Zelf ben ik nog geen moeder, helaas. Mijn vriend en ik willen veel kinderen, maar de financiën laten het nog niet toe. Daarom hebben we besloten nog 1,5 jaar te wachten. Ik zou graag ervaringen willen weten van moeders die met weinig geld zijn begonnen, of daardoor juist de keuze hebben gemaakt om nog niet te beginnen (Dit topic heb ik ook geplaatst in 'Jonge moeders', ik weet niet waar mijn vraag precies thuishoort. Mocht hij hier verkeerd staan, dan mag hij verwijderd of verplaats worden. Mijn excuses voor het evt. ongemak!)
Onze financiele situatie was en is nog steeds verre van gewenst. De zwangerschap was ook niet gepland, maar ik zou het nooit anders gewild hebben. Door hulp van anderen en goede inkopen doen kom je er wel. Ook heb ik genoeg kadotjes gekregen waar ze nu nog steeds van profiteert. Ik blijf nog voor een tijdje bij de eerste, en wanneer het financieel beter gaat ga ik voor een tweede.
Het ligt eraan wat je verstaat onder weinig geld.. Er komt elke maand genoeg binnen om zonder problemen van rond te komen, maar we zijn in juli in ons eerste appartement getrokken en moesten een keuken en alle meubels e.d. kopen, dus er is verder geen buffer op de rekening momenteel.. Voor zover ik weet hebben we hier niet iets wat lijkt op bijvoorbeeld Marktplaats, dus het is erg moeilijk om echt goedkope spullen te vinden, daar baal ik wel van.. Ik ben nu bezig met lijsten maken wat we welke maand kopen, zodat de kosten wat meer verspreid liggen.. En hou ook alle folders in de gaten, als er ergens luiers in de aanbieding zijn nu al kopen, bijvoorbeeld.. Hier was het ook nog niet gepland, we zouden in december beginnen (dan zou de spaarrekening weer wat meer opgebouwd zijn), ik wilde wel eerder maar m'n vriend niet juist vanwege de financien, maar het kindje wilde blijkbaar ook niet langer op zich laten wachten.. Ook een aantal tegenvallers gehad de afgelopen maanden, dus wie weet waren we, als ik nu niet zwanger was geweest, wel nog later dan december begonnen.. Ach, we komen er wel, denk ik.
Wij hebben het helaas ook bijzonder krap en de komst van ons meisje was totaal onverwacht, maar niettemin heeft ze volgens mij alles wat ze nodig heeft. Uitzet hebben we volledig 2de hands aangeschaft (op kinderwagen na) en ook kleertjes veelal 2de hands. Soms vind ik het jammer dat we 't zo krap hebben, aan de andere kant merkt ze er zelf niets van. Ze heeft schone kleertjes, een lief kamertje en een vol buikje met borstvoeding en last but not least... een onbeperkte voorraad ouderliefde.
Wij hebben ook niet zo veel geld en gaan toch voor een tweede. Er is overal wel wat op te vinden. En je weet niet hoe je situatie over twee jaar is.. Kleertjes koop ik met de kinderbijslag. Zeeman wibra en primark hebben super leuke kleding voor weinig. Als je een kruidvat kaart hebt en je geeft aan dat je babyaanboedingen wil kan je in maat 1 en 2 een pak pampers voor de helft van de prijs kopen. En verder gebruik ik kruidvat luiers en doekjes en sla ik in als er een aanbieding is.
Inderdaad, het belangrijkste is liefde!! (en eten) (en een warme jas zou ook fijn zijn) hoe-dan-ook! Fijn om te lezen dat ik niet alleen ben. Wij wonen in Frankrijk, ze hebben hier wel een soort van marktplaats waar ik dan ook alles vandaan wil halen. We hebben maar 1 inkomen die schommelt. Ik werk nog niet (vanwege de taal, mijn Frans is nog niet goed genoeg), en mijn vriend werkt met projecten. Hij heeft als hij geen project heeft wel een verzekering/uitkering/achtig iets, maar dat ligt flink wat lager dan zijn normale salaris. Wachten op een stabiel inkomen dus ... Oh, en een groter appartement. Maar dat kan ook pas als het inkomen omhoog gaat. Time will tell, I guess
Oh, en wij houden sinds 2 maanden ook bij wat we precies kopen en waar. Ik heb een heel schema gemaakt, haha. Zo kunnen we aan het eind van de maand zien waarop we kunnen bezuinigen!
wij konden rondkomen maar niet/nauwelijks sparen en k geloof niet dat D. er slechter van is geworden dan L. toen we het ruimer hadden Al scheelde het bij ons wel dat we geen babykamer hoefde aan te schaffen (geen plek voor commode etc), wiegje en ledikant van mn ouders konden gebruiken evenals hydrofieldoeken etc die ma nog had liggen.
Ik denk zelf ook dat ik veel zal krijgen / mag lenen van anderen. Naast kleertjes ook een box, bedje, badje etc. Ik zou het zelf ook geen probleem vinden om met weinig geld rond te komen. (doen we nu ook al, haha) Maar mijn vriend krijgt al stress als hij eraan denkt.. Misschien dat dat toch iets mannelijk/vaderlijk is. Groter/ander verantwoordelijkheidsgevoel voor het gezin?
wij komen toch elke maand rond, maaaar om te zeggen dat we het superruim hebben, of allemaal kunnen doen wat we willen, of sparen zit er niet in, echter geven wij onze kinderen óók mee dat niet alles draait om dure spulen, en als je echt iets wilt zul je ervoor moeten knokken, ook ik geloof niet dat onze kinderen er slechter van zijn geworden, wél bewuster van de waarde van bepaalde spullen, maar eerlijk is eerlijk zij zullen ongetwijfeld weleens "iets" missen dat is helaas niet anders.
Je denkt dat je veel zal krijgen van een ander? Daar moet je bij voorbaat nooit vanuit gaan...dat kan je behoorlijk tegen vallen. En daarbij zou ik niet afhankelijk willen zijn van wat ik van een ander zou kunnen krijgen/lenen
mamaatjevan5, ik neem aan dat jij 5 kinderen hebt? LEUK!! Ik kom uit een groot gezin van 6 kinderen, mijn vriend komt uit een gezin van 9 kinderen. Wij hebben allebei kleine dingetjes gemist, mijn vriend wel echt grote dingen zoals kleding, speelgoed, eten etc.. waardoor we zeker bewuster zijn van luxe en overbodige spullen. Mijn vriend wil echter eerst sparen, en groter wonen. Want tja, we wonen nu wel echt heel erg klein.
Oh, oke. Nja, ik ging er stiekem wel een beetje vanuit. .. Hulp vind ik dat je wel mag verwachten. Verwachten dat anderen de luiers van mijn kindje zullen betalen is een beetje vreemd inderdaad
Hier jong moeder geworden, 21 jaar, ik heb de juiste vader uitgekozen haha. Ik had net mijn studie afgerond en kwam van thuis af. Mijn man is 10 jaar ouder, een eigen huis en een goeie baan. Door dit heb ik langzaam mijn eigen geld kunnen opbouwen.
Waarom mag je hulp wel verwachten? Jij wil toch een kind, je omgeving wil jou toch geen kind opdringen? Sorry vind dit een vreemde redenatie van je
Omdat moeders moeders helpen en ondersteunen. Dat is altijd al zo geweest.. Ik zie om mij heen ook niet anders gebeuren.
Ik bedoel dus dat ik niet verwacht dat anderen de luiers van mijn kindje zullen betalen! (even voor de duidelijkheid )