nog steeds mooie lage bloeddruk en tot nu toe 2,5 kilo aangekomen. En in verhouding tot andere dames in praktijk schijnbaar topfit (waren gaan lopen naar afspraak). Blijft een beetje jammer dat de vk het niet af kan maken en dat het staartje door ziekenhuis wordt afgehandeld. Dat is nog wel een verhaal hoor......Omdat Ashermandames een verhoogde kans hebben op het blijven plakken van de placenta is een thuisbevalling of een geboortehuis niet te doen. Bij 7cm ontsluiting word ik door VK overgedragen aan het medische team, zij gaan oxytocine toedienen, als ukkie geboren is en de placenta er niet binnen 20 min uit komt dan rijden ze me direct door de OK in, onder narcose wordt ie dan manueel verwijderd. Das het protocol bij het Spaarne Ziekenhuis voor dames met Ashermangeschiedenis of eerder vastzittende placenta. Aan de ene kant een geluk dat het ziekenhuis hier het protocol volgt, aan de andere kant, wat een gedoe, met alle pech ga ik het eerste levensuur van de kleine missen. .. het gaat zo goed met me dat ik het zelf wil doen eigenlijk... Maar dan lees ik weer wat hier in het forum en denk dat ik niet moet zeuren, ik heb zoveel geluk dat ze nu in het buikie groeit en dat ik de goede medische zorg krijg... Ik voel gewoon nog steeds ook zo goed het verdriet en de onzekerheid die sommigen van jullie hebben, en slik dan mn frustratie over het staartje maar gewoon weg... Hier ook eerst een echo, waar het baarmoederslijm werd gemeten. De echoscopiste zei toen al, ok dat ziet er uit als Asherman, nadat ik vertelde wanneer ik mijn eisprong had gehad. Na de echo werd de intake gedaan door een arts in opleiding en heb ik daarna nog 10 minuten met dr E. gesproken. Op basis van dikte bms in combi met dossier stelde hij vast dat het Asherman was. Geen controle hystero gehad dus (pas na de operatie...) Daarna gelijk door naar de anesthesist om door te nemen hoe het met de operatie kon (narcose/ruggeprik) Ongeveer 5 weken later ging ik onder het mes. Ik denk dat je aan wachttijd niet veel kan verkorten, het is gewoon gigantisch druk daar, ondanks dat er altijd gezegd wordt dat het vrij zeldzaam is.
Lirial, ik had een placenta die niet goed lokwam bij mijn eerste bevalling. Gelukkig wad ik toen al in het ziekenhuis. De gyn twijfelde toen of mijn placenta in zijn geheel was gekomen, niet dus bleek later. Ik kreeg veel bloedverlies, heb onze dochter toen ineens aan mijn an gegeven en gezegd; neem haar over want ik val weg..... Hij met kind de gang op om hulp geschreewd en toen groot alarm. Ik werd de ok ingereden toen mijn visite kwam Een paar uur later kwam ik doodmoe bij. Was zooooo blij dat ik al in het ziekenhuis was.
Wat heb jij voor gekozen narcose of ruggeprik? En de andere meiden? Aan een kan liever ik geen narcose maar ik weet het niet hoe zwaar zou het psychologische zijn om te horen/kijken wat ze aan het doen zijn. Iemand die voor ruggeprik heeft gekozen? Bedankt allemaal! Groetjes.
Ik had een ruggeprik en ik ben blij dat ik daarvoor gekozen heb. Tijdens de operatie kan/mag je meekijken op een scherm zodat je precies ziet wat de chirurg doet. Dit was bij mij inderdaad ook zo, bij mij is het uiteindelijk een keizersnede geworden. Zowieso (medisch of niet) had ik niet thuis willen bevallen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat het in het ziekenhuis gebeurd, maar vind het gewoon jammer dat ondanks de goede zwangerschap het toch weer een doktorenverhaal moet worden. En ik zie gewoon ertegenop dat ik misschien de OK in moet en dochter+papa achter moet laten... Ik koos voor narcose, ook bij de curettages trouwens. Het is overigens een heel klein roesje, ik was vrij snel weer wakker.
Ik heb een ruggenprik gekozen. Ik vond het wel fijn om mee te kunnen kijken en kreeg tussendoor ook continu uitleg van de arts en van de annesthesist. Ook vond ik het idee dat ik ERBIJ was erg geruststellend door mijn voorgeschiedenis: na de eerste curretage onder narcose (waaraan ik asherman overhield) heb ik liters bloedverlies gehad naderhand en was het kantjeboord uiteindelijk. Ik ben toen met spoed weer geopereerd en toen was het nog maar de vraag hoe ik daaruit bij zou komen, met of zonder baarmoeder in het ergste geval (de gezichten van die artsen voor de OK stelde mij ook echt niet gerust). Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Alle operaties die daarna nog gevolgd zijn wilde ik er gewoon bijzijn (ook de curretages die nog volgde na mijn miskraam)... voor mijn gevoel had ik dan nog enigszins de controle over de situatie, en wist ik het in ieder geval als er iets niet goed ging. Ik was veel rustiger en vond het ook absoluut niet vervelend, het OK personeel heeft veel aandacht voor je en leggen veel uit tussendoor (nog best interessant om te zien hoe het er nu in het echt uitziet).
Ik snap je helemaal, zo voel ik het ook.... het idee dat je straks niet meteen zoals normaal kan genieten met je kleintje... maar waarschijnlijk meteen weer voor OK door moet. Ik wil er nog even niet teveel aan denken, maar het maakt mij ook wel verdrietig.
Ja hoor heb ik weer! Sta op de planning om dinsdag geopereerd te worden. Baalde ik al dat ik nog ff voor die tijd ongesteld word omdat het Zoveel pijn doet en je geen bloed verliest. Nou had ik dit x ook heel veel pijn aan de linkerkant waar me eierstok zit. Word ik vannacht wakker van de pijn en ineens het gevoel alsof er iets knapt! Ik naar de wc zit ik helemaal onder het bloed! Hoe dan dacht ik alleen maar???? Dit kan toch niet? En nog steeds heel veel pijn dus de poli gebeld en word straks terug gebeld door de arts die me gaat opereren kijken wat hij hier van denkt. Vind het zelf namelijk nogal eng!
Ik bedoelde het ook niet zo hoor Papa en kind moesten mij ook achterlaten op de ok, echt niet leuk dus ik begrijp je helemaal. Hopelijk hoeft het niet !
Zwanger? Heb je testen in huis? Je kunt met asherman best zwanger worden, maar dat gaat vaak niet goed. Klinkt erg eng ja!
Jeetje Sortie, dat klinkt naar. Hoe is het nu? Waar ik momenteel het meest van baal is dat 1 stomme beslissing zoveel ellende heeft veroorzaakt. Ik wilde zelf die pillen niet... het was mijn derde mk en de eerste die niet zelf begon.. het idee om een soort van minibevalling mee te moeten maken leek me zo erg. Ik probeer nu heel hard om niet te gaan denken van 'had ik toen maar..' maar dat valt niet mee. Hopelijk kan dokter E. de boel herstellen en is het ook ons uiteindelijk gegund. We houden de moed erin! En gelukkig lees ik hier ook verhalen die wel positief aflopen dus dat helpt natuurlijk ook mee.
Lief dat jullie ff naar me vragen! Ben niet zwanger maar dat wist ik al had namelijk vorige week hcg hormoon geprikt in het ziekenhuis dat wilde de gynaecoloog voor de zekerheid voor de operatie. Vanmiddag echo gehad en ziet er goed uit ik heb veel pijn aan de linker eierstok daar was niets te zien en rechts zat vol met eitjes. En me baarmoederslijmvlies was wat dikker dan de vorige x dus de gynaecoloog was juist heel positief en heeft het idee dat mijn lichaam de asherman zelf probeert tegen te gaan en dat ik daardoor zoveel bloed verlies als een normale menstruatie. Dinsdag gaat de operatie nog gewoon door zodat ze kunnen kijken wat er gebeurt is en natuurlijk ook als ze nog dingen tegen komen dat kunnen verhelpen dan gaat hij ook nogmaals naar de linker eierstok kijken of hij niet iets over het hoofd heeft gezien omdat het ook als ik er op druk heel veel pijn doet! Dus nog ff doorbijten tot dinsdag en hopen dat de pijn wat zakt want ik kan nu alleen staan of liggen zitten doet echt heel veel pijn! Maar de gynaecoloog was in ieder geval blij en ik stom verbaasd wist niet dat je lichaam dit zelf kon doen of proberen.
O ja overigens wel gelijk 4 buisjes bloed armer en 1 blauwe plek rijker! Gelijk op alle hormonen geprikt om daar ook gelijk alles uit te sluiten wilde de gynaecoloog graag
Spannend! Sterkte dinsdag, ik moet maandag weer naar Hoofddorp. Hopen op groen licht! Ik werd trouwens ook een dag voor de operatie ineens ongesteld...( was zes maanden niet gebeurd ). Dr E was er wel blij mee, want dat betekende dat er toch ergens een opening was.
waarschijnlijke a stomme vraag: als er een opening is maakt het de behandeling wat makkelijker? Hoelang duurt zo een operatie?
Oké dus niet de enige ik wist echt niet eens dat dit kon schrik me kapot! Maar moest je wel evengoed de hormoon pillen en een spiraal? Veel succes morgen hoop dat je groen licht krijg en het dan allemaal goed gaat!