Hallo..ik ben nieuw hier hihi Wij hebben een dochtertje van 11 maanden en man mijn wilt graag een tweede. Ik had de kriebels al heel gauw weer maar mijn man moest er niks van weten en nu ineens wel , maar ineens zijn me kriebels weg of tenminste ik ben bang geworden voor nog een zwangerschap en hoe het zal gaan dan met twee kindjes. Kriebels heb ik opzich wel maar het is dus echt angst voor t onbekende denk ik. Mijn man zei ja je weet nooit hoelang t kan duren voordat we zwanger zijn en dat is natuurlijk ook zo ..ik heb nu gezegd dat ik er nog even goed over na moet denken. Ik snap mezelf niet ..eerst vol van kriebels en nu ml ook wilt ineens angst. Herkennen jullie dit ?
Ja hoor, heel herkenbaar. In het eerste jaar van m'n zoontje kriebelde het bij mij ook heel erg. Daarna moest ik er eerst echt niet aan denken! Het eerste jaar zit je ook nog vol met hormonen van de zwangerschap, dus daar weet ik de kriebels maar aan. Die kriebels zijn vanzelf weer teruggekomen hoor.
gelukkig ben ik niet de enigste haha , ik heb tegen hem gezegd dat we volgend jaar wel weer kijken hoe of wat
Dat was hier precies het zelfde! Eerst wilde ML er totaal niets van weten. Terwijl ik het zoooooooo graag wou. Maar uiteindelijk wilde hij wel graag, en begon bij mij spontaan de twijfels! Soms twijfel ik nog, maar ik laat het lekker op me afkomen. En iedere keer dat het niet raak is, vind ik het toch wel heel erg jammer. Dus ergens wil ik het wel heel graag!!
ja precies, ik wilde toen mijn dochter 5 maanden was alweer ! hahah erge kriebels..droomde er vaak weer over maarja ml moest daar dus niks van weten. Nu ineens sinds afgelopen vrijdag komt hij ermee aan zetten, en ben ik aan het twijfelen geslagen. en waarom? ..ik weet het eigenlijk niet, misschien ben ik bang hoe de omgeving reageert ? dat ze het niet leuk vinden ofzo ? en daarnaast hebben we 1 slaapkamer te kort waar ik een beetje mee zit , maar volgens ml als we creatief genoeg zijn hoeft dat echt geen probleem te zijn en dat is ook zo..maarja haha toch die twijfels
Ik snap je twijfels hoor! Denk er goed over na. En zet alle voor en tegens bij elkaar. Het hoeft misschien toch niet nu gelijk? Misschien kun je hem vragen om wat bedenktijd te krijgen? En ach meid.... hoe de omgeving reageert moet je zoveel mogelijk los zien te laten. Geloof me... het is toch nooit goed. Hoe perfect het ook allemaal is. Dus dat kun je vast achterwegen gooien En misschien ben je bang dat het wat zwaar word. Maar het went echt allemaal vanzelf. Natuurlijk... het is zeker niet altijd makkelijk 2 kinderen. Maar het is echt heel erg gezellig!
je zeker je hebt helemaal gelijk .. en wat ruimte betreft dat moet ook echt geen probleem zijn . ik heb hem al gezegd tot minimaal volgend jaar te willen wachten het liefst tot feb,maart,april,mei ? hahaha iedergeval gewoon wanneer ik echt denk JA. het jammere van het ruimte gebrek vind ik dat we dan geen babykamer kunnen maken .. maarja dan krijgt dat kindje een hele gave kamer in ons nieuwe huis denk ik dan maar. het nadeel van wachten op een groter huis , is dat het pas over 2,5 a 3 jaar zal zijn , dan is onze dochter al 3 , miss al 3,5. Dan moet ik nog eens zwanger raken wat ook lang kan duren en dan ben ik nog eens 9 maanden zwanger en zullen onze kindjes dus erg veel schelen wat ik niet zo leuk vind. Natuurlijk kan het ook snel raak zijn, maar daar ga ik eigenlijk niet van uit gezien mijn onrgelmatige cyclus.