hallo, wat moeilijk voor je om nog te moeten wachten tot 16-10. Nou mijn verhaal begon in 2012. In april bleek ik zwanger te zijn, helaas in mei 2012 is dit fout gegaan heb met 7w een miskraam gehad.. dit verliep niet prettig had heftige menstruatie krampen en het liep er gewoon uit. Flink verdriet natuurlijk, maar positief denken we gaan verder proberen! Enjawel hoor het ging sneller dan verwacht in september een test gedaan en bleek 5 weken zwanger te zijn! Blij dat ik was, maar durfde niet te hopen, met 6/7 weken eerste echo en alles ging goed! Met 8 weken weer flinke bloeding, vk gebeld .. echo gemaakt en nog steeds alles inorde.. dus ik ging er vanuit dat t vanaf nu wel goed zou gaan, totdat ik 12 weken en 1 dag was, had ik al 3/4 dagen bloedverlies. Weer vk gebeld en weer een echo, enjawel ik had het stiekem niet verwacht maar het hartje klopte en t kleintje zat op prima gewicht en lengte! Nou in 11 mei 2013 een jaar na mijn miskraam is ons mannetje gyano geboren! Met dit verhaal wil ik je een steun geven dat er indd nog een kans is op een kloppend hartje! het is moeilijk ik begrijp je! Maar kop op meid! Ik duim voor je mee!! Groetjes Lindsey
Fijn om goede verhalen te lezen. Fantastisch een jaar na een miskraam je kindje in je armen te kunnen houden! Had niet verwacht dat ik het zo heftig zou vinden. Een (mogelijke) miskraam. Heb altijd sterkt ik m'n schoenen gestaan, maar als het dan op een kindje aankomt... Ik blijf hoop houden. En als het niet no mag zijn is daar toch niks aan te doen.
Nee voor zoiets zou elke vrouw niet sterk in hun schoenen kunnen staan! Ik heb het ook moeilijk ermee gehad, bij mij was het dan wel meteen fout en weg. Bij jou is moeilijk je moet afwachten terwijl het nog gewoon in je buik zit. Ik leef met je mee. Ik moet wel zeggen de geboorte had 2 kanten, Ik was blij en trots op mijn mannetje! Maar toen ik eindelijk rustig in bed lag, begon ik te denken en denken dat hij nog een broer of zus van een jaar had moeten hebben, en dan word het toch weer even moeilijk! Hou je ons op de hoogte? Sterkte!
Denk dat zo'n gebeurtenis nooit uit je hoofd gaat. Ik vind inderdaad het afwachten het ergst. Heb al een paar keer met de tel. in m'n hand gestaan om de vk te bellen om de afspraak te vervroegen. Maar dat heeft natuurlijk helemaal geen zin haha Ik laat zeker weten hoe het afgelopen (of niet ) is
Jaa zo een gebeurtenis kun je en wil je niet vergeten. Ik snap dat je graag eerder echo wilt hebben, maar dan ga je misschien voor niks... ik heb moeten wachten tot 7 weken met mijn echo, want ging dag na de test op vakantie dus kon niet eerder .. en dat vond ik al lang duren, en jij moet zo in onzekerheid wachten , ik hoop voor je dat je goed nieuws krijgt!
Vanaf 7 weken zou je eigenlijk wel moeten zien hoe het ervoor staat hoor.. Als je er echt erg mee zit om nog langer te wachten zou ik gewoon vragen of je tussendoor eerder een afspraak kunt krijgen. 't Is al spannend genoeg allemaal.
Ik heb hetzelfde gehad en ben na een maand gecurreteerd omdat de mk niet op gang kwam In die tussen tijd knalde mn testen nog steeds en had ik alle zw.schaps verschijnselen
Hallo allemaal. Ik heb vanmorgen de echo gehad bij de vk. Heb hem vervroegt omdat ik de spanning niet meer aankom (in combintie met spanning op het werk) Geen goed nieuws. Er waren geen hartslagjes te zien. Iets wat ondertussen zichbaar zou moeten zijn. Inderdaad hartslagje in meervoud wat het was een eeneiige drieling. Hebben 3 goed ontwikkelde zakjes gezien en veel vruchtwater. Het is even slikken nu maar we hadden ons erop voorbereid. We hebben er rust mee
Hé meis, wat een teleurstelling! Ik was met je mee aan het lezen omdat we ongeveer rond dezelfde tijd uitgerekend zouden zijn en ook bij mij is het uitgedraaid op een miskraam. Hetzelfde verhaal, ook ik hield er al wel rekening mee (had al twee weken bloedverlies) maar toch. Het is zo moeilijk omdat je er nog bijna met niemand over hebt gepraat (zeker op het werk niet) en het toch vrij heftig is. Ik zit nu twee dagen na mijn echo en gelukkig gaat het goed. Jammer dat jij nu nog door de vervelende fase heen moet van ofwel een curretage/pillen, ik wens je alvast heel veel sterkte. We blijven moed houden, toch?!
Aah sterkte ermee ! T waren er ook nog 3 , Ik weet niet wat ik moet zeggen..... Ik leef met je mee Groetjes Linsey
Bedankt voor de lieve reacties. Het is nog erg onwerklijke allemaal. Voel me leeg/versuft/afgevlakt. We blijven zeker moed houden. Weten nu dat we het kunnen, dat geeft perspectief voor de toekomst. Gelukkig heb ik fantastische collega's die weten wat er speelt. Dit helpt mij erg en geeft mij de zekerheid dat als de uitdrijving (aan gebrek aan een beter woord) spontaan begint op het werk zij mij bijstaan en mijn werk kunnen overnemen. Wij waren ook erg verbaast dat het er 3 zijn. Erg bijzonder en zal het nooit geloofd hebben als ik het niet had gezien. wonderbaarlijk. Bernie wat naar dat je dit ook hebt moeten mee maken. Hoe gaat het nu met je. (Hoe) heb je het een plekje kunnen geven?
Met mij gaat het beter: de fysieke gevolgen van mijn zwangerschap/miskraam zijn bijna over. Ik ben deze week maar een beetje aardiger tegen mezelf (ik was helemaal gezond aan het eten vanwege de zwangerschap, maar heb deze week al 2x chocola gehad èn eindelijk weer filet americain). Ik vind wel dat ik mezelf weer onder ´controle´ moet hebben vanaf volgende week: ik heb een drukke baan + 2 kleine kinderen thuis en ik wil/kan hier niet te lang bij blijven stilstaan. Vind ik. (of het lukt is natuurlijk een tweede). Van de dokter moest ik 1 menstruatie afwachten voor we het weer opnieuw konden proberen. Gelukkig is mijn man nu ook weer zover dat hij er meteen weer aan wil beginnen (in de tijd van het bloedverlies had hij zoiets van: voorlopig maar niet meer. Nu realiseert hij zich dat ik 37 ben en niet meer eeuwig de tijd heb). Geef jezelf ook wat tijd, helemaal omdat je nog wel door wat fysieke ongemakken heen moet! Liefs!
Hoe moet je nu dan verder eerst nog afwachten of heb je pillen meegekregen of curretage?? Ik zit er ook nog middenin de pillen hadden geen effect helaas... Hélemaal geen bloed.. Dus word volgende week woensdag gecurreteert. Ben dan 12 weken.. Vruchtje is in de zesde week al gestopt met groeien...
Ik wil het voorlopig afwachten. Heb over 2 weken weer een afspraak bij de vk. Als ik hetd an zat ben ga ik voor pillen. Curateren zie ik niet zitten, alleen als laatste middel. Laat liever de natuur zijn werk doen.
Zou dan echt voor de pillen kiezen na 2 weken (ik krijg nu lichamelijke klachten door het wachten).. Helaas had het bij mij geen effect.. Ik had om mifegyne gevraagd en kreeg dit niet van dat mens mee (van mijn eigen gyn had ik het achteraf wel gekregen) dit stoot het zwangerschapshormoon af waardoor je véél meer kans hebt dat het komt. Dus misschien een tip om daar dan om te vragen..
Ik heb vooral last van erge hoofdpijnen en zuurbranden wat steeds blijft hangen.. Ook af en toe erg misselijk, licht in mn hoofd en druk op de ribben bovenin alsof er een band om zit.. Dus ben blij dat ik er hopelijk woensdag vanaf ben.. Moet daarom nu ook wel voor mezelf kiezen heb twee kleintjes rond lopen. Ben ook erg moe steeds ook nog zoiets..
Wow, 26mei, het waren er 3???! Jeetje... Wat naar dat ze alledrie het niet gered hebben . Hopelijk hoef je geen medicijnen of curettage en gaat het zichzelf oplossen. Sterkte, meid....
Hoi 26 mei, Heel veel sterkte de komende tijd! Ik herken je situatie helaas. Ik ben 7 weken zwanger en bij mij is het vruchtje waarschijnlijk met 5 weken gestopt met groeien. (dat dachten ze vorige week) Ik moet as woensdag weer voor een echo, maar ik heb er geen goed gevoel bij. Verlies namelijk al 2 weken licht bloedverlies. Ik heb de gedachte dat als het niet goed zit dan er maar snel vanaf zijn. Zucht; helaas hebben we dit niet zelf in de hand. Ik vindt het afwachten ook ontzettend vervelend. En dat is nog maar zacht uitgedrukt